RATOWNICTWO NURKOWE Piotr Lewandowski

TYPOWE PRZYCZYNY WYPADKÓW NURKOWYCH brak powietrza problemy z pływalnością, złe wyważenie utrata kontaktu z partnerem / grupą utrata kontaktu z jednostką pływającą nurkowanie powyżej swoich możliwości

ZAPOBIEGANIE SYTUACJOM AWARYJNYM BRAK POWIETRZA: planowanie zużycia powietrza kontrola stanu zużycia powietrza (manometr) dodatkowe źródła powietrza dodatkowy drugi stopień automatu (octopus) drugi niezależny automat automat zintegrowany z inflatorem (AIR II, Octo+)

ZAPOBIEGANIE SYTUACJOM AWARYJNYM • UTRATA KONTAKTU Z PARTNEREM/GRUPĄ Latarka (błyskacz) sygnalizacja dźwiękowa lina “partnerska”- przy słabej widoczności • Jeśli podczas nurkowania utracisz kontakt z partnerem lub grupą, to przeszukaj pod woda rejon wokół siebie w ciagu 30 sekund i wynurz się na powierzchnię z zachowaniem podstawowych zasad bezpieczeństwa

ZAPOBIEGANIE SYTUACJOM AWARYJNYM UTRATA KONTAKTU Z JEDNOSTKĄ PŁYWAJĄCĄ: - liny opustowe i kierunkowe - w przypadku utraty kontaktu – sygnalizacja dźwiękowa, wizualna

ODDYCHANIE Z DODATKOWEGO ŹRÓDŁA POWIETRZA OD PARTNERA POKAŻ ZNAKI: NIE MAM POWIETRZA, PODZIEL SIĘ ZE MNĄ POWIETRZEM PŁETWONUREK POSIADAJĄCY POWIETRZE (DAWCA) PODPŁYWA DO OSOBY POKAZUJĄCEJ BRAK POWIETRZA (BIORCA) DAWACA CHWYTA BIORCĘ DAWCA PODAJE BIORCY SWOJE ZAPASOWE ŹRÓDŁO POWIETRZA DO ODDYCHANIA, SAM CAŁY CZAS ODDYCHA Z GŁÓWNEGO ŹRÓDŁA POWIETRZA NIGY NIE WSTRZYMUJ ODDECHU KAŻDY Z NURKÓW CHWYTA LEWĄ RĘKĄ INFLATOR JACKETU, ABY KONTROLOWAĆ PRĘDKOŚĆ WYNURZANIA PO OPANOWANIU TECHNIKI ODDYCHANIA Z DODATKOWEGO ŹRÓDŁA POWIETRZA POKAZAĆ ZNAKI NAKAZUJĄCE WYNURZENIE

WSPÓLNE ODDYCHANIE Z JEDNEGO AUTOMATU POKAŻ ZNAKI: NIE MAM POWIETRZA, PODZIEL SIĘ ZE MNĄ POWIETRZEM PŁETWONUREK POSIADAJĄCY POWIETRZE (DAWCA) PODPŁYWA DO OSOBY POKAZUJĄCEJ BRAK POWIETRZA (BIORCA) DAWACA CHWYTA BIORCĘ DAWCA PODAJE SWÓJ GŁÓWNY AUTOMAT BIORCY DO ODDYCHANIA WYKONUJ WYDECH PO ODDANIU APARATU PARTNEROWI PO WYKONANIU DWÓCH WDECHÓW BIORCA DAJE ZNAK I PRZEKAZUJE AUTOMAT Z POWROTEM DAWCY USUNĄĆ WODĘ Z PUSZKI PRZY KAŻDYM PRZEKAZANIU AUTOMATU PO OPANOWANIU TECHNIKI ODDYCHANIA Z JEDNEGO AUTOMATU POKAZAĆ ZNAKI NAKAZUJĄCE WYNURZENIE

WYDOBYCIE POSZKODOWANEGO PŁETWONURKA  ustaw się przodem do poszkodowanego  lewą ręką chwyć za uprząż kamizelki ratowanego  drugą ręką chwyć za inflator od jego kamizelki i za jego pomocą reguluj prędkość wynurzania  utrzymuj głowę ratowanego w pozycji lekko skierowanej ku górze tj. z udrożnionymi drogami oddechowymi

PROCEDURY AWARYJNE PO WYNURZENIU NA POWIERZCHNIĘ - nadać sygnał niebezpieczeństwa do obsługi na powierzchni (upewnić się że dostrzegają) - napełnić KRW ratowanego - napełnić własne KRW - zrzucić pas balastowy ratowanego - zdjąć maskę ratowanego - zdjąć swoją maskę - sprawdzić czy ratowany oddycha a jeżeli nie: - wykonać 5 wdechów usta – usta (zaciskając nos palcami) po odchyleniu głowy do tyłu) - podjąć holowanie (cały czas wentylacja, pamiętając o utrzymywaniu głowy ratowanego na powierzchni i udrażnianiu dróg oddechowych)

TECHNIKI AUTORATOWNICZE Wynurzenie z dodatkowym źródłem powietrza Wynurzenie awaryjne z zachowaniem kontroli pływalności Wynurzenie bez kontroli pływalności

PIERWSZA POMOC WYDOBYCIE NA BRZEG Wynoszenie ratowanego z ujęciem pod ramiona Sposób ten stosuj wtedy, gdy jesteś sam, woda jest płytka, a ratowany zbyt ciężki, by wziąć go na barki. Ustaw ratowanego tyłem do siebie, przeprowadź swoje ramiona pod pachami ratowanego, ujmij od tyłu za jego nadgarstki i tyłem kieruj się z nim do brzegu

PIERWSZA POMOC - WYDOBYCIE NA BRZEG Wyciąganie ratowanego na wysoki brzeg bez pomocy pamiętaj o stałym kontakcie z ratowanym. Po przyholowaniu do brzegu jedną ręką chwycić dłoń ratowanego, a drugą wolną — krawędź brzegu, podciągnij się i przenieś trzymaną dłoń ratowanego na brzeg, przyciskając ją swoją dłonią silnie do krawędzi. Ratowany zwisa na jednym ramieniu. Nie wypuszczając przyciśniętej dłoni ratowanego, wydostań się na brzeg i wyciągnij ratowanego, trzymając go za przedramiona

RESUSCYTACJA A air ways – drogi oddechowe – drożność B breathing – oddychanie C circulation – krążenie – masaż zewnętrzny

RESUSCYTACJA - A airways - drogi oddechowe - udrożnić drogi oddechowe poprzez przechylenie głowy na bok i wyjęcie zawartości z jamy ustnej;

RESUSCYTACJA - B breathing - oddech – maksymalne odgięcie głowy do tyłu, podtrzymanie żuchwy, zatkanie nozdrzy i wdech powietrza do płuc poszkodowanego, obejmując szczelnie jego usta; częstotliwość wdmuchiwanego powietrza nie powinna być częstsza niż 12-15 wdmuchnięć na minutę; objętość każdego wdechu nie większa niż przy normalnym oddechu około 1000 ml (dorosły poszkodowany); sprawdzeniem skuteczności wentylacji jest wydobywanie się wydechu z płuc poszkodowanego; przy każdym wdechu obserwujemy unoszenie się klatki piersiowej.

RESUSCYTACJA - C circulation - krążenie – masaż serca wyznaczenie miejsca ucisku – dolna część mostka – środek klatki piersiowej ucisk wykonywać nasadą dłoni wspartej siłą drugiej ręki ułożonej na wierzchu; ręce wyprostowane w stawach łokciowych, wykorzystać masę tułowia a nie tylko mięśnie rąk, gdy poszkodowany leży na ziemi, ratownik klęczy obok niego, podłoże musi być twarde; głębokość ucisku mostka co najmniej 5 cm; o skuteczności masażu można sądzić wyłącznie na podstawie wyczuwalności fali tętna przy każdym ucisku. Pośrednim dowodem skuteczności masażu jest zwężenie się rozszerzonych źrenic, ustąpienie sinicy lub bladości.

2 wdechy – 30 uciśnięć mostka CYKL RESUSCYTACJI 2 wdechy – 30 uciśnięć mostka Przerwij swoje działania w celu sprawdzenia stanu poszkodowanego tylko wtedy gdy zacznie reagować: poruszy się, otworzy oczy, zacznie oddychać W innym przypadku nie przerywaj resuscytacji

Literatura 1. Jarosław K. – „Medycyna nurkowa” Poznań 2006 2. Strugarski T. – „Wypadki nurkowe. Analiza gorzkich doświadczeń” Warszawa 2005 3. Tyblewski R. „Kompendium Płetwonurka Amatora”