Przewody instalacji pneumatycznej.
Schemat symboliczny instalacji wytwarzania sprężonego powietrza.
Sprężone powietrze płynie ze zbiornika do odbiorników poprzez sieć przewodów rurowych. Jako przewody rurowe stosuje się bezszwowe, ciągnione rury stalowe, miedziane lub z PCW. Z reguły główne przewody rozprowadzające tworzą obwód zamknięty. Spadek ciśnienia w przewodach, zagięciach i armaturze, przy zwykle stosowanym ciśnieniu roboczym, nie powinien przekraczać 0,1 bar.
Średnicę głównego przewodu rozprowadzającego można wyznaczyć za pomocą nomogramu.
Nominalne średnice przewodów ustala się na podstawie: niezbędnego zapotrzebowania, oporów przetłaczania w przewodach zainstalowanej armatury, długości przewodów, ciśnienia roboczego, dopuszczalnego spadku ciśnienia w przewodach.
Przy instalowaniu przewodu głównego (tworzącego obwód zamknięty) zachowuje się spadek około 1% (1cm w dół na długości 1m) w kierunku przepływu, aby wytrącający się kondensat gromadził się w najniższym miejscu, skąd mógłby być usunięty. Ze względu na kondensat rozgałęzienia przewodu głównego dla odbioru powietrza wyprowadzane są od góry, natomiast rozgałęzienia do odprowadzania kondensatu do dołu.
Nieszczelności w sieci sprężonego powietrza powodują duże straty energii. Z tego powodu sieć sprężonego powietrza winna być regularnie sprawdzana pod względem szczelności.