Inne ofiary ludobójstwa

1. W imię „czystości rasy i społeczeństwa niemieckiego” Żydzi to nie jedyne zagrożenie dla Niemców tzw. „Lebensraum” – niemiecką przestrzeń życiową, należy oczyścić ze wszystkich „zepsutych społecznie” elementów „naukowcy” niemieccy dzielili ludzi na pełno- i niepełnowartościowych; wierzyli, że inteligencja jest dziedziczna Eugenika – pojęcie które dotyczyło selektywnego rozmnażania zwierząt (w tym ludzi), aby ulepszać gatunki z pokolenia na pokolenie, szczególnie jeśli chodzi o cechy dziedziczone Hasła sterylizacji osób niepełnosprawnych

Te hasła zaczął wprowadzać Hitler po przejęciu władzy; w przyszłym państwie niemieckim nie będzie miejsca dla Żydów, Cyganów, Słowian, ludzi niepełnosprawnych fizycznie i psychicznie; Do tej grupy także zaliczono homoseksualistów, świadków Jehowy

Ilustracje z nazistowskiej książki wyjaśniające ustawy norymberskie z 1935r. Niemiec czystej krwi Mieszaniec 2. stopnia (1 dziadek żydowski) Mieszaniec 1. stopnia (2 dziadków żydowskich) Żyd pełnej krwi

2. Eutanazja – „uśmiercanie z łaski” Egzystencja bez życia - nazistowski film propagandowy 14 lipca 1933 r. uchwalono „Ustawę o zapobieganiu wydawania na świat potomstwa dziedzicznie chorego”; wprowadzono przymusową sterylizację osób chorych psychicznie, upośledzonych umysłowo, dziedzicznie obciążonych padaczką, ślepotą, głuchotą, ciężkimi zniekształceniami ciała oraz alkoholików 1934-1938 r. wysterylizowano od 200 do 350 tys. osób Jednak zaczęto domagać się prawa uśmiercania psychicznie chorych Opinia publiczna nie jest na to gotowa, więc Hitler do momentu wojny wstrzymał się z decyzją

18 sierpnia 1939 r. Ministerstwo Spraw Wewnętrznych Rzeszy wydało okólnik w którym zarządzano aby: „akuszerka, która pomagała przy narodzinach dziecka – także w przypadku, gdy wezwano na poród lekarza – składała meldunek we właściwym dla miejsca urodzenia dziecka urzędzie zdrowia (...), jeśli zachodzi podejrzenie, że nowo narodzone dziecko jest dotknięte następującymi ciężkimi wrodzonymi wadami: (1) idiotyzm oraz mongolizm (zwłaszcza przypadki związane ze ślepotą i głuchotą), (2) małogłowie (nieproporcjonalnie małe wymiary głowy, zwłaszcza części mózgowej czaszki), (3) wodogłowie wysokiego bądź zaawansowanego stopnia, (4) ułomności wszelkiego rodzaju, a w szczególności brak całych kończyn, ciężkie rozszczepienia głowy i kręgosłupa itd., (5) porażenia włącznie z chorobą Little’a. (...) Akuszerka otrzymuje za swój nakład pracy rekompensatę w wysokości 2 RM.”

1938 r. zaczęto przygotowywać się do wprowadzenia akcji uśmiercania; Październik 1939 r. Hitler podpisał dekret „O likwidacji bezwartościowego życia”

Akcja T-4 Najpierw dzieci; ok. 50 lekarzy i techników w pediatrycznych oddziałach specjalnych Z czasem programem eutanazji objęto też dorosłych Pierwsze próbne mordowanie na większą skalę za pomocą dwutlenku węgla zaczęto stosować w Kraju Warty w październiku 1939r. W 1940 r. zaczęto organizować środki eutanazji (Grafeneck, Brandenburg nad Hawelą, Harthaim, Sonnestein, Hadamar) w których zamordowano ok. 70 tyś ludzi Chorych przywożono do ośrodków, „badano”, kierowano do komór gazowych

Akcja była prowadzona pod kryptonimem „Aktion T-4”; zaczerpniętym od berlińskiej centrali, która mieściła się przy Tiergarten Strasse 4 Mimo dyskrecji akcja wywołała opór społeczny; 6 lipca 1941 r. w kościołach niemieckich odczytano list pasterski ewangelickiego biskupa Wurma i katolickich karnynałów Faulhabera i Galena

W sierpniu Hitler (oficjalnie) nakazał wstrzymać akcję, ale faktycznie nadal trwała do końca wojny; od wiosny 1941 r. z obozów koncentracyjnych wywożono chorych więźniów do ośrodków eutanazyjnych Łącznie wymordowano ok. 275 tyś. osób w tym ok. 5 tys dzieci Zdobyte doświadczenia posłużyły później w akcji zagłady Żydów

Zagłada Sinti i Romów

W 1937 r. utworzono Centrum Badań nad Higieną Rasową i Biologią Populacyjną; główny ośrodek badań nad identyfikacją i klasyfikacją Cyganów Szukano związku między krwią a przestępczością; objeżdżano Rzeszę, Austrię i badano Romów

We wrześniu 1939 r podjęto decyzję, by wywieźć wszystkich Romów i Sinti na teren okupowanej Polski Umieszczano ich w gettach oraz obozach koncentracyjnych Podjęto decyzję, by „ostatecznym rozwiązaniem” objąć także Cyganów

16 grudnia 1942 r. Himmler podjął decyzję o osadzeniu Romów w KL Auschwitz-Birkenau W ciągu kilku miesięcy w tzw. obozie cygańskim znalazło się ok. 20 tyś. Romów 2 sierpnia 1944 r. ostatecznie zamordowano pozostałych (ok. 3000) przy życiu

Doświadczenia medyczne Mengelego

Korespondent Bryan Korespondent Bryan