Górowanie Słońca w strefie międzyzwrotnikowej Równonoce – nie ma problemu: 90° - φ Przesilenie czerwcowe (letnie) na półkuli północnej: 90° - 23°26’ + φ ALBO rysunkowo Przesilenie grudniowe (zimowe) na półkuli południowej: 90° - 23°26’ + φ
Poziom rozwoju państw Brazylia 0,755 Argentyna 0,836 Meksyk 0,756 PKB PKB per capita HDI Brazylia 3 150 000 mln $ (7 miejsce) 15 359 $ 0,755 Argentyna 971 000 mln $ (26 miejsce) 22 400 $ 0,836 Meksyk 2 200 000 mln $ (11 miejsce) 17 277 $ 0,756 Indie 8 000 000 mln $ (3 miejsce) 6 187 $ 0,609
Nadurbanizacja Zjawisko bardzo wysokiego odsetka ludności miejskiej nie idącego w parze z rozwojem ekonomicznym i społecznym danego państwa Brazylia 208 mln Argentyna 42 mln Meksyk 117 mln Indie 1 250 mln Charakterystyczne dla krajów Ameryki Południowej Spowodowane niedostatkiem gruntów rolnych na wsiach Argentyna – 92% Brazylia – 86% Meksyk – 79% Indie – 33%
Odsetek ludności miejskiej mieszkającej w dzielnicach nędzy
Charakterystyka dzielnic nędzy – Ameryka Łacińska Fawele – Brazylia, villas miserias – Argentyna, ciudad perdida – Meksyk Rocinha – największa i najbardziej znana fawela w Rio de Janeiro Neza-Chalco-Izta w Meksyku przez niektórych uznawane jest za największy slums na świecie Masowa migracji ze wsi do miast rozpoczęła się dość wcześnie, w pierwszej połowie XX wieku, w związku z czym liczne slumsy mają ustalone i sprawnie funkcjonujące struktury i rozwiniętą infrastrukturę Ważna rola organizacji przestępczych
Charakterystyka dzielnic nędzy – Indie Mumbaj – największe miasto Indii z najbardziej znany slumsem Dharavi Liczne dzielnice nędzy znajdują się również w Kalkucie i Delhi Migracja ludności ze wsi do miast rozpoczęła się po uzyskaniu niepodległości i zyskała szybko ogromną dynamikę – miasta nie były kompletnie na to przygotowane – sytuacja w dzielnicach nędzy jest znacznie gorsza niż w Ameryce Łacińskiej Ogromny potencjał społeczny praktycznie nie wykorzystywany