KRYRYTYKA KONCEPCJI WYCHOWANIA FIZYCZNEGO Z PRADYGMATY BIOTECHNOLOGICZNEGO

WYCHOWANIA CIAŁA (LEKARSKIEGO) KRYRYTYKA WYCHOWANIA CIAŁA (LEKARSKIEGO) 1) Zbytnia koncentracja na celach doraźnych w wychowaniu fizycznym (ćwiczeniach cielesnych, hartowaniu, pielęgnacji itp.).   2) Ujęcie wychowania fizycznego wyłącznie jako wychowania lekarskiego (zdrowotnego). 3) Nie zwrócenie uwagi na cele perspektywiczne (osobowościowe) w wychowaniu fizycznym (w tym zdrowotnym).

WYCHOWANIA PRZEZ CIAŁO KRYRYTYKA WYCHOWANIA PRZEZ CIAŁO 1) Błędne przekonanie o tym, że wyłączne usprawnianie ciała prowadzi do wszechstronnego rozwoju osobowości, w tym osobowości dbającej o ciało.   2) Zbytnia koncentracja na celach doraźnych wychowania fizycznego.

I PRZEŁOM PARADYGMATYCZNY czyli KSZTAŁTOWANIA CIAŁA I WYCHOWANIA PO RAZ PIERWSZY UJMOWAŁ WYCHOWANIE FIZYCZNE JAKO ODDZIAŁYWANIE NA OSOBOWOŚĆ, ALE GŁÓWNIE MORALNĄ, UCZNIA.

CELE KSZTAŁTOWANIA CIAŁA I WYCHOWANIA: 1) swoiste, bezpośrednie, bezwzględnie osiągalne, czyli kształtowanie ciała: struktury somatycznej czynności wegetatywnych, narządów zmysłowych nawyków i upodobań ruchowych ogólnych cech sprawności (szybkości, zręczności, siły, wytrzymałości)   2) nieswoiste, pośrednie, względnie osiągalne, czyli naciski wychowawcze: rozbudzanie społecznie pożądanych postaw życiowych rozbudzenie zainteresowań wpajanie wiary w swe siły

CELE SWOISTE WAŻNIEJSZE OD NIESWOISTYCH Cele nieswoiste muszą pokrywać się ze swoistymi, nadawać im kierunek, być uzasadnieniem ich sensu i weryfikatorem ich społecznej wartości, lecz wychowawca fizyczny powinien realizować przede wszystkim cele swoiste.

KSZTAŁTOWANIA CIAŁA I WYCHOWANIA KRYRYTYKA KSZTAŁTOWANIA CIAŁA I WYCHOWANIA 1) W praktyce podporządkowanie celów nieswoistych (nacisków wychowawczych) celom swoistym (kształtowaniu ciała).   2) Zbytnia koncentracja na celach swoistych wychowania fizycznego. 3) Ograniczenie celów nieswoistych do kształtowania moralności ucznia (społecznie pożądanych postaw życiowych ).

Za tydzień kolokwium z TWF Oprócz zagadnień z ćwiczeń proszę również przeczytać 1) Henryk Grabowski, 1997, Teoria fizycznej edukacji. Warszawa: WSziP. Część 2. Rozdział 1.2. Cele wychowania fizycznego w wersji biotechnicznej (ss. 59-62).   2) Wiesław Osiński, 1996, Zarys teorii wychowania fizycznego. Poznań: AWF. Rozdział 1. Główne ośrodki kształtowania się myśli teoretycznej o wychowaniu fizycznym w Polsce od końca XVIII wieku (ss. 6-15). 3) Z książki Jędrzeja Śniadeckiego pt. „O fizycznym wychowaniu dzieci” tylko WSTĘP - ss. VII-XXI, a z niego podrozdziały: Nota biograficzna, Traktat o wychowaniu fizycznym, Krytyka wychowania, Program wychowania, Metodyka wychowania, Proces wychowania.