Kultura informacyjna w kształtowaniu bezpieczeństwa ekologicznego Wykład VI 15 maja 2011

Lesław Michnowski Członek Komitetu Prognoz Polska 2000 Plus przy Prezydium Polskiej Akademii Nauk

Informacje dotyczące wykładu, w tym: (1) prezentacje wykładów; (2) wykaz literatury; 3) tematy prac zaliczeniowych. Zapytania, wypowiedzi, komentarze :

WYKŁAD BEZPIECZEŃSTWO EKOLOGICZNE Sylabus:

Cywilizacja Życia i Miłości (CŻM JPII) istotny warunek życia w Stanie Zmian i Ryzyka trwały rozwój > CŻM > ekorozwój (rozwój globalnego ekosystemu, czyli rozwój społeczno-gospodarczo- przyrodniczy Ziemi)

Zachowanie się SCT przy NADMIARZE dostępnych ZASOBÓW w środowisku 1. Przy wyrównanych potencjałach twórczych i obronnych (inform.–energ.): - koegzystencja, autonomia. 2. Przy dominacji tym potencjałem nad systemem słabszym: - system silniejszy podporządkowuje sobie system słabszy i przekształca go w swą TECHNIKĘ.

Zachowanie się SCT przy DEFICYCIE ZASOBÓW w środowisku: 1. Przy wyrównanych potencjałach twórczych i obronnych: - synergiczna współpraca, obronno-rozwojowa integracja 2. Przy dominacji tym potencjałem nad systemem słabszym: - system silniejszy podporządkowuje sobie system słabszy i przekształca go w źródło deficytowych zasobów, eliminujące konkurentów wojna lub integracja drenażowa.

W warunkach deficytu dostępnych zasobów istnieje możliwość integracji rozwojowej, gdy zniszczenie systemu słabszego spowoduje upadek systemu silniejszego - lecz tylko wówczas, gdy elita systemu silniejszego jest świadoma takiego zagrożenia (CŻM, Rodzina Ludzka/Narodów) Warunkiem takiej integracji jest rozwojowe wzmocnienie systemu słabszego, zracjonalizowanie konsumpcji zasobów, wprowadzenie specjalizacji i poprzez wzrost potencjału twórczego oraz n-t współpracę zapewnienie dostępu do nowych źródeł zasobów.

Stan Zmian i Ryzyka (SZR): 1. Coraz szybciej wraz rozwojem n-t postępująca moralna destrukcja dotąd poprawnych form życia 2. Wyczerpywanie dostępnych zasobów życia – naturalnych i przyrodniczych 3. Konieczność FEEDFORWARD dla adaptacyjnych działań wyprzedzających zmiany w uwarunkowaniach życia (duża inercja); 4. Konieczność rezerw zasobów życia na wszelki wypadek, brak możliwości w pełni skutecznego prognozowania.

MORALNA destrukcja: GŁÓWNY - w Stanie Zmian i Ryzyka - CZYNNIK kryzysu globalnego. Ekorozwój to warunek życia w SZR

Darwinizm społeczny tradycyjny - przed powstaniem SZR W warunkach dostępności zasobów naturalnych oraz czystego powietrza życiowa selekcja (darwinizm społeczny) dokonywana była poprzez przekształcanie słabszych w technikę (mówiące narzędzia) wspomagania najlepiej dostosowanych Podporządkowywanie narodów słabszych narodom silniejszym, kolonializm, ….

NEO-darwinizm społeczny W Stanie Zmian i Ryzyka radykalna zmiana sposobu funkcjonowania darwinizmu społecznego: zamiast (tradycyjnego) wykorzystywania słabszych, ELIMINOWANIE (niszczące rozwojowy dorobek) konkurentów do deficytowych zasobów życia.

W Stanie Zmian i Ryzyka (w tym narastania deficytu dostępnych zasobów życia): NEO-DARWINIZM SPOŁECZNY i globalna katastrofa albo trwały rozwój (sustainable development), CYWILIZACJA ŻYCIA I MIŁOŚCI i - w następstwie - EKOROZWÓJ.

Względny wzrost entropii układu: SCT – środowisko nieuchronnym następstwem każdego działania oraz upływu czasu.

Aby żyć trzeba niszczyć życie własne i środowiska, lecz będąc dojrzałym, w tym doinformowanym, można pozytywnymi oddziaływaniami względem siebie i otoczenia przewyższać negatywne konsekwencje życia własnego i środowiska.

Konstruktywność: przewaga konstrukcji nad destrukcją. Destruktywność: przewaga destrukcji nad konstrukcją. Konstruktywność: przewaga konstrukcji nad destrukcją. Destruktywność: przewaga destrukcji nad konstrukcją.

Cztery stany jakości życia SCT: 1. Wewnętrznej konstruktywności przy zewnętrznej destruktywności. 2. Wewnętrznej i zewnętrznej konstruktywności. 3. Wewnętrznej destruktywności przy zewnętrznej konstruktywności. 4. Wewnętrznej i zewnętrznej destruktywności.

Rozwój SCT odznacza się jego dwoma fundamentalnymi etapami: I – rozwoju niedojrzałego, oraz II – rozwoju dojrzałego.

W trakcie pierwszego – NIEDOJRZAŁEGO – etapu ROZWOJU SCT jest wewnętrznie konstruktywny, zaś nieuchronnie zewnętrznie destruktywny, czyli w stanie Wzrostu KOSZTEM społeczno-przyrodniczego środowiska SCT więcej ze środowiska bierze aniżeli daje.

W trakcie drugiego – DOJRZAŁEGO – etapu ROZWOJU SCT jest zarówno wewnętrznie, jak i zewnętrznie konstruktywny, czyli jest w stanie Rozwoju RAZEM ze społeczno- przyrodniczym środowiskiem SCT sam się nadal rozwija a zarazem środowisku daje więcej, aniżeli zeń bierze.

Przejście SCT od stanu wzrostu kosztem środowiska do stanu rozwoju razem ze środowiskiem jest uwarunkowane holistycznie rozwojowym udoskonaleniem jego homeostatu, w tym osiągnięciem dojrzałości przez elitę SCT.

Kolejność etapów procesu życia SCT

Istotnym warunkiem przezwyciężenia kryzysu globalnego jest zintegrowanie i przejście elity światowej społeczności ze stanu niedojrzałego -wzrostu kosztem środowiska (społeczno-przyrodniczego) do stanu dojrzałości (TdeCh)rozwoju razem ze środowiskiem.

Proces rozwoju odznacza się jego kolejno następującym fazami i etapami.

Rozwój SCT odznacza się trzema (cyklicznie powtarzającymi się) fazami o odmiennych ich dynamicznych charakterystykach : Faza I – postępujące, za przebudową makrostruktury sż, jej doskonalenie; Faza II – stymulowany nową formą makrostruktury, ilościowo – jakościowy rozwój mikrostruktury SCT; Faza III – przygotowanie przebudowy makrostruktury dostosowującej SCT do nowych uwarunkowań jego życia (umożliwiającej przekroczenie granicy wzrostu).

System: Człowiek-Technika (SCT) - którego makrostruktura/orgware uległa moralnej degradacji – jeśli nie dokona jej rozwojowej przebudowy, wchodzi w stan kryzysu.

Regres – przeciwieństwo rozwoju (przewaga destrukcji nad konstrukcją) Kryzys: tendencja regresywna, przy okresowych stanach pseudo-rozwojowych

SCT w stanie kryzysu może znajdować się w trzech stanach: I – regresu (1 faza); II – krótkotrwałego niestabilnego rozwoju pozornego albo regresu (2 faza); III – długotrwałego stabilnego rozwoju pozornego (3 faza). Kryzys nie przezwyciężony doprowadza system życia do upadu. W wyniku przejścia przez każdy kolejny etap kryzysu poziom jakości SCT ulega sukcesywnemu obniżeniu.

Wraz z rozwojem SCT nieuchronność osiągania granic wzrostu w ramach aktualnej formy makrostruktury lub pojemności informacyjnej SCT Wraz z rozwojem SCT nieuchronność osiągania granic wzrostu w ramach aktualnej formy makrostruktury lub pojemności informacyjnej SCT

Przezwyciężenie kryzysu, poprzez: 1 – przebudowę struktury SCT, zwłaszcza zwiększającą jego sprawność informacyjną, lub 2 – integrację SCT z innym/innymi SCT, zwłaszcza zwiększającą jego pojemność informacyjną.

Istotnym warunkiem trwałego przezwyciężenia kryzysu SCT jest stworzenie – poprzez udoskonalenie homeostatu i przebudowę jego makrostruktury – możliwości sprawnego dostępu do tych, już istniejących w układzie: SCT – środowisko, zasobów życia, do których dostęp był dotąd niemożliwy lub znacznie utrudniony.

Rozwojowe przekraczanie granic wzrostu SCT uwarunkowane zwiększaniem: (1) – dalekowzroczności; (2) – elastyczności; (3) – rezerwotwórczości, oraz (4) – obszaru opiekuńczej troski o kondycję środowiska.

Podstawowe kolejne granice wzrostu SCT : 1 – BEZWŁADNOŚCIOWA – konieczność antycypatywności 2 – ŚRODOWISKOWA – konieczność aksjologii dobra wspólnego 3 – KATASTROFICZNA – konieczność symbiozy i wielkiej rezerwotwórczości

Kryzys globalny jako skutek patologicznego przekroczenia co najmniej bezwładnościowej i środowiskowej granicy wzrostu wysoko rozwiniętej części światowej społeczności.

Ewolucja jako proces rozwojowych - podtrzymujących życie - przekształceń struktury układu: system życia - środowisko

Socjal-darwinistyczna ewolucja intelektualna: wzorowane na mechanizmach ewolucji biologicznej, krótkowzrocznie dostosowujące do nowych uwarunkowań życia, nadmiarowe tworzenie różnorodnych nowych form życia człowieka (w tym środków technicznych) i ich wielce ekospołecznie kosztowne selekcjonowanie w praktyce - POPRZEZ ŚMIERĆ osób i społeczności niedostosowanych lub WYRZUCANIE NA ŚMIETNIKI wyrobów nie trafionych.

Ekohumanistyczna ewolucja ultraintelektualna (w tym TR backcasting): z pomocą powszechnej mądrości (AI/komputerowo wspomaganej), dalekowzroczne przewidywanie zmian w uwarunkowaniach życia oraz projektowanie i sukcesywne wdrażanie nowych form życia zgodnych z tymi nowymi uwarunkowaniami, w tym ich wstępne - w przestrzeni wirtualnej - ekohumanistyczne selekcjonowanie i MD oraz post factum korygowanie.

Podstawowe uwarunkowania ekohuma- nistycznej ewolucji ultraintelektualnej (1): 1 – przemiana aksjologiczna: od egoizmu do egoaltruizmu, współcześnie ekohumanizmu 2 - powszechna mądrość, w tym kultura informacyjna; 3 – AI/komputerowe metody symulacyjne (Kaku, Forrester) - dla kompleksowego poznawania przyszłych skutków ludzkich zamierzeń i działań oraz innych zmian w uwarunkowaniach życia ludzi i przyrody; 4 - dostępność wiedzy istniejącej i sprawnie nowo pozyskiwanej, niezbędnej zwłaszcza dla poznawania i wyprzedzającego eliminowania nadchodzących zagrożeń;

Podstawowe uwarunkowania ekohuma - nistycznej ewolucji ultraintelektualnej (2): 5 – tworzenie rezerw zasobów intelektualno- materialnych na wszelki wypadek (dla eliminowania zagrożeń w porę nieprzewidzianych); 6 – elastyczne (w tym poprzez podmiotowość osób oraz komputerowe wspomaganie) metody - zwłaszcza wyprzedzającego - eliminowania zagrożeń; 7- gospodarka trwałego rozwoju, w tym ekospołecznej sprawiedliwości; 8 - informacyjnie sprawna i innowacyjnie podatna infrastruktura społeczno-gospodarcza.

Bez dokonania aksjologicznej przemiany od egoizmu do ekohumanizmu nie można: a) zapewnić powszechnego dostępu do wiedzy (istniejącej i bieżąco odwzorowującej szybko zmieniającą się rzeczywistość), niezbędnej w: a) zapewnić powszechnego dostępu do wiedzy (istniejącej i bieżąco odwzorowującej szybko zmieniającą się rzeczywistość), niezbędnej w: -kierowaniu się zasadą miłości (Vs p. 15), -wyprzedającym rozpoznawaniem i - eliminowaniem zagrożeń, a także - umożliwiającej wraz common good global governance stymulowanie ekospołecznie użytecznej aktywności twórczej; - umożliwiającej wraz common good global governance stymulowanie ekospołecznie użytecznej aktywności twórczej; b) przekształcić obecnej formy globalizacji (w tym ekonomiki) w globalizację trwałego rozwoju - sprawiedliwą, z ludzką twarzą (m.in. likwidacja nieuzasadnionych nierówności społecznych, bezrobocia, głodu, przyczyn terroryzmu). b) przekształcić obecnej formy globalizacji (w tym ekonomiki) w globalizację trwałego rozwoju - sprawiedliwą, z ludzką twarzą (m.in. likwidacja nieuzasadnionych nierówności społecznych, bezrobocia, głodu, przyczyn terroryzmu).

Ekohumanistyczna ewolucja ultraintelektualna jako sposób ograniczenia nadmiernej rozrodczości ludzi Kreatywność intelektualna w miejsce kreatywności biologicznej (w tym obronnego nadmiarowego tworzenia ludzkich mutacji) Ekohumanistyczna ewolucja ultraintelektualna jako sposób ograniczenia nadmiernej rozrodczości ludzi Kreatywność intelektualna w miejsce kreatywności biologicznej (w tym obronnego nadmiarowego tworzenia ludzkich mutacji)

Dla ukształtowania - do CŻM i ekorozwoju prowadzącej - zdolności trwałego rozwoju niezbędne jest zastąpienie mechanizmów socjal-darwinistycznej ewolucji intelektualnej mechanizmami ekohumanistycznej ewolucji ultraintelektualnej

ROZWÓJ TRWAŁY ŚS albo kryzys i globalna katastrofa [θ = θ(i)]

Dziękuję i zapraszam do współudziału w kształtowaniu etycznych i informacyjnych podstaw Cywilizacji Życia i Miłości a wraz z tym: bezpieczeństwa ekologicznego - polskiej, europejskiej i światowej społeczności