Cyprian Kamil Norwid wielki romantyk

Biografia Data i miejsce urodzenia 24 września 1821 - Laskowo-Głuchy Herb rodu Norwidów Topór Data i miejsce urodzenia 24 września 1821 - Laskowo-Głuchy Data i miejsce śmierci 23 maja 1883 - Paryż

Cytaty A któż to jest ten Norwid, o którym można tak pięknie mówić jego własnym językiem, Jan Paweł II,

Cytaty Ojczyzna to wielki zbiorowy obowiazek. Jestem z narodu, w którym od blisko stu lat każda książka wychodzi za późno, a każdy czyn za wcześnie. Jesteśmy żadnym społeczeństwem, jesteśmy jednym wielkim sztandarem narodowym. Oryginalność jest to sumienność w obliczu źródeł. Słowo - jest czynu testamentem. Któż nie chciałby stać się przez szczęście głupszy, zamiast być mądrzejszy przez szkodę. Miasto – złocony kraniec przepaści. Kto kocha - małe temu ogromnieje I lada promyk zolbrzymia nadzieję. Kto mówi prawdę, ten niepokój wszczyna. Przeszłość - jest to dziś, tylko cokolwiek dalej. Dziś nie szuka nikt piękna... żaden poeta - Żaden sztukmistrz - amator - żadna kobieta - Dziś szuka się tego, co jest powabne, I tego - co jest uderzające! Głosem narodu jest harmonia czysta, mieczem - jedność i zgoda, celem - prawda. Jedyna miłość, która nas nigdy nie zdradzi, to miłość własna. Ponad wszystkie wasze uroki, Ty! Poezjo, i ty, Wymowo, Jeden - wiecznie będzie wysoki: Odpowiednie dać rzeczy - słowo. Praca może się stać życia pacierzem i kluczem do nieba. Nie miecz, nie tarcz - bronią języka, Lecz arcydzieła.

Biografia Wcześnie osierocony wychowywał się u babki Hilarii Zdziechowskiej. Razem ze starszym bratem Ludwikiem uczył się w gimnazjum warszawskim w latach 1831-1837. Nie kończąc piątej klasy, wstąpił do prywatnej szkoły malarskiej. W późniejszym okresie braki w edukacji uzupełniał, gromadząc wiedzę z różnych dziedzin; ta wiedza umożliwiała mu wypowiedzi na temat historii i współczesności cywilizacji europejskiej. Także jego studia artystyczne w dziedzinie malarstwa i rzeźby, miały charakter chaotycznych i przypadkowych poszukiwań. Norwid jako poeta zadebiutował w roku 1840 na łamach prasy warszawskiej. We wrześniu 1842 wyjechał za granicę, by nigdy już nie powrócić do kraju. Podróżował po Europie, odwiedził Drezno, Norymbergę, Monachium, Weronę, Florencję, w której zapisał się na wydział rzeźby Akademii Sztuk Pięknych. Ponadto odwiedził Neapol i Rzym. W roku 1845 w Rzymie podczas bierzmowania przyjął imię Kamil. Odtąd jako "Cyprian Kamil Norwid" będzie podpisywał swoje utwory, podkreślając w ten sposób swój fikcyjny "rzymski rodowód". W roku 1845 poznał Marię Kalergis i zakochawszy się w niej, odbył w jej towarzystwie podróż po Włoszech.

Biografia Ta podróż miała charakter edukacyjny, poecie dane było poznać najgłośniejsze i najmodniejsze miejscowości ówczesnej Europy. 10 czerwca 1846 roku dociera do Berlina, gdzie zostaje aresztowany i ponad miesiąc przebywa w więzieniu. Uwolniony wyjeżdża do Brukseli. W Rzymie poznaje Adama Mickiewicza, zaprzyjaźnia się z Zygmuntem Krasińskim, w maju 1848 uzyskał audiencję u papieża Piusa IX. W 1849 roku przyjeżdża do Paryża i poznaje tu Juliusza Słowackiego oraz Fryderyka Chopina. Poeta angażuje się w działalność stronnictw emigracyjnych i naraża się swoją wypowiedzią stronnictwu Hotelu Lambert. Pogarsza się jego sytuacja materialna, korzysta z zasiłków Zygmunta Krasińskiego i Augusta Cieszkowskiego. 29 listopada 1852 wyjeżdża do Londynu, a stamtąd żaglowcem do Nowego Yorku. Tam jego sytuacja materialna staje się beznadziejna. 24 czerwca 1854 wyrusza w drogę powrotną do Europy i w grudniu 1854 powraca do Paryża, Popada w coraz większą biedę, nasilają się konflikty ze znajomymi, które pogłębia głuchota. W lutym 1877 zamieszkał w Zakładzie Świętego Kazimierza, przeznaczonym dla polskich sierot i weteranów, gdzie umiera 23 maja 1883.

Dorobek twórczy Po śmierci poety w czasie porządkowania pokoju spalone zostały papiery zgromadzone w kufrze pisarza. Twórczość Norwida odkrył w roku 1897 Zenonon Przesmycki-Miriam. Pełna edycja „Pism wszystkich” Norwida ukazała się dopiero w latach 1971-1976. Norwid jako twórca został odrzucony przez współczesnych, zrozumiany dopiero przez następne pokolenia „późnych wnuków”. Cyprian Norwid to poeta, prozaik, dramaturg, malarz i grafik, myśliciel, prowadzący spór o oblicze cywilizacji nowożytnej, prowadzący dialog z romantyzmem polskim. Wiele sądów o cywilizacji XIX wieku może zadziwiać swoją przenikliwością, w której nie brakuje ocen niesprawiedliwych, opinii anachronicznych czy po prostu mających swe źródło w rozgoryczeniu człowieka, zawiedzionego w swoich nadziejach. Norwid zaskakuje wnikliwością sądów oraz analogią z pracami współczesnych krytyków kultury masowej.

Biogram 1. OKRES WARSZAWSKI 2. LATA WĘDRÓWKI PO EUROPIE MÓJ OSTATNI SONET SIEROTY MARZENIE (FANTAZJA) PIÓR POŻEGNANIE 2. LATA WĘDRÓWKI PO EUROPIE ADAM KRAFFT MOJA PIOSNKA [DO MEGO BRATA LUDWIKA] DO JÓZEFA BOHDANA ZALESKIEGO... MARMUR-BIAŁY) TRYLOG KLĄTWY PIEŚŃ OD ZIEMI NASZEJ MODLITWA FRASZKA (!) W ALBUMIE KONCEPT A EWANGELIA BEMA PAMIĘCI ŻAŁOBNY RAPSOD NA PRZYJAZD TEOFILA LENARTOWICZA DO FONTAINEBLEAU 3. WYPRAWA DO AMERYKI Z POKŁADU MARGUERITY WYPŁYWAJĄCEJ DZIŚ DO NEW-YORK TRZY STROFKI 4.OKRES PARYSKI [COŚ TY ATENOM ZROBIŁ, SOKRATESIE] SPARTAKUS DO OBYWATELA JOHNA BROWN JOHN BROWN SFINKS MOJA OJCZYZNA ŻYDOWIE POLSCY BEZIMIENNI WIELKOŚĆ DO WROGA. PIEŚŃ PRACA VADE MECUM PRZESZŁOŚĆ W WERONIE PIELGRZYM LARWA CZUŁOŚĆ JĘZYK-OJCZYSTY ŹRÓDŁO NERWY FORTEPIAN SZOPENA Teksty utworów dostępne: http://pl.wikisource.org/wiki/Kategoria:Cyprian_Kamil_Norwid

PORTRETY RYSUNKOWE Adam Mickiewicz i Zygmunt Krasiński Jankiel i Wędrowiec

Podróże poety

Podróże poety Podróże po Europie i pierwszy pobyt w Paryżu W 1842 Norwid wyjechał do Drezna, oficjalnie dla doskonalenia sztuki rzeźbiarskiej. Podróżował po Wenecji i Florencji. W 1844 roku zamieszkał w Rzymie przy Via Quattro Fonatne. Wówczas narzeczona poety, Kamila, zerwała zaręczyny, a Norwid poznał Marię z Nesselrodów Kalergis, która stała się jego wielką nieszczęśliwą miłością. W tym okresie pogorszył się też stan zdrowia Norwida. Do 1846 poeta podróżował do Berlina, gdzie uczęszczał na wykłady uniwersyteckie i spotkania miejscowej Polonii. Był to dla Norwida okres licznych kontaktów towarzyskich, artystycznych i politycznych. Aresztowany i zmuszony do wyjazdu z Prus w 1846 r. Norwid udał się do Brukseli. Okres Wiosny Ludów spędził Norwid ponownie w Rzymie, gdzie poznał m.in. Mickiewicza i Krasińskiego. W latach 1849-1852 mieszkał w Paryżu, gdzie spotkał Słowackiego i Fryderyka Chopina, a także zetknął się w salonie Herweghów z Turgieniewem i Aleksandrem Hercenem. Sytuacja Norwida była wówczas trudna zarówno ze względów materialnych, jak i z powodu zawodu miłosnego, nieprzyjaznych recenzji krytyki i nieporozumień na tle politycznym. Poeta publikował w "Gońcu polskim" w Paryżu, żyjąc w biedzie. Postępowały u Norwida głuchota i ślepota.

Podróże poety Pobyt w USA Poeta postanowił wyemigrować do USA, co uczynił za protekcją Władysława Zamoyskiego 29 listopada 1852. 12 lutego 1853 statek Margaret Evans dotarł do Nowego Jorku. Wiosną Norwid otrzymał dobrze płatną posadę w pracowni graficznej. Jesienią poeta dowiedział się o wybuchu wojny krymskiej, w związku z czym zaczął planować powrót do Europy. Pisał do Mickiewicza i Hercena, prosząc ich o pomoc w realizacji planów. Powrót do Paryża W czerwcu 1854 r. Norwid wrócił do Europy z księciem Marcelim Lubomirskim, mieszkał w Londynie, utrzymując się z przygodnych prac artystyczno-rzemieślniczych, po czym udało mu się powrócić do Paryża. Działalność artystyczna Norwida ożywiła się, udało mu się opublikować kilka utworów. W 1863 r. wybuchło powstanie styczniowe, które pochłonęło uwagę Norwida. Choć sam, ze względu na stan zdrowia, nie mógł wziąć w nim udziału, usiłował mieć czynny wpływ na kształtowanie procesów powstania. W 1866 r. poeta ukończył pracę nad Vade-Mecum, chociaż tomu, mimo prób i protekcji, nie udało się wydać. W 1877 przeżył tragedię z powodu nieudanego wyjazdu do Florencji. Bardzo liczył w związku z tym na poprawę stanu zdrowia, wysłał swój dobytek, ale książę Władysław Czartoryski nie udzielił poecie obiecanej pożyczki. Kuzyn Norwida, Michał Kleczkowski umieścił go w Domu św. Kazimierza na przedmieściu Ivry na peryferiach Paryża.

Pamiątki po poecie Symboliczna ziemia z jego grobu została przewieziona i umieszczona w Krypcie Wieszczów Narodowych w Katedrze na Wawelu. W kancelarii parafialnej w Dąbrówce – miejscowości położonej nieopodal wsi Laskowo Głuchy - zachował się akt chrztu poety, a na lokalnym cmentarzu znajduje się nagrobek jego matki – Ludwiki. W miejscu narodzin znajduje się zrekonstruowany dworek wraz z parkiem, stanowiący niegdyś własność matki poety (obecnie własność prywatna, co uniemożliwia zwiedzanie).

Artysta plastyk Wędrowiec Na oceanie Pelargonia

Autor Teresa Goździejewska