Daniel Kahneman Otrzymał Nagrodę Nobla w 2002 r. za ponad ćwierćwiecze badań nad zachowaniami inwestorów i rynków finansowych

Teoria perspektywy ( prospektu) Teoria dyskreptywna ( rozwinięcie teorii maksymalizacji oczekiwanej użyteczności von Neumana i Morgensterna) Teoria opisująca rzeczywiste zachowania ludzi w obliczu ryzyka Uwzględnia dane empiryczne na temat podejmowania decyzji w warunkach niepewności Wyjaśnia dlaczego zachowanie ludzi odbiega od modelu oczekiwanej użyteczności

Teoria perspektywy składa się z dwóch głównych części: pierwsza dotyczy użyteczności druga natomiast prawdopodobieństwa

Wartość definiowana w kategoriach zysków i strat ( czyli odchyleń w obie strony od jakiegoś punktu odniesienia). Kształt owej funkcji wartości dla strat jest inny niż dla zysków Wynika z tego, że strata boli bardziej niż zysk cieszy.

Kształt funkcji dla zysków i dla strat wskazuje na to, że preferencje decydentów będą zależały od tego jak sformułowany zostanie problem. Jeśli wynik podjętej decyzji odczuwany będzie jako zysk, to decydent wykaże awersję do ryzyka. A jeśli jako strata, to decydent wykaże skłonność do ryzyka.

Funkcja wag decyzyjnych zamiast funkcji prawdopodobieństwa. Z funkcji wag odczytujemy, że ludzie nie doszacowują średnich i wysokich prawdopodobieństw, natomiast przeceniają niskie prawdopodobieństwa.

Efekt unikania strat i efekt utopionych kosztów Efekt unikania strat polega na tym, że inwestorzy za wszelką cenę bronią się przed zamknięciem pozycji zakończonej na minusie. Na rynku wyróżniamy inwestorów: - aktywnych - pasywnych

Efekt utopionych kosztów Rozumujemy w następujący sposób: skoro poświęciliśmy spółce X tak dużo czasu, a następnie pieniędzy, szkoda, żeby wszystko to poszło na marne i nie przyniosło zysku. Niechętnie więc rezygnujemy z wybranej uprzednio innej inwestycji i zamiast patrzeć wyłącznie w przyszłość, rozpamiętujemy nasze przeszłe zaangażowanie i pod tym kątem podejmujemy decyzje.

Nieracjonalny efekt utopionych kosztów polega na tym, że ludzie skłonni są trwać przy raz podjętej decyzji, jeśli tylko związana ona była ze znacznym wydatkiem, poświęceniem czasu lub dużych wysiłków. Efekt ten posiada dwa istotne wymiary: rozmiar i czas.

Efekt posiadania Na rynku kapitałowym polega na tym, że inwestorzy skłonni są do przetrzymywania tych papierów wartościowych, które już są w ich posiadaniu. Uważają je bowiem za w pewien sposób uprzywilejowane.