Adam Mickiewicz Patron Naszej Szkoły   Adam Mickiewicz Patron Naszej Szkoły

poeta, publicysta, działacz polityczny. (1798 – 1855) Adam Mickiewicz najwybitniejszy twórca romantyczny, poeta, publicysta, działacz polityczny. (1798 – 1855)

Narodziny i dzieciństwo Adama Mickiewicza Zaosie – miejsce urodzenia Adama Adam Mickiewicz przyszedł na świat 24 grudnia 1798r. w Zaosiu. Jego ojciec Mikołaj był ubogim, niezamożnym szlachcicem. Wkrótce po narodzinach syna wraz z rodziną przeniósł się do Nowogródka, gdzie objął posadę adwokata przy sądzie powiatowym. Przyszły poeta rozpoczął tu naukę w szkole prowadzonej przez zakon dominikanów.

Młodość poety Po ukończeniu szkoły (1815) udał się na studia filologiczno-historyczne do Wilna. Utrzymywał się ze stypendium, które po ukończeniu studiów (1819) musiał odpracować jako nauczyciel szkoły powiatowej w Kownie (1819 – 1823).

Rękopis „Ody do młodości” W okresie studiów wraz z przyjaciółmi (m.in. Tomaszem Zanem, Janem Czeczotem, Onufrym Pietraszkiewiczem) założył Towarzystwo Filomatów (miłośników wiedzy) i Towarzystwo Filaretów (miłośników cnoty). Były to związki o charakterze samokształceniowym i spiskowym. Rękopis „Ody do młodości” Adam Mickiewicz [Public domain], undefined

Nieszczęśliwa miłość Drugim doświadczeniem młodzieńczym poety była nieszczęśliwa miłość do Marii z Wereszczaków. Na drodze do szczęścia kochanków stanęło zawarte w 1821 r. małżeństwo Puttkamerów. Zakochana w poecie Maria pozostała więc jedynie Marylą, uosabiającą w jego utworach romantyczny ideał miłości.

Więzienie i zesłanie Po wykryciu w roku 1823 organizacji filomackich władze carskie osadziły Mickiewicza w zamienionym na więzienie klasztorze bazylianów w Wilnie. Po procesie skazano go jesienią 1824 r. wraz z kolegami na osiedlenie się w głębi Rosji. Więzienie, proces i zesłanie - to kolejne etapy życiowych doświadczeń i charakterystyczne rysy romantycznej biografii poety. Z Wilna wyjechał najpierw do Petersburga, a następnie do Odessy i Moskwy. W warunkach rosyjskich Mickiewicz dojrzał ideowo i ukształtował się jako romantyczny poeta narodowy. Przymusowe oddalenie od kraju oraz długie podróże pogłębiały w nim poczucie wyobcowania i samotniczej misji patriotycznej.   

Krym W czasie licznych wycieczek A. Mickiewicz miał okazję zetknąć się z kulturą orientalną i egzotycznymi krajobrazami. Wpłynęło to na jego wyobraźnię i wrażliwość literacką. Wówczas napisał „Sonety krymskie”.

Najważniejsze utwory Adama Mickiewicza W 1822 roku Tom I :„Poezje”, w nim najbardziej znane ballady: „Romantyczność”, „Świteź”, „Świtezianka”, „Trzech Budrysów”, „Lilie” W 1823 roku Tom II „Poezji” zawierał „Dziady” cz. II i IV, poemat: „Grażyna Powieść Litewska” W 1828 roku: „Konrad Wallenrod” W 1832 roku powstały „Dziady” cz. III W 1834 roku „Pan Tadeusz czyli Ostatni Zajazd na Litwie. Historia Szlachecka z roku 1811 we Dwunastu Księgach Wierszem”  

narodowa epopeja Polaków, święta księga wszystkich wygnańców „Pan Tadeusz” narodowa epopeja Polaków, święta księga wszystkich wygnańców

Wykłady w College de France Rozwinięte poczucie patriotyzmu skłoniło Mickiewicza do przerwania pracy w Lozannie i objęcia w 1840 r. nowo utworzonej katedry literatur słowiańskich w College de France w Paryżu. Jego wykłady cieszyły się ogromną popularnością wśród Polaków i cudzoziemców. Poeta przekazywał nie tylko wiedzę o kulturach słowiańskich, ale propagował polityczne idee napoleońskie, a następnie mistyczną naukę Andrzeja Towiańskiego.

W 1855 r. Adam Mickiewicz wyjechał do Turcji, by pomóc w organizowaniu oddziałów polskich do walki przeciwko Rosji. Zaraził się cholerą i zmarł w Konstantynopolu 26 XI 1855 r. Tam go pochowano, a rok później ciało przewieziono do Paryża.

Dopiero w 1890 r. prochy naszego narodowego wieszcza zostały sprowadzone do Krakowa i złożone w podziemiach katedry wawelskiej.  

Pomnik Adama Mickiewicza w Krakowie

Portret Adama Mickiewicza. 1854 rok Olej na płótnie. Muzeum Literatury Warszawa