Metoda stymulacji polisensorycznej

Nauczyciel w procesie nauczania – uczenia się powinien stosować strategię wykorzystującą wszystkie systemy sensoryczne, nie tylko ten, który sam reprezentuje. Każdy człowiek posługuje się czterema kanałami, za pomocą których odbiera informacje ze świata. Jest to: kanał wzrokowy kanał słuchowy kanał kinestetyczny kanał dotykowy

Musimy stwierdzić jakie predyspozycje mają nasi uczniowie w tym zakresie i zastosować odpowiednie ćwiczenia ułatwiające im naukę szkolną, dostosowanie do indywidualnych możliwości. Ustalenie głównej modalności dziecka, czyli preferowanego przez nie kanału percepcji świata, umożliwia indywidualizację podejścia do nauczania w klasie. W ten sposób zapewniamy – zdaniem Susan Kovalik – wszystkim dzieciom szansę na sukces.

1. Uczeń z modalnością wzrokową: lubi patrzeć na książki i obrazki, przebywa z książką , uwaga długotrwała lubi patrzeć na uporządkowane rzeczy, wymaga czystego, schludnego otoczenia znajduje to co inni zgubili, pamięta gdzie widział rzeczy widzi detale łatwo znajduje stronę w książce ma trudności z przyjęciem instrukcji ustnej. Jeśli jest nieśmiały, będzie odpisywał od innych niż poprosi o dodatkowe informacje

lubi układać puzzle dość dobrze rysuje umie poprawnie nakryć stół, pamięta gdzie nakrycia stoją w kredensie może mieć kłopoty z mówieniem może intensywnie przyglądać się twarzy nauczyciela rzadko rozmawia w klasie, zwykle odpowiada kilku słowami

2. Uczeń z modalnością słuchową: nigdy nie przestaje mówić, gaduła opowiada żarty, usiłuje być zabawny dobry gawędziarz tworzy raczej ubogie teksty pisane jest dobrym przywódcą lubi rekordy i rytmiczną działalność ma usprawiedliwienie na wszystko

zna słowa wszystkich piosenek łatwo zapamiętuje osiąga słabe wyniki w grupowych testach inteligencji słaba percepcja czasu i przestrzeni

3. Uczeń o modalności kinestetycznej: uczy się przez ruch chce wszystko czuć, wszystkiego dotknąć ociera rękami ściany, idąc wzdłuż korytarza opiera ręce na framudze drzwi, kiedy przez nie przechodzi bije kolegów, często używając pięści. Nie musi być to oznaka wrogich intencji potrafi rozłożyć rzeczy na części i potem złożyć je razem

lubi wykonywać różne rzeczy ręcznie jest dobrze skoordynowany, dobry w sportach, zwłaszcza w tych, gdzie nie jest potrzebna modalność wzrokowa lubi robić papierowe samoloty lub inne przedmioty z papieru

Jak uczyć dziecko z silną modalnością wzrokową: dawaj wiele wskazówek wzrokowych urządzaj pokazy korzystaj z plansz, grafów, map i legend korzystaj z ramek liczbowych i liczydeł korzystaj ze słowników wprowadź wzrokowe symbole dźwięków używaj lusterka by dziecko zobaczyło swoje usta

Pomoc dla dziecka o słabej modalności wzrokowej: należy usunąć czynniki, które mogą utrudniać rozpoznawanie rzeczy za pomocą wzroku trzeba pozostawić białe obramowanie wokół wystawki ściennej daj dziecku gruby pisak do zaznaczania rzeczy, których się uczy

Jak uczyć dziecko z silną modalnością słuchową: pozwól mu literować i sylabizować podczas pisania niech dziecko nazywa znaki przystankowe podczas czytania, by rozwinęło świadomość ich funkcji wprowadzaj gry polegające na rymowaniu i łączeniu wyrazów

pozwól dziecku głośno myśleć, zachęcaj do ustnych odpowiedzi łącz dziecko w parę z uczniem o modalności wzrokowej zachęcaj do korzystania z kolorowych wskazówek i tablic

Pomoc dla dziecka ze słabą modalnością słuchową: wycisz tyle hałasów ile się da znajdź dla dziecka spokojne miejsce do pracy dając wskazówki, używaj jak najmniej słów jeśli coś powtarzasz, używaj tych samych słów mów bezpośrednio, wprost do tego dziecka słuchawki i nagrania pomagają w odcięciu się od hałasu

Jak uczyć dziecko z silną modalnością kinestetyczną: korzystaj z ruchu w działalności eksploracyjnej pozwól dziecku wyklaskiwać i wystukiwać liczby, sylaby… korzystaj z osi liczbowej na podłodze niech chodzi wzdłuż wzorów ze słów używaj liter z filcu, pisania w piasku

Pomoc dla dziecka ze słabą modalnością kinestetyczną: dziecko potrzebuje okresów uspokojenia po fizycznej aktywności dobrym sposobem jest nagradzanie za wykonanie każdego zadania nie należy umieszczać tego dziecka zbyt blisko innych podczas pracy indywidualnej dziecko chce wiedzieć kiedy kończy się czas pracy. Stoper lub zegarek mogą tu być bardzo przydatne

upewnij się czy dziecko było w WC upewnij się czy zjadło drugie śniadanie dziecko może być nieświadome własnych ruchów i rozpraszają je ruchy innych

Wzrokowcy powiedzą: Ten pomysł wygląda dobrze Wzrokowcy powiedzą: Ten pomysł wygląda dobrze! Słuchowcy: Ten pomysł brzmi interesująco ! Czuciowcy: Czuje to dobrze! To ma dobry smaczek!

Uczeń, który odbierając informacje, siedzi spokojnie i patrzy przed siebie lub spogląda w górę, a ponadto ma zwyczaj szybko mówić, jest zazwyczaj uczniem wzrokowym.

Uczeń, który odbierając informacje, wodzi oczami z boku na bok lub patrzy w dół – przy czym osoba praworęczna w lewo, osoba leworęczna w prawo – jest zapewne uczniem słuchowym. Taki uczeń na ogół wypowiada słowa rytmicznie.

Praworęczny, bardzo ruchliwy uczeń, który odbierając i zapamiętując informacje, spogląda na prawo i w dół, a ponadto mówi powoli, jest zapewne uczniem kinestetycznym.