PODRÓŻ PAWŁA DO RZYMU Lekcja 13 na 29. września 2018

“I rzekł: Nie bój się, Pawle; przed cesarzem stanąć musisz” (Dzieje Ap. 27,24)

Niekorzystne okoliczności. Dzieje Ap. 27,1-26 Paweł nie mógł głosić publicznie przez kilka lat. Teraz jechał do stolicy Imperium Rzymskiego, więc mógł tam głosić kazania. W drodze do Rzymu napotykał wiele problemów, ale te niebezpieczeństwa i próby nie mogły powstrzymać Ewangelii. Niekorzystne okoliczności. Dzieje Ap. 27,1-26 Niebezpieczeństwa na morzu. Dzieje Ap. 27,27-44 Odwaga w czasie doświadczeń. Dzieje Ap. 28,1-10 Przygotowanie na doświadczenia. Dz. Ap. 28,11-22 Głosząc Ewangelię. Dzieje Ap. 28,23-31

NIEKORZYSTNE OKOLICZNOŚCI Dzieje Ap. 27,1-26 „Mężowie, przewiduję, że dalsza żegluga będzie związana z niebezpieczeństwem i z wielką szkodą nie tylko dla towaru i statku, ale i dla naszego życia” (Dzieje Ap. 27,10) Wyjeżdżali pod koniec lata (wrzesień), więc podróż do Rzymu powinna być spokojna, jeśli okoliczności będą sprzyjające. Jednak nie były. Paweł wiedział o tym i radził załodze, aby przerwać podróż. Rzymski setnik, Juliusz, cenił Pawła, ale zignorował jego radę. Porady od osoby pobożnej jest lepsza niż najlepsze porady techniczne od ekspertów tego świata. Ostatecznie stracili całą nadzieję podczas sztormu, ale Paweł dał im drugą wiadomość: anioł powiedział Pawłowi, że wszyscy przeżyją. Tym razem przyjęli przesłanie Pawła.

NIEBEZPIECZEŃSTWA NA MORZU Dzieje Ap. 27,27-44 NIEBEZPIECZEŃSTWA NA MORZU „Lecz wpadłszy między dwoma prądami na mieliznę, osiedli ze statkiem; dziób statku, zarywszy się, pozostał nieruchomy, a rufa ulegała rozbiciu przez bałwany” (Dzieje Ap. 27,41) Statek rozbił się w pobliżu Malty czternaście dni po przesłaniu Pawła. Bóg obiecał, że wszyscy przeżyją, ale i oni powinni również współdziałać: Mieli nabrać otuchy i coś zjeść (w. 33-36) Gdyby marynarze uciekli, wszyscy by zginęli (w. 30-32) Gdyby żołnierze zabili więźniów, nie przeżyliby (w. 42) Musieli pracować razem i pomagać sobie nawzajem (w. 43-44) Bóg wypełnia swoje obietnice i współpracuje z ludźmi. Obecność jednego chrześcijanina uratowała życie 276 osobom.

ODWAGA W CZASIE DOŚWIADCZEŃ Dzieje Ap. 28,1-10 ODWAGA W CZASIE DOŚWIADCZEŃ „Tubylcy zaś okazali nam niezwykłą życzliwość; rozpaliwszy bowiem ognisko, zajęli się nami wszystkimi, bo deszcz zaczął padać i było zimno” (Dzieje Ap. 28,2) Ocaleni byli zmęczeni i mokrzy. Zostali uprzejmie przyjęci przez Maltańczyków. Pomagając w rozpaleniu ogniska, Paweł został ukąszony przez bardzo jadowitego węża. Jednak nie miało to na niego żadnego wpływu, więc miejscowi byli zaskoczeni. Nie ma dowodów na to, że Paweł głosił Ewangelię na Malcie, ale wiemy, że wykonał pracę uzdrawiania (Ewangelia w działaniu). Uzdrowił ojca Publiusza, gubernatora wyspy i wszystkich chorych, którzy do niego przyszli. Mieszkańcy Malty dostarczyli wszystkim podróżnikom środków niezbędnych do kontynuowania podróży.

PRZYGOTOWANIE NA DOŚWIADCZENIA Dzieje Ap. 28,11-22 PRZYGOTOWANIE NA DOŚWIADCZENIA „Po upływie trzech dni zwołał on przywódców Żydów, a gdy się zeszli, powiedział do nich: Mężowie bracia, nie uczyniłem nic przeciwko ludowi ani zwyczajom ojczystym, a jednak wydano mnie w Jerozolimie, jako więźnia w ręce Rzymian” (Dzieje Ap. 28,17) Paweł był podbudowany entuzjazmem, z jakim chrześcijanie przyjęli go w Rzymie. Uzyskał przywileje od władz rzymskich. Pozwolili mu mieszkać w wynajętym domu (pod nadzorem). Paweł wezwał wszystkich przywódców żydowskich do przygotowania się na proces przed Cezarem. Chciał wyjaśnić im swoją niewinność. Nie otrzymali żadnych wiadomości z Jerozolimy, ale byli gotowi słuchać nauk, które Paweł głosił.

Dzieje Ap. 28,23-31 GŁOSZĄC EWANGELIĘ „Głosząc Królestwo Boże i nauczając o Panu Jezusie Chrystusie śmiało, bez przeszkód” (Dzieje Ap. 28,31) Nie wszyscy Żydzi przyjęli Ewangelię, więc Paweł głosił poganom przez dwa lata. Z listów Pawła wiemy, że został uwolniony przez Nerona i odbył czwartą podróż misyjną. Podczas tej podróży aresztowano go i ponownie przewieziono do Nerona. Następnie został ścięty.

Księga Dziejów Apostolskich nie ma ostatecznego zakończenia Księga Dziejów Apostolskich nie ma ostatecznego zakończenia. Jest to księga otwarta i to my zostaliśmy powołani do napisania jej ostatniego rozdziału. Weźmy pochodnię odwagi Pawła i kontynuujmy nieprzerwanie dzieło głoszenia Ewangelii całemu światu.

„Musimy pozwolić, aby nasze światło świeciło pośród moralnej ciemności „Musimy pozwolić, aby nasze światło świeciło pośród moralnej ciemności. Wielu z tych, którzy są teraz w ciemności, gdy zobaczą odbicie Światłości świata, zrozumie, że jest dla nich nadzieja zbawienia. Wasze światło może być małe, ale pamiętajcie, że Bóg wam je dał i że to On obarcza was odpowiedzialnością za to, aby świeciło. Ktoś może odpalić swój knot od waszego, a jego światło może być środkiem wyprowadzenia innych z ciemności.” E.G.W. (Counsels on Health, str. 396)

„Dobrą walkę stoczyłem, bieg ukończyłem, wiarę zachowałem „Dobrą walkę stoczyłem, bieg ukończyłem, wiarę zachowałem. Odtąd odłożona jest dla mnie korona sprawiedliwości, którą mi w owym dniu da Pan, sędzia sprawiedliwy, a nie tylko mnie, ale i wszystkim, którzy umiłowali jego przyjście” 2 Tymoteusza 4,7-8