Wspólnotowa Polityka Bezpieczeństwa i Obrony Podstawowymi przesłankami rozpoczęcia procesów Integracyjnych dążących do powołania wspólnej polityki obronne były : Zniszczenia wojenne - utracenie prymu mocarstwowego Europy na rzecz USA - zagrożenie z strony ZSRR -chęć uniknięcia konfliktów w przyszłości - niestabilna sytuacja w Europie wschodniej

Wspólne cele: Scalenie i skonsolidowanie gospodarek Europy Zachodniej -zintegrowanie kulturowe i społeczne -zapewnienie wspólnego bezpieczeństwa militarnego.

Kraje europy zachodniej Do zażegnania widma sowieckiej dążyły Do zażegnania widma sowieckiej inwazji Oraz do utrzymania obecności wojsk USA w europie.

Geneza budowania wspólnej obronności. 4 marca 1947r – militarny sojusz Brytyjsko-francuski tzw. Traktat z Dunkierki 17 marca 1948r – Wielka Brytania, Belgia, Francja, Holandia, Luksemburg podpisują Pakt Brukselski ustanawiający Unię Zachodnią.

Unia Zachodnia Zapewniała natychmiastową pomoc militarną W rasie zagrożenia każdemu z Sygnatariuszy. Powołana 4 kwietnia 1949 r Organizacja Paktu Północno Atlantyckiego (NATO) przejęła militarne funkcje UZ, Która de fakto nie była aktywna do 1984 r.

Duży wpływ na kreowanie wspólnej Polityki obronnej państw zachodnich Miała kwestia zdemilitaryzowanych Niemiec.

Europejska Wspólnota Węgla i Stalli Jako narzędzie kontrolowania przemysłu Zbrojeniowego Niemiec. Sukces funkcjonowania EWWiS Dawał spore nadzieje na pomyślne Zakończenie procesów integracyjnych Europy w innych sferach w tym i militarnej.

Plan Plewen’a. Projekt powołania Europejskiej Wspólnoty Obronnej, kontrolowanej przez Europejską Wspólnotę Polityczną Projekt powołanie EWO i EWP upadł.

Polityczne konsekwencje fiaska planu EWP/EWO Brak akceptacji społecznej wobec Ograniczania suwerenności państwowej Na rzecz budowania wspólnego sytemu obronnego , opartego na zintegrowanej polityce zagranicznej.

W 1945 r zmodyfikowano traktat Brukselki, Unię Zachodnią przekształcono W Unię Zachodnioeuropejską.

Europejską Wspólnotę Polityczną W 1970 r powołano Europejską Wspólnotę Polityczną WEP – jako forum wymiany poglądów Politycznych, dzięki któremu Ustalano wspólny kurs polityki EWG.

Mimo sprawnego funkcjonowania EWP nie Potrafiła stworzyć wspólnego stanowiska Wobec kwestii najistotniejszych, A bardziej skuteczne były formy nacisku Gospodarczego używane przez EWG.

Funkcje Wspólnej Polityki Zagraniczne i Bezpieczeństwa. (WPZiB) -ochrona wspólnych wartości, niezależności Oraz podstawowych interesów UE. Umacnianie bezpieczeństwa UE, Wszystkich formach

- Popieranie współpracy międzynarodowej -zachowanie pokoju i umacnianie Bezpieczeństwa międzynarodowego Zgodnie z Kartą Narodów Zjednoczonych, Kartą Paryską, I aktem końcowym z Helsinek.

Największe kompetencje w gestii WPZiB Posiadała Rada Europejska. Kształt i kierunek WPZiB są określane Przez Radę Unii Europejskiej, poprzez Obrady szefów dyplomacji i ministrów obrony.

Narzędzia WPZiB: Wspólne stanowisko : Określenie polityki wobec państwa trzeciego, lub sytuacji o charakterze międzynarodowym

Sposób określania i kreowania WPZiB W sprawie szczególnych zadań. Wspólne działania: Sposób określania i kreowania WPZiB W sprawie szczególnych zadań. Decyzję o podjęciu wspólnych działań Wydaje Rada Unii Europejskiej, Zgodnie z wytycznymi Rady Europejskiej.

W 1992 roku zmodyfikowano UZE, UE mogła podejmować działania militarne Na rzecz rozwiązywania i zażegnywania Konfliktów tzw. Misje petersburskie.

Traktatu Amsterdamskiego, wprowadzono Instrument wspólnych strategii, W 1997 roku na mocy Traktatu Amsterdamskiego, wprowadzono Instrument wspólnych strategii, Dzięki czemu zwiększył się zakres działań WPZiB w sprawach militarnych.

WPZiB Powołana na mocy traktatu z Maastricht W 1992 roku. Stanowi drugi z trzech filarów UE.

Modyfikacje WPZiB Traktat Amsterdamski nie wprowadził Znaczących zmian merytorycznych W funkcjoniwaniu WPZIB Traktat Nicejski zmienił status UZE, Usunięto zapis mówiący o tym że UZE Stanowi integralną część rozwojową UE.

Traktat Liboński Traktat reformujący UE, choć znosi system Filarowy, pozostawia jednak WPZiB. WPZiB uległo jednak wielu modyfikacom. Państwa członkowskie zobowiązane są do konsultowania własnej polityki zagranicznej z innymi państwami członkowskimi poprzez organ Rady Europeskiej, lub rady Unii Europejskiej. Państwa członkowskie zobowiązane są do udzielenia wszelkiej pomocy z wykorzystaniem wszelkich środków, w razie ataku państwa trzeciego na kraj UE.

Polska brała udział w 3 z 4 operacji Woskowych w ramach wspólnotowego Systemu obronnego. Concordia – 2003 rok – misja w Macedonii. (17 żołnierzy ). ALTHEA w Bośni i Hercegowinie 2004 rok (190 żołnierzy).

Republice Środkowoafrykańskiej. (400 żołnierzy). EUFOR RD w Kongo rok 2006 (130 żołnierzy) EUFOR w Czadzie i Republice Środkowoafrykańskiej. (400 żołnierzy). W ramach WPZiB polska bierze również Udział w operacjach policyjnych I obserwacyjnych.

(Bośnia i Hercegowina ) 2004 4500 żołnierzy 190 żołnierzy Kontyngenty polskie w operacjach w ramach II filaru. Operacje wojskowe Unii Europejskiej Rok rozpoczęcia Kontyngent EUFOR Polski Kontyngent EUFOR Concordia ( Macedonia ) 2003 320 żołnierzy 17 żołnierzy EUFOR ALTHEA (Bośnia i Hercegowina ) 2004 4500 żołnierzy 190 żołnierzy EUFOR RD Congo ( Kongo ) 2006 1400 żołnierzy 130 żołnierzy EUFOR w Czadzie i Republice Środkowoafrykańskiej 2007 3700 żołnierzy 400 żołnierzy

Dziękuje za uwagę.