Comenius Szkolne imprezy językowe i zajęcia pozalekcyjne jako przykład dobrej praktyki w podnoszeniu efektywności nauczania i uczenia się języków obcych. (Prezentacja Włoch na Dni Kultur)

Sycylia to największa wyspa na Morzu Śródziemnym. Powierzchnia jej jest wyżynna i górzysta; równiny i płaskowyże zajmują zaledwie 14% obszaru. Najciekawszymi elementami krajobrazu wyspy są wulkany, a spośród nich- Etna, największy czynny wulkan w Europie. Najdłuższą rzeką jest Salso (144km). Stolica regionu jest Palermo z mieszkańców- jest piątym pod względem wielkości miastem Włoch po Rzymie, Mediolanie, Neapolu i Turynie.

Flaga Sycylii została przyjęta po raz pierwszy w 1282 roku, po powstaniu zwanym nieszporami sycylijskimi w Palermo. Przedstawia centralnie umieszczony triskelion pośrodku którego widnieje głowa Meduzy, otoczona trzema kłosami pszenicy. Trzy nogi są tutaj symbolem szczęścia i pomyślności.

Flaga Sycylii podzielona jest na dwa równej wielkości trójkąty wzdłuż przekątnej biegnącej od górnego końca po stronie przy drzewcu do dolnego po stronie swobodnej. Górny trójkąt jest barwy czerwonej, a dolny żółtej. Są to barwy dwóch sycylijskich miast, które jako pierwsze zawiązały konfederację by przeciwstawić się władzy Andegawenów: Palermo i Corleone. Triskelion, zwany na Sycylii trinacria, jest oficjalnym symbolem Sycylii. Flaga w obecnej formie została przyjęta w roku 2000 jako flaga regionu autonomicznego Sycylia.

Triskelion

Fontanna Pretoria (fontanna wstydu) na Piazza Pretoria. Jest to XVI-wieczne dzieło florentczyków: F. Camillianiego i M. Naccherina. Była ona pierwotnie przeznaczona do ogrodów neapolitańskich wicekróla Garcii di Toledo. Przez wiele lat po odsłonięciu zwani ją ‘Fontanna Wstydu’- z powodu nagości posagów. Podobno zakonnice z pobliskiego klasztoru kiedyś pod osłoną nocy poobtłukiwały rzeźbom męskich postaci nosy. Złośliwi twierdzą, że zabrakło im śmiałości, by to samo zrobić z innymi, nie mniej wyeksponowanymi częściami posągów.

Fontanna Pretoria

Niedaleko placu stoją dwa kościoły: La Martorana w stylu gotyku normańskiego i San Cataldo (z trzema czerwonymi kopułami w stylu arabskim). W XVIII w używano go przez krótki okres czasu jako poczty; dziś przywrócono mu jego mauretańskie piękno.

Kościół San Cataldo

DZWONNICA KOŚCIOŁA LA MARTORANA

PLAC QUATTRO CANTI Na przecięciu głównej ulicy Corso Vittorio Emanuele (biegnąca w miejscu fenickiej drogi łączącej starożytne miasto z wybrzeżem)i Via Maqueda leży najelegantszy z placów Palermo. Quattro Canti (Cztery Rogi). Wytyczono go w 1600 roku, gdy podzielono Palermo na cztery części (Kalsa, Albergheria, Capo, Castellamare). Plac ma zaokrąglone narożniki, ukształtowane przez wklęsłe fasady czterech narożnych budynków (stąd jego nazwa), w których dominują porządki- dorycki, joński, koryncki. Każdą z fasad ozdabiają fontanny i posągi patronów Mandamenti, czterech pór roku i hiszpańskich królów. Plac jest popularnym miejscem spotkań zakochanych.

Quattro Canti

Katedra Najświętszej Marii Panny stoi na miejscu wczesnochrześcijańskiej bazyliki, przebudowanej później na meczet. Wzniesiono ją w latach , ale z pierwszego założenia niewiele pozostało. Najpoważniejszych zmian dokonano w końcu XVIII w., gdy poszerzono nawę główną i dodano centralna kopułę.

Katedra Najświętszej Marii Panny

Capella Palatina legendarna kaplica króla Rogera II z 1132 roku, jest wraz ze swymi mozaikami, klejnotem architektury mauretańsko- normańskiej. Ściany pokryte są mozaikami ukazującymi sceny biblijne. Mamy tu dobrze znane motywy nowotestamentowe, dużą przestrzeń zajmują ważniejsze sceny z Księgi Rodzaju. Kulminacją ikonografii jest spokojna twarz Chrystusa Pantokratora (Wszechstwórcy). ‘Najbardziej zaskakujący klejnot religijny wyśniony przez ludzki umysł’, napisał Guy de Maupassant, ‘Marvel of marvels’ (Cudo cudów), podsumował Oskar Wilde.

Capella Palatina

Cefalù kiedyś wioska rybacka. Powodem, dla którego ta miejscowość szczyci się tak dużą świątynią, był sztorm który szalał którejś nocy 1120 roku. Hrabia Roger uszedł wtedy z życiem i w podzięce za ocalenie kazał wznieść jeden z najwspanialszych kościołów Sycylii. Budowę rozpoczęto w 1131 roku, ale nie ukończono jej przed śmiercią władcy, toteż nie mógł tu zostać zgodnie ze swoim życzeniem pochowany.

Cefalù

Malownicze Cefalù otwarte jest na morze. Długa, kilometrowa plaża zrobiła z miasta modny ośrodek wypoczynkowy. Według legendy, na piasku tej plaży spędził resztę swojego życia syn boga Hermesa, oślepionego przez Herę, który został ukarany przez boginię za odrzucenie miłości jej córki.

Wzdłuż wyłożonych nieregularną kostką uliczek tłoczą się dziesiątki domów o niskiej powale, z małymi podwórkami. Kilka stopni na lewo od ulicy, która jest przedłużeniem nadmorskiej promenady, znajduje się arabska pralnia (Lavatoio). Część koryt do prania wykuto w skale. Wodę dostarcza źródełko bijące od czasów starożytności. Z tego samego ujęcia korzystano, gdy istniały tu łaźnie.

Przepiękne widoki

Erice miasto położone na stromiźnie. Ślady człowieka są tu wczesne, sprzed dziesięciu tysięcy lat. Legenda mówi, że Herakles toczył na wzniesieniu pięściarskie boje z Eryksem sycylijskim królem i synem Afrodyty. Po jego pokonaniu heros wziął osadę we władanie. Na skarpie stała świątynia ku czci Afrodyty Erycyńskiej. Przybytek ten runął w noc narodzin Jezusa z Nazaretu wskutek trzęsienia ziemi. Teraz normandzki zamek (Castello’ di Venere) zajmuje to samo miejsce co antyczna świątynia i można przypuszczać, że został wzniesiony z tego samego kamienia. Wyżej piętrzą się mury Castello Pepoli, w dalszym ciągu pozostającego w rękach rodziny hrabiego, który odnowił tę twierdzę w XIX wieku.

Erice, zamek Pepoli

Segesta według legendy została założona przez uciekinierów z Troi. Segesta była często najeżdżana, mimo to majestatyczna świątynia dorycka w cudowny sposób przetrwała grabieże i burzliwe koleje losu i trwa samotnie na wzgórzu naprzeciwko Monte Barbaro. Miasto Segesta zostało zbudowane na szczycie góry powyżej świątyni. Dziś można tu zobaczyć ruiny kilku budynków i nieźle zachowany teatr z III wieku p.n.e., gdzie co dwa lata, w porze letniej, wystawiane są starożytne sztuki greckie.

Światynia w Segeście

Teatr w Segeście

Trochę o kuchni… Sycylia nie ma sobie równych jeżeli chodzi o ciastka i słodycze. Rozpoczynając od pysznych lodów lodów (gelatto), przez maleńkie ciasteczka, aż po słynne cannoli, czyli wypełnione serem ricotta rurki z ciasta. Zanurzajac się w świat sycylijskich słodkości nie można zapomnieć o cudach z marcepanu, które można kupić w każdej cukierni i sklepie z pamiątkami. Wybór i precyzja wykonania przyprawiają o zawrót głowy: są maleńkie marcepanowe owoce (frutti di martorana- które zostały wymyślone przez mniszki z zakonu benedyktynek), ale także warzywa…

Marcepanowe pyszności

Przystawki

Grilowane warzywa

Sycylijskie rzemiosło to dziś głównie ceramika i przedmioty z lawy.

Cudeńka z wosku