Historia propagandy (późne średniowiecze)
Kampania przeciwko czarownicom Elementy tego rodzaju propagandy są w publikacji Malleus maleficarum (Młot na czarownice) z 1486 r. opracowanej przed dominikanów Heinricha Kramera i Jakoba Sprengera.
Rozwój druku spowodował, że książki o szatanach zwane Teufelbucher, były relatywnie tanie i uczyniły polowanie na czarownice czymś modnym. Dowody winy stanowiły wymuszone torturami przyznania się do popełnienia takich czynów jak: rytualne mordy dzieci, kanibalizm, orgie seksualne i seksualne kontakty z diabłem.
Kampania przeciwko Żydom W wielu pokazowych procesach rozpropagowano mit o rytualnych morderstwach popełnianych przez Żydów. Franciszkanin święty Bernardyn ze Sieny wygłaszał płomienne kazania skierowane przeciwko lichwiarzom, którzy ukrzyżowali Chrystusa.
Ukazało się wiele publikacji Ukazało się wiele publikacji. Do najgłośniejszych należały teksty Matthiasa von Kemnata Kronika księcia Fryderyka i Hartmana Schedla Kronika norymberska, która była ilustrowana drzeworytami przedstawiającymi rytualne mordy i tortury.
Jeszcze tańsze i popularne były afisze o antysemickiej tematyce, ukazujące najczęściej morderstwa popełniane na dzieciach. Klasycznym przykładem był zestaw dwunastu afiszy z Pasawy z 1480 r.