STARY KOSCIÓŁ FARNY 1617 r. budowa kościoła murowanego p.w. Wniebowzięcia NMP i Św. Apostołów Piotra i Pawła (Wiesiołowscy)
OŁTARZ GŁÓWNY
FIGURY : Św. Piotra i Pawła
EPITAFIUM To epitafium z 1811 r. ma szczególne znaczenie - w tle widać panoramę ówczesnego miasta. To haftowana tkanina w pięknej ramie, a na szczycie tego epitafium w alabastrowym wazonie nie ma serca Izabelli Branickiej lecz drogie jej sercu pamiątki. To Epitafium poświęcone jest bowiem Izabelli, wykonała je własnoręcznie jej przyjaciółka. Izabella po swej śmierci spoczęła w podziemiach tego kościoła.
ORGANY
Nagrobek Mikołaja Branickiego i jego matki Pochowane serca: Katarzyny Aleksandry z Czarneckich Branickiej (zm.1698 r.) i Stefana Mikołaja Branickiego (zm. 1709 r.) Widoczne rodowe herby Branickich (Gryf) Sapiehów (Lis) Czarneckich (Łódź) Umieszczone atrybuty przemijania – klepsydra i ludzka czaszka
Drugi nagrobek, po lewej stronie od ołtarza głównego został ufundowany przez ostatnią żonę Jana Klemensa Branickiego- Izabellę z Poniatowskich . W tym nagrobku zrobionym w Rzymie i przywiezionym do Polski pochowane jest serce wielkiego hetmana koronnego Jana Klemensa Branickiego (zm. 1771r.) Zbudowany z włoskiego różnokolorowego marmuru i złoconego brązu. Urna spoczywa na herbowych Gryfach, wszystko zamyka strzelista piramida za złoconym medalionem z profilem Branickiego. Trofea: hełm z pióropuszem, owalna tarcza, ogon buńczuka, szabla, włócznia i buława - to insygnia władzy hetmańskiej. Obydwa nagrobki stanowią piękny przykład miłości małżeńskiej i uczuć synowskich.
Tablica upamiętniająca fundację kościoła w 1617 r. Na cześć Boga Najwyższego Trójcy Świętej, Najświętszej Marii Panny i Wszystkich świętych, świątynię od fundamentów wzniósł Piotr Wiesiołowski Marszałek Wielkiego Księstwa Litewskiego, starosta kowieński, tykociński
Podziemia STAREGO KOŚCIOŁA
Podziemia STAREGO KOŚCIOŁA