Uzdrowienie wewnętrzne o. Jim McManus - Konferencja III 2012-10-20 Uzdrowienie wewnętrzne “W jego ranach jest nasze zdrowie” Iz 53, 5 Uzdrowienie „ran grzechu” w naszym życiu

Odkrycie swego prawdziwego ja “Człowiek nie może odnaleźć się w pełni inaczej jak tylko poprzez bezinteresowny dar z siebie samego” (Gaudium et spes, 24)

Człowiek nie może żyć bez miłości Błogosławiony Jan Paweł II: “Człowiek nie może żyć bez miłości. Człowiek pozostaje dla siebie istotą niezrozumiałą, jego życie jest pozbawione sensu, jeśli nie objawi mu się Miłość, jeśli nie spotka się z Miłością, jeśli jej nie dotknie i nie uczyni w jakiś sposób swoją, jeśli nie znajdzie w niej żywego uczestnictwa”. Redemptor Hominis, 10

Oblubieńcze znaczenie ciała: zdolność do miłości Jan Paweł II: “zdolność wyrażania miłości, tej właśnie miłości, w której człowiek-osoba staje się darem i spełnia sam sens swego istnienia i bytowania poprzez ten dar”. (Jan Paweł II, Teologia ciała, audiencja generalna, 16.01.1980, 1)

Serce staje się polem bitwy Jan Paweł II: “Ciało ludzkie w swej męskości i kobiecości straciło jak gdyby zdolność do wyrażania takiej miłości, w której człowiek - osoba staje się darem”. Zaznacza, że używa sformułowania „jak gdyby”, ponieważ wymiar zdolności do uczynienia daru z siebie: “nie został całkowicie wyparty przez pożądliwość, został tylko habitualnie zagrożony. „Serce" stało się miejscem wzajemnego przesilania się miłości i pożądliwości”. (Jan Paweł II, Teologia ciała, audiencja generalna, 23.07.1980, 3)

Formowanie obrazu siebie Dom niszczącego słowa Dom twórczego słowa

Rany grzechu i nasze podstawowe wierzenia Samoodrzucenie Nienawiść do siebie Strach Słaba samoocena Wina Wstyd Obraz i podobieństwo Boga Upadli lecz odkupieni, rozgrzeszeni Niewiele mniejsi od istot niebieskich Cenni w oczach Boga Zrodzeni na nowo z Ducha Świątynia Ducha Świętego

Dopasowanie umysłu do słowa Bożego “W swojej Regule święty Benedykt zastosował formułę: Mens nostra concordet voci nostrae – nasz umysł musi być w zgodności z naszym głosem (Reguła, 19, 7). W zwykłym porządku rzeczy to myśl poprzedza słowo. Szuka go i je formułuje. Odwrotnie jest w przypadku modlitwy Psalmami i modlitwy liturgicznej jako takiej: słowo i głos nas wyprzedzają, a nasz umysł musi się do nich dostosować. (Pope Benedict, Jesus of Nazareth, Bloomsbury, London 2007, p.131)

Rana grzechu oraz “oblubieńczy wymiar ciała” zdolność wyrażania miłości, tej właśnie miłości, w której człowiek-osoba staje się darem i spełnia sam sens swego istnienia i bytowania poprzez ten dar Samoodrzucenie Nienawiść do siebie Strach Słaba samoocena Wina Wstyd

Dziedzictwo serca “Dziedzictwo serca („początku”)… głębsze niż odziedziczona grzeszność, głębsza niż dziedzictwo potrójnej pożądliwości. Chrystusowe słowa, osadzone w całej rzeczywistości stworzenia i odkupienia, czynią to głębsze dziedzictwo na nowo aktualnym i nadają mu rzeczywistą moc w ludzkim życiu. (Jan Paweł ll, Teologia ciała, 46: 6)

Uświadomić sobie całą prawdę o naszym bycie Jak Jan Paweł II mówi: “Tylko w tajemnicy Chrystusowego Odkupienia ukryte są „konkretne” możliwości człowieka… Chrystus nas odkupił! Znaczy to, że obdarzył nas możliwością realizacji całej prawdy naszego istnienia; że wyzwolił naszą wolność spod władzy pożądania.” (Veritatis Splendor 103)

Odnowienie w Chrystusie Chrystus przyszedł, by przywrócić pierwotny porządek stworzenia, naruszony przez grzech. (KKK 1615)

Duch Święty leczy nasze rany Duch Święty, uzdrawiając rany grzechu, odnawia nas w naszym myśleniu; oświeca nas i umacnia, byśmy żyli jak "dzieci światłości" (Ef 5, 8) w "prawości i sprawiedliwości, i prawdzie" (Ef 5, 9) (KKK1695)

Odnowa wewnętrznego człowieka “Usprawiedliwienie... jest nie tylko odpuszczeniem grzechów, lecz także uświęceniem i odnowieniem wewnętrznego człowieka… Wyzwala z niewoli grzechu i uzdrawia ”. (KKK,1989-1990)

Definicja uzdrowienia wewnętrznego Doświadczenie uzdrawiającej miłości Bożej, w którym osoba zdaje sobie sprawę, że: Może kochać siebie (uzdrowienie obrazu siebie) Jest zdolny do miłości i przebaczenia (uzdrowienie relacji) Może zintegrować zdarzenie z przeszłości z teraźniejszością (uzdrowienie wspomnień)

Uzdrowienie obrazu siebie Tajemnica człowieka wyjaśnia się naprawdę dopiero w tajemnicy Słowa Wcielonego. Albowiem Adam, pierwszy człowiek, był figurą przyszłego, mianowicie Chrystusa Pana. Chrystus, nowy Adam, już w samym objawieniu tajemnicy Ojca i Jego miłości objawia w pełni człowieka samemu człowiekowi i okazuje mu najwyższe jego powołanie. Nic więc dziwnego, że w Nim wyżej wspomniane prawdy znajdują swe źródło i dosięgają szczytu (Gaudium et spes 22)

Wcielenie Albowiem On, Syn Boży, przez wcielenie swoje zjednoczył się jakoś z każdym człowiekiem (Gaudium et spes 22)

Papież Jan Paweł ll Człowiek, który chce zrozumieć siebie do końca… musi ze swoim niepokojem, niepewnością, a także słabością i grzesznością, ze swoim życiem i śmiercią, przybliżyć się do Chrystusa. Musi niejako w Niego wejść z sobą samym, musi sobie „przyswoić”, zasymilować całą rzeczywistość Wcielenia i Odkupienia, aby siebie odnaleźć. Jeśli dokona się w człowieku ów dogłębny proces, wówczas owocuje on nie tylko uwielbieniem Boga, ale także głębokim zdumieniem nad sobą samym” (Redemptor Hominis 10)

Papież Jan Paweł II Właśnie owo głębokie zdumienie wobec wartości. i godności człowieka nazywa się Ewangelią, czyli Dobrą Nowiną. Nazywa się też chrześcijaństwem. Stanowi o posłannictwie Kościoła w świecie — również, a może nawet szczególnie — „w świecie współczesnym”. (Redemptor Hominis 10)

Uzdrowienie obrazu siebie Ty bowiem utworzyłeś moje nerki, Ty utkałeś mnie w łonie mej matki. Dziękuję Ci, że mnie stworzyłeś tak cudownie, godne podziwu są Twoje dzieła. (Ps 139)

Jung i samoakceptacja Akceptacja siebie jest istotą problemu moralnego i streszczeniem całego stylu życia. To, że w imię Chrystusa karmię głodnych, przebaczam winowajcy, kocham wroga jak siebie samego – wszystko to niewątpliwie wspaniałe cnoty. To co czynię najmniejszemu z braci, czynię Chrystusowi. Ale co będzie jeśli odkryję, że najmniejszym z moich braci, najbiedniejszym wśród żebraków, najzuchwalszym i najgorszym z wrogów jestem ja sam, i że muszę dać sobie jałmużnę swojej własnej dobroci, że ja jestem wrogiem, którego należy kochać – co wtedy?

Chrześcijańska zasada miłości bliźniego zostaje odwrócona: potępiamy się i buntujemy przeciw sobie. Ukrywamy się przed światem i zaprzeczamy, że kiedykolwiek spotkaliśmy w sobie tego biedaka. Jeśli w tego rodzaju podłej formie przyszedłby do nas Chrystus, zaparlibyśmy się go tysiąc razy zanim kogut by zapiał”

Uzdrowienie wspomnień Living by the word: Błogosław, duszo moja, Pana, i całe moje wnętrze - święte imię Jego! (ps. 103) Dobre wspomnienia Eucharystyczne wspomnienia