Ochrona reputacji, wizerunku i innych danych osobowych w sieci Dorota Głowacka

Czy internet jest wyjęty spod prawa? Helsińska Fundacja Praw Człowieka Helsińska Fundacja Praw Człowieka NIE Czy internet jest wyjęty spod prawa? Międzynarodowe standardy praw człowieka Konstytucja Rzeczypospolitej Ustawy (kodeksy) 4. Regulaminy portali internetowych 2

Najczęściej spotykanie naruszenia prawa w sieci Naruszenie dóbr osobistych - art. 23, 24 k.c. Zniesławienie - art. 212 k.k. (typ kwalifikowany – za pomocą środków masowego komunikowania, w tym internetu) Zniewaga – art. 216 k.k. (typ kwalifikowany) Naruszenie praw autorskich Znieważenie prezydenta, funkcjonariusza publicznego, konstytucyjnego organu RP, głowy państwa obcego, symboli narodowych Mowa nienawiści – art. 256-257 k.k. Groźby karalne, nawoływanie do przestępstwa, pochwalanie przestępstwa, stalking i inne formy cyberprzemocy - art. 255, 190, 190a §1 -2 , 191a k.k. Bezprawne ujawnienie danych osobowych, wizerunku Obserwatorium wolności mediów w Polsce 2008 r. 26.05.11

Ochrona reputacji w sieci Obserwatorium wolności mediów w Polsce 2008 r. 26.05.11

Naruszenie dóbr osobistych - art. 23, 24 k.c. nakaz zaniechania działania zagrażającego dobrom osobistym nakaz przeprosin nakaz zapłaty zadośćuczynienia pieniężnego/odszkodowania lub zapłaty odpowiedniej sumy pieniężnej na wskazany cel społeczny Naruszenie dóbr osobistych - art. 23, 24 k.c. Zniesławienie - art. 212 k.k. (typ kwalifikowany – za pomocą środków masowego komunikowania, w tym internetu) Znieważenie – art. 216 k.k. (typ kwalifikowany – j.w.) grzywna, ograniczenie wolności pozbawienie wolności (w przypadku typu kwalifikowanego) + inne konsekwencje, np. wpis do Krajowego Rejestru Karnego. Obserwatorium wolności mediów w Polsce 2008 r. 26.05.11

Helsińska Fundacja Praw Człowieka Akty agresji słownej przy wykorzystaniu Internetu są groźniejsze od tradycyjnych pomówień m.in. z tego powodu, iż materiały mogą być dostępne dla wielu osób, ponadto, często takie materiały pozostają w sieci na zawsze (…)Posłużenie się przez sprawcę Internetem z reguły wzmaga dolegliwość czynu dla osoby, której wpis dotyczy. SN, 16.10.2012 r., V KK 391/11 burdel na kółkach w ratuszu, pusta mózgownica burmistrza Odradzam tego adwokata. Kompletnie nie zna się na tym, co robi. Niepoukładany i niekompetentny. Rozważając kwestię bezprawności wypowiedzi nie można pomijać, że została ona zamieszczona na forum internetowym. Właściwości takiego dyskursu i charakter jego ekspresji uzasadniają większe, niż przeciętne przyzwolenie na ostrzejsze, często skrótowe, dobitne i przejaskrawione opinie (…). SN, 18.01.2013 r., sygn. akt IV CSK 28/ 12 Krytyczne opinie o pracodawcy nie są zniesławieniem sprawa Witolda K., SR Bydgoszcz, sygn. akt. XVI K 445/13/MK polski obóz pracy 6

http://www. expressilustrowany http://www.expressilustrowany.pl/artykul/3730100,wyzwal-nauczyciela-od-chu-narysowal-jego-karykature-i-wrzucil-na-fejsa,id,t.htmlolności mediów w Polsce 2008 r. 26.05http://www.expressilustrowany.pl/artykul/3730100,wyzwal-nauczyciela-od-chu-narysowal-jego-karykature-i-wrzucil-na-fejsa,id,t.html.11

Ujawniane danych osobowych w sieci Obserwatorium wolności mediów w Polsce 2008 r. 26.05.11

Sprawa google Wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z 27 maja 2013 r. (sygn. akt I ACa 313/13)

Wyrok Sądu Apelacyjnego z 27 maja 2013 r. (I ACa 313/13)

Ochrona danych osobowych a zagraniczne serwisy (Google, Facebook etc.) Prawo do bycia zapomnianym Wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie Google Spain SL i Google Inc. przeciwko Agencia Española de Protección de Datos (AEPD) i Mario Costeja González (C-131/12)

Skutek?

Liczba wniosków o usunięcie linków z wyników wyszukiwania: 146,938

Decyzja GIODO (DOLiS/DEC – 50/16) (…)W związku z powyższym działalność gospodarcza prowadzona FP jest w istocie kontynuowaniem działalności F Inc. w ww. zakresie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w przywołanym wyżej wyroku jasno wskazał, że krajowe prawo dotyczące ochrony prywatności państwa członkowskiego ma zastosowanie, jeżeli działalność prowadzona przez przedsiębiorstwo założone w tym państwie członkowskim, jest nierozerwalnie związana z działalnością administratora i to niezależnie od kwestii, czy przedsiębiorstwo prowadzi działania w zakresie przetwarzania czy nie. Art. 17 Rozporządzenia UE dot. ochrony danych osobowych (wejście w życie: maj 2018 r. ).

Ochrona wizerunku w sieci Obserwatorium wolności mediów w Polsce 2008 r. 26.05.11

Czym jest wizerunek? Wizerunek, jako dobro osobiste będące wartością o charakterze niemajątkowym ściśle związaną z osobowością człowieka, podlega ochronie prawnej. (…) Dobrem osobistym w postaci wizerunku danej osoby są fizyczne, dostrzegalne cechy człowieka stanowiące jego wygląd zewnętrzny, przyznające mu indywidualne cechy pozwalające na jego identyfikację. Wyrok SN z dnia 27.02.2003r., sygn. IV CKN 1819/00 Wizerunek firmy? NIE

Ochrona prawna wizerunku Kodeks cywilny (art. 23,24 k.c.) Prawo autorskie: Art. 81 1. Rozpowszechnianie wizerunku wymaga zezwolenia osoby na nim przedstawionej. W braku wyraźnego zastrzeżenia zezwolenie nie jest wymagane, jeżeli osoba ta otrzymała umówioną zapłatę za pozowanie. 2. Zezwolenia nie wymaga rozpowszechnianie wizerunku: 1) osoby powszechnie znanej, jeżeli wizerunek wykonano w związku z pełnieniem przez nią funkcji publicznych, w szczególności politycznych, społecznych, zawodowych; 2) osoby stanowiącej jedynie szczegół całości takiej jak zgromadzenie, krajobraz, publiczna impreza.

Zgoda „Zgody uprawnionego na rozpowszechnianie wizerunku ani jej zakresu nie domniemywa się. Pozwanego w procesie o ochronę wizerunku obciąża obowiązek wykazania, że ją uzyskał na określonych warunkach lub że zachodzą okoliczności wyłączające konieczność jej uzyskania.” Wyrok Sądu Najwyższego, 20 maja 2004 r., „Zezwolenie na rozpowszechnianie wizerunku może być udzielone w dowolnej formie, ale zgoda musi być zawsze niewątpliwa. Na umieszczenie tychże zdjęć powód nie wyraził zgody i nie był o to pytany. Nie wystarcza tu przekonanie dziennikarki, że skoro prowadziła z powodem rozmowę i przedstawiła się służbowo, to powinien domyślać się, że jego zdjęcie zostanie wykorzystane.” Wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu, 18 czerwca 2009 r., I ACa 459/09

Zgoda cd. „Oczywistym jest, iż zachowanie powodów widoczne na filmie, w tym zwrócenie się w kierunku filmującego i uniesienie kciuków, świadczy o tym, iż powodowie wiedzieli, że są filmowani. Natomiast z takiego zachowania w żaden sposób nie można wywodzić wniosku, że powodowie wyrażają również zgodę na publiczne rozpowszechnianie w Internecie ich wizerunków utrwalonych na tym filmie. Zgoda na rozpowszechnienie wizerunku musi być niewątpliwa, zatem osoba jej udzielająca musi mieć pełną świadomość nie tylko formy przedstawienia jej wizerunku, ale także miejsca i czasu publikacji, zestawienia z innymi wizerunkami i towarzyszącego jej komentarza, czyli musi to być zgoda także co do warunków dopuszczalnego wykorzystania wizerunku. Istnienia zgody uprawnionego ani jej zakresu nie domniemywa się. Pozwany ma zatem obowiązek wykazać, że uzyskał zgodę uprawnionego na rozpowszechnianie jego wizerunku w oznaczonych warunkach.” Sąd Apelacyjny w Katowicach, 12 czerwca 2014 r., sygn. akt I ACa 185/14

Wyjątek 1 od obowiązku uzyskania zgody - szczegół całości „Rozstrzygające znaczenie ma ustalenie w strukturze przedstawienia relacji między wizerunkiem osoby domagającej się ochrony a pozostałymi elementami jego treści. Rozpowszechnianie wizerunku nie wymaga zezwolenia, jeśli stanowi on jedynie element akcydentalny lub akcesoryjny przedstawionej całości, tzn. w razie usunięcia wizerunku nie zmieniłby się przedmiot i charakter przedstawienia. Sąd uznał, że kwestionowane przez powoda zdjęcia przedstawiają grupę osób, uczęszczających do tej samej klasy, co pozwala na uznanie, iż takim ujęciu wizerunek powoda stanowi jedynie element całości, a tym samym w tym konkretnie przypadku nie było konieczności uzyskania jego zezwolenia.” Wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu, 30 stycznia 2014 r., I ACa 1452/13  

Sadu Apelacyjny w Krakowie (sygn. akt I ACa 957/01) „Przepis art. 81 ust. 2 pkt 2 prawa autorskiego uchyla wymaganie zezwolenia na rozpowszechnianie wizerunku osoby stanowiącej jedynie szczegół całości takiej jak zgromadzenie, krajobraz, publiczna impreza. Idzie tu o przedstawienie miejsca lub wydarzenia, w którym występują wprawdzie rozpoznawalne osoby, ale główną treść przedstawienia konstytuuje miejsce (np. ulica lub budowla) lub wydarzenie (np. manifestacja lub impreza sportowa), a nie rozpoznawalna podobizna osoby lub osób; nie osoba, lecz miejsce lub wydarzenie stanowi główny przedmiot treści przedstawionej. Dla zastosowania art. 81 ust. 2 pkt 2 prawa autorskiego rozstrzygające znaczenie ma ustalenie w strukturze przedstawienia relacji między wizerunkiem osoby (lub osób) a pozostałymi elementami jego treści; jeśli wizerunek osoby stanowi jedynie element akcydentalny lub akcesoryjny przedstawienia, tzn. w razie jego usunięcia nie zmieniłby się przedmiot i charakter przedstawienia, rozpowszechnianie wizerunku nie wymaga zezwolenia.”

Wyjątek 2 od obowiązku uzyskania zgody - wizerunek osoby powszechnie znanej, wykonany w związku z pełnieniem przez nią funkcji publicznych, w szczególności politycznych, społecznych, zawodowych

„Zabieganie przez znaną aktorkę o zainteresowanie mediów przez udzielanie wywiadów i informacji o swoim życiu osobistym stanowi wyrażenie, w sposób dorozumiany, zgody na informowanie przez media o tej sferze jej życia.” Wyrok Sądu Najwyższego, 24 stycznia 2008 r., I CSK 341/2007 „Z przepisów tych wynika uprawnienie do sporządzania i rozpowszechniania wizerunku osób znanych powszechnie w związku z wykonywaniem ich działalności publicznej i innych wydarzeń z udziałem tych osób, jednakże z wyłączeniem zdarzeń należących do obszaru ich prywatności. Zasadna jest ocena, że informacje dotyczące kwestii związanych z przyjściem na świat dziecka powodów nie mogły być uznane za pozostające w sferze działalności publicznej powodów lub z nią związanej.” Wyrok Sądu Najwyższego, 12 września 2007 r., I CSK 191/2007 „W myśl z art. 81 ust. 2 ustawy z 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych i art. 14 ust. 6 ustawy z 1984 r. - Prawo prasowe, zawsze konieczne jest wykazanie związku pomiędzy wykonywaną działalnością publiczną a opublikowanym wizerunkiem, czy też informacją o prywatnym charakterze. Musi więc istnieć zależność między zachowaniem danej osoby w sferze publicznej. Poza tym ujawnienie danej informacji powinno służyć ochronie konkretnego, społecznie uzasadnionego interesu.” Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 14 grudnia 2011 r., I CSK 111/11

„Do naruszenia prawa do wizerunku dochodzi wtedy, gdy przedstawione dostrzegalne cechy osoby ukazywanej pozwalają na jej identyfikację sposób innych osób. Naruszenie prawa do wizerunku osoby fizycznej (art. 23 KC) następuje wówczas, gdyby opublikowana w prasie bez zgody tej osoby fotografia wykonana była w sposób umożliwiający identyfikację tej osoby. Dotyczy to również wizerunków częściowo zniekształconych. Fakt, iż dziennikarze podjęli starania, aby rzetelnie i zgodnie z prawdą przedstawić fakty związane ze zdarzeniem, nie uchybia bezprawności opublikowania informacji naruszających dobra osobiste w postaci prawa do prywatności, wizerunku i godności osobistej.” Wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie, 5 listopada 2013 r., VI ACa 127/13 Wskazanie w czasopiśmie osoby pozornie zamaskowanej, a w rzeczywistości rozpoznawalnej, może stygmatyzować ją oraz najbliższe jej osoby i powodować ostracyzm w kręgu społecznym, z którym pokrzywdzony wiąże swoje życie, aktywność społeczną oraz zawodową.” Wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 5 listopada 2013 r., I ACa 127/2013 „Publikacja zdjęć, które nie stanowią wizerunku (podobizny) danej osoby, ale w powiązaniu z treścią artykułu umożliwiają jej rozpoznanie (identyfikację) stanowi naruszenie dóbr osobistych.” Wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie, 16 kwietnia 2010 r., I ACa 1100/09

Osoba uprawniona do wizerunku musi wykazać, że rozpowszechniany jest (ma być) rzeczywiście jej wizerunek i że jest ona w nim rozpoznawalna. Wynika to z funkcji identyfikacyjnej i informacyjnej, jaką pełni wizerunek, i ze względu, na które jest on chroniony. Cechami charakterystycznymi tego dobra są: takie cechy twarzy i całej postaci, które pozwalają zidentyfikować jakąś osobę jako określoną jednostkę fizyczną. Ważną rolę w identyfikacji odegrać może charakterystyczna fryzura, strój, kontekst sytuacyjny, w jakim jest umieszczona dana osoba itp. Logika ochrony wymaga, by podobieństwo było dostrzegalne nie tylko dla uprawnionego, ale również dla osób trzecich. Przy czym nie wystarczy rozpoznanie przez osoby, które zostały poinformowane przez przedstawioną na zdjęciu osobę, że to o nią chodzi, albo wiedzą o niej coś, czego nie wiedzą osoby postronne, a co przesądza o możliwości identyfikacji. Tylko w przypadku dochodzenia ochrony czci, lub prywatności, naruszonej w związku z rozpowszechnieniem wizerunku, wystarczy rozpoznawalność przez kogokolwiek. Wynika to z tego, że wówczas chroniony jest konkretny interes, a nie władza nad niematerialnym dobrem. Sąd Najwyższy, przy realizacji prawa do rozpowszechniania wizerunku, trafnie wymaga bardziej uniwersalnej rozpoznawalności, nie ograniczającej się do kręgu osób najbliższych. Sąd Najwyższy, 20.5.2004 r. (II CK 330/03)

„Sam fakt negatywnego zachowania osoby prywatnej w miejscu publicznym nie daje dziennikarzom prawa do jej opisywania. Zachowania zwykłego obywatela czy też osoby publicznej, niezwiązane z wykonywaniem funkcji publicznej, nawet jeśli będą miały miejsce publicznie, podlegają ochronie w ramach kryterium poszanowania prywatności. Prasa ma prawo do krytykowania niewłaściwych zachowań, przy czym krytyka ta nie może prowadzić do naruszania dóbr osobistych. Natomiast krytyka zjawiska nie może polegać na opisywaniu zachowania konkretnej, prywatnej osoby w sposób pozwalający na jej identyfikację.” Wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 13 maja 2009 r., I ACa 155/2009

Oddalenie powództwa w niniejszej sprawie nastąpiło na podstawie , bowiem powód nadużywa swojego prawa podmiotowego, wytaczając to powództwo, co nie może spotkać się z aprobatą na gruncie zasad współżycia społecznego. Powód dopuścił się wyjątkowo odrażających zbrodni, działając ze szczególny okrucieństwem. Charakter zbrodni i ciężar ich gatunkowy oddaje wymiar kary-dożywocie. (…) Sam rodzaj zbrodni i przebieg procesu, jak sam powód wskazuje, był głośny i otoczenie powoda o tym wiedziało, i to nie z publikacji prasowych (wiele osób zeznawało w charakterze świadków co do trybu życia i zachowań powoda z uwagi na podejrzenie o niepoczytalność) , a już na pewno nie z publikacji w tygodniku (...) z 2014r Zatem wprawdzie dobro osobiste powoda w postaci wizerunku zostało naruszone poprzez samą publikację, to uwzględnienie roszczenia powoda byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego ( art. 5 k.c.). Powód nie doznał żadnych realnych skutków naruszenia, nie wzywał pozwanego, czy redaktora naczelnego tygodnika (...) do zaprzestania naruszeń, nie żądał przeproszenia, a żądanie majątkowe przy kalkulacji nie miało żadnego uzasadnienia, przynajmniej powód nie potrafił go podać. Nie można przeoczyć, że publikacja była jednorazowa, a natężenie winy pozwanego było znikome , gdyż działał w zaufaniu do rzetelności i wiarygodności agencji rządowej (art. 448 k.c.).   II C 1696/14, Sąd Okręgowy w Łodzi z 2015-08-17 – WYROK NIEPRAWOMOCNY

Obserwatorium wolności mediów w Polsce 2008 r. 26.05.11

Cyberprzemoc Obserwatorium wolności mediów w Polsce 2008 r. 26.05.11

Art. 255 k.k. – nawoływanie do przestępstwa, pochwalanie przestępstwa Art. 190 k.k. – groźby karalne Art. 190a §1 k.k. – stalking Art. 190a§2 k.k. - kradzież tożsamości Art. 191a §1 k.k. – utrwalanie/rozpowszechnianie wizerunku osoby nagiej lub w trakcie czynności seksualnej Obserwatorium wolności mediów w Polsce 2008 r. 26.05.11

Mowa nienawiści w sieci Obserwatorium wolności mediów w Polsce 2008 r. 26.05.11

Definicja mowy nienawiści, ewolucja pojęcia Helsińska Fundacja Praw Człowieka Helsińska Fundacja Praw Człowieka Definicja mowy nienawiści, ewolucja pojęcia Rada Europy: Mowa nienawiści obejmuje wszelkie formy wypowiedzi, które szerzą, propagują czy usprawiedliwiają nienawiść rasową, ksenofobię, antysemityzm oraz inne formy nienawiści bazujące na nietolerancji m.in.: nietolerancję wyrażającą się w agresywnym nacjonalizmie i etnocentryzmie, dyskryminację i wrogość wobec mniejszości, imigrantów i ludzi o imigranckim pochodzeniu. Rekomendacja Komitetu Ministrów Rady Europy nr R (97) 20 z 30 października 1997 r. Polski Kodeks karny: art. 256, 257: Przesłanki: rasa narodowość przynależność etniczna wyznanie/bezwyznaniowość 33

Standardy Społeczności Facebooka Helsińska Fundacja Praw Człowieka Helsińska Fundacja Praw Człowieka Kodeks Dobrych Praktyk Przyjęty przez Komisję Europejską oraz 4 firmy IT: Facebooka, Twittera, Microsofta i YouTube’a (31.05.2016) Transparentny proces rozpatrywania zgłoszeń, specjalne zespoły, max. w 24h Współpraca firm z organami państwowymi, uruchomienie punktów kontaktowych Współpraca z NGO („trusted partners”) Regularne monitorowania wdrażania ww. wytycznych Standardy Społeczności Facebooka 34

nielegalni murzyni z afrykańskiej pustyni trzeba zabić ich nożem a ciała wysłać za morze Sąd Okręgowy w Siedlcach Źródła: http://wyborcza.pl/1,91446,18897876,siedlce-grzywna-za-rasistowska-mowe-nienawisci-w-internecie.html Obserwatorium wolności mediów w Polsce 2008 r. 26.05.11

Obserwatorium wolności mediów w Polsce 2008 r. 26.05.11

Odpowiedzialność administratorów stron internetowych za komentarze użytkowników Obserwatorium wolności mediów w Polsce 2008 r. 26.05.11

Kto odpowiada za cudze treści?

Mechanizm ograniczenia odpowiedzialności administratorów Użytkownik Zniesławiony

Art. 14 Ustawy o świadczeniu usług drogą elektroniczną Art. 14. 1. Nie ponosi odpowiedzialności za przechowywane dane ten, kto udostępniając zasoby systemu teleinformatycznego w celu przechowywania danych przez usługobiorcę nie wie o bezprawnym charakterze danych lub związanej z nimi działalności, a w razie otrzymania urzędowego zawiadomienia lub uzyskania wiarygodnej wiadomości o bezprawnym charakterze danych lub związanej z nimi działalności niezwłocznie uniemożliwi dostęp do tych danych. 2. Usługodawca, który otrzymał urzędowe zawiadomienie o bezprawnym charakterze przechowywanych danych dostarczonych przez usługobiorcę i uniemożliwił dostęp do tych danych, nie ponosi odpowiedzialności względem tego usługobiorcy za szkodę powstałą w wyniku uniemożliwienia dostępu do tych danych. 3. Usługodawca, który uzyskał wiarygodną wiadomość o bezprawnym charakterze przechowywanych danych dostarczonych przez usługobiorcę i uniemożliwił dostęp do tych danych, nie odpowiada względem tego usługobiorcy za szkodę powstałą w wyniku uniemożliwienia dostępu do tych danych, jeżeli niezwłocznie zawiadomił usługobiorcę o zamiarze uniemożliwienia do nich dostępu. 4. Przepisów ust. 1-3 nie stosuje się, jeżeli usługodawca przejął kontrolę nad usługobiorcą w rozumieniu przepisów o ochronie konkurencji i konsumentów.

brak obowiązku prewencyjnego monitorowania Art. 15 Ustawy o świadczeniu usług drogą elektroniczną brak obowiązku prewencyjnego monitorowania Art. 15 Podmiot, który świadczy usługi określone w art. 12-14, nie jest obowiązany do sprawdzania przekazywanych, przechowywanych lub udostępnianych przez niego danych, o których mowa w art. 12-14.

Helsińska Fundacja Praw Człowieka Jak można walczyć z hejtem, naruszeniem wizerunku, mową nienawiści etc. w internecie i cyberprzemocą? Zgłoszenie do administratora strony, żądanie usunięcia treści  obowiązek reakcji Jeśli mamy do czynienia z przestępstwem  zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa na policji lub w prokuraturze Naruszenie dóbr osobistych, naruszenie prawa do wizerunku  sprawa przed sądem cywilnym Bezprawne ujawnienie danych osobowych  skarga do Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych Gdy niechciana treść została rozpowszechniona na wielu stronach internetowych  wniosek do operatora wyszukiwarki Pomoc od organizacji pozarządowych (np. Otwarta Rzeczpospolita, Dzieci Niczyje, HFPC). 43

Helsińska Fundacja Praw Człowieka Anonimowość w sieci? „Prawo do swobodnej, anonimowej wypowiedzi, nie może chronić osób, które naruszają prawa innych osób, od odpowiedzialności za wypowiedziane słowa. W sieci nikt nie jest i nie może być anonimowy. Wprawdzie ustalenie tożsamości danej osoby może być utrudnione, jednak z uwagi na to, że każdy komputer zostawia w Internecie ślad - adres IP, za pomocą którego można ustalić komputer, z którego dokonano wpisu, stwarza to możliwość pośredniego ustalenia tożsamości osoby, która dokonała tego wpisu" Wyrok WSA w Warszawie z 3 lutego 2010 r., sygn. II SA/1598/09 44

Udostępnianie adresów IP Brak obowiązku retencji danych (blankietowego przechowywania) przez administratora danych wszystkich użytkowników. Na indywidulane żądanie zabezpieczenia danych użytkownika, skierowane przez osobę, której prawa zostały naruszone (np. została zniesławiona przez tego użytkownika), co do zasady należy zabezpieczyć dane, aby umożliwić tej osobie dochodzenie swoich praw. Podmioty, które mogą zwracać się o udostępnienie adresów IP: organy takie jak: Policja, prokuratura, sądy w ramach postępowania karnego (art. 18 ust. 6 u.ś.u.d.e.) Policja (art. 20c ustawy o Policji), służby specjalne (w ramach czynności operacyjno-rozpoznawczych) 2) GIODO (art. 23 ust 1 pkt 5 ustawy o ochronie danych osobowych) 3) Osoby prywatne (ustawa o ochronie danych osobowych - zob. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 21 sierpnia 2013 r., sygn. akt I OSK 1666/12)

Publikacje „Obserwatorium Wolności Mediów w Polsce” – www Publikacje „Obserwatorium Wolności Mediów w Polsce” – www.obserwatorium.org/publikacje

Dziękuję za uwagę! d.glowacka@hfhr.org.pl www.obserwatorium.org www.hfpc.pl Obserwatorium wolności mediów w Polsce 2008 r. 26.05.11