Protestantyzm

Mianem „protestantyzmu” określa się zbiorczo chrześcijańskie kościoły, które powstały w wyniku XVIw. Reformacji. Nazwa ta jest związana z „protestem” zwolenników idei Marcina Lutra przeciw ustaleniom sejmu Rzeszy w Spirze 19 kwietnia 1529 , który zdominowany przez katolicką większość, cofnął tolerancję nadaną religijnym opozycjonistom 3 lata wcześniej i kategorycznie zakazał szerzenia reformacji. Pod tym protestem podpisało się 14 wolnych miast niemieckich i 9 książąt. „Protestantami” nazwani zostali przez swoich przeciwników. Dość szybko jednak nazwa „protestantyzm” została zaakceptowana przez samych zainteresowanych, objęła też nie tylko zwolenników Marcina Lutra ale także uczniów i Ulricha Zwinglego i Jana Kalwina.

Kościoły ewangelickie powstały w wyniku XVI – wiecznej reformacji Kościoły ewangelickie powstały w wyniku XVI – wiecznej reformacji. Religia ta uznaje Jezusa za jedynego pośrednika między Bogiem a ludźmi. Odrzuca celibat duchownych, kult maryjny i świętych, odpusty i władzę papieską.

Powstanie protestantyzmu Geneza reformacji związana jest z ogólnym kryzysem Kościoła zachodniego, zarówno na płaszczyźnie instytucjonalnej, jak i teologicznej. Podnoszono w tym czasie m.in. Kwestię kryzysu instytucji edukacyjnych informacji zakonnych, krytykowano kiepski poziom wykształcenia i jakości posług duchowieństwa parafialnego, niedostateczną znajomość Biblii, a swoistym symbolem nadużyć Kościoła stała się praktyka sprzedaży odpustów. Za symboliczny początek reformacji uznano ogłoszenie 31 października 1517 przez Marcina Lutra 95 tez wymierzonych przeciwko niektórym krytykowanym praktykom kościoła.

Doktryna Najważniejsze idee protestantyzmu zawierają się w czterech zasadach: * Sola gratia – tylko łaska * Sola fide – tylko wiara * Solus Christus – tylko Chrystus * Sola scriptura – tylko Pismo

Kult Tym, co najpoważniej odróżnia protestantyzm od katolicyzmu, jest kwestia sakramentów. Podczas gdy katolicyzm uznaje ich siedem, protestantyzm ogranicza się do dwóch (ustanowionych przez samego Chrystusa), chrztu i eucharystii. Sakrament Wieczerzy Pańskiej wywołało w przeszłości wiele dyskusji. Istotę przemiany eucharystycznej można bowiem rozumieć wielorako. Kościół katolicki stoi na stanowisku tzw. transsubstancji (przeistoczenia). Realną obecność Chrystusa w tym sakramencie widzi także Luter. Według niego przemiana dokonuje się na zasadzie konsubstancji „zachowujący istotę” . Istota chleba i wina zostaje nienaruszona, ale „przyłącza” się do niej Ciało i Krew Chrystusa. Kalwiniści uznają bowiem, że przemiana, która dokonuje się w sakramencie eucharystii, ma charakter symboliczny – duchowy. W tej religii dopuszczalne są rozwody. Niektóre odłamy protestantyzmu zachowują odpowiedniki bierzmowania tzw. Konfirmację - umocnienie. Nie jest ona jednak rozumiana jako sakrament ale jako świadome potwierdzenie i uznanie wiary.

Świątynie

Święta Najważniejszymi świętami protestanckimi są : Wielki Piątek ( ważniejsze od Wielkiej Niedzieli ), Zmartwychwstanie Pańskie , Boże Narodzenie i Zesłanie Ducha Świętego. Adwentyści Dnia Siódmego odeszli od święcenia Niedzieli jako dnia wolnego od pracy na rzecz soboty.

Najważniejsze nurty Kalwinizm Luteranizm Anglikanizm Adwentyści Dnia Siódmego Zielonoświątkowcy

Kalwinizm Doktrynalnie wyróżnia go przyjęcie koncepcji podwójnej predestynacji, głoszącej, że Bóg z góry część ludzi przeznaczył do zbawienia a część do potępienia.

Luteranizm Chrześcijański ruch reformacyjny, zapoczątkowany przez Marcina Lutra w XVI wieku. Luteranie opierają swoją wiarę na czterech zasadach: tylko Pismo, tylko Chrystus, tylko wiara i tylko łaska.

Anglikanizm Odrzuca władze papieża, kult świętych, relikwii, czyściec i celibat. Biskup wyznaczany przez króla odprawia nabożeństwa. Uczucie i ciężka praca prowadzi do zbawienia

Adwentyści dnia siódmego Określenie „adwentyzm” (łac. Adventus –przyjście) odnosi się do ewangelicznej wiary w to, że na końcu czasów Chrystus powróci na ziemię. Kościół Adwentystów Dnia Siódmego przyjmuje Biblię za swe jedyne credo i wyznaje podstawowe zasady wiary jako nauki płynące z Pisma Świętego. Adwentyści oczekują bliskiego nadejścia Chrystusa i zgodnie z praktyką nakazano w Starym Testamencie czczą siódmy dzień tygodnia czyli sobotę.

Ruch zielonoświątkowy Jest to ruch charyzmatyczny zwany także pentekostalnym (pentekoste – „pięćdziesiąty dzień po Wielkanocy” czyli zesłanie Ducha Św.) Cechą charakterystyczną tego nurtu jest przyjęcie koncepcji podwójnego chrztu z wody i Duchem Św. Ten ostatni rozumiany jest jako osobiste przeżycie nawrócenia – doświadczenie bezpośredniego działania Ducha Św. Czego widzialnym skutkiem są charyzmaty m.in. Glosolalia, uzdrowienie i prorokowanie.

Dziękujemy za uwagę. Wykonały : Magdalena Wrzyszcz Julia Czoch