ARESZTOWANIE PAWŁA W JEROZOLIMIE Lekc ja 11 na 15. września 2018

„Następnej nocy przystąpił do niego Pan i rzekł: Bądź dobrej myśli; bo jak świadczyłeś o mnie w Jerozolimie, tak musisz świadczyć i w Rzymie” (Dzieje Ap. 23,11)

Próby Pawła w Jerozolimie: Problemy z wierzącymi Dzieje Ap. 21,15-26 Paweł pragnął zobaczyć zjednoczony Kościół (List do Galacjan 3,28). Zachęcał kościoły pogańskie do pomocy swoim żydowskim braciom w Jerozolimie, przekazując im dary (Rzymian 15, 25-27). Paweł stanął w obliczu wielu prób w Jerozolimie, jak to ogłosił Duch Święty (Dzieje Ap. 21,22), zarówno w Kościele, jak i poza nim. Próby Pawła w Jerozolimie: Problemy z wierzącymi Dzieje Ap. 21,15-26 Problemy z Żydami Dzieje Ap. 21,27-36 Paweł broni się: Przed tłumem Dzieje Ap. 21,37-22,29 Przed Sanhedrynem Adzieje Ap. 22,30-23,11. Zachowany od śmierci. Dzieje Ap. 23,12-35

PROBLEMY Z WIERZĄCYMI Dzieje Ap. 21,15-26 „O tobie jednak powiedziano im, że wszystkich Żydów, którzy żyją między poganami, nauczasz odstępstwa od Mojżesza, mówiąc, żeby nie obrzezywali dzieci ani też nie zachowywali zwyczajów” (Dzieje 21,21) Paweł został ciepło powitany przez Kościół w Jerozolimie. Niemniej jednak, Jakub opowiedział mu o pewnej krytyce pod jego adresem. Niektórzy twierdzili, że Paweł nauczał Żydów, aby porzucili swoje tradycje. Paweł został poproszony o okazanie swojej „pobożności” przez pokrycie kosztów nazyratu niektórych żydowskich wierzących. Paweł mógł po prostu zaprzeczyć fałszywemu oskarżeniu. A jednak zgodził się z życzeniem Jakuba. Niektórzy bracia uważali, że do zbawienia są potrzebne pewne tradycje żydowskie.

„Ustępstwo to nie było zgodne z jego nauczaniem, ani nie pasowało do niezachwianej prawości jego charakteru. Jego doradcy nie byli nieomylni. Chociaż niektórzy z tych mężów pisali pod natchnieniem Ducha Bożego, to jednak gdy nie są pod Jego bezpośrednim wpływem, mogą niekiedy się mylić. Chcę wam przypomnieć, że przy pewnej okazji Paweł wypowiedział swój sprzeciw Piotrowi w twarz, gdyż jego postępowanie było dwulicowe.” E.G.W. (SDA Bible Commentary, tom 6, o Dziejach Ap. 21,20-26)

PROBLEMY Z ŻYDAMI Dzieje Ap. 21, 27-36 „A gdy te siedem dni miały się ku końcowi, ujrzeli go w świątyni Żydzi z Azji, podburzyli cały tłum i rzucili się na niego” (Dzieje Ap. 21, 27) W niektórych przypadkach ślubów nazyreatu należało spełnić następujące obrzędy: „ogoli swoją głowę w dniu swego oczyszczenia. Ogoli ją siódmego dnia, a dnia ósmego przyniesie do kapłana dwie synogarlice lub dwa gołąbki” (4 Mojżeszowa 6,9-10) Wkrótce przed zakończeniem tego czasu, Paweł został oskarżony o przyprowadzanie pogan na dziedziniec Żydów (wyraźnie wyjaśniono, że grozi to karą śmierci). “Żaden obcy nie może wkroczyć na teren otaczający świątynię. Ktokolwiek zostanie przyłapany, przed samym sobą będzie odpowiedzialny za własną śmierć, która niebawem nastąpi.” Rzymski dowódca, Klaudiusz Lizjusz, musiał interweniować, ponieważ tłum nieomal zlinczował Pawła. Związał więc Pawła łańcuchami i zabrał go do twierdzy Antonia.

PRZED TŁUMEM Dzieje Ap. 21,37-22,29 „Mężowie bracia i ojcowie, posłuchajcie obrony mojej, jaką teraz podejmuję przed wami” (Dzieje Ap. 22,1) Paweł poprosił o udzielenie głosu. Mówił językiem aramejskim, hebrajskim, więc tłum milczał. Paweł chciał przekonać swoich rodaków, że Jezus jest Mesjaszem. Opowiadał swoje osobiste świadectwo. Wszyscy słuchali Pawła bardzo uważnie, dopóki nie mówił o swojej misji do pogan. „Zaczęli krzyczeć, mówiąc: Zgładź z ziemi tego człowieka, nie godzi się bowiem, aby taki żył” (Dzieje Ap. 22,22). Rzymski dowódca wziął Pawła do twierdzy i zlecił przesłuchanie go przez chłostę. Paweł wspomniał, że jest obywatelem rzymskim, więc nie może być poddany tego rodzaju torturom.

PRZED SANHEDRYNEM Dzieje Ap. 22,30-23,11 „Paweł, świadomy, że jedna część składa się z saduceuszów, a druga z faryzeuszów, zawołał przed Radą Najwyższą: Mężowie bracia, ja jestem faryzeuszem, synem faryzeuszów, jestem sądzony z powodu nadziei i zmartwychwstania!” (Dzieje Ap. 23,6) Paweł próbował rozmawiać z członkami Sanhedrynu, tak jak rozmawiał z tłumem. Mówił o swoim osobistym poświęceniu, prześladowaniu chrześcijan, objawieniach Jezusa i nawróceniu. Jednak Ananiasz nakazał tym, którzy stali przy nim, aby go uderzyć. Następnie Paweł mówił o zmartwychwstaniu, aby nastawić Faryzeuszy przeciwko Saduceuszom. Klaudiusz uratował Pawła ponownie. Bóg zachęcał Pawła i zapewnił go, że będzie świadczył o Nim w Rzymie.

ZACHOWANY OD ŚMIERCI Dzieje Ap. 23,12-35 „A gdy nastał dzień, uknuli Żydzi spisek i związali się przysięgą, mówiąc, że nie będą ani jedli ani pili, dopóki nie zabiją Pawła” (Dzieje Ap. 23,12) Bóg użył siostrzeńca Pawła, aby uratować go od pewnej śmierci ze strony Żydów. Młody człowiek ostrzegł Klaudiusza, więc przeniósł on Pawła do Cezarei. Żydzi i Sanhedryn wykazali głęboką nienawiść do Pawła, a ponad 40 osób poparło akcję przeciwko niemu. Dlatego też, Klaudiusz dołożył wszelkich starań, aby ochronić Pawła podczas jego przemieszczenia. Paweł mógł zażądać sprawiedliwego wyroku przed Feliksem, a nawet, jeśli to konieczne, odwołać się do Cezara.

„Pan ponownie ukazał się Pawłowi i objawił mu, że musi udać się do Jeruzalem; że zostanie on związany i będzie cierpiał dla jego imienia. Chociaż przez długi czas był więźniem, Pan mimo to prowadził przez niego Swoje szczególne dzieło naprzód. Jego więzy miały być środkiem rozgłoszenia poznania Chrystusa i w ten sposób uwielbienia Boga. Gdy posyłano go z miasta do miasta na rozprawy sądowe, jego świadectwo odnoszące się do Jezusa oraz interesujące zajścia własnego nawrócenia były opowiadane przed królami i namiestnikami, aby zostali oni pozostawieni bez wymówki co do Jezusa. Tysiące uwierzyły w Niego i weseliły się w jego imieniu.” E.G.W. (Wczesne pisma, str. 161 wyd. PW)