Średniowieczni święci – znani i nieznani Anna Chojnowska Kl. I C

Średniowiecze Było najdłuższą epoką europejskiej kultury którą kształtowały wszystkie narody zamieszkujące Europę. Największy jednak wpływ na tę epokę miały państwa leżące na terenach dawnego rzymskiego imperium takie jak Włochy, Czechy czy Francja. Średniowiecze trwało od V do XV wieku n.e.

Znani święci średniowiecza

Święty Tomasz (ok. 1225-1274) Teolog, członek zakonu dominikanów i przede wszystkim filozof. Jeden z najwybitniejszych myślicieli w dziejach chrześcijaństwa. Pochodził z Akwinu we Włoszech. Podał on pięć dowodów na istnienie Boga. Sądził, że rozum uzupełnia wiarę religijną oraz, że dzięki ciału i zmysłom dusza człowieka poznaje świat. W swych poglądach nawiązywał do Arystotelesa. Najważniejsze jego dzieła to ,,Summa filozoficzna” i ,,Summa Teologiczna”.

Święty Aleksy (ok. 360 – w V w.) Święty Aleksy jest ideałem ascety, ponieważ jako syn z książęcego rodu wyrzekł się wszelkich dóbr doczesnych dla służby Bożej. Powrócił do Rzymu po siedemnastu latach tułaczki, zamieszkując w niewielkim pomieszczeniu pod schodami swego rodzinnego domu. Krewni, nie mający pojęcia, że to Aleksy, traktowali go, jak każdego innego włóczęgę. Dopiero gdy około 417 roku znaleziono go martwego, okazało się, iż ściska w ręku kartkę, na której zdradził swą prawdziwą tożsamość. Wtedy też rozległo się bicie wszystkich rzymskich dzwonów, które w cudowny sposób same obwieszczały jego śmierć.

Święty Augustyn (354-430) Życie i teologia św. Augustyna na trwale wpisała się w żywą tradycję Kościoła. W młodości studiował retorykę. Dzieła Cycerona nakłoniły go do badań filozoficznych. W wieku 19 lat postanowił studiować filozofie, wkrótce został wyznawcą manicheizmu bo chrześcijaństwo uważał za zbyt prostackie. Jednakże w ciągu następnych dziewięciu lat manicheizm stopniowo go rozczarowywał. W wielu 29 lat przeniósł się do Rzymu, a nieco później do Mediolanu gdzie został profesorem retoryki, tam też zapoznał się z neoplatonizmem (zmodyfikowana wersja filozofii Platona opracowana w III w. przez Platyna). Pod wpływem ówczesnego biskupa mediolańskiego św. Ambrożego nawrócił się i w 387 r. przyjął chrzest z jego rąk. Ten dawny sceptyk stał się żarliwym rzecznikiem chrześcijaństwa. 396 roku Augustyna wybrano biskupem Hipponie. Urząd ten piastował do śmierci. Stał się fanatycznym wręcz obrońcą chrześcijaństwa, słynnym „młotem na heretyków”. Zmarł w Hipponie w 430 roku. Najsłynniejsze jego dzieła to: „Dialogi i pisma filozoficzne”, „Wyznania”, „O państwie Bożym”, „O nauce chrześcijańskiej”, „O nauce chrześcijańskiej”. 

Święty Franciszek (ok. 1181-1226) Jeden z najwybitniejszych świętych Kościoła Katolickiego. Jego historia jest niesamowita: od żyjącego rozrzutnie syna bogatego kupca po świętego, który, aż do śmierci pomagał biednym i odtrąconym. Jego ojciec marzył, aby syn dostał się do stanu szlacheckiego. Wydawał wystawne przyjęcia, żył rozrzutnie, ale zmieniła go wojna. Mając 21 lat uczestniczył w dwóch wyprawach rycerskich. Podczas jednej trafił do niewoli i ciężko zachorował. Gdy ozdrowiał udał się w pielgrzymkę do Rzymu. Tam zobaczył żebraków. Przejęty ich nędzą postanowił zmienić swoje życie i służyć tym, którzy żyją w nędzy. – Pragnij rzeczy gorzkich bardziej niż słodkich i pogardzaj samym sobą – miał usłyszeć od Boga Franciszek. Został nazwany "Biedaczyną z Asyżu". Założył zakon franciszkanów, który za swoje główne zadanie stawia pomoc najbiedniejszym, a od swoich zakonników wymaga ubóstwa. Właśnie na wzór Franciszka, który swoim życiem dawał wielki przykład siły wiary i mocy ewangelizacji. Także jego przyjaciółka, Klara, w której był zakochany, wybrała życie zakonne i założyła klasztor sióstr klarysek. On i jego naśladowcy nie zamykali się za murami klasztornymi, ale podróżowali od miast do miast głosząc dobrą nowinę i pomagając biednym.

Nieznani święci średniowiecza

Święta Kinga (1234-1292)  Kinga, zwana była też Kunegundą. Kierując się pobożnością i franciszkańskimi ideałami pojmowanymi bardzo ascetycznie św. Kinga wraz z mężem złożyła śluby czystości. Owdowiawszy, po 40 latach małżeństwa wstąpiła do ufundowanego przez siebie klasztoru klarysek w Starym Sączu. Tam, nadal zafascynowana duchowością św. Franciszka z Asyżu, oddała się służbie Bogu i ludziom żyjąc w wyciszeniu, umartwieniach i pokorze, ale i aktywności. Klasztor za jej życia funkcjonował bardzo dobrze, a ziemia sądecka rozwijała się. Natomiast biedni zawsze mogli liczyć u księżnej klaryski na wsparcie, zaś kościoły na szczodre dary. Wstąpienie do klasztoru było dla niej niejako ukoronowaniem wcześniejszego świątobliwego życia w świecie. Jako fundatorka zapewne zajmowała we wspólnocie klasztornej wyjątkowe miejsce, ale jej postawa nacechowana pokornym i uległym poddaniem się zakonnej regule stanowiła dla sióstr budujący przykład. To św. Kindze przypisuje się wprowadzenie do programu zajęć w klasztorze wspólnych modlitw oraz pieśni i kazań w języku polskim. W życiu duchowym była wierna zasadom duchowości franciszkańskiej, odznaczała się umiłowaniem cnoty czystości i miłosierdziem wobec potrzebujących.

Święty Jerzy (ok.285-303) Prawosławny, wielki męczennik i rycerz. O jego życiu i działalności mamy bardzo skąpe wiadomości. Urodził się on w chrześcijańskiej rodzinie w Coventry w Anglii lub w Kapadocji w Turcji skąd pochodził jego ojciec. Kiedy bowiem Bliski Wschód czyli Małą Azję zajęli Turcy, wówczas dążyli do całkowitego wyniszczenia tam chrześcijaństwa i zatarcia po nim wszelkich śladów. Burzono świątynie i miejsca kultu. Niszczono obrazy rzeźby oraz pomniki - wszystko co miało jakikolwiek związek z chrześcijaństwem. Pozostał jednak wśród wiernych nadal kult świętych męczenników za wiarę w Chrystusa, a wśród nich także - bardzo żywy - kult świętego Jerzego, żołnierza i męczennika.

Szymon Słupnik (ok.390-459) Asceta pochodzący z rodziny o tradycjach rolniczych. Szymon w bardzo młodym wieku stracił całą rodzinę. Wkrótce po tym jak został sam, postanowił pozbyć się majątku i dołączył do grupy modlitewno-kontemplacyjnej. Po jakimś czasie zdecydował o odłączeniu się od grupy i rozpoczęciu pustelniczego trybu życia. Rozmodlony Szymon często oddawał się ascezie - zamieszkiwał w niewielkich celach, w których trudno było wykonać jakikolwiek ruch, związywał się sznurkiem z kolcami, przywiązywał się do pali i głazów. Najbardziej znany jest z tego, że zamieszkał na słupie. Wielometrowy pal stał się miejscem jego domem na ok. 40 lat. Przez ten czas, Szymon cały czas modlił się i dawał dobre rady tym, którzy go odwiedzali. 

Benedykt z Nursji (480-543) Słynął z cudów dokonywanych przez znak krzyża. W 1964 ogłoszony przez papieża Pawła VI głównym patronem Europy. Jedna z najważniejszych postaci monastycyzmu zachodniego oraz twórca zakonu benedyktynów. Sformułowana idea życia monastycznego wywarła silny wpływ na różne instytucje zakonne takie jak kartuzi czy celestyni.