CHLUBIENIE SIĘ Z KRZYŻA Lekcja 14 na 30 września 2017

“Co zaś do mnie, niech mnie Bóg uchowa, abym miał się chlubić z czego innego, jak tylko z krzyża Pana naszego Jezusa Chrystusa, przez którego dla mnie świat jest ukrzyżowany, a ja dla świata” (Galacjan 6:14)

Reguła zamykająca list Pawła jest właściwie apelem dla Galatów. Paweł był jak pasterz troszczący się o swoje stado. Chciał wyryć prawdy wiary w umyśle Galatów. W ten sposób ponownie wskazywał im na krzyż Jezusa, jedyny powód do chlubienia się w tym życiu i na zawsze. Wielkimi literami. Galacjan 6:11 Chlubienie się z ciała. Galacjan 6:12-13 Chlubienie się z krzyża. Galacjan 6:14 Nowe stworzenie. Galacjan 6:15 Znaki Pana Jezusa. Galacjan 6:16-18

WIELKIMI LITERAMI Galacjan 6:11 „Patrzcie, jak wielkimi literami własnoręcznie do was napisałem!” (Galacjan 6:11) Paweł miał problemy z oczami, dlatego sam nie pisał swoich listów, ale dyktował je takim skrybom, jak Tercjusz (Rzymian 16:22). Niemniej jednak, sam miał w zwyczaju dopisywać kilka słów (2 Tesaloniczan 3:17). Zamykający akapit Listu do Galacjan jest inny od pozostałych listów Pawła: Od kiedy ich relacje były napięte, nie wspominał osobistych pozdrowień. Ostatnie napomnienie Paweł napisał sam. To oczywiste, że chciał, aby Galacjanie przyjęli serio jego ostrzeżenia i napomnienia.

CHLUBIENIE SIĘ Z CIAŁA Galacjan 6:12-13 „Bo nawet ci, którzy poddają się obrzezaniu, sami zakonu nie przestrzegają, ale chcą, abyście wy się obrzezywali, by mogli z ciała waszego się chlubić” (Galacjan 6:13) Paweł objawił faktyczną motywację Judaizantów, która zdenerwowała Galacjan. Oni chcieli „się podobać od strony cielesnej”. Działali dla aprobaty i poklasku u Galacjan, karmiąc ich ego. Oni także próbowali „nie cierpieć prześladowania dla krzyża Chrystusowego”. Woleli raczej nawracać pogańskich chrześcijan na judaizm niż skonfrontować się z rodakami. Było znacznie łatwiej zmusić każdego do takiego samego działania i wiary, bez względu na faktyczną prawdę. Wybierali uznanie i szacunek, w miejsce cierpienia dla Chrystusa. „Tak jest, wszyscy, którzy chcą żyć pobożnie w Chrystusie Jezusie, prześladowanie znosić będą” (2 Tymoteusz 3:12).

CHLUBIENIE SIĘ Z KRZYŻA Galacjan 6:14 „Co zaś do mnie, niech mnie Bóg uchowa, abym miał się chlubić z czego innego, jak tylko z krzyża Pana naszego Jezusa Chrystusa, przez którego dla mnie świat jest ukrzyżowany, a ja dla świata” (Gal. 6:14) Paweł nie chlubił się z ciała jak to czynili Judaizujący, ale chlubił się z krzyża. W tamtym czasie krzyż należał do odpychających symboli. W ten sposób straszną śmiercią kryminaliści płacili za swoje występki. Jak on mógł chlubić się takim symbolem? Krzyż Chrystusa wszystko zmienia. Umarliśmy z Chrystusem, zatem świat nie może nas już dłużej zniewalać. Chlubienie się z ciała i chlubienie się z krzyża to dwie wzajemnie wykluczające się opcje. My musimy wybierać codziennie jedną z nich.

NOWE STWORZENIE List Pawła do Galacjan sumuje się w tym zdaniu. „Albowiem ani obrzezanie, ani nieobrzezanie nic nie znaczy, lecz nowe stworzenie” (Gal. 6:15) List Pawła do Galacjan sumuje się w tym zdaniu. Jesteśmy legalistami kiedy poszukujemy zbawienia w tym co robimy albo czego nie robimy. Zbawienie nie polega na naszych uczynkach ale na tym co Bóg czyni w nas. Prawdziwa religia to nie jakieś tam zewnętrzne zachowanie ale poddanie naszych serc Bogu. Nie możemy nic zrobić aby być nowym stworzeniem. Jedynie Stwórca może dać nowe życie tym, którzy umarli duchowo. Kiedy jesteśmy usprawiedliwieni to nasze życie zaczyna się zmieniać. Przestajemy być ludźmi, którzy usiłują zadowolić świat a stajemy się wierzącymi, którzy chcą podobać się Bogu.

ZNAKI PANA JEZUSA Galacjan 6:16-18 „A pokój i miłosierdzie nad tymi wszystkimi, którzy tej zasady trzymać się będą, i nad Izraelem Bożym” (Gal. 6:16) Pokój i miłosierdzie idą za żyjącymi według zasady (miara, kanon, standard), którą przedstawił Paweł: chodzi o usprawiedliwienie z wiary jedynie w Chrystusa. Nie stajemy się częścią Bożego prawdziwego Izraela poprzez to , że jesteśmy cielesnymi synami i córkami Abrahama, ale przez to, że jesteśmy usprawiedliwieni przez wiarę w Mesjasza. Paweł rozstrzygnął spór: „Odtąd niech mi nikt przykrości nie sprawia; albowiem ja stygmaty Jezusowe noszę na ciele moim” (Galacjan 6:17). Znaki, które wspierały autorytet Pawła to rany w jego ciele z powodu służby dla swojego Pana (2 Kor. 11:23-28).

„Ten, kto usiłuje osiągnąć niebo, własnymi siłami próbując przestrzegać zakonu, dąży do osiągnięcia czegoś niemożliwego. Nie może być zbawienia dla tych, którzy znają jedynie religię przepisów, jedynie formalną pobożność. Życie chrześcijanina nie polega na modyfikowaniu i doskonaleniu dawnych form, lecz na całkowitym przekształceniu natury człowieka. Jest to śmierć mojego „ja” i grzechu, a jednocześnie to nowe życie. Zmiana taka może nastąpić wyłącznie za sprawą Ducha Świętego”. E.G.W. (Życie Jezusa, rozdz. 17, str. 121)