Szlakiem Muzeów o życiu i twórczości Stefana Żeromskiego

Parę słów o naszym patronie

ŻEROMSKI I JEGO NAJBLIŻSI

Monika Żeromska; artystka, malarka, pisarka Monika Żeromska; artystka, malarka, pisarka. Była córką i zarazem strażniczką pamięci o swoim ojcu Stefanie Żeromskim.

Adaś Żeromski z rodzicami

Anna Żeromska, polska artystka malarka, uznawana przez Stefana Żeromskiego za oficjalną żonę.

O Żeromskim piszą: „Był On ostatnim z Wielkich. Jemu dane było to o czym daremnie marzyli tamci – zobaczył Warszawę wolną, wskrzeszone wojsko polskie i po stu latach rozdarcia dzielnice Polski połączone znów ze sobą aż po ów morski brzeg na którym stanęliśmy … Wszystko czego nas uczyły Jego książki: synowskie uwielbienie ziemi, ból i palący wstyd niewoli, przepełniające duszę szczęście odzyskanej wolności – wszystko to zdawało się zawierać we wzroku, którym Żeromski ogarniał ukwieconą, szumiącą lasem i jak owa Reduta Ordona bodzącą morze swym wyniosłym brzegiem granicę naszego kraju …” „Obchodziło go wszystko, co polskie: polski ból, polskie zalety i wady, polska sztuka, polska nauka, polski język, polska przeszłość i przyszłość…” „Jego twórczość była chlebem duchowym dwóch pokoleń. Nikt prócz niego nie umiał nam kazać płakać. Nikt tak jak on nie umiał hartować naszych dusz żółcią i piołunem. Nikt tak jak on nie podnosił i nie targał naszych serc. Był tym, wobec którego niemożliwa była obojętność” „Polska jest główną bohaterką jego powieści i Polska cała jest jego czytelniczką”.

81-510 Gdynia W tym domu Żeromski spędził rodzinne wakacje w 1920 r. W Orłowie Żeromski napisał opowieść "Sambor i Mestwin" o dwóch ogromnych bukach, które wypatrzył podczas spacerów w okolice Witomina. Z Orłowa odbywał wycieczki piesze i konne, raz wybrał się statkiem na Hel.

U stóp góry Radostowej we wsi Ciekoty w Górach Świętokrzyskich jest skrawek ziemi zwany Żeromszczyzną. Tu stał dwór, w którym od czerwca roku 1871 zamieszkali Józefa z Katerlów i Wincenty Żeromski z dziećmi. Dwoma córkami – Olesią i Bolesią – i siedmioletnim synem Stefanem, urodzonym 14 października 1864 roku. „Każdy ma swoje miejsce ulubione w dzieciństwie. To jest ojczyzna duszy…” – mówi bohaterka „Przedwiośnia”. Ojczyzną duszy Stefana Żeromskiego pozostanie do końca życia ta wieś pod Radostową – Ciekoty. „Byłem na kawałku ziemi, gdzie mnie widziano ośmioletnim dzieckiem, gdzie miałem matkę, gdzie ojciec mój przeżył lat jedenaście, gdzie tyle było szczęścia, tyle szczęścia i boleści tyle!” – napisze w młodzieńczym „Dzienniku”.

Twórczość Żeromskiego posiada niezwykle silne zabarwienie emocjonalne. Z całą pewnością bliska była mu postać romantycznej walki niepodległościowej i poświęcenia dla idei, jednak pozytywizm ze swoją filozofią utylitaryzmu i dydaktyki odcisnął równie mocne piętno na jego twórczości. Żeromski najczęściej podejmuje tematy aktualne w czasach mu współczesnych: głównie kwestie bolesnych problemów obecnych w społeczeństwie. Jako człowiek zanurzony w kilku tradycjach i nurtach literackich równocześnie, Żeromski jasno pojmował nieustającą zależność pomiędzy historią i współczesnością. Stąd często ukazywał problemy swojej codzienności (konflikty społeczne i etyczne, tragizm i ironia nieustannie obecne w życiu człowieka) ukryte w swych powieściach historycznych.

Upamiętnienie Stefana Żeromskiego

Ważniejsze dzieła

Lecz najważniejsze Pamiątki po naszym patronie znajdziemy …

W poświęconych ku jego pamięci Muzeach

Muzeum Stefana Żeromskiego w Nałęczowie mieści się w dawnej pracowni pisarza, wybudowanej w 1905 roku  według projektu Jana Koszczyc-Witkiewicza. Chata została wybudowana za honorarium otrzymane za “Popioły” i była letnim domem Stefana Żeromskiego. Pisarz kończył w niej powieść “Dzieje grzechu”, napisał “Dumę o hetmanie”, “Słowo o bandosie” , “Różę”. Obecnie w Chacie mieści się Muzeum Stefana Żeromskiego, otwarte 17 czerwca 1928 roku.

Mauzoleum Za Chatą, w dolnej części ogrodu znajduje się Mauzoleum Adam Żeromskiego, syna Oktawii i Stefana, zmarłego na gruźlicę 30 lipca 1918 r. w wieku osiemnastu lat. Strzelista budowla z kamienia wapiennego została zbudowana w 1922 r. według projektu Jana Koszczyc-Witkiewicza,

Muzeum Lat Szkolnych Stefana Żeromskiego Muzeum mieści się w części budynku szkoły, do której w latach 1874-1886 uczęszczał Stefan Żeromski. Budowę szkoły rozpoczęto wiosną 1724 roku na tzw. Krakowskim Przedmieściu, w sąsiedztwie kościoła św. Trójcy, z inicjatywy bp. krakowskiego Konstantego Felicjana Szaniawskiego. Naukę rozpoczęto 4 września 1727 roku. W szkole kształciło się wielu znanych ludzi, m.in. Piotr Ściegienny, Alfons Grotowski (inżynier, współtwórca systemu wodociągów miejskich w Warszawie), Adolf Dygasiński, Roman Plenkiewicz (pedagog, historyk literatury, redaktor naczelny „Przeglądu Pedagogicznego”).

W zbiorach muzeum znajdują się takie zabytki jak np W zbiorach muzeum znajdują się takie zabytki jak np.: rękopisy utworów Stefan Żeromskiego. Między innymi jedyny zachowany fragment brulionu Wiernej rzeki, część czystopisu Słowa o bandosie, tekst polski włoskiej przedmowy do książki G.L. Milesi La spedizione di Francesco Nullo in Polonia, 1863, czystopisy utworów Wszystko i nic oraz Snu o chlebie, pięć kartek noweli Z odczytem, a także rękopis Oświadczenia w sprawie ochrony dla dzieci w Nałęczowie.

Zrobiły: Kuras Karolina, Chajec Michalina kl. 2A