Heart Rhythm Society’s 37th Annual Scientific Sessions Rutynowa ablacja splotu gwiaździstego nie powinna być wykonywana u pacjentów z zaawansowanym AF Michał Chudzik Heart Rhythm Society’s 37th Annual Scientific Sessions http://www.cxvascular.com/crn-latest-news/cardiac-rhythm-news---latest-news/routine-ganglionic-plexus-ablation-should-not-be-performed-in-advanced-atrial-fibrillation-patients-

Ablacja splotu gwiaździstego Zaawansowane leczenie AF może być trudne, a sama izolacja żyły płucnej jest zwykle niewystarczająca. Ablacja splotu gwiaździstego jest potencjalnie atrakcyjnym rozwiązaniem w leczeniu pacjentów wykazujących długi czas AF, powiększony lewy przedsionek lub po wcześniejszej nieudanej ablacji. Przedstawiając swoje wyniki na 37. Heart Rhythm Society Sessions (HRS; 4-7 maja, San Francisco, USA), naukowcy nie odkryli jednak żadnych korzyści klinicznych związanych z tym leczeniem, a znacznie więcej komplikacji.

Ablacja splotu gwiaździstego Badanie AFACT (migotanie przedsionków i autonomiczna modulacja poprzez chirurgię torakoskopową) To randomizowane badanie jest największą do tej pory analizą wykorzystania chirurgii torakoskopowej do leczenia zaawansowanego AF.

przy napadowym lub przetrwałym AF Badanie AFACT 240 pacjentów mediana wieku 60 ± 8 lat 73% mężczyzn czas trwania AF: 5,7 ± 5,1 roku 59% z przetrwałym AF po całkowicie torakoskopowej izolacji żył płucnych przy napadowym lub przetrwałym AF kwartalne EKG oraz 24-godzinne badanie Holter prowadzono przez okres jednego roku obserwacji dodatkowe nagrania rytmu serca podczas pojawienia się niepokojących objawów trzy miesiące po operacji zaprzestano podawania leków antyarytmicznych u wszystkich pacjentów nawrót został oznaczony przez wystąpienie arytmii trwającej dłużej niż 30 sekund po upływie trzymiesięcznego okresu wygaszania

Badanie AFACT 68,4% osób 70,9% osób 80% osób 74,5% osób 62,9% osób GRUPA BADAWCZA GRUPA KONTROLNA Brak nawrotu AF po okresie 1 roku i jednym zbiegu 68,4% osób 70,9% osób Brak nawrotu po okresie 1 roku wśród pacjentów z napadowym AF 80% osób 74,5% osób Brak nawrotu po okresie 1 roku wśród pacjentów z przetrwałym AF 65,7% osób 62,9% osób

Badanie AFACT 34,5% osób 29,3% osób 25 pacjentów 28 pacjentów 22 osób GRUPA BADAWCZA GRUPA KONTROLNA 34,5% osób AF podczas 3 miesięcznego okresu wygaszania 29,3% osób Kardiowersja podczas 3 miesięcznego okresu wygaszania 25 pacjentów 28 pacjentów 22 osób Kardiowersja po 3 miesiącach 21 osób Częstoskurcz przedsionkowy jako najczęściej występujący nawrót 78,1% osób 51,4% osób

Podsumowanie W grupie badawczej wystąpiło dwukrotnie więcej zdarzeń niepożądanych związanych z procedurami w porównaniu z grupa kontrolną. Podczas procedur, u dziewięciu pacjentów wystąpiły poważne krwawienia, wszystkie w grupie badawczej. Ośmiu z tych pacjentów leczono torakoskopowo, a u jednego zastosowano sternotomię.

Podsumowanie GRUPA BADAWCZA: 12 uczestników (10%, p = 0,038) miało dysfunkcję węzła zatokowego, która wymagała implantacji PM u 3 pts na początku badania i 3 w czasie dalszej obserwacji (5%, p = 0,013). GRUPA KONTROLNA: znaczna dysfunkcja węzła zatokowego wystąpiła u zaledwie czterech pts grupy, z których żaden nie wymagał implantacji PM.

Podsumowanie Ablacja splotu gwiaździstego związana jest ze znacznym ryzykiem poważnych krwawień okołozabiegowych, zaburzeń czynności węzła zatokowego i wyniku PM, ale nie z poprawą rytmu. Badacze stwierdzili, że rutynowe ablacje splotu gwiaździstego nie przynoszą korzyści klinicznych w tej kategorii pacjentów zatem nie należy ich przeprowadzać.