Kartografia tematyczna Metody prezentacji map tematycznych

Mapy tematyczne Def. map tematycznych – uwypuklone elem. map ogólnogeograficznych (sieć drogowa), graficzna interpretacja zjawisk i procesów przyrodniczych, gospodarczych, społecznych (rozkł. temp.) Podkład mapy – elem. treści ogólnogeogr. spełniające funkcję lokalizacji obiektów (hydrografia). Formalnie mapami tematycznymi są również mapy przeznaczone dla konkretnego użytkownika, np. mapy samochodowe, mapy lotnicze, mapy geologiczne.

Przeznaczenie map tematycznych Przeznaczeniem map tematycznych (instr. K-3) jest zaspokojenie różnorodnych potrzeb gospodarki narodowej, a w szczególności: potrzeb planowania przestrzennego, rolnictwa i gospodarki żywnościowej, górnictwa itp., rozwiązywania problemów naukowo – badawczych, administracji i zarządzania.

Klasyfikacja map tematycznych Mapy tematyczne można klasyfikować (za PTIP) zależnie od: prezentowanych obiektów przestrzennych, które mogą być dyskretne i ciągłe, 0-, 1-, 2- i 3- wymiarowe, z ewentualnym uwzględnieniem czasu jako dodatkowego wymiaru; charakteryzujących te obiekty atrybutów, które stanowią temat mapy, z uwzględnieniem typów danych odpowiadającym tym atrybutom; kartograficznego sposobu przedstawienia tych atrybutów, który może przybierać postać prezentacji multimedialnej.

Redakcja map tematycznych Legenda - wykaz znaków występujących na mapie wraz z objaśnieniami oraz uzupełniające informacje o mapie. Rodzaje wypowiedzi prezentowanych na mapach tematycznych: jakościowe ilościowe absolutne relatywne

Metody prezentacji Jakościowe: Sygnatur – prezentacja obiektów nie możliwych do przedstawienia w skali mapy: Punktowe, liniowe, ilościowe. Zasiegów - prezentacja zjawisk występujących w rozproszeniu: Zasięg liniowy, sygnaturowy, plamowy, opisowy. Chorochromatyczna (met. tła jakościowego) – rozwinięcie met. zasięgów. Polega na podzieleniu powierzchni na wzajemnie wykluczające się zasięgi – pola – różna pod względem jakościowym (np. mapa użytkowania ziemi, polityczna)

Metody prezentacji cd. Ilościowe: Kartodiagramy – zbiór diagramów umiejscowionych w przestrzeni geograficznej. Kartogramy – przedstawiają średnią intensywność zjawiska w granicach pól odniesienia. Dazymetryczna - ukazuje obszary reprezentujace zjawiska o takiej samej gęstości, przy czym wyraz liczbowy tej gęstości ma charakter skokowy. Kropkowa – met. ciągła, polega na zastąpieniu sygnatury kropką reprezentującą nie jeden, a pewną liczbę obiektów (waga kropki). Izolinii - linie łączące jednakowe wartości liczbowe, przedstawia się tak zjawiska charakteryzujące się ciągłą przestrzenną zmiennością natężenia(np. wysysokości n.p.m) ale także zjawiska występujące wyspowo, które moga być interpretowane jako ciągłe, jeżeli zostana odniesione do innego zjawiska o charakterze ciągłym (gęstość zaludnienia, lesistość, tzw. izoplety (pseudoizolinie)).

Met. zasięgów i sygnatur

Met. zasięgów i sygnatur

Met. chorochromatyczna

Met. kartogramów i kartodiagramów

Met. kartogramu prostego i dazymetrycznego

Met. kropkowa

Met. izolinii

Kartodiagram wektorowy

Kartodiagram wektorowy potokowy

Kartodiagram kołowy

Literatura Ratajski L., 1973: Metodyka kartografii społeczno – gospodarczej. Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych, Warszawa. Kraak M., Ormeling F., 1998: Kartografia. Wizualizacja danych przestrzennych. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa. Instrukcja techniczna K-3.