Media interaktywne jako źródło wzorców zachowań nastolatków opracowała Lidia Żmijewska

Okres adolescencji to kryzys tożsamości czyli dezorientacja i niska samoocena. K. Obuchowski wyróżnia 3 fazy kształtowania się własnej tożsamości: Faza identyfikacji – utożsamianie się z zewnętrznymi wzorcami Faza kosmiczna – oderwanie od rzeczywistości, chaos Faza dojrzałego sensu życia- póżna adolescencja

Wirtualna tożsamość Może ona wywoływać zaburzenia charakteryzujące się brakiem poczucia wewnętrznej spójności. Powoduje to zaburzenia emocjonalne oraz trudności w ustaleniu relacji z rzeczywistością. Wyniki badań wskazują ,że kontakty międzyludzkie komputerowych graczy charakteryzują się : agresywnością, postawą roszczeniową, nieliczeniem się z normami społecznymi, nastawieniem na rywalizację i podporządkowanie sobie innych, impulsywnością w działaniu i obojętnością emocjonalną.

Rozpatrując zjawisko modelowania w aspekcie mediów, należy wziąć pod uwagę właściwości młodzieży: Indywidualną podatność na modelowanie, Uwarunkowania uprzednich doświadczeń, Poziom sprawności i umiejętności oraz rozwoju umysłowego, Samoocenę, Poziom lęku

Następstwem oglądania przemocy w mass mediach jest efekt znieczulający tzw. odwrażliwienie co powoduje, że wykazujemy większą tolerancję, stykając się z przejawami autentycznej przemocy Według Aronsona istnieją 4 przyczyny odpowiedzialne za nasilenie tendencji agresywnych w wyniku kontaktów z mass mediami

Jeśli oni mogą to robić, to ja też mogę. Oglądanie bohaterów telewizyjnych zachowujących się agresywnie może znacznie osłabić przyjętą przez nas normę, nakazującą kontrolowanie impulsów agresywnych. 2. Ach, więc tak to się robi. Oglądanie agresywnych działań może dostarczać pomysłów, jak ujawnić własne agresywne odczucia.

3. Myślę, że to, co czuję, to właśnie agresja 3.Myślę, że to, co czuję, to właśnie agresja. Oglądanie przemocy sprawia, że lepiej uświadamiamy sobie własną złość i szybciej uruchamiamy działania agresywne. 4.Ale lipa, znowu się tłuką, a co jest na innym kanale? Oglądanie wielu krwawych scen likwiduje nasze przerażenie na widok przemocy i zmniejsza współczucie wobec ofiary. Sprawia że łatwiej nam zaakceptować istnienie przemocy.

Siła wpływu mediów wynika nie tylko z sugestywności przekazu, ale także z ilości czasu poświęcanego przez młodzież na ich odbiór. Przez swoją nieautentyczność, nierealne tempo akcji i jej zmienność wpływają one deformująco na sferę poznawczą. Prowadzi to do upośledzenia pamięci, braku wytrwałości oraz braku harmonii między sferą myśli i uczuć. Na terenie szkoły obserwuje się ograniczenie wydolności intelektualnej, zahamowanie aktywności społecznej, niechęć do udziału w pracy konstruktywnej i do spełniania obowiązków uczniowskich.

Przejmowania negatywnych wzorców zachowań nie można utożsamiać tylko z mediami. Badacze zwracają uwagę na naśladowanie dorosłych, szczególnie rodziców. Rodzice często sami nie posiadają systemu wartości, nie potrafią przekazać dekalogu wartości, dziecko traktują przedmiotowo. Młody człowiek z samotności, w poszukiwaniu przyjaciół, zapędza się przed pudło telewizora, komputera stającego się substytutem rodziny. Czy wobec powyższego media mogą stanowić zagrożenie? Najpoważniejszym zagrożeniem wynikającym ze stosowania mediów jest nieumiejętność właściwego posługiwania się nimi. Brak zrozumienia, że są to, wspaniałe, niemniej tylko narzędzia, prowadzi do poważnych konsekwencji. To nie media stanowią problem, ale sam człowiek jest problemem dla siebie.

Efektywny odbiór mediów wymaga opanowania przez ludzi określonych kompetencji – umiejętności „czytania” mediów. Istnieje potrzeba opisywania, wyjaśniania, analizowania pozytywnych i negatywnych skutków oddziaływania mediów, a także właściwego posługiwania się nimi jako narzędziami i metodami pracy edukacyjnej. Oznacza to potrzebę powszechnej edukacji medialnej.