Moje dziecko i jego potrzeby.

Hierarchia potrzeb dziecka potrzeba samorealizacji potrzeba szacunku i uznania społecznego potrzeba miłości i przynależności potrzeba bezpieczeństwa potrzeby fizjologiczne potrzeby wyższego rzędu potrzeby niższego rzędu wg. Maslowa

Potrzeby fizjologiczne to wszystkie czynności opiekuńczo – higieniczne, co zrobić aby zaspokoić te potrzeby: uważnie obserwować zachowania dziecka, jego reakcje w różnych sytuacjach; zwracać uwagę na jego złe samopoczucie; dbać o zapewnienie warunków do odpoczynku, zapewnić mu odpowiednią przestrzeń.

Potrzeba bezpieczeństwa jest to najważniejsza potrzeba dziecka, poczucie zagrożenia uniemożliwia dziecku swobodne poznawanie świata i prawidłowy rozwój, dziecko potrzebuje mieć poczucie, że cokolwiek się wydarzy w jego życiu, ma zawsze do kogo się zwrócić, dzieci mają duże zapotrzebowanie na proste, zgodne i jednoznaczne komunikaty werbalne i pozawerbalne, płynące do nich z otoczenia, zdolność postrzegania otaczającej rzeczywistości jest u nich najczęściej o wiele większa niż sądzą rodzice i opiekunowie, są one w stanie odczuć, kiedy dokoła dzieje się coś złego, lub kiedy nie przekazuje się im całej prawdy.

Co zrobić aby zaspokoić potrzebę bezpieczeństwa u dziecka? mówić ciepłym, spokojnym głosem, słuchać dziecka, być uważnym na to co dziecko chce nam przekazać, być szczerym i otwartym, stwarzać atmosferę pewności eliminując zagrożenia, wprowadzać stały harmonogram dnia tak aby dziecko czuło ład i porządek,

Potrzeba miłości i przynależności wiąże się z potrzebą kontaktu z innymi i potrzeba akceptacji, dla dziecka bardzo ważne jest odczuwanie więzi z rodzicem/opiekunem, dla dziecka ważne jest poczucie miłości bezwarunkowej, z czasem bardzo ważne stają się także więzi z rówieśnikami i akceptacja przez grupę rówieśniczą,

Co zrobić aby zaspokoić potrzebę miłości i przynależności u dziecka? postarać się mieć czas dla dziecka - nie zbywać go, (wspólna zabawa, spacery, czytanie bajki), zauważać dobre zachowania i chwalić dziecko, nagradzać, organizować możliwie jak najwięcej kontaktów z rówieśnikami, stwarzać możliwości do decydowania o różnych sprawach adekwatnie do wieku, szanować zdanie dziecka i stwarzać sytuacje do wypowiadania przez nie swoich opinii,

Potrzeba uznania i szacunku potrzeba uznania i szacunku - każdemu z nas jest potrzebne dobre samopoczucie psychiczne, świadomość, że jesteśmy w stanie coś osiągnąć, że sami dla siebie stanowimy określoną wartość, w każdym dziecku tkwi potencjalna możliwość osiągania i zdobywania kolejnych umiejętności, należy podtrzymywać u dzieci naturalną chęć dążenia do czegoś i osiągania powodzenia, co zapewni każdemu potrzebne poczucie godności i szacunku dla siebie i wpłynie na poczucie własnej wartości.

Co zrobić aby zaspokoić potrzebę uznania i szacunku? dostrzegać nawet najdrobniejsze osiągnięcia dziecka, stwarzać mu możliwości wykazania się, szanować zdanie dziecka i traktować je z należytą powagą, stwarzać jak najwięcej sytuacji do osiągnięcia sukcesu przez dziecko, szczerze cieszyć się jego sukcesami, wierzyć w możliwości swojego dziecka, zachęcać do samodzielności, zachęcać dziecko do podejmowania różnych form aktywności, dostrzegać dobre cechy i uwypuklać je,

Potrzeba samorealizacji potrzeba samorealizacji (autoekspresji)- potrzeba rozwoju samego w sobie, dziecko ma potrzebę poznawania świata i coraz lepszego funkcjonowania w nim, wiąże się z potrzebą aktywności i samodzielności, Co zrobić by pomóc dziecku w zaspokojeniu tej potrzeby? zaciekawiać dziecko różnymi formami realizowania siebie (w młodszym wieku po prostu urozmaiconej zabawy), umożliwiać dziecku samodoskonalenie umiejętności poprzez stawianie dostosowanych do wieku wymagań by wykształcić w dziecku chęć do dążenia do jeszcze lepszego wykonywania zadań, u dzieci starszych stwarzać warunki do rozwoju osobistego dziecka w różnych dziedzinach (zajęcia pozalekcyjne, koła zainteresowań itp.), zarażać dziecko pasjami swoimi jak i innych ludzi; wpajać poczucie stanu zadowolenia z samego faktu działania.

A do tego … potrzeba realnych ograniczeń potrzeba samorealizacji potrzeba szacunku i uznania społecznego potrzeba miłości i przynależności potrzeba bezpieczeństwa potrzeby fizjologiczne potrzeba realnych ograniczeń

Potrzeba realnych ograniczeń to równowaga pomiędzy autonomią dziecka a zasadami i regułami, których potrzebuje, aby prawidłowo się rozwijać, każde dziecko testuje na co może sobie pozwolić potrzebuje więc dojrzałego przywódcy (rodzica/opiekuna), który pokaże mu jakie zachowania są społecznie akceptowane a jakich należy unikać, Co zrobić aby zaspokoić te potrzebę ? stawiamy dziecku jasne granice, które powinny być respektowane w każdej sytuacji – bez wyjątków, dajemy jasny komunikat o konsekwencjach jego zachowania i je stosujemy, tłumaczymy dlaczego nie powinno się tak zachowywać, uczymy co innego w zamian za nieaprobowane zachowanie może zrobić.

zaspokojenie potrzeby bezpieczeństwa umożliwia harmonijny rozwój, potrzeba samorealizacji potrzeba szacunku i uznania społecznego potrzeba miłości i przynależności potrzeba bezpieczeństwa potrzeby fizjologiczne zaspokojenie potrzeby samorealizacji wykształca wewnętrzną motywację do działania, zaspokojenie potrzeby szacunku i uznania buduje poczucie własnej wartości, zaspokojenie potrzeby miłości i przynależności pomaga rozwijać umiejętność budowania poprawnych więzi w przyszłości oraz rozwija emocjonalność, zaspokojenie potrzeby bezpieczeństwa umożliwia harmonijny rozwój, zaspokojenie tych potrzeb umożliwia powstanie potrzeb wyższych.

zaspokojenie potrzeby realnych ograniczeń wykształca w dziecku umiejętność dostosowania się do reguł i zasad społecznych, wymaga nauki samokontroli i uczy samoregulacji a także umożliwia rodzicowi/ opiekunowi przekazanie systemu wartości

Konsekwencje niezaspokojenia potrzeb stałe i długotrwałe niezaspokojenie niektórych potrzeb może prowadzić do powstania reakcji lękowych, narastania frustracji i nieprawidłowego rozwoju osobowości dziecka, mogą objawiać się w przejawianiu: postaw lękowych, braku pewności siebie, przeżywania konfliktów wewnętrznych, nieprzystosowania społecznego, zachowań agresywnych i aspołecznych.

Moje dziecko idzie do przedszkola! Adaptacja dziecka w przedszkolu: jest to proces związany z przyzwyczajeniem się dziecka do nowego otoczenia, dziecko przyzwyczaja się do nieco innego planu dnia i reguł panujących w przedszkolu a także wymagań dotyczących samoobsługi, okres adaptacji może trwać od 2 tygodni do miesiąca, w tym czasie dziecko może być bardziej płaczliwe, rozdrażnione, labilne emocjonalnie, agresywne itp.

Jak pomóc dziecku w adaptacji do nowego środowiska. należy uporać się z własnymi lękami, aby nie udzielały się one dzieciom, pogodzić się z nową sytuacją - potraktować to w sposób naturalny, jako kolejny etap związany z wychowaniem, stworzyć poczucie bezpieczeństwa, poznać przedszkole -rozwiać swoje wątpliwości, wziąć udział w zebraniach, spotkaniach adaptacyjnych, dniach otwartych, zabrać dziecko na wycieczkę po przedszkolu pokazując mu budynek, poznając z kadrą i innymi dziećmi, pierwsze dni zorganizować tak by odbierać dziecko wcześniej, dużo z dzieckiem rozmawiać tłumacząc mu nową sytuację

Zadania dla rodziców na wakacje 1. Jeżeli dziecko nie miało lub miało sporadyczny do tej pory kontaktu z rówieśnikami, trzeba to koniecznie nadrobić! 2. Ustalmy w domu stały rytm dnia. 3. Nie kładźmy dziecka późno spać, najlepiej po dobranocce. 4. Wprowadźmy do jadłospisu domowego urozmaicone potrawy. 5. Uczymy dziecko samodzielnie jeść. 6. Pozwólmy dziecku chodzić i biegać. Nie nośmy już „naszego maleństwa” na rękach. 7. Ćwiczmy z dzieckiem samoobsługę. 8. Zaczynamy uczyć dziecko samodzielnie korzystać z toalety. 9. Zacznijmy od zaraz, ale nie mówmy dzieciom, że to z powodu pójścia do przedszkola!

www. złobek6.walbrzych.pl Dziękuję za uwagę materiały dostępne na stronie żłobka: www. złobek6.walbrzych.pl