Olśniewająca hipoteza Teoria Superstrun Olśniewająca hipoteza

Czym jest Superstruna ? Superstruna - jest czymś miliardy miliardów razy mniejszym od protonu, czymś mocno zakręconym i przypominającym pętelkę, czego pewnie nikt nie zdoła zaobserwować. Nie jest to bowiem ani rodzaj materii ani energii a raczej "rodzaj pratworzywa matematycznego, które generuje materię, energię, przestrzeń i czas lecz które nie posiada żadnego odpowiednika w znanym nam z doświadczenia świecie.” Mało tego, może funkcjonować jako fundament świata tylko w podwyższonej liczbie wymiarów.

Wyróżniono dwa rodzaje strun: zamkniętą otwartą

Reakcje wewnętrzne Struny oddziałowują wzajemnie.W przypadku otwartych strun mogą się one złączyć w większą strunę, kiedy ich końce zetkną się. Możliwe jest też złączenie końców jednej struny, kiedy jej dwa końce będą się stykać. Powstaje wtedy zamknięta struna. Dwie struny zamknięte również mogą się połączyć w jedną.                                                                                             

Wielkość superstrun Sądzono już od dawna, że poza samymi cząstkami musi w przyrodzie istnieć coś, co jest jeszcze bardziej podstawowe.Teoria superstrun wyjaśnia rozmaitość cząstek drganiem strun mniejszych od protonu o tyle mniej więcej, o ile proton jest mniejszy od kuli ziemskiej. Każdy rodzaj wibracji odpowiada innej cząstce. Struny są tak małe, że z większej odległości - czyli z takiej, z jakiej my rzecz obserwujemy - ich rezonanse i cząstki są nie do odróżnienia. Dopiero gdybyśmy w jakiś sposób potrafili niewiarygodnie powiększyć cząstkę, zauważylibyśmy, że nie jest ona wcale cząstką, punktem materii, lecz efektem drgań wibrującej struny. Obserwujemy cząstki w laboratoriach fizycznych, ale tak naprawdę żadnych cząstek nie widzimy. Widzimy wibracje superstrun.

czy teoria strun jest rzeczywiście teoria naukową? S. Weinberg,współtwórca teorii Superstrun wierzy w sens pracy nad teorią superstrun jako ostateczną teorią fizyczną - tzw. Teorią Wszystkiego - która byłaby "jądrem całej wiedzy fizycznej" i fundamentem dla innych dziedzin wiedzy. Jednak Teoria strun nie tylko nie daje wyników na temat fenomenów fizycznych w dostępnych obecnie energiach doświadczalnych, ale nawet przy wyższych energiach. Nawet jeśli ktoś wymyślił by jutro jak zbudować akcelerator zdolny osiągnąć energie w skali Plancka, teoretycy zajmujący się strunami nie byliby w stanie dać lepszych odpowiedzi niż jakościowe zgadywanie jak taka maszyna mogłaby wyglądać. Zdaniem niektórych fizyków teoria superstrun nie jest już teorią fizyczną. W najlepszym razie jest czystą matematyką.

10 wymiar Teoria Superstrun ogranicza liczbę wymiarów przestrzeni i czasu do dziesięciu.Szczególną cechą tej teorii jest to, że mikroskopijne struny (około 100 miliardów miliardów razy mniejsze od protonu) mogą drgać tylko w dziesięciowymiarowej czasoprzestrzeni. Mistycy, filozofowie i autorzy literatury fantastycznonaukowej zawsze fascynowali się wyższymi wymiarami. Teraz jednak mamy matematyczne powody, aby wierzyć w dziesięciowymiarową czasoprzestrzeń, ponieważ tylko we wszechświecie o takiej liczbie wymiarów jest wystarczająco dużo miejsca, aby pomieścić zarówno teorię kwantową, jak i teorię Einsteina. (Jeśli zapiszemy teorię superstrun, powiedzmy, w 12 lub 13 wymiarach, staje się ona matematycznie niespójna. Wszechświat, który początkowo miałby taką liczbę wymiarów, byłby niestabilny i zredukowałby się do wszechświata dziesięciowymiarowego). W ten sposób narodził się nowy, zaskakujący obraz kosmologii kwantowej.

Tylko Cztery ? Fizyka mówi nam, że stabilne układy gwiazdowe, atomy i protony mogą istnieć tylko w czterowymiarowym wszechświecie. Nasz Wszechświat ma prawdopodobnie cztery wymiary dlatego, że w przeciwnym razie w ogóle by nas nie było.

Badania naukowe Najsilniejszym naukowym argumentem przemawiającym za teorią strun jest fakt, że wydaje się ona zawierać w sobie teorie grawitacji. Nie często się wspomina o tym, że to nie jest jeszcze logiczna kwantowa teoria grawitacji. Wszystko co do tej pory istnieje jest zbiorem rozbieżnym co przypuszczalnie jest przybliżonym chaotycznym zbiorem jakiejś jeszcze niezdefiniowanej spójnej teorii strun. Uczeni zajmujący się teoria strun obecnie rozważają czy rozbieżność tych zbiorów nie jest wirtualna, bo w przeciwnym wypadku otrzymali by nieskończoność zgodnych teorii grawitacji bez sposobu na wybranie właściwej.

Mimo wielu „ale” dla niektórych fizyków teoria superstrun wciąż pozostaje najbardziej obiecującym prototypem teorii unifikującej wszystkie oddziaływania. Alicja Lipiec