Ekologia Na codzień

Ekologia Ekologia– nauka o strukturze i funkcjonowaniu przyrody, zajmująca się badaniem oddziaływań pomiędzy organizmami a ich środowiskiem oraz wzajemnie między tymi organizmami (strukturą ekosystemów). Ekologia zajmuje się badaniem powiązań między organizmami żywymi a środowiskiem abiotycznym (układy biologiczne istnieją w sieci powiązań między sobą i otaczającym je środowiskiem), opartych na różnego rodzaju interakcjach. Odkrywanie tych zjawisk dokonywało się od starożytności, ale ekologia jako samodzielna nauka rozwinęła się w zasadzie w XIX w. Ekologia nie jest nauką obojętną wobec egzystencji przyrody i człowieka, dlatego często w potocznych dyskusjach utożsamiana jest z sozologią i filozofią. Ekologia najogólniej jest nauką o porządku i nieporządku w przyrodzie oraz o konsekwencjach wynikających z tego porządku i nieporządku dla istnienia biosfery i człowieka.

Ekosystem Ekosystem– dynamiczny układ ekologiczny, na który składa się zespół organizmów (biocenoza) połączonych relacjami troficznymi (tworzących sieć troficzną) wraz ze środowiskiem przezeń zajmowanym, czyli biotopem, w którym zachodzi przepływ energii i obieg materii. W skrócie zatem ekosystem to biocenoza wraz z biotopem. Ekosystemy wyodrębniane są na podstawie istnienia silniejszych powiązań w ich obrębie niżeli między ich składowymi a otoczeniem (biologicznie ważne pierwiastki chemiczne krążą intensywniej w obrębie poszczególnych ekosystemów niż pomiędzy nimi). Ekosystem to jedno z podstawowych pojęć w ekologii, ale podobnie jak sama „ekologia” jest terminem wieloznacznym. Określenie „ekosystem” stosowane bywa w odniesieniu do dowolnego układu składającego się z elementów żywych lub żywych i nieożywionych, pozostających ze sobą w rozmaitych relacjach. Przy tak szerokim ujęciu ekosystemem można nazwać dowolny układ ekologiczny z organizmami żywymi, od kolonii bakterii na pożywce poczynając, na całej biosferze kończą

Lasy liściaste Las liściasty – ekosystem leśny z udziałem przede wszystkim drzew liściastych. Charakter lasu liściastego zmienia się w zależności od regionu geograficznego i klimatu. lasy liściaste zrzucające liście na zimę spotyka się w strefie umiarkowanej, z wyraźnie zaznaczoną sezonowością i temperaturach poniżej zera w zimie i powyżej 12 °C w lecie. Las liściasty strefy umiarkowanej charakteryzuje się stosunkowo bogatym runem, które rozwija się na wiosnę, gdy drzewa nie mają liści i światło może bez trudu penetrować głębsze warstwy lasu. szerokolistny las liściasty strefy subtropikalnej występuje w strefie, w której nie ma wyraźnych różnic między latem i zimą. Roślinność stanowią dęby Quercus virens, a także tamaryndowce, magnolie, palmy, pnącza i storczykowate. wilgotny las tropikalny strefy okołorównikowej charakteryzuje duża ilość opadów i ogromna różnorodność gatunkowa. Lasy te rosną w dorzeczach wielkich rzek tej strefy, takich jak Orinoko, Kongo, Zambezi, a także na Borneo i Nowej Gwinei. Drzewa wilgotnego lasu tropikalnego są wiecznie zielone i wysokie.

Lasy iglaste Las liściasty – ekosystem leśny z udziałem przede wszystkim drzew liściastych. Charakter lasu liściastego zmienia się w zależności od regionu geograficznego i klimatu. lasy liściaste zrzucające liście na zimę spotyka się w strefie umiarkowanej, z wyraźnie zaznaczoną sezonowością i temperaturach poniżej zera w zimie i powyżej 12 °C w lecie. Las liściasty strefy umiarkowanej charakteryzuje się stosunkowo bogatym runem, które rozwija się na wiosnę, gdy drzewa nie mają liści i światło może bez trudu penetrować głębsze warstwy lasu. szerokolistny las liściasty strefy subtropikalnej występuje w strefie, w której nie ma wyraźnych różnic między latem i zimą. Roślinność stanowią dęby Quercus virens, a także tamaryndowce, magnolie, palmy, pnącza i storczykowate. wilgotny las tropikalny strefy okołorównikowej charakteryzuje duża ilość opadów i ogromna różnorodność gatunkowa. Lasy te rosną w dorzeczach wielkich rzek tej strefy, takich jak Orinoko, Kongo, Zambezi, a także na Borneo i Nowej Gwinei. Drzewa wilgotnego lasu tropikalnego są wiecznie zielone i wysokie.

Park narodowy Park narodowy – obszar chroniony ze względu na swoje walory, głównie przyrodnicze. W Polsce w brzmieniu Ustawy o ochronie przyrody z 2004 r. "obejmuje obszar wyróżniający się szczególnymi wartościami przyrodniczymi, naukowymi, społecznymi, kulturowymi i edukacyjnymi, o powierzchni nie mniejszej niż 1000 ha, na którym ochronie podlega cała przyroda oraz walory krajobrazowe. Park narodowy tworzy się w celu zachowania różnorodności biologicznej, zasobów, tworów i składników przyrody nieożywionej i walorów krajobrazowych, przywrócenia właściwego stanu zasobów i składników przyrody oraz odtworzenia zniekształconych siedlisk przyrodniczych, siedlisk roślin, siedlisk zwierząt lub siedlisk grzybów". Zasoby przyrodnicze parków narodowych zalicza się do strategicznych zasobów naturalnych Polski zgodnie z art. 1 pkt 5 ustawy z dnia 6 lipca 2001 r. o zachowaniu narodowego charakteru strategicznych zasobów naturalnych kraju.

Parki narodowe w Polsce

Park krajobrazowy Park krajobrazowy jest to obszar chroniony ze względu na wartości przyrodnicze, historyczne i kulturowe oraz walory krajobrazowe w celu zachowania i popularyzacji tych wartości w warunkach zrównoważonego rozwoju. Na obszarach graniczących z parkiem krajobrazowym może być wyznaczona otulina. Parki krajobrazowe zalicza się do rezerwatowych (obszarowych) form ochrony przyrody.

Parki krajobrazowe w Polsce województwo kujawsko-pomorskie Brodnicki Park Krajobrazowy (data utworzenia: 1985; powierzchnia: 13 674 ha) Chełmiński Park Krajobrazowy Gostynińsko-Włocławski Park Krajobrazowy (data utworzenia: 1979; powierzchnia: 38 950 ha) Górznieńsko-Lidzbarski Park Krajobrazowy (data utworzenia: 1990; powierzchnia: 27 764 ha) Krajeński Park Krajobrazowy (data utworzenia: 1998; powierzchnia: 73 850 ha) Nadwiślański Park Krajobrazowy Park Krajobrazowy Nadgoplański Park Tysiąclecia (data utworzenia: 1992; powierzchnia: 9 938 ha) Tucholski Park Krajobrazowy (data utworzenia: 1985; powierzchnia: 36 983 ha) Wdecki Park Krajobrazowy (data utworzenia: 1993; powierzchnia: 19 177 ha) województwo podlaskie Łomżyński Park Krajobrazowy Doliny Narwi (data utworzenia: 1994; powierzchnia: 7354 ha) Park Krajobrazowy Puszczy Knyszyńskiej (data utworzenia: 1988; powierzchnia: 74 447 ha) Suwalski Park Krajobrazowy (data utworzenia: 1976; powierzchnia: 6284 ha) województwo łódzkie Bolimowski Park Krajobrazowy (data utworzenia: 1986; powierzchnia: 23 130 ha) Park Krajobrazowy Międzyrzecza Warty i Widawki (data utworzenia: 1989; powierzchnia: 25 330 ha) Park Krajobrazowy Wzniesień Łódzkich (data utworzenia: 1996; powierzchnia: 10 747 ha) Sulejowski Park Krajobrazowy (data utworzenia: 1994; powierzchnia: 17 444 ha) Załęczański Park Krajobrazowy (data utworzenia: 1978; powierzchnia: 14 810 ha) Spalski Park Krajobrazowy (data utworzenia: 1995; powierzchnia: 12 875 ha) Przedborski Park Krajobrazowy (data utworzenia: 1988; powierzchnia: 16 640 ha) województwo opolskie Park Krajobrazowy Góra Świętej Anny (data utworzenia: 1988; powierzchnia: 5150 ha) Stobrawski Park Krajobrazowy (data utworzenia: 1999; powierzchnia: 52 636 ha) Park Krajobrazowy Gór Opawskich (data utworzenia: 1988; powierzchnia: 4903 ha)

Zwierzęta zagrożone wyginięciem w Polsce Wąż Eskulapa Wąż Eskulapa jest symbolem medycyny i farmacji. Nie jest jadowity. To największy wąż występujący w Polsce - może osiągnąć nawet 2 m długości. Niestety, niedługo może się to zmienić. Z roku na rok jest ich coraz mniej. Morświn Nie wszyscy wiedzą, że ten spokrewniony z delfinami ssak występuje również w Bałtyku. W Polskiej części Bałtyku jeszcze w 1994 roku było ich około 600 osobników. Dokładny stan na dzisiaj nie jest znany. Niepylak apollo Rozpiętość skrzydeł niepylaka dochodzi do 8 cm. Co ciekawe, to, że niepylak jest zagrożony wyginięciem, wynika z jego... diety. Larwy niepylaka żywią się trzema gatunkami rozchodnika - rośliny, która jest stosunkowo rzadka. Kraska zwyczajna Czy widzieliście kiedyś w czasie spaceru te piękne niebieskie ptaki? Jeżeli nie, nie ma w tym nic dziwnego. Zmiany środowiskowe spowodowały, że w całej Europie, również w Polsce, jest coraz mniej tych ptaków. Kozica Na to, że kozice są zagrożone, wpłynęło bardzo wiele czynników. Dawniej polowano na nie ze względu na ich wyjątkowo delikatną skórę. Obecnie kozice często umierają w wyniku chorób, głównie robaczyc. Nie pomaga również fakt, że to zwierzę jest atrakcyjnym kąskiem dla bardzo wielu drapieżników, między innymi rysi i wilków. Łosoś szlachetny W połowie lat 80. łosoś całkowicie zniknął z polskich rzek na skutek zniszczenia tarlisk. Dekadę później rozpoczęto restytucję narybkiem pozyskanym z Łotwy. W dwa lata od rozpoczęcia projektu, w 1997 roku, w Drawie pojawiły się pierwsze tarłowiska. Ryba ta jest jednak wciąż krytycznie zagrożona wyginięciem w naszym kraju. Gadożer zwyczajny Gadożer jest zagrożony głównie w wyniku zmian środowiska - przede wszystkim osuszania terenów podmokłych. Wokół jego gniazda obowiązuje strefa ochronna. Wynosi ona 200 m, a w okresie lęgowym 500 m. Żołędnica Obecnie żołędnicę można spotkać w Babigórskim Parku Narodowym. Żyje w małych norkach i szczelinach skalnych.

Koniec