Tajemnice Kosmosu Karolina Pilch Klaudia Nowak

Co to jest wszechświat? To cała otaczająca nas przestrzeń nazywana też kosmosem

Prawdopodobnie 15 miliardów lat temu cała materia, z której zbudowany jest wszechświat skupiona była w jednym punkcie. Podczas Wielkiego Wybuchu materia uległa rozproszeniu. Z niej powstały ciała niebieskie.

są jak istoty żywe rodzą się, starzeją i w końcu umierają, zamieniając się w czerwone olbrzymy. Ich ewolucja przebiega jednak bardzo powoli i trwa miliony, a nawet miliardy lat. Najbliższa Słońcu gwiazda to Proxima w gwiazdozbiorze Centaura oddalona jest od Ziemi 4,3 roku świetlnego GWIAZDY Są to olbrzymie kule gazowe. Przynajmniej przez część swej ewolucji świecą w wyniku reakcji termojądrowych (głównie przemiany wodoru w hel) zachodzących w ich wnętrzu. GWIAZDY

Definicja Słońce (łac. Sol) – gwiazda centralna Układu Słonecznego, wokół której krąży Ziemia, inne planety oraz mniejsze ciała niebieskie. Słońce to najjaśniejszy obiekt na niebie i główne źródło energii docierającej do Ziemi

to Słońce

Temperatura powierzchni Słońca wynosi 5500°C, potężna kula gorących gazów, głównie wodoru, ale także sporej ilości helu. Temperatura powierzchni Słońca wynosi 5500°C, a jego jądra 14 000 000°C SŁOŃCE

Pojęcie: Zorza polarna (Aurora borealis, aurora australis) – zjawisko świetlne obserwowane na wysokich szerokościach geograficznych, występuje głównie za kołem podbiegunowym, chociaż w sprzyjających warunkach bywa widoczna nawet w okolicach 50. równoleżnika. Zdarza się, że zorze polarne obserwowane są nawet w krajach śródziemnomorskich.

Jak powstaje Zorza? Powstawanie zjawiska związane jest z przepływem prądu w jonosferze na wysokości około 100 km ponad powierzchnią Ziemi w obszarze przenikania pasów radiacyjnych i atmosfery ziemskiej. Podczas rozbłysków Słońce emituje protony o energiach do 1 GeV oraz elektrony o kilka rzędów wielkości mniejszej energii, co wynika z mniejszej masy spoczynkowej tych cząstek. Cząstki te są w większości odchylane przez ziemskie pole magnetyczne. Pułapkowane przez ziemską magnetosferę poruszają się po torze helisy wzdłuż linii pola magnetycznego łączących obydwa ziemskie bieguny magnetyczne powodując wzbudzenia atomów w obszarze polarnym, a skutkiem tego świecenie zorzowe. Atmosfera na dużych wysokościach jest zjonizowana i rozrzedzona, co jest przyczyną także emisji linii wzbronionych. Świecenie zorzowe tworzy ponad 270 linii emisyjnych, głównie tlenu i azotu.

Kolory zórz Rozróżnia się typy systematyczne zórz: pasma, łuki, kurtyny, promienie, korony i inne. Stwierdzono emisje w zakresie barwy zielonej, żółtej i czerwonej, a bardzo często białe. Kolor zjawiska jest skutkiem różnej intensywności linii emisyjnych.

Gwiazdozbiór: Gwiazdozbiór (konstelacja) to grupa gwiazd zajmujących określony obszar sfery niebieskiej. Z czasem gwiazdy te połączono w symboliczne kształty i nadano im nazwę pochodzącą z mitologii (np. gwiazdozbiór Centaura, Cefeusza itp). Gwiazdy tworzące gwiazdozbiór nie są ze sobą zazwyczaj fizycznie związane, a ich bliskie położenie na niebie jest wywołane geometrycznym efektem rzutowania ich położeń na sferę niebieską.

.

GALAKTYKA Galaktyka- (z gr. γαλα - mleko) jest dużym, grawitacyjnie związanym układem gwiazd, pyłu i gazu międzygwiezdnego oraz niewidocznej ciemnej materii. Typowa galaktyka zawiera od 107do 1012 gwiazd, orbitujących wokół środka masy galaktyki..Oprócz pojedynczych gwiazd większość galaktyk zawiera duże ilości układów gwiazd oraz różne mgławice Większość galaktyk ma rozmiary od kilku tysięcy do kilkuset tysięcy lat świetlnych. Galaktyki odległe są między sobą o odległości rzędu milionów lat świetlnych. Istnieje prawdopodobnie więcej niż 1011 galaktyk w widzialnym wszechświecie

TYPY GALAKTYK Galaktyki można podzielić na trzy główne typy Klasyfikacja galaktyk Hubbla. spiralna bez poprzeczki - typ S (od: spiral) z poprzeczką - typ SB (od spiral barred) Eliptyczna typ E (od: elliptical) 3. nieregularna typ Irr (od: Irregular)

Planety są to ciała niebieskie świecące światłem słonecznym, odbitym od jego powierzchni. Krążą one wokół Słońca po drodze zwanej orbitą planety, wirujące wokół własnej osi. Mające średnicę ponad 1000 km.

KSIĘŻYC Średnia odległość od Ziemi: 384 400 km Miesiąc księżycowy (od nowiu do nowiu): 29 dni 13 godz. Średnica: 3478 km Temperatura powierzchni: 100 st. C (w południe), -150 st. C (noc) To najbliżej Ziemi położone ciało niebieskie. Dzieli nas 400 tysięcy kilometrów. Życia tam dziś nie ma, ale 30 lat temu było. 12 astronautów spędziło tam łącznie kilka dni. Księżyc jest znacznie mniejszy od Ziemi. Nie ma na nim atmosfery. Astronauci musieli nosić grube skafandry, dźwigać na plecach tlen. Mogli to robić swobodnie, gdyż siła ciążenia jest tam sześć razy mniejsza niż na Ziemi. Na skutek braku atmosfery panują tam krańcowe temperatury - upał (do 100 st. C) na oświetlonej przez Słońce stronie i mróz (-150 st. C) po nocnej stronie.

Fazy Księżyca – były podstawa do konstrukcji kalendarza księżycowego, którego pozostałością są tygodnie nów pierwsza kwadra pełnia ostatnia kwadra Faza ta ma miejsce 21 dnia czterotygodniowego cyklu. Cień, zasłaniający prawą połowę księżycowej tarczy, będzie się teraz przesuwał w lewo, obejmując coraz większą część widzianej z Ziemi powierzchni Księżyca. Po kolejnych siedmiu dniach Księżyc znajdzie się w nowiu. Strona Księżyca zwrócona ku Ziemi jest nieoświetlona, przez co niewidoczna na niebie Zdjęcie przedstawia naszego naturalnego satelitę w pierwszej kwadrze, tydzień po nowiu. Z czasem widoczna część będzie się powiększała, aż po tygodniu Księżyc znajdzie się w pełni. Księżyc w całej okazałości. W 14 dniu cyklu faz Księżyca następuje pełnia. Księżyc znajduje się dokładnie po przeciwnej stronie Ziemi niż Słońce. Chociaż przez parę dni możemy obserwować całą tarczę Księżyca oświetloną, Od tej chwili z prawej strony księżycowej tarczy zacznie pojawiać się cień.

merkury Odległość od Słońca: 58 mln km długość roku (okres obiegu wokół Słońca): 88 ziemskich dni długość doby (okres obrotu wokół własnej osi): 156 ziemskich dni średnica równikowa: 4880 km temperatura na powierzchni: 420 st. C (w południe na równiku), -180 st. C (w nocy) brak księzyców Krąży najbliżej Słońca.

wenus Odległość od Słońca: 108 mln km długość roku (okres obiegu wokół Słońca): 225 ziemskich dni długość doby: 584 ziemskie dni średnica równikowa: 12 100 km Średnia temperatura na powierzchni: 450 st. C ,brak księżyców . Jest najjaśniejsza na niebie, oczywiście nie licząc Słońca i Księżyca. Zwana jest siostrzaną planetą Ziemi. Obie planety prawie się nie różnią wielkością. Wenus jest tylko troszeczkę mniejsza i lżejsza. Astronauci na powierzchni Wenus ważyliby niemal tyle samo, co na Ziemi. Powierzchnię

ZIEMIA Odległość od Słońca: 150 mln km. długość roku (okres obiegu wokół Słońca): 365 dni długość doby: 1 doba średnica równikowa: 12 760 km Średnia temperatura na powierzchni: 20 st. C Gdyby spojrzeć na Ziemię z kosmosu, tak jak na inne planety, to dominowałby niebieski kolor oceanów oraz biały - chmur i lodowych czap polarnych na biegunach. To jedyne miejsce we Wszechświecie, gdzie z pewnością istnieje życie. Prawdopodobnie jedyne miejsce w Układzie Słonecznym, gdzie istnieje woda w stanie płynnym (choć ostatnio podejrzewa się, iż woda jest też pod lodową skorupą Europy, księżyca Jowisza).

MARS rzymski bóg wojny Średnia odległość od Słońca: 227 940 000 km Czas obiegu wokół Słońca:    686,98 dni Brak pary wodnej w atmosferze, bardzo mało wody na powierzchni, znaczne różnice temperatur. Żadnych śladów życia na czerwonej planecie. Jednakże znaleziono w próbkach z Marsa ślady komórek. Atmosfera Marsa jest zupełnie inna od tej na Ziemi. Składa się głównie z dwutlenku węgla z niewielką domieszką innych gazów. Naukowcy, opierając się na najnowszych badaniach, twierdzą, że wnętrze Marsa może składać się z płaszcza i jądra, pokrytych, podobnie jak Ziemia, cienką powłoką. MARS

JOWISZ władca bogów starożytnego Rzymu Średnia odległość od Słońca: Temperatura na nim wynosi -150 st. C. Jego atmosfera składa się z wodoru, helu i amoniaku. Szerokimi pasami jego chmur targają wiry, tornada i cyklony. Planeta jest 1300 razy większa od Ziemi, ale zbudowana jest głównie z gazów, które ciągle wirują podczas elektrycznych burz i huraganów. Jądro Jowisza wykazuje silne właściwości magnetyczne. Potężna siła grawitacji zasysa krążące w pobliżu komety, asteroidy i meteory. Jowisz ma najkrótszy dzień ze wszystkich planet. Trwa tylko niecałe dziesięć godzin! JOWISZ Średnia odległość od Słońca: 778 400 000 km Czas obiegu wokół Słońca:    11,9 lat Najsłynniejszy sztorm na Jowiszu, określany Wielką Czerwoną Plamą, szaleje już od ponad 400 lat!

SATURN - rzymski bóg rolnictwa Charakterystyczne pierścienie Saturna składają się prawdopodobnie z wirujących odłamków skalnych otoczonych lodem. Zewnętrzny pierścień ma średnicę 600000 km, a wszystkie pierścienie mają zaledwie 2 km grubości. Jest szóstą planetą od Słońca i drugą pod względem wielkości planetą Układu Słonecznego. Ze swymi wspaniałymi pierścieniami długo pozostawał "osobliwością" Układu Słonecznego. Składa się głównie z wodoru, helu i metanu. Jest gazową kulą, spłaszczoną na biegunach z powodu szybkiej rotacji. Ma najwięcej księżyców ze wszystkich planet, 25 lub nawet więcej. Jeden z nich Titan przypomina Ziemię z okresu, zanim narodziło się na niej życie. Średnia odległość od Słońca: 1, 427 miliardów km Czas obiegu wokół Słońca: 29,5 lat SATURN

URAN – grecki bóg niebios Czy wiesz, że Uran został początkowo nazwany „Jerzy”, ku czci króla Anglii, Jerzego III. Średnia odległość od Słońca: 2, 875 miliardów km Czas obiegu wokół Słońca: 84 lata URAN Jest siódmą w kolejności planetą od Słońca. Nachylenie osi obrotu sprawia, że Uran toczy się po swojej orbicie jak beczka. Stanowi wielką gazową kulą, około cztery razy większą od Ziemi. Planeta ma przedziwne dni i niezwykłe pory roku. Czasami biegun północny Urana skierowany jest w stronę Słońca, a czasami biegun południowy. Powierzchnia planety ma blado niebieski kolor z powodu sporej zawartości metanu w atmosferze. Planeta została odkryta dopiero po wynalezieniu teleskopu w 1781 roku.  

NEPTUN – grecki bóg morza Średnia odległość od Słońca: 1, 427 miliardów km Czas obiegu wokół Słońca: 165 lat Neptun często jest określany jako bliźniacza planeta Urana. Te dwie planety są mniej więcej tej samej wielkości. Zbudowane są z podobnych gazów i obie mają niebieski kolor. Najszybsze wiatry w Układzie Słonecznym odnotowano na Neptunie (2000 km/godz.). Kiedy Neptun mija na swej orbicie Plutona, staje się planetą najbardziej oddaloną od Słońca. Od czasów odkrycia Neptuna w 1846 roku nie udało się jeszcze zaobserwować pełnego obiegu planety wokół Słońca. To trwa 165 lat! Główny księżyc Neptuna - Triton wziął swoją nazwę od trójzębnej włóczni, którą nosił bóg. NEPTUN

KSIĘŻYCE – naturalne satelity Po prawie czterdziestu latach badań kosmosu naukowcy ustalili, że wokół dziewięciu planet Układu Słonecznego krąży co najmniej 95 księżyców. Jeśli przyjrzymy się powierzchni Księżyca, nie zobaczymy tam żadnych form życia. Jedyną zaobserwowaną aktywnością jest stałe bombardowanie przez asteroidy. Jeden z księżyców Jowisza jest najbardziej gorącym w Układzie Słonecznym. Na księżycu Io mają miejsce erupcje wulkaniczne, podczas których powstaje 45 tysięcy ton lawy na sekundę. Jednym z najciekawszych księżyców w Układzie Słonecznym jest Europa, najmniejszy z satelitów Jowisza. Ten księżyc zainteresował naukowców już w 1979 roku, kiedy sonda  kosmiczna Voyager przesłała pierwsze zdjęcia Europy na Ziemię. Naukowców całkowicie zaskoczył świeży, młody i jasny wygląd Europy, która miała być pokryta kraterami. Teraz eksperci twierdzą, że zbudowany z żelaza i niklu rdzeń Europy otoczony jest skalną skorupą. Powierzchnia księżyca pokryta jest lodem, pod którym być może kryje się ogromny ocean.

Komety Kometa – małe ciało niebieskie poruszające się w układzie planetarnym, które na krótko pojawia się w pobliżu gwiazdy centralnej. Ciepło tej gwiazdy powoduje, że wokół komety powstaje koma, czyli gazowa otoczka. W przestrzeń kosmiczną jądro komety wyrzuca materię, tworzącą dwa warkocze kometarne – gazowy i pyłowy, skierowane pod różnymi kątami do kierunku ruchu komety.

Planetoida (planeta + gr. eídos postać), asteroida (gr Planetoida (planeta + gr. eídos postać), asteroida (gr. asteroeidés – gwiaździsty), planetka (ang. minor planet) – ciało niebieskie o małych rozmiarach - od kilku metrów do czasem ponad 1000 km, obiegające gwiazdę centralną (w Układzie Słonecznym - Słońce), posiadające stałą powierzchnię skalną lub lodową, bardzo często – przede wszystkim w przypadku asteroid mniejszych i mało masywnych – o nieregularnym kształcie, często noszącym znamiona kolizji z innymi podobnymi obiektami.

planetoida

Meteoroidy – okruchy skalne (mniejsze od planetoid), poruszające się po orbitach wokół Słońca. Meteoroidy mają zwykle masę od 10-9 kg do 103 kg (choć najczęściej nie przekracza ona 10-6 kg). Wpadające w atmosferę Ziemi meteoroidy wywołują zjawiska meteorów. Te z meteoroidów, które dotrą do powierzchni Ziemi (nie ulegną odparowaniu w atmosferze), określamy nazwą meteorytów.

Mikołaj Kopernik (ur. 19 lutego 1473, zm Mikołaj Kopernik (ur. 19 lutego 1473, zm. 24 maja 1543) – polski 1 astronom, matematyk, prawnik,ekonomista, strateg, lekarz, poeta, astrolog, tłumacz, kanclerz kapituły warmińskiej od 1511, kanonik warmiński, scholastyk wrocławski, duchowny katolicki.Jego najważniejszym dziełem jest De revolutionibus orbium coelestium (O obrotach sfer niebieskich)[1] , w którym opisał heliocentryczną wizję świata w sposób wystarczająco szczegółowy, by mogła stać się naukowo użyteczna. Ogłoszona przez niego teoria heliocentryzmu była najważniejszą rewolucją naukową w dziejach ludzkości od czasów starożytnych, nazywaną niekiedy przewrotem kopernikańskim. Zgodnie z pierwotną koncepcją Kopernika planety poruszają się wokół słońca po okręgach Kopernik zaproponował swój model, aby wyeliminować konieczność zakładania, że niektóre planety krążą po dodatkowych pętlach zwanych epicyklami. W ówcześnie obowiązującej, geocentrycznej teorii Ptolemeusza, zakładającej nieruchomość Ziemi znajdującej się w centrum układu słonecznego, teoria epicykl. MIKOlAJ KOPERNIK

Czy wiesz, że astronauci w kosmosie stają się wyżsi.

Czy wiesz, że pierwszym zwierzęciem w kosmosie była Łajka, mały rosyjski piesek.

Bibliografia : Kosmiczny spust" Roberta ANtona Wilsona. www.wikipedia.pl www.kosmostozycia.pl www.google.pl www.poznajprzestrzen.pl PWN Encyklopedia Literatura własna

"Aby poruszyć z tego wielkiego ciągu parowania Odświeżająca wilgoć na ciałach niebieskich, Poprzez ich długie eliptyczne wiatry; być może By użyć gasnącemu słońcu nowego paliwa, Aby rozświetliło światy i nakarmiło eteryczny ogień.„ "James Thomson", "Pory roku (The Seasons)" (1730; 1748).

Dziękujemy 