Teoria równowagi ogólnej Urszula Mazek Mark Blaug „Metodologia Ekonomi"

Loen Walras W 1874r sformułował twierdzenie, że maksymalizujące zachowania producentów i konsumentów mogą doprowadzić do osiągnięcia równowagi między rozmiarami produkcji i popytem, na wszystkich rynkach produktów oraz czynników produkcji w gospodarce.

Cel teorii równowagi ogólnej Wykazanie logicznej możliwości istnienia takiej równowagi, a nie pokazanie sposobu jej osiągnięcia, czy uzasadnienie, że dojdzie do niej w wyniku działania samoistnych sił.

Arrowa, Debreu Badają określone warunki, w których równowaga ogólna ma pojedyncze rozwiązanie oraz stabilność raz osiągniętej równowagi. Badają określone warunki, w których równowaga ogólna ma pojedyncze rozwiązanie oraz stabilność raz osiągniętej równowagi.

Przy założeniach, że  zbiory możliwości konsumpcyjnych i produkcyjnych są wypukłe,  każdy podmiot gospodarujący jest właścicielem zasobów, które mają wartość w oczach innych podmiotów

Równowaga ogólna pozbawiona jest empirycznych treści, dlatego użycie w jej nazwie terminu teoria jest trudne do usprawiedliwienia, stąd ciężko mówić o ramach teoretycznych lub paradygmacie.

Możemy sprawdzać wewnętrzną spójność teoretycznych ram równowagi ogólnej traktując to jako ćwiczenie czysto logiczne, niemniej teoretyczne ramy równowagi ogólnej wydają się nie oferować żadnego mostu, łączącego świat teorii ze światem faktów.

„A zatem, za rozsądne uznajemy wymaganie od naszych koncepcji równowagi, aby odzwierciedlała sekwencyjny charakter zdarzeń zachodzących w rzeczywistych gospodarkach(…) To z kolei wymaga, aby procesy informacyjne i związane z nimi koszty, transakcje i koszty transakcyjne, a także oczekiwania i niepewność zostały w sposób bezpośredni i nie marginesowo uwzględnione przez koncepcję równowagi. Właśnie tego brakuje w konstrukcji Arrow-Debreu. Nie wierzę, że tym samym jest ona całkowicie bezużyteczna. Z pewnością jednak powinna zrezygnować z roszczeń do dostarczenia opisów koniecznych końcowych stanów procesów gospodarczych..”(Hahn)

O teorii równowagi ogólnej możemy mówić w dwóch znaczeniach: 1. jako oryginalnej walrasowskiej koncepcji równowagi wielu rynków, określoną w książce Blauga, teorią równowagi ogólnej, 2. model równowagi ogólnej, czyli koncepcję traktującą teorię równowagi ogólnej jako model ekonomiczny wyrażony w formie zbioru równoczesnych równań zdefiniowanych w kategoriach wielkiej liczby zmiennych endogenicznych.

W ujęciu Fishera: „Wielka siła wyrazu i elegancja cechują analizę równowagi ogólnej często maskując fakt, że opiewa się ona na bardzo niepewnych podstawach. Nie dysponujemy żadną podobnie elegancką teorią opisującą, co dzieje się poza stanem równowagi, jak zachowują się podmioty gospodarcze, gdy ich plany nie zostaną zrealizowane. W rezultacie nie mamy ścisłego uzasadnienia dla wiary, że równowagę można osiągnąć czy też utrzymać w sytuacji, gdy wystąpi zakłócenie.”

W ekonomii występuje odwrotna zależność między ścisłością, a istotnością praktyczną.

Teoria równowagi ogólnej, jest jedną z wielu dziedzin ekonomii. Jej charakterystyczną cechą jest formalizowanie czysto logicznych problemów i brak jakiejkolwiek próby sformułowania, falsyfikowanych twierdzeń na temat rzeczywistych zachowań gospodarczych, co pozostaje zasadniczym zadaniem ekonomii. Teoria równowagi ogólnej ma czysto abstrakcyjny i nieempiryczny charakter współczesnej analizy ekonomicznej.