10 najbardziej szalonych nazistowskich naukowców

10 najbardziej szalonych nazistowskich naukowców Wędrując przez Państwowe Muzeum Auschwitz-Birkenau "(...) przenikaliśmy wciąż głębiej i głębiej w jądro ciemności. (...) Wędrowaliśmy po prehistorycznej ziemi, po ziemi mającej wygląd nieznanej planety". Ziemia ta nie przypominała niczego, co zdolny byłby zrodzić umysł ludzki. Była tworem zdegenerowanym, zeżartym przez absolutne zło, pychę i szaleństwo. Podróż, którą odbyliśmy, uświadomiła nam jedno - w umiejętności zadawania cierpienia naszym bliźnim osiągnęliśmy - jako gatunek - absolutne mistrzostwo.

10 najbardziej szalonych nazistowskich naukowców Całości zła, które dokonało się w tym miejscu nie sposób nazwać, opisać i zobrazować. Pomimo hitlerowskiego zracjonalizowania i swoistego "uprzemysłowienia" procesu Zagłady, zwyczajnie nie sposób zrozumieć tego, co dokonało się w tym miejscu. Można jedynie wymienić tych, którzy w historycznym opisie tych wydarzeń z reguły zajmują miejsce drugoplanowe. Tymczasem, to oni byli reżyserami i jednocześnie głównymi aktorami całego "widowiska". To oni obmyślili, zaplanowali i zrealizowali Shoah, to dzięki nim można było napisać, że "(...) w Niemczech (...) ludzie umieją coś zrobić z niczego". Oto grupa najbardziej zdegenerowanych lekarzy i naukowców, którzy brali aktywny udział w nazistowskich zbrodniach dokonywanych w obozach koncentracyjnych w Auschwitz, Dachau, Gross Rosen czy Ravensbruck.

10. Friedrich Entress, Helmuth Vetter, Eduard Wirths - obozowi lekarze SS w obozie koncentracyjnym Auschwitz. Friedrich Entress, Helmuth Vetter, Eduard Wirths w latach 1941-1944 pracowali w obozie koncentracyjnym w Auschwitz. Tam, na więźniach testowali tolerancję i skuteczność nowych preparatów i leków. Żadne z lekarstw, które przyjmowali więźniowie, nie było wprowadzone jeszcze do użytku. Większość z nich oznaczona była jedynie kryptonimami, tj.: B-1012, B-1O34,. B-1O36, 3582, P-111. Testowano także preparaty występujące pod nazwą rutenolu i peristonu. Co ciekawe, bezpośrednim zleceniodawcą nazistowskich lekarzy był koncern farmaceutyczny IG Farbenindustrie, właściciel istniejącej do dziś firmy Bayer. Wszystkie preparaty, które przyjmowali więźniowie, miały leczyć choroby zakaźne, którymi w większości wypadków wcześniej więźniów zarażano. Na zdjęciu po lewej - Eduard Wirths.

9. Horst Schumann Oberstleutnant Luftwaffe oraz SS-Sturmbannfuhrer. Jednocześnie lekarz-rentgenolog, ideolog nazizmu i rasizmu. Od 1930 roku był członkiem NSDAP, w roku 1932 wstąpił do SA. Pracę jako lekarz rozpoczął w roku 1933, kiedy został zatrudniony w Halle przez publiczną służbę zdrowia. Kiedy rozpoczęła się wojna, wstąpił do Luftwaffe, gdzie pracował jako lekarz. W roku 1937, na polecenie Viktora Bracka, kierującego wydziałem 2. w Kancelarii Fuhrera, rozpoczął realizację programu eutanazji osób uznawanych przez III Rzeszę za "niepełnowartościowe" (tzw. T4 Aktion). Program T4 Aktion przygotowywany był już od 1934 roku. Zgodnie z zaleceniami V. Bracka, Schumann wyselekcjonował grupę 14549 osób, które były przetrzymywane w przytułkach dla chorych psychicznie w Grafeneck i Sonnenstein. Wszyscy zostali później zgładzeni.

9. Horst Schumann W roku 1942 trafił do pracy w Auschwitz, gdzie wraz z innym nazistowskim lekarzem, Carlem Claubergiem, rozpoczął proces sterylizacji kobiet i mężczyzn. Do krwawych łaźni, prowadzonych przez nazistowskich oprawców, trafiały bardzo często dzieci - nawet 8-letnie dziewczynki, którym do dróg rodnych wprowadzano środki drażniące. Dzieciom i dorosłym naświetlano też gruczoły płciowe, powodując rozległe poparzenia skóry i uszkodzenia znacznych partii ciała. Często też w brutalny sposób usuwano narządy płciowe. Wszystkie eksperymenty prowadzone były bez jakichkolwiek środków znieczulających i narkozy. H. Schuman po wojnie pracował w Afryce, ukrywając się skutecznie przed poszukiwaczami nazistów. Zmarł w 1983 roku.

8. Johann Paul Kremer Doktor medycyny i filozofii, a także Obersturmfuhrer SS. Do NSDAP wstąpił w 1932 roku - był już wówczas profesorem anatomii na Uniwersytecie w Munster. Od 1942 roku zatrudniony jako lekarz w obozie koncentracyjnym w Auschwitz. Jako profesora anatomii szczególnie interesowały go zmiany, które zachodziły w ludzkim ciele w wyniku procesu głodzenia - dlatego też prowadził w Auschwitz badania nad chorobami, które powstają w wyniku głodu. Selekcjonował chorych w różnych stadiach choroby głodowej, nakazywał ich fotografować, a następnie mordować zastrzykiem z fenolem. Ze świeżych jeszcze zwłok pobierano organy do późniejszych badań. Kremmer pisał pamiętnik, w którym szczegółowo opisywał prowadzone przez siebie eksperymenty.

7. August Hirt August Hirt, Hauptsturmfuhrer SS, był dyrektorem wydziału anatomii na Uniwersytecie w Strassburgu. Pracował także w nieco tajemniczej, założonej przez Himmlera nazistowskiej organizacji, zwanej Ahnenerbe - "dziedzictwo przodków". Nadrzędnym celem Ahnenerbe prowadzenie badań archeologicznych, antropologicznych i historycznych, które potwierdzać miały tezę o wyższości rasy nordyckiej. Dzięki specjalnym instrukcjom, wydanym przez Himmlera, do Hirta trafiały szczątki więźniów z Auschwitz, które służyły do stworzenia specjalnej kolekcji szkieletów żydowskich. Ostatecznie, wśród 115 osób, które trafiły do Hirta znalazło się 79 Żydów, 30 Żydówek, 4 Rosjan i 2 Polaków. Trafili oni najpierw do komory gazowej, a następnie ich zwłoki odarto ze skóry i mięśni - tak, aby do badań trafiły same szkielety.

6. Sigmund Rascher Chirurg, doktor medycyny pracujący na Uniwersytecie w Monachium. Członek NSDAP od roku 1933, do SA wstąpił w 1936 roku, a w 1939 zasilił szeregi SS, gdzie doszedł do stopnia Gefreitera (starszy strzelec, kapral). Po wstąpieniu do SS trafił do Luftwaffe, które skierowało go do pracy w obozie koncentracyjnym w Dachau. Prowadził tam m.in. doświadczenia, które miały na celu sprawdzanie wytrzymałości ludzkiej na zmiany ciśnienia. Źródła podają, że do jego badań selekcjonowano z reguły liczącą około 200 osób, grupę najbardziej wytrzymałych więźniów. Następnie symulowano sytuację, w której sprawdzano wytrzymałość organizmu na gwałtowne zmiany ciśnień. Z grupy 200 osób błyskawicznie umierało od 70 do 80. Reszta odnosiła trwałe obrażenia. Rascher prowadził badania na specjalne życzenie Heinricha Himmlera.

5. Carl Clauberg Profesor ginekologii i położnictwa na Uniwersytecie w Królewcu, a także ordynator uniwersyteckiego szpitala dla kobiet w Kilonii. Od 1933 roku członek NSDAP, od 1939 SS, w którym doszedł do stopnia Brigadefuhrera SS. Od wczesnej młodości zafascynowany był ideologią nazistowską, napisał na jej temat wiele prac apologetycznych. Początkowo prowadził eksperymenty w obozie koncentracyjnym w Ravensbruck, później pracował w obozie koncentracyjnym w Auschwitz. Prowadził tam, wraz z opisanym wcześniej Horstem Schumannem, eksperymenty sterylizacyjne. Na specjalne poleceni Himmlera oddano do jego dyspozycji Blok Doświadczalny X w Auschwitz. W wyniku prowadzonych przez Clauberga eksperymentach na Cygankach i Żydówkach śmierć poniosło kilkaset kobiet. Wszystkie prace prowadzone były bez użycia żadnych środków znieczulających.

4. Otmar Freiherr von Verschuer Z wykształcenia biolog, zajmujący się głównie eugeniką. Prowadził swoje badania nad "czystością rasową", pracując na wydziale antropologii na Uniwersytecie w Berlinie. Badał także "zjawisko bliźniactwa", w 1935 roku pełnił funkcję dyrektora Instytutu Biologii Dziedziczenia i Higieny Rasowej na Uniwersytecie we Frankfurcie nad Menem. Do NSDAP wstąpił w roku 1940. Od 1944 roku, na specjalną prośbę Himmlera, rozpoczął prace w Auschwitz. To od niego uczył się Josef Mengele, który był asystentem Von Verschuera. Pod koniec wojny próbował podjąć, zakończoną niepowodzeniem, współpracę z aliantami.

3. Eugen Fischer Niemiecki profesor medycyny, antropologii i eugeniki. Był jedną z tych osób, które uważa się za najmocniej odpowiedzialne za stworzenie teorii o wyższości "rasy nordyckiej" i legitymizację eksterminacji Żydów. Jego teorie przyczyniły się do Holocaustu, a także do skazania około 500.000 Romów na śmierć. Fischer jest również odpowiedzialny za skonstruowanie teorii mówiącej o potrzebie wykluczenia ze społeczeństwa genów ludzi chorych psychicznie, kalekich i ułomnych.

3. Eugen Fischer Jeszcze przed wojną, wraz z Fritzem Lenzem i Erwinem Baurerem w Namibii - niemieckiej kolonii w Afryce Południowo-Zachodniej, Fischer prowadził badania nad cechami umysłowymi i fizycznymi u potomstwa Murzynów i białych. Niemieccy lekarze stwierdzili zgodnie, że u dzieci tych częściej występują upośledzenia umysłowe. W wyniku ich badań zakazano zawierania małżeństw między białymi i czarnymi, które przyczyniać się miały do tzw. "bastardyzacji rasy" W nazistowskich Niemczech Fischer opracował program czystości rasowej, który poprzez badanie krwi i mierzenie obwodu czaszki determinował osoby przynależące do "rasy nordyckiej". " Na zdjęciu po lewej: Blok 10, który stanowił miejsce zbrodniczych medycznych eksperymentów w Auschwitz.

2. Fritz Lenz Czołowy niemiecki genetyk, jeden z twórców eugeniki. Współpracownik opisanego wcześniej E. Fischera, człowiek odpowiedzialny bezpośrednio za tzw. ustawy norymberskie, które przeniosły wyniki badań z Namibii na grunt III Rzeszy. Wspomnianej wcześniej "bastardyzacji rasy" dokonywali tutaj nie Murzyni, ale Żydzi, których przedstawiono jako krzyżówkę rasową, efekt wymieszania się Arabów, Murzynów białych. Stanowić oni mieli obcy, niemożliwy do zaakceptowania element Rzeszy Niemieckiej. Skonstruowane przez Lenza ustawy norymberskie, mówiące między innymi o zakazie zawierania małżeństw z nie-Aryjczykami, ugruntowały podstawę antysemityzmu i stanowiły podstawę do podjęcia wspomnianych wcześniej akcji takich jak T4 E-Aktion. Przyczyniły się także do fizycznej eliminacji setek tysięcy osób chorych i upośledzonych. Na zdjęciu po lewej: piec w krematorium obozu koncentracyjnego Auschwitz I

1. Josef Mengele Josef Mengele, który do końca życia pozostał zdeklarowanym nazistą, urodził się 16 marca 1911 roku w Gunzburgu. Przed wojną studiował filozofię i medycynę na Uniwersytecie w Monachium. Po studiach pracował jako lekarz. Od 1937 roku był członkiem NSDAP. W SS, którego szeregi zasilił w 1938 roku, dosłużył się stopnia Hauptsturmfuhrera. Zmarł w Brazylii w 1979 roku - utonął w wyniku udaru słonecznego lub ataku serca. W czasie wojny pracował jako lekarz w obozie koncentracyjnym w Auschwitz, gdzie zajmował się między innymi badaniem cygańskich dzieci zarażonych rakiem wodnym, chorobą prawie nieznaną w Europie. Celowo uśmiercał dzieci i prowadził na nich badania. Zachowały się źródła, które opisują jak osobiście odcinał głowy ofiarom swoich eksperymentów i wysyłał je do Grazu do dalszych badań.

1. Josef Mengele Szczególnie interesowały go osoby o zdeformowanych ciałach, a także karły i bliźnięta. Prowadził wszystkie swoje badania bez znieczulenia. Jednym z jego rozkazów było zlikwidowanie obozu cygańskiego, którego dokonano na przełomie 31 lipca i 2 sierpnia 1943 roku. W wyniku tej akcji do komór gazowych trafiło 1987 osób, resztę przewieziono do obozu w Buchenwaldzie. W innych źródłach zachowała się relacja mówiąca o tym, jak w 1944 roku Mengele dla "uczczenia" żydowskiego święta Yom Kippur, wysłał do komór gazowych około tysiąca żydowskich dzieci.