Lekcja 9 na 1. czerwca 2019 CZAS TRACENIA

„Lecz więcej jeszcze, wszystko uznaję za szkodę wobec doniosłości, jaką ma poznanie Jezusa Chrystusa, Pana mego, dla którego poniosłem wszelkie szkody i wszystko uznaję za śmiecie, żeby zyskać Chrystusa” (Filipian 3,8)

DAR ZDROWIA DAR ZAUFANIA DAR UPRZEJMOŚCI DAR WOLNOŚCI DAR ŻYCIA Adam i Ewa zostali stworzeni po to, by na zawsze cieszyć się darami Stwórcy. Odwrócili się od Boga, gdy zgrzeszyli, więc stracili prawo do otrzymywania tych darów. Jednak Bóg pokazał swoją miłość, dając nam swoje dary po ich upadku. Możemy czasowo lub trwale stracić niektóre z darów Bożych z powodu naszych grzechów lub grzechu wokół nas DAR ZDROWIA DAR ZAUFANIA DAR UPRZEJMOŚCI DAR WOLNOŚCI DAR ŻYCIA

DAR ZDROWIA „Umiłowany! Modlę się o to, aby ci się we wszystkim dobrze powodziło i abyś był zdrów tak, jak dobrze ma się dusza twoja” (3 Jana 1,2) Zdrowie jest delikatnym darem. Choroba, bez względu na jej powagę, powoduje cierpienie. Kiedy zachoruje ukochana osoba, my również cierpimy. Jako wierzący, powinniśmy reagować w ten sam sposób, jak Jair, kobieta kananejska, setnik w Kafarnaum i wielu innych: zrzucać choroby na Jezusa. Zawsze możemy nauczyć się pewnych duchowych prawd, nawet w obliczu choroby: Job w czasie próby bardziej zrozumiał Boga, a także nauczył się przebaczać (Job 42,5. 10). Paweł został pocieszony w chorobie, nauczył się pokory i pocieszania innych (2 Koryntian 1,3-5; 12,7).

Co możesz zrobić, aby przywrócić zaufanie po zdradzeniu kogoś? DAR ZAUFANIA „Raduję się, iż pod każdym względem mogę na was polegać” (2 Koryntian 7,16) Jesteśmy grzesznikami i możemy zdradzić tych, którzy nam zaufali—i vice versa. Odbudowanie zaufania jest trudne, szczególnie, jeśli konsekwencje zdrady są znaczące. Przykładowo, łatwiej przebaczyć przyjacielowi, który nie przyszedł na ważne spotkanie, niż zaufać niewiernemu współmałżonkowi. Co możesz zrobić, aby przywrócić zaufanie po zdradzeniu kogoś? Szczerze wyznaj swoją winę Potwierdź krzywdę, którą wyrządziłeś Zaangażuj się i postaraj nie zawieść ponownie Bądź cierpliwy i poczekaj na zagojenie rany

DAR UPRZEJMOŚCI „Miłość nie wyrządza zła bliźniemu. Przeto miłość jest doskonałym wypełnieniem Prawa” (Rzymian 13,10) Biblia uczy, by zawsze działać z uprzejmością i serdecznością. Obelżywe i agresywne zachowanie dziecka Bożego jest nieakceptowalne. Przemoc rodzinna jest zwykle zamaskowana, co czyni ją jeszcze bardziej grzeszną. W Biblii znajdują się niepokojące historie na temat przemocy rodzinnej: bracia Józefa (1Mojż. 37,17- 28); Amnon i Tamar (2Sam. 13,1-22); Manasses, który zabił własne dzieci (2Król. 21,6). Sprawca potrzebuje pomocy, by zaprzestać swojego agresywnego zachowania, by żałować i naprawić szkody. Pokrzywdzony powinien przebaczyć. Jedynie Bóg daje miłość ágape, za pomocą której możemy uleczyć rany.

„Czemu bowiem ktoś ulega, tego niewolnikiem się staje” (2 Piotra 2,19) DAR WOLNOŚCI „Czemu bowiem ktoś ulega, tego niewolnikiem się staje” (2 Piotra 2,19) Uzależnienia odbierają nam wolną wolę, którą dał nam Bóg. Uzależnieni nie są sami w stanie wyjść z nałogu. Potrzebna jest pomoc z zewnątrz. Narkotyki, alkohol, tytoń, hazard, seks, Internet, jedzenie.... Przedmiotem uzależnienia nie może być grzech sam w sobie. Każde uzależnienie wpływa na nasze relacje z innymi, z naszą rodziną i z Bogiem. „Nędzny ja człowiek! Któż mnie wybawi z tego ciała śmierci?” (Rzym. 7,24). Kto uwolni mnie od moich uzależnień? Bóg interweniuje na naszą korzyść. Obiecał dać nam nowe serce, nowe myśli i prawdziwą wolność (Ezechiel 36,26; Jan 8,36).

DAR ŻYCIA „[…] Bo czymże jest życie wasze? Parą jesteście, która ukazuje Się na krótko, a potem znika” (Jakub 4,14) Utrata życia to utrata wszystkiego. Umarli „nigdy już nie mają udziału w niczym z tego, co się dzieje pod słońcem” (Kazn. 9,6). Ci, którzy nadal żyją, opłakują stratę bliskich. Żałoba zazwyczaj przechodzi przez kolejne etapy. Po pierwsze, rzeczywistość śmierci jest zaprzeczana (nawet jeśli się jej spodziewano). Twoje myśli i dyskusje koncentrują się na zmarłym. Następnie atakuje cię desperacja i depresja. Zazwyczaj, po roku, kończy się ostatni etap rekonwalescencji i normalność zostaje przywrócona. Znajdujemy pociechę w nadziei i pewności drugiego przyjścia Jezusa, kiedy to znów zobaczymy naszych ukochanych.

„Wśród wszystkich swoich cierpień, chrześcijanin ma wielkie pocieszenie. I jeśli Bóg pozwoli mu cierpieć z powodu długotrwałej, bolesnej choroby, zanim zamknie oczy w śmierci, może z radością znieść to wszystko...... Z niebiańską radością spogląda w przyszłość. Krótki odpoczynek w grobie, a potem Dawca Życia zerwie więzy śmierci, uwolni jeńca i wyprowadzi go z jego łoża prochu jako osobę nieśmiertelną, nigdy więcej nie doznając bólu, smutku czy śmierci. Och, jaka jest nadzieja chrześcijanina! Niech ta nadzieja stanie się moja. Niech będzie twoja.” E.G.W. (Troska Naszego Ojca, Kwiecień 1)