 Karta sieciowa to urządzenie odpowiedzialne za wysyłanie i odbieranie danych w sieciach LAN. Każdy komputer, który ma korzystać z dobrodziejstw sieci, powinien być wyposażony w taką kartę. Każda karta jest przystosowana tylko do jednego typu sieci (np. Ethernet) i posiada niepowtarzalny numer, który identyfikuje zawierający ją komputer. Przydziela go międzynarodowa instytucja pod nazwą IEEE. Każdemu producentowi przypisuje ona odpowiedni kod i zakres liczbowy. Wytwórca interfejsu Ethernet tworzy niepowtarzalny adres o długości 48-bitów, zwany często adresem sprzętowym lub adresem fizycznym. Adres ten jest nazywany również adresem sterowania dostępem do medium - Media Access Control (MAC).

 Głównym zadaniem karty sieciowej jest transmisja i rozszyfrowywanie informacji biegnących łączami komunikacyjnymi. Przesyłanie danych rozpoczyna się od uzgodnienia parametrów transmisji pomiędzy stacjami (np. prędkość, rozmiar pakietów). Następnie dane są przekształcane na sygnały elektryczne, kodowane, kompresowane i wysyłane do odbiorcy. Jego karta dokonuje ich deszyfracji i dekompresji. Tak więc karta odbiera i zamienia pakiety na bajty zrozumiałe dla procesora stacji roboczej.

 HP  Net Gaer  De –link  Planet  Asus  Edi max  Tp –link

Tp-Link TG-3468 29,15 zł Intel wifi 42,58 zł ASUS PCE-AC Mbps - WiFi PCI-E 373,07 zł

 W latach 40. XX w Wynalezienie w 1947 roku tranzystora półprzewodnikowego otworzyło wiele możliwości budowania mniejszych i bardziej niezawodnych komputerów. W latach pięćdziesiątych komputery klasy mainframe, które wykonywały programy zapisane na kartach perforowanych, zaczęły być wykorzystywane przez duże instytucje. W późnych latach pięćdziesiątych wynaleziono układ scalony, który składał się z kilku, później wielu, a obecnie z milionów tranzystorów umieszczonych na małym kawałku półprzewodnika. W późnych latach 60. i w trakcie następnej dekady powstały mniejsze komputery nazywane minikomputerami. Jednak nawet tamte minikomputery były ogromne według współczesnych standardów.  W połowie lat 80. XX w. użytkownicy autonomicznych komputerów zaczęli wykorzystywać modemy do łączenia się z innymi komputerami i wymiany plików. Nazywano to komunikacją punkt-punkt lub komunikacją komutowaną (dial-up). Pomysł ten rozwinięto, wykorzystując komputery jako centralne punkty komunikacji w połączeniach komutowanych.

 Pozwala na połączenie z internetem lub z bezprzewodowymi sieciami komputerowymi. W zależności od standardu szybkość przesyłana danych wynosi 11 Mb/s (standard b), 54 Mb/s (standardy g i a) lub 100– 300 Mb/s (802.11n). Do rozdzielania sygnału na komputery przenośne w domowych sieciach WLAN (Wireless Local Area Network) wykorzystuje się router Wi-Fi. Karta sieciowa Wi-Fi (najczęściej wbudowana lub podłączana przez port USB) za pomocą anteny odbiera sygnał radiowy. Najpopularniejszym sposobom na dostęp do internetu za pomocą Wi-Fi w miastach, hotelach, dworcach, lotniskach jest płatny lub bezpłatny punkt dostępowy – hotspot.