BMI

Co to jest i jak to obliczyć? BMI (inaczej – wskaźnik masy ciała) - współczynnik powstały przez podzielenie masy ciała podanej w kilogramach przez kwadrat wysokości podanej w metrach. Zakres wartości wskaźnika BMI została opracowana wyłącznie dla dorosłych i nie może być stosowana u dzieci. Dla oceny prawidłowego rozwoju dziecka wykorzystuje się siatki centylowe, które powinny być dostosowane dla danej populacji.

BMI = masa (wzrost) Wzór na obliczenie BMI: 2 Masa musi być podana w kilogramach, a wzrost w metrach (nie w centymetrach)

BMI służy ocenie ryzyka wystąpienia groźnych chorób: miażdżycy, choroby niedokrwiennej serca, udaru mózgu, czy nawet nowotworów. Większość tych chorób ma swoje źródło w otyłości! Im wyższy współczynnik BMI, tym większe ryzyko zapadnięcia na rozmaite schorzenia.

Zakresy wartości BMI Dla osób dorosłych wartość BMI wskazuje na: a) wg podstawowej klasyfikacji: < 18,5 – niedowagę 18,5–24,99 – wartość prawidłową ≥ 25,0 – nadwagę

b) wg poszerzonej klasyfikacji: < 16,0 – wygłodzenie 16,0–16,99 – wychudzenie (spowodowane często przez ciężką chorobę lub anoreksję) 17,0–18,49 – niedowagę 18,5–24,99 – wartość prawidłową 25,0–29,99 – nadwagę 30,0–34,99 – I stopień otyłości 35,0–39,99 – II stopień otyłości (otyłość kliniczna) ≥ 40,0 – III stopień otyłości (otyłość skrajna)

Interpretacja wskaźnika BMI BMI jest bardzo prosty w użyciu, jest jednak dosyć niedokładnym wskaźnikiem niedowagi, nadwagi czy też ryzyka chorób związanych z tą drugą. Kulturyści mogą mieć BMI wskazujące na skrajną otyłość, posiadając jednocześnie bardzo mało tkanki tłuszczowej. Z drugiej strony, BMI zupełnie zdrowych, szczupłych i wysokich lekkoatletów może wskazywać na skrajną niedowagę. Związek między wielkością wskaźnika a ryzykiem chorób różni się między populacjami o różnych proporcjach ciała.

W praktyce klinicznej nie jest zalecane stosowanie wskaźnika BMI do oznaczania prawidłowej masy ciała dla dzieci do ok. 14 roku życia, służą do tego tabele centylowe i odpowiednia interpretacja danych dot. masy ciała i wzrostu - głównie bierze się pod uwagę jaka jest różnica w tzw. kanałach centylowych wzrostu i masy ciaładla danego dziecka.

Otyłość Liczba osób otyłych w Europie w ostatnich trzydziestu latach zwiększyła się trzykrotnie. Prawie połowa populacji Europy ma problemy z nadmierną masą ciała. Wśród ludzi o prawidłowej masie ciała, połowa nie tyje niezależnie od sposobu żywienia, natomiast pozostali muszą prowadzić ciągłą kampanię liczenia kalorii, aby utrzymać właściwą masę ciała.

Anemia Inaczej niedokrwistość. Występuje najczęściej u niemowląt między 6 – 18 miesiącem życia. Przyczyną niedoboru żelaza jest niedostateczne zaopatrzenie organizmu w ten pierwiastek przy zwiększonym jego zapotrzebowaniu. Do najczęstszych przyczyn niedoboru zaliczamy: zmniejszone zapasy w życiu płodowym wcześniaki, noworodki niekarmione mlekiem matki zaburzenia wchłaniania szybki rozwój

Anoreksja Choroba cywilizacyjna, charakteryzująca się zachowaniami, które mają na celu obniżenie masy ciała, co doprowadza do skrajnego wyniszczenia. Anorektyczka, widząc swoje ciało w „krzywym zwierciadle” odczuwa lęk, ponieważ nie spełnia wymogów współczesnego świata co do własnego wyglądu oraz w sposób zaburzony spostrzega własne ciało. Lęk przybiera postać uporczywej idei nad wartościowej, w związku z czym pacjent wyznacza sobie niski limit wagi.

Dziękuję za uwagę !