Przygotowała: Olga Łącka IIa Glin Przygotowała: Olga Łącka IIa

Glin jest srebrzystobiałym, lekkim metalem Glin jest srebrzystobiałym, lekkim metalem. Dobrze przewodzi ciepło i elektryczność, jest ciągliwy i kowalny. W temperaturze 900K staje się kruchy i daje się sproszkować.

Glin: Grupa - III A borowce Okres - 3 Liczba atomowa - 13 Liczba masowa - 26.981539 Liczba elektronów - 13 Liczba neutronów - 14 Liczba protonów - 13 Konfiguracja elektronowa - 1s22s22p63s23p1

Właściwości chemiczne Glin w temperaturze pokojowej ulega działaniu powietrza i pokrywa się cienką warstwą tlenku która osłania go przed dalszym działaniem czynników atmosferycznych. Ulega działaniu kwasów nieutleniających rozpuszczających ochronną warstwę tlenku glinu. Reaguje z kwasem azotowym HNO3 na gorąco i gorącym, stężonym kwasem siarkowym H2SO4. Bardzo łatwo rozpuszcza się w roztworach zasad oraz w gorących roztworach węglanów litowców. W temperaturze pokojowej reaguje energicznie z fluorowcami tworząc halogenki AlX3 a z siarką i azotem reaguje w temperaturze czerwonego żaru dając siarczek Al2S3 i azotek AlN. Silnie egzotermicznie reaguje z tlenkiem żelaza redukując go do metalicznego żelaza. Reakcja ta stała się podstawą aluminotermii.

Zastosowanie Glinu Glin w postaci stopów (aluminium) znalazł bardzo szerokie zastosowanie. Są one bardzo ważnym materiałem konstrukcyjnym. Folie aluminiowe stosuje się do pakowania żywności. Z aluminium wykonuje się też kotły, naczynia kuchenne, przewody elektryczne i armaturę przemysłową. Pył aluminiowy znalazł zastosowanie do produkcji ochronnej farby (srebrnej) oraz jako dobry reduktor w syntezie chemicznej. W teleskopach wykorzystuje się zwierciadła z napyloną warstwą aluminium.

Znaczenie dla organizmu człowieka Dotychczas uważano, że związki zawierające glin są nieszkodliwe dla zdrowia. Stąd, alkaliczne związki aluminium znalazły zastosowanie w leczeniu stanów nadkwaśności, szczególnie w chorobie wrzodowej. 

W świetle obecnych danych aluminium wchłania się z przewodu pokarmowego i ulega kumulacji w tkankach. Toksyczność aluminium nie jest jeszcze w pełni poznana, jednak dane jednoznacznie wskazują, że zwiększona zawartość aluminium w tkankach organizmu jest zawsze niekorzystna dla zdrowia.

Związki Glinu Najważniejsze związki glinu to tlenek glinu i amfoteryczny wodorotlenek glinu. Glin tworzy też wodorek, a tetrahydroglinian litu LiAlH4 jest powszechnie stosowanym w chemii organicznej silnym środkiem redukującym. Duże znaczenie przemysłowe mają też aluminoksany, a zwłaszcza MAO (metylowy aluminoksan), z którego produkuje się sita molekularne, oraz powszechnie wykorzystuje jako stałe podłoże dla wielu katalizatorów. Glina i kaolin powszechnie wykorzystywane przy produkcji ceramiki to złożone mieszaniny glino-krzemianów.

Chlorek glinu, AlCl3, jest białą substancją krystaliczną, która dymi w wilgotnym powietrzu i reaguje z wodą, tworząc tlenek glinu i kwas solny: 2AlCl3 + 3H2O→ Al2O3 + 6HCl

Chlorek glinu jest ważnym katalizatorem wielu syntez organicznych. Siarczan (VI) glinu Al2(SO4)3, jest stosowany w przemyśle papierniczym, znajduje również szerokie zastosowanie w procesie oczyszczania ścieków. W stanie bezwodnym jest bezbarwną substancją krystaliczną. W postaci uwodnionej, np. Al2(SO4)3*18H2O, stanowi biały proszek.

Wodorotlenek glinu Al(OH)3, jest stosowany w przemyśle ceramicznym i gumowym. Jak wynika z wzoru, można go otrzyma w wyniku reakcji soli glinu z wodorotlenkiem litowca, np. sodu: AlCl3 + 3NaOH →Al(OH)3 + 3NaCl

Glin reaguje z roztworami wodorotlenków litowców; w reakcji tworzą się gliniany oraz wydziela się wolny wodór 2Al + 2NaOH + 2H2O→ 2 NaAlO2 + 3H2

Kawałek glinu Aluminiowy posąg

Koniec

Źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Glin http://www.node81.tsi.net.pl/chemia/Al.html http://www.google.pl/search?rlz=1C1AVSA_enPL457PL464&q=glin&um=1&ie=UTF-8&hl=pl&tbm=isch&source=og&sa=N&tab=wi&ei=7glqT7LeGerV4QSq37mbCQ&biw=1280&bih=709&sei=8QlqT6raDsjLsgbK6YCjCA