Kurs-06 Dodatki żywieniowe dla ryb - pasze Autorzy, redaktorzy i moderatorzy : Dr. Kemal ÇELİK, Baver Coşkun, Dr. Ahmet Uzatıcı Çanakkale Onsekiz Mart University, TR

Jeżeli ryby nie spożywają odpowiednich rodzajów pasz, może to doprowadzić do braku przyrostu i ostatecznie spowoduje ich śmierć. tak więc W hodowli ryb w niewoli, nie ma nic ważniejszego niż prawidłowe żywienie ryb

Czym i jak mam karmić moje ryby? Dlatego przed każdą próbą rozpoczęcia działalności hodowlanej w sektorze rybnym warto zadać sobie jedno podstawowe pytanie Czym i jak mam karmić moje ryby?

Ogólnie w hodowli ryb, żywienie ma kluczowe znaczenie, ponieważ pasze stanowią 40-50% kosztów produkcji. Żywienie ryb awansowało znacząco w ostatnich latach dlatego tak ważny jest rozwój nowych, zrównoważonych diet komercyjnych promujących zdrowy i optymalny wzrost ryb. w bardziej tradycyjnych formach produkcji zwierzęcej, żywienie odgrywa kluczową rolę w intensywnej akwakulturze, ponieważ wpływa nie tylko na obniżenie kosztów produkcji, ale także na wzrost ryb oraz na zdrowie człowieka i produkcję odpadów.

Badania w ciągu ostatnich dwóch dekad poszerzają naszą wiedzę na temat wymagań pokarmowych hodowanych ryb. Ta zmiana jest związana z ich naturalnymi nawykami żywieniowymi, ryby są sklasyfikowane jako roślinożerne, wszystkożerne i mięsożerne. Do głównych grup składników odżywczych należą pasze które zawierają białka, węglowodany i tłuszcze które organizm ryb potrzebuje do zwiększenia metabolizmu oraz produkcji energii potrzebnej dla wielu procesów fizjologicznych i aktywności fizycznej.

Gatunki roślinożerne i wszystkożerne wymagają mniej protein niż niektóre gatunki mięsożerne. Gatunki mięsożerne są bardzo wydajne przy zastosowaniu diety białkowo-lipidowej, które przekładają na energię, jednak są one mniej wydajne przy użyciu węglowodanów w diecie.

Białka w żywieniu ryb Jak dobrze wiadomo białko jest najdroższym elementem pokarmu dla ryb, ważne jest, aby dokładnie określić zapotrzebowanie na białko do każdego gatunku i wielkości ryb hodowlanych. W 10 niezbędnych aminokwasów, które muszą być dostarczone przez dietę, należą do nich: metionina, arginina, treonina, tryptofan, histydyna, izoleucyna, lizyna, leucyna, walina i fenyloalanina. Poziom białka w karmie powinna się wahać w przedziale: średnio 18-20% dla krewetek morskich, od 28 do 32% dla suma, 32-38% dla tilapii, 38-42% dla okonia.

Białka w żywieniu ryb c.d. Wymagania białkowe zazwyczaj są wyższe dla mniejszych ryb. W czasie wzrostu ryb, ich zapotrzebowanie na białko zwykle zmniejsza się. Zapotrzebowanie na białko również zmienia środowisko hodowlane, temperaturę wody i jakość wody, a także kompozycję genetyczną. Ryby, jak inne zwierzęta, potrzebują białka i aminokwasów do syntezy mającej na celu rozwój ciała ryb. Aminokwasy, które muszą być dostarczone w pożywieniu nazywane są "podstawowymi" lub "niezbędnymi" aminokwasami. Ilościowe wymagania żywieniowe dla dziesięciu niezbędnych aminokwasów zostały określone dla wielu gatunków ryb.

Białka w żywieniu ryb c.d. Dieta zawierająca składniki mineralne oraz białko lub zrównoważone mieszaniny aminokwasów jest niezbędna do prawidłowego rozwoju ryb skutkująca właściwym wzrostem i stanem zdrowia. Jednakże, dostarczanie nadmiernych poziomów protein jest zarówno ekonomicznie, jak i ekologicznie, najbardziej kosztownymi składnikami pokarmowymi. Nadmiar białka zwiększa wydalanie odpadów azotowych przez ryby. Ryb roślinożerne i wszystkożerne wymagają diety bogatej w od 25 do 35 % białka; gatunki mięsożerne wymagają od 40 do 50 % surowego białka.

Węglowodany w żywieniu ryb Skrobie i węglowodany (cukry) to najbardziej ekonomiczne i relatywnie tanie źródła energii w diecie zwierząt. Chociaż nie jest to konieczne, węglowodany zawarte są w dietach akwakultury w celu zmniejszenia kosztów pasz i ich aktywności wiązania podczas produkcji paszy. Gotowanie skrobi w czasie procesu wytłaczania umożliwia bardziej biologiczną dostępność dla ryb. Celuloza i inne węglowodany włókniste występujące w elementach konstrukcyjnych rośliny są niestrawne dla żołądków zwierząt w tym również ryb. W rzeczywistości, ilość surowego włókna spożywanego przez ryby wynosi zwykle poniżej 7 %.

Lipidów w żywieniu ryb Lipidy są składnikiem odżywczym wysoko energetycznym, które można wykorzystać do częściowych zapasów jako substytut białka w żywieniu ryb w sektorze akwakultury. Tłuszcze dostarczają dwa razy więcej energii oraz białek i węglowodanów. Lipidy zazwyczaj stanowią około 15% diety ryb, do zasilania w substancje pokarmowe niezbędne są nienasycone kwasy tłuszczowe (NNKT) i służą jako transportery dla witamin rozpuszczalnych w tłuszczach. Najnowszą tendencją w karmieniu ryb jest stosowanie wyższych poziomów lipidów w diecie. Mimo, że zwiększenie stężenia lipidów w diecie może obniżyć wysokie koszty karmienia ryb po przez częściowe oszczędzenie białka w paszy. Dużym problemem w skarmianiu ryb jest nadmierne odkładanie tłuszczu w wątrobie może ono zmniejszać jakość zdrowotną ryb. Lipidy pokarmowe dostarczają również niezbędne kwasy tłuszczowe, które nie mogą być zsyntetyzowane przez organizm. Kwasy tłuszczowe z kwasu linolenowego (n-3) ​​są bardziej istotne dla zdrowia ryb niż kwas linolowy (n-6) .

Mikroelementy-Minerały Jak wiadomo, elementy nieorganiczne jak minerały są niezbędne w diecie ryb dla prawidłowego funkcjonowania ich organizmu. Minerały można podzielić na dwie główne grupy: makro-minerały i mikro-minerały, w oparciu o ilości wymagane w diecie i ilości obecne w rybach. Typowe makro-minerały to: sód, chlorek, potas i fosfor. Minerały te regulują równowagę osmotyczną i pomagają w tworzeniu kości. Mikro-minerały (pierwiastki śladowe) są wymagane w niewielkich ilościach jako składniki systemów enzymów i hormonów. Typowe minerały śladowe to: miedź, chrom, jod, cynk i selen. Ryba może wchłonąć wiele minerałów bezpośrednio z wody przez skrzela i skórę, co pozwala im w pewnym stopniu zrekompensować braki składników mineralnych w diecie.

Mikroelementy-Minerały Mikroelementy składają się z elementów nieorganicznych, które organizm potrzebuje do różnych celów, jak wspomniano wyżej. Chlorki sodu i potasu, są ważnymi elektrolitami zaangażowanymi w osmoregulację i równowagę kwasowo-zasadową w organizmie ryb. Magnez jest zaangażowany w homeostazie wewnątrz-i zewnątrzkomórkowej jak również w oddychania komórkowym. Mikro-minerały (znane również jako mikroelementy) obejmują one: kobalt, chrom, miedź, jod, żelazo, mangan, selen i cynk. Zaburzenia rozwoju i niska wydajność paszy może zaowocować brakiem mikroelementów, które mogą wystąpić po dłuższym okresie karmienia.

witaminy: Witaminy są niezbędne dla prawidłowego rozwoju zwierząt lądowych oraz ryb. Witaminy rozpuszczalne w tłuszczach są metabolizowane i złożone z związków lipidów, a więc ryba może przez długi czas nie potrzebować witamin w swojej diecie zanim nie nastąpią oznaki niedoboru witamin w karmie dla ryb. Witaminy rozpuszczalne w wodzie nie są przechowywane w znacznych ilościach w organizmie, więc objawy niedoboru pojawiają się zwykle w ciągu kilku tygodni w młodej, szybko rozwijającej się rybie.

Trawienie i metabolizm ryb: Składniki odżywcze dla ryb są w gotowych paszach rozkładane przez enzymy trawienne i płyny, a następnie wchłaniane przez przewód pokarmowy do krwi. Proces trawienia u ryb jest podobny jak u innych zwierząt monogastrycznych, obejmuje procesy fizjologiczne, właściwości fizyczne i chemiczne w przewodzie pokarmowym. Te same podstawowe procesy metaboliczne przetwarzające aminokwasy, węglowodany i lipidy w energię zaobserwowano u ryb i zwierząt lądowych. Metabolizowanie jest korzystne dla węglowodanów i lipidów wykorzystywanych do produkcji energii poprzez zastosowanie w diecie tak, aby białka (aminokwasy) można było zastosować do syntezy tkanki.

Produkty uboczne z przetwórstwa roślin i zwierząt: Składniki odżywcze: Produkty uboczne z przetwórstwa roślin i zwierząt: Koncentraty energetyczne m.in. ziarna zbóż takich jak kukurydza, pszenica, sorgo i śruta pszenicy i otręby ryżowy. Do roślinnych składników odżywczych należą również zaliczyć produkty roślinne, takie jak oleje z soi, krokosza barwierskiego i rzepaku oraz tłuszczów zwierzęcych, takich jak łój wołowy, tłuszcz drobiowy, tran. Mieszaniny olejów zwierzęcych i roślinnych, mogą także być wykorzystywane w dietach ryb.

Produkcji pasz Karma dla ryb może być wytwarzana w postaci subtelnie rozdrobnionych posiłków, kruszy i granulek o różnej wielkości i gęstości. Większość preparatów odżywczych jest sprzedawana jako suche produkty o 10 procentowej wilgotności lub mniej, tak że nie muszą być one przechowywane w lodówce lub zamrożone. Niektóre diety pół-wilgotne (20 do 35 procent wilgoci) dostępne są przede wszystkim do karmienia młodych ryb mięsożernych. Najczęstsze rodzaje produkcji pasz to granulaty, co sprawia, że ​​tonąca śruta zachowuje się jak pływak.

Pasze naturalne W niektórych systemach hodowli, naturalna żywność może wnieść cenny wkład w żywienie ryb. Kiedy ryby dorosną, będą potrzebować więcej pożywienia niż może zapewnić im to otoczenie. W warunkach intensywnej produkcji powinny być podane odżywcze pasze, które będą kompletne i gotowe do zaaplikowania. Szczególnie w systemach zamkniętej hodowli, takiej jak stawy, klatki gdzie naturalnej żywności jest minimalna ilość wykorzystywanie odżywczo kompletnych gotowej paszy jest niezbędna.

Pasze lecznicze Jednym z najbardziej skutecznych sposobów leczenia ryb z infekcji bakteryjnych, zwłaszcza w dużych systemach hodowli, jest wykorzystanie paszy leczniczej. Trzy komercyjne produkty- oksytetracyklinę antybiotyk, sulfadimethoxine/ormetoprim i florfenikol- zostały zatwierdzone przez US Food and Drug Administration (FDA) do stosowania w hodowli ryb a tym samym nieszkodzące ludziom.

wnioski Wszystkie składniki odżywcze niezbędne dla wzrostu i prawidłowego funkcjonowania ryb muszą być dostarczane w codziennej diecie dla ryb. Prawidłowe żywienie powinno być traktowane jako priorytet w codziennej diecie w hodowli ryb.

Linki dla kursu nr 06 Gatlin, D.M., III. 2002. Nutrition and fish health. In: Fish Nutrition. J.E. Halver and R.W. Hardy (eds.), 3rd edition. London: Academic Press. pp. 671-702. Gatlin, D.M., III and Li P. 2008. Use of diet additives to improve nutritional value of alternative protein sources. In: Alternative Protein Sources in Aquaculture Diet. C. Lim, C. D. Webster and C.S. Lee (eds.). New York: Haworth Press. pp. 501-522. Halver, J.E. 2002. The vitamins. In: Fish Nutrition. Halver and R.W. Hardy (eds.), 3rd edition. London Academic Press. pp. 61-141. Hardy, R.W. and F.T. Barrows. 2002. Diet formulation and manufacture. In: Fish Nutrition. J.E. Halver and R.W. Hardy (eds.), 3rd edition. London Academic Press. pp. 505-600. Lall, S.P. 2002. The minerals. In: Fish Nutrition. J.E. Halver and R.W. Hardy (eds.), 3rd edition. London Academic Press. pp. 259-308. http://esuf.sdu.edu.tr/tr/genel/su-urunleri-yetistiriciligi-2848s.html http://www.fda.gov/AnimalVeterinary/DevelopmentApprovalProcess/Aquaculture/ucm2954.htm Lovell, R.T. 2002. Diet and fish husbandry. In: Fish Nutrition. J.E. Halver and R.W. Hardy (eds.), 3rd edition. London Academic Press. pp.703-754. National Research Council. 1993. Nutrient Requirements of Fish. Washington, D.C. National Academy Press. Sargent J.R., Bell J.G., Bell M.V., Henderson R.J. and Tocher D.R. 1995. Requirement criteria for essential fatty acids. Journal of Applied Ichthyology, 11:183-198. Wilson, R.P. 1994. Utilization of dietary carbohydrate by fish. Aquaculture, 124:67-80.

Dziękujemy za udział w kursie nr 6. Projekt fishfarm został zrealizowany przy wsparciu finansowym Komisji Europejskiej. Dokument ten odzwierciedla jedynie stanowisko jej autora, a Komisja nie ponosi odpowiedzialności za jakiekolwiek wykorzystanie, które mogą być wykonane z informacji w nim zawartych "