Janusz Korczak Życiorys

Dzieciństwo Janusz Korczak prawidłowo nazywał się Henryk Goldszmit. Urodził się dnia 22 lipca 1878 roku w Warszawie. Jego rodzice nazywali się Józef i Cecylia Goldszmitowie. Ojciec był adwokatem, a matka zajmowała się domem. Miał siostrę Annę. Do szkoły poszedł w lipcu 1885 roku. Ukończył Szkołę Początkową Augustyna Szmury. Później dostał się do VII Rządowego Gimnazjum Męskiego. Gdy zdał maturę miał dwadzieścia dwa lata. W roku 1890 rozpoczął studia w Wydziale Lekarskim Cesarskiego Uniwersytetu.

Lekarz Janusz Korczak dnia 23 marca 1905 roku otrzymał dyplom lekarza. W tym samym roku wyjechał do Harbinu jako lekarz na wojnie rosyjsko-japońskiej. W 1906 pod koniec marca wrócił do Warszawy. Potem przez 9 lat pracował w Szpitalu dla Dzieci im. Bersohnów i Baumanów. Pracował sumiennie i nie pobierał opłat jeśli pacjent był ubogi. W latach od 1907 do 1911 odbierał praktyki i podnosił swe kwalifikacje w Berlinie. W latach 1914- 1918 był młodszym ordynatorem w szpitalu dywizyjnym na ukraińskim froncie. Gdy wrócił do Warszawy pełnił tymczasowo służbę lekarze w szpitalu epidemicznym.

Aktywność literacka i radiowa W 1898 wziął udział w organizowanym przez ,,Kurier Warszawski’’ i Paderewskiego konkurs na sztukę teatralną. Korczak wysłał tam czteroaktowy dramat ,,Którędy?’’, a podpisał się jako Janasz Korczak. Rok później konkurs został rozstrzygnięty. W 1900 roku pod imieniem Hen-Ryk zaczął pracować z satyrycznym tygodnikiem ,,Kolce’’ i jako współautor pisanej zespołowo sensacji ,,Lokaj’’. Później w 1905 roku ukazała się napisana przez Korczaka seria ,,Koszałki Opałki’’. W tym samym roku napisał też powieść ,,Dzieci ulicy’’. Później pisał felietony w czasopiśmie ,,Głos’’. W 1937 został odznaczony Złotym Wawrzynem Akademickim Polskiej Akademii Literatury.

Literatura dla dzieci ,,Kajtuś Czarodziej’’ Kajtuś jest zwyczajnym chłopcem - trochę psoci, trochę zmyśla i uwielbia słuchać historii opowiadanych przez babcię. Pewnego dnia odkrywa, że potrafi czarować. Początkowo wykorzystuje swoją nową umiejętność do zabawy: zamienia kredę w mydło, kanapkę klasowego łasucha w żabę, a przed odpowiedzią w szkole broni się, zsyłając na nauczyciela stado much. Jednak z czasem sprawy się komplikują: czary zaczynają wymykać się spod kontroli, a Kajtuś ucieka z domu, pozostawiając w nim wyczarowanego sobowtóra.

,,Bankructwo małego Dżeka’’ Dżek Fulton, uczeń trzeciej klasy szkoły powszechnej, podejmuje się bardzo ryzykownego zadania: prowadzenia szkolnej kooperatywy, mimo że taką działalność prowadzą zazwyczaj starsi. Jego sukcesy i porażki, opisane z punktu widzenia dziecka poznającego świat ekonomii, to uniwersalna, przystępna lekcja praktycznych zasad przedsiębiorczości. Dżek marzy, by zostać kupcem, i do spraw finansowych podchodzi ze wzruszającą powagą. Uczy się, co to kredyt, rabat, ubezpieczenie, ryzyko, jak kupować towar oferowany klientom i jak prowadzić rachunki.

,,Król Maciuś I’’ Maciuś po śmierci swego ojca, króla, chcąc nie chcąc dziedziczy koronę. Ponieważ jest dzieckiem, sąsiednie państwa szybko wypowiadają mu wojnę, spodziewając się łatwego zwycięstwa. Maciuś wojnę wygrywa, ale nie spoczywa na laurach. Zostaje władcą reformatorem. Uczy się rządzić mądrze i sprawiedliwie, zawiera przyjaźń z czarnoskórym królem ludożerców Bum-Drumem, a wreszcie wpada na pomysł, żeby dać dzieciom pełnię praw i stworzyć dziecięcy sejm. Reformy Maciusia budzą sprzeciw innych monarchów i wybucha kolejna wojna. Król zostaje podstępnie pokonany, pojmany i skazany na wygnanie.

,,Król Maciuś I na wyspie bezludnej’’ Druga część słynnej Korczakowskiej dylogii. Jej bohater, w przeciwieństwie do Króla Maciusia z części pierwszej, przede wszystkim rozmyśla nad sobą i swoim miejscem w świecie. To nie oznacza, że pozostaje bezczynny - ucieka z pociągu, który wiezie go na bezludną wyspę, pojawia się na naradzie królów, przerażonych jego ucieczką, ukrywa swoją tożsamość pod przybranym imieniem, wreszcie staje przed szansą odzyskania tronu. Ale wciąż zadaje sobie pytanie: Który Maciuś jest prawdziwy? Dumny król Reformator czy cichy i zamyślony, dobrowolny wygnaniec Maciuś Filozof z bezludnej wyspy?

,,Mały Przegląd’’ Dnia 9 października 1926 roku opracował pierwszy numer ,,Małego Przeglądu’’. Redagował go przez kolejne 4 lata. Biura gazety znajdowały się na ulicy Nowolipki 7. Był piątkowym, darmowym dodatkiem do dziennika ,,Nasz Przegląd’’. Artykuły do niego pisały dzieci oraz młodzież, redaktor główny i Jarachmiel Wajngarten. Dzieci pisały też listy do redakcji. Ostatni numer ,,Małego Przeglądu’’ wydany został 1 września 1939 roku.

Pedagog W 1899 wyjechał do Szwajcarii, by poznać działalność oraz twórczość pedagogiczną Johanna Pestalozziego. Wyjazd opisał później w czasopiśmie ,,Czytelnia dla wszystkich’’. Korczak był sprzymierzeńcem emancypacji dziecka, jego poszanowania praw i samostanowienia. Istnieje szereg publikacji omawiających myśl pedagogiczną Korczaka i obecnie (2012) jest on coraz szerzej rozpoznawany jako prekursor szeregu nurtów pedagogicznych. Jego nowoczesne pomysły pedagogiczne oparte były na praktyce, był przeciwnikiem doktryny w dydaktyce mimo że był dobrze zorientowany w nurtach pedagogicznych i psychologicznych swojej epoki.

Nasz Dom i Dom Sierot Janusz Korczak ze Stefanią Wilczyńską założył i prowadził przez 30 lat Dom Sierot – dla dzieci żydowskich w Warszawie. Dom był przy ulicy Krochmalnej 92, został wybudowany przez Towarzystwo Pomocy dla sierot. Korczak mieszkał na Krochmalnej 92 do 1932 roku, potem przeniósł się do mieszkania siostry przy ul. Żurawiej 42. W 1940 roku Dom Sierot został przeniesiony do getta na ulicę Chłodną 33. Kolejnym lokum dla Domu była ulica Sienna 16/Śliska 9. Przed wojną 17 lat współprowadził z Maryną Falską sierociniec dla dzieci polskich Nasz Dom mieszczący się na Bielanach przy Alei Zjednoczenia 34.

W Warszawskim Getcie Ostatnie trzy miesiące swojego życia w 1942 spędził w Getcie warszawskim, gdzie w wolnych chwilach tworzył pamiętnik. Pisanie rozpoczął w 1939 roku. Stary pandoktor nie zdecydował się opuścić swych podopiecznych, choć międzynarodowa sława dawała mu szansę na przeczekanie wojny w każdym neutralnym kraju Zachodu. Jego ostatni zapisek w Dzienniku datuje się na 4 sierpnia 1942. Zginął wraz z wychowankami – wywieziony w początkach sierpnia 1942 do obozu zagłady w Treblince.

Pomniki Janusza Korczaka Warszawa Szerzawy

Warszawa Sobótka

Treblinka Hanover

Prezentację przygotowała Żaneta Piekart z klasy VI Koniec Prezentację przygotowała Żaneta Piekart z klasy VI

Źródła: http://pl.wikipedia.org/wiki/Janusz_Korczak http://www.wab.com.pl/ http://2012korczak.pl/