„Portal Koordynacja 3.0 – stabilny mechanizm powiązania kształcenia zawodowego z potrzebami mazowieckiego rynku pracy” Projekt współfinansowany ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego TRANSPORT LOTNICZY W POLSCE - HISTORIA INNOWACJA PRZYSZŁOŚĆ

Historia transportu lotniczego http://images.google.pl/

Początki polskiego transportu lotniczego łączą się nierozerwalnie z okresem odzyskania niepodległości. Pierwszymi przewozami poczty i osób zajmowało się lotnictwo wojskowe. Po raz pierwszy polski samolot wojskowy oznakowany biało-czerwonymi pasami na końcach skrzydeł użyto do transportu podczas oblężenia Lwowa w 1918 roku. Na szczególną uwagę zasługuje fakt, że 8 listopada 1918 z Lwowskiego lotniska w “Lewandówce” mjr. inż Stanisław Stec wystartował, pierwszy raz w historii polskiego lotnictwa, nie z misją bojową czy pocztową, ale z pierwszym pasażerem, którym był prof. dr. Stanisław Stroiński, przewożony z oblężonego Lwowa z misją polityczną do Krakowa. Maszyna została ostrzelana nad Przemyślem przez wojska rosyjskie i ostatecznie lądowała w Łańcucie. Wobec powyższego faktu przyjęto, że pierwszym polskim pilotem komunikacyjnym był mjr.inż Stanisław Stec a pierwszym pasażerem prof.dr. Stanisław Stroiński. http://www.polskieniebo.pl/2008/02/ http://images.google.pl/

W II połowie 1919 roku powstają pierwsze próby zorganizowania cywilnego lotnictwa transportowego w Polsce. W zaborze Pruskim powstaje formacja pod nazwą ”Stacja Lotnicza Ławica” w Poznaniu. Poznań był ośrodkiem najlepiej zorganizowanego lotnictwa wojskowego ze wszystkich dzielnic ówczesnej Polski. Stacja ta posiadała poniemiecki sprzęt latający i dobrze wyszkolony personel techniczny. Personel latający stanowili piloci Polacy przyjęci z armii niemieckiej i awansowani do stopni oficerskich przez ówczesne władze wojskowe.

16 września 1919 roku powstaje projekt utworzenia cywilnego przedsiębiorstwa lotniczego pod nazwą “Narodowe Towarzystwo Żeglugi Napowietrznej w Polsce”. Była to spółka akcyjna z równym udziałem Rządu Polskiego, przemysłowców polskich oraz angielskiego przedsiębiorstwa lotniczego “Handley Page Transport”. Miała ona uruchomić połączenie lotnicze na trasie Wolne Miasto Gdańsk – Warszawa – Kraków, samolotami typu Handley-Page 0/400. Na przełomie roku 1919/1920 rozmowy między udziałowcami rozbiły się o kwestie finansowe i spółka przestała istnieć. http://images.google.pl/

W 1914 roku na zlecenie Admiralicji Brytyjskiej, zakłady Handley Page rozpoczęły budowę ciężkiego samolotu bombowego. Pod oznaczeniem HP O/100 no 1455, dokonał on pierwszego lotu 17 grudnia 1915 roku. Maszyna posiadała dwa silniki Sunbeam Cossack oraz zamknięty, bogato oszklony przód kadłuba. Prototyp został szybko zmodernizowany. Otrzymał silniki Rolls Royce a także otwarty przód kadłuba. Dalsze zmiany konstrukcyjne doprowadziły do powstania w 1916 roku ostatecznej wersji – HP O/400. Zbudowano 400 egzemplarzy samolotu. http://pl.wikipedia.org/wiki/Handley_Page_O/400

13 października 1919 roku Polska podpisuje Międzynarodową Konwencję Lotniczą w Paryżu, która zobowiązała umawiające się strony do współpracy i tworzenia sprzyjających warunków rozwoju międzynarodowych połączeń lotniczych. http://images.google.pl/ http://www.polskieniebo.pl/2008/02/

6 czerwca 1921 roku zostały otwarte pierwsze Międzynarodowe Targi Poznańskie. Aby uatrakcyjnić tę imprezę, grupa poznańskich przemysłowców i lotników zawiązała spółkę lotniczą pod nazwą “Aerotarg”, której celem było zaoferowanie przewozów o zasięgu ogólnokrajowym a także międzynarodowym. W tym celu spółka wypożyczyła sześć samolotów niemieckich typu “Junkers F-13″ od przedsiębiorstwa “Danziger Luftpost”wraz z załogami latającymi i obsługą naziemną w Wolnym Mieście Gdańsk. http://images.google.pl/

Początki PLL LOT Pierwszymi stosowanymi samolotami były Junkers F 13 (15 szt.) i Fokker F.VIIa/1m (6 szt.). Przyjęte do IATA PLL LOT otrzymały kod LO. Pierwsze międzynarodowe loty (do Bukaresztu) uruchomiono 1 kwietnia 1930 roku, z lotniska mokotowskiego . Kolejnymi kierunkami były: Ateny Bejrut Helsinki W latach 1935 i 1936 do floty dołączono samoloty Douglas DC-2, Lockheed L-10-A Electra i Junkers Ju 52/3m. W latach 1938-1939 zakupiono samoloty Lockheed L-14-H Super Electra. Pierwszymi samolotami polskiej produkcji eksploatowanymi przez LOT były PWS-24 i PWS-24 bis. http://pl.wikipedia.org/wiki/PLL_Lot

Lata 1935 - 1936 Lockheed L-10 Electra – amerykański dwusilnikowy, śmigłowy samolot pasażerski, wolnonośny dolnopłat o metalowej konstrukcji, zaprojektowany i produkowany przez Lockheed Aircraft Corporation. DC-2 (Douglas Commercial 2) – amerykański samolot pasażerski i transportowy. Na bazie DC-2 zbudowano w 1935 roku jego następcę DC-3, który został jednym z najsłynniejszych samolotów w historii lotnictwa. https://pl.wikipedia.org/wiki/Lockheed_L-10_Electra http://pl.wikipedia.org/wiki/Douglas_DC-2

Ił-12 (ros. Ил-12, kod NATO: Coach) – radziecki dwusilnikowy samolot pasażerski i transportowy zaprojektowany w połowie lat 40. XX wieku dla Aeroflotu w celu zastąpienia samolotów Li-2 (produkowane na licencji samoloty Douglas DC-3), wykorzystywany zarówno w lotnictwie cywilnym jak i wojskowym. Z uwagi na małą liczbę miejsc samolot nie był ekonomiczny w eksploatacji. Ponadto zastosowane silniki miały niedopracowania konstrukcyjne w układzie zasilania (awarie tzw. nurników), przez co nie były zbyt lubiane przez załogi. Na bazie doświadczeń z Ił-12 powstała jego znacznie udoskonalona wersja Ił-14, która przez wiele lat służyła w lotnictwie.

Po II wojnie światowej Działalność LOT-u została zawieszona w czasie II wojny światowej. W 1945 roku, linia wznowiła działalność po otrzymaniu 9 samolotów Douglas DC-3 i 10 Lisunow Li-2. Loty krajowe wznowiono 1 kwietnia 1945 roku, a międzynarodowe 11 maja 1945. W lipcu 1947 w skład floty włączono kolejne 5 samolotów typu SNCASE SE.161 Languedoc. Następnie we flocie LOT-u znalazły się modele: Iljuszyn Ił-12B – w kwietniu 1949, Iljuszyn Ił-14 – w 1955, Convair CV-240 i Vickers Viscount – wprowadzono w październiku 1957 i listopadzie 1962, Iljuszyn Ił-18 – został wprowadzony w maju 1961, Antonowy An-24 – zostały dostarczone w kwietniu 1966, Tupolew Tu-134 – (listopad 1968) oraz odrzutowiec dalekiego zasięgu Iljuszyn Ił-62 – (w kwietniu 1973), po wprowadzeniu wersji zmodernizowanej Ił-62M, zastąpiono dotychczas eksploatowane samoloty nową wersją, pozostawiając stronie radzieckiej w rozliczeniu używane samoloty. Tupolew Tu-154 – od 9 maja 1985, 14 maszyn. Wprowadzenie samolotów typu Iljuszyn Ił-62 i Ił-62M, pozwoliło na uruchomienie pierwszych lotów transatlantyckich do Montrealu i Nowego Jorku.

Po 1989 Wymiana floty z samolotów radzieckich na amerykańskie rozpoczęła się w późnych latach 80. XX wieku. Ostatnie dwa zamówione wcześniej samoloty Tupolewa Tu-154M wcielono do floty w 1990 i 1991 roku. W kwietniu 1989 roku, zakupiono amerykańskie samoloty firmy Boeing. Były to Boeingi 767-200ER, a w 1990 Boeing 767-300ER. Następnie w sierpniu 1991 roku zakupiono samoloty francusko – włoskiej firmy ATR typu ATR 72-200 i kolejne samoloty Boeinga: Boeing 737-500 w grudniu 1992 i Boeing 737-400 w kwietniu 1993 roku. W dniu 15 kwietnia 2011 r. LOT wycofał z eksploatacji samoloty Embraer 145. 23 listopada 2011 LOT zaprezentował pierwszy samolot w nowych barwach, zaprojektowanych przez Jacka Bonczka. Był to Boeing 737-400 (SP-LLL) wykonujący operacje dla LOT Charters. Obecnie spółka zatrudnia 3100 osób i operuje na 92 trasach z Polski.. Główną bazą linii jest warszawski port lotniczy im. Fryderyka Chopina.

Kryzys w 2012 Pod koniec 2012 roku spółka niespodziewanie zwróciła się do Skarbu Państwa o pomoc publiczną w wysokości 1 miliarda złotych w związku z bardzo złą sytuacją finansową (we wrześniu prezes Marcin Piróg zapewniał, że jest ona niezła). Jako przyczyny wskazuje się pozorowane reformy po stronie Ministerstwa Skarbu Państwa (51% udział właścicielski jest zapisem ustawowym), "karuzele kadrowe" w zarządzie, upolitycznienie stanowisk i niskie kompetencje kadry nadzorczej, które skutkowały błędnymi decyzjami biznesowymi.. Poszukiwania inwestorów przyniosły efekt. Pierwszą transzę wsparcia publicznego LOT otrzymał w grudniu 2012, kiedy dostał 400 mln zł. W kwietniu 2013 LOT po raz kolejny poprosił o wsparcie publiczne, tym razem w wysokości 380 mln zł.

Charakterystyka Transportu Lotniczego

Transport lotniczy jest jednym z najmłodszych sposobów na przemieszanie się z miejsca na miejsce, co dotyczy zarówno osób jak i wszelkiego rodzaju towarów. Jednocześnie jest to jeden z najczęstszych sposobów podróżowania: wygodny, bardzo szybki oraz statystycznie najbezpieczniejszy ze wszystkich dostępnych środków transportu. http://www.bryk.pl/teksty/liceum/geografia/geografia_spo%C5%82eczno_ekonomiczna/7712-charakterystyka_transportu_lotniczego.html

W ramach transportu lotniczego wyróżnić można transport osobowy i towarowy. Jego główną zaletą jest szybkość i w związku z tym skrócenie czasu przejazdu w porównaniu z innymi środkami transportu. Przemieszczanie się samolotami jest stosunkowo bezpieczne, a jednocześnie nie powoduje zbyt dużych zanieczyszczeń środowiska. Pozwala także na przewóz towarów nawet w najodleglejsze zakątki świata bez zagrożenia ich zepsuciem. http://images.google.pl

Problemy Transportu Lotniczego Jednym z najważniejszych problemów transportu lotniczego jest zapewnienie bezpieczeństwa lotów, dlatego też rozbudowuje się wciąż systemy nawigacyjne, lotniska, czy urządzenia kontroli lotów. Do najważniejszych szlaków lotniczych należą: połączenia między Ameryką Północną i Południową a Europą, a także Europy z Azją czy Australią. http://www.bryk.pl/teksty/liceum/geografia/geografia_spo%C5%82eczno_ekonomiczna/7712-charakterystyka_transportu_lotniczego.html http://images.google.pl/

WADY I ZALETY TRANSPORTU LOTNICZEGO jego funkcjonowanie uwarunkowane jest od pogody wysokie koszty - ograniczona dostępność uważany za najbardziej bezpieczny rodzaj transportu w niewielkim stopni wpływa na środowisko krótki czas przewozu coraz niższe ceny biletów

LOTNICZEGO INFRASTRUKTURA TRANSPORTU

Infrastruktura transportu lotniczego Punktowa: lądowiska, lotniska, porty lotnicze i międzynarodowe porty lotnicze; Liniowa: drogi lotnicze. Często spotykany jest pogląd, że transport lotniczy nie posiada infrastruktury liniowej. Wynika to z istoty środowiska funkcjonowania tej gałęzi transportu – przestrzeni powietrznej. Przestrzeń ta jest głównym elementem infrastruktury liniowej, jednak nabiera ona cech infrastrukturalnych dopiero po zainstalowaniu na ziemi odpowiednich urządzeń prowadzenia, nadzoru i kontroli ruchu lotniczego. Urządzenia te, obiekty naziemne kontroli ruchu naziemnego mają w sensie technicznym charakter punktowy (radary, radiostacje komunikacyjne, radiostacje nawigacyjne), służą jednak do zabezpieczenia ruchu samolotów na odcinkach pomiędzy punktami infrastrukturalnymi – lotniskami. http://chomikuj.pl/mario2584/Logistyka/Infrastruktura+transportu/Infrastruktura+Transportu+CZ.2,425478420.doc

Infrastruktura punktowa transportu lotniczego Lotnisko: wydzielona na lądzie lub wodzie powierzchnia wraz z przynależnymi do niej obiektami budowlanymi, urządzeniami i wyposażeniem, przeznaczona w całości lub w części do przylotów, odlotów i manewrowania statkami powietrznymi. Nazwa „port lotniczy” występuje w kontekście operacji ekonomicznych i handlowych przewozów lotniczych. Międzynarodowy port lotniczy: port lotniczy o wyznaczonym przez państwo miejscu położenia, służący lądowaniom i startom w międzynarodowym ruchu powietrznym, z tym że w obrębie tego portu dokonuje się czynności wynikających z przepisów celnych, imigracyjnych, ochrony zdrowia publicznego, kwarantanny oraz innych formalności tego typu.

Infrastruktura liniowa transportu lotniczego Drogi lotnicze: wycinki przestrzeni powietrznej o szerokości 10 NM (Nautical Miles – mil morskich) jako drogi krajowe i 20 NM jako drogi międzynarodowe oraz wysokości 900-12000m STD (standardowe nastawienie wysokościomierza). Rejony kontrolowane lotnisk: przestrzenie wokół lotnisk o promieniu kilkudziesięciu kilometrów, w których łączność i kierowanie ruchem przejmują lotniskowe organy kierowania ruchem. Stanowią one element łączący infrastrukturę liniową lotnictwa z infrastrukturą punktową.

Funkcje transportowe portów lotniczych jako punktów transportowych Funkcja gałęziowa - port lotniczy, podobnie jak stacje, porty, przystanki innych gałęzi transportu, odgrywa rolę stacji czy przystanku dla głównego (gałęziowego) środka transportu. Całokształt tej funkcji sprowadza się do gestii ruchowej punktu w stosunku do swego głównego środka transportu.

Gestia ruchowa to ogół czynności i kompetencji mających na celu sprawne, bezpieczne przyjęcie środka transportowego w obręb stacji, sprowadzenie go do przeładunku, a po jego zakończeniu wyekspediowanie środka poza stację. W skład tych czynności wchodzą: Czuwanie nad bezpieczeństwem ruchu w obrębie stacji; Wyznaczanie miejsc przeładunku; Kontrola przestrzegania wszelkich przepisów na terenie punktu (stacji). Gestia ruchowa, czyli odpowiedzialność za czynności ruchowe zasadniczego środka transportowego, spełniana jest przez zawiadowcę lotniska niekomunikacyjnego i zespół instytucji kierowania ruchem lotniczym na lotniskach komunikacyjnych. Dodatkowo, gestia ruchowa obejmuje także inne funkcje związane z techniczną obsługą środka transportu, takie jak: zaopatrywanie w paliwo, przeglądy, remonty, konserwacja.

Obsługa samolotów przez port lotniczy jest bardzo szeroka i pełna Obsługa samolotów przez port lotniczy jest bardzo szeroka i pełna. W dużych portach znajdują się często warsztaty naprawcze, magazyny części zamiennych, wykwalifikowane fabryczne ekipy remontowe. Wymogi bezpieczeństwa i płynności dużego ruchu lotniczego w przestrzeni trójwymiarowej spowodowały podział gestii ruchowej pomiędzy trzy zasadnicze rodzaje organów kierujących bezpośrednio ruchem lotniczym: Kontrola obszaru: kieruje ruchem lotniczym na obszarze całego państwa lub jego części; Kontrola zbliżenia: zajmuje się ruchem samolotów poruszających się w obrębie Rejonu Kontrolowanego Lotniska; Kontrola lotniska: zajmuje się ruchem w obrębie Strefy Kontrolowanej Lotniska.

Funkcje transportowe portów lotniczych jako punktów transportowych Funkcja międzygałęziowa: port lotniczy (punkt transportowy) spełnia rolę węzła transportowego (inna nazwa to funkcja stacja-stacja). Funkcja ta ma cechy ekonomiczne i występują tu czynności mające na celu obsługę zetknięcia się głównych i dowozowo-odwozowych środków transportu, oraz obsługę przedmiotów przewozu – pasażerów i ładunków. Funkcja wynika z konieczności stosowania innych gałęzi transportu w celu uzupełnienia usług transportu lotniczego, a to wymaga koordynacji ruchu lotniczego z pozostałymi rodzajami transportu. Funkcja ta wyraża się jak największym dostosowaniem transportu lotniczego do potrzeb przewozowych, skoordynowania z nimi liczby i częstotliwości odlotów i przylotów. Funkcję tą sprawują przedsiębiorstwa transportu lotniczego, spedytorzy, biura podróży, biura wycieczkowe lub inne różnorodne instytucje pośredniczące.

Cechy infrastruktury transportu lotniczego: Wysoka majątkochłonność i kapitałochłonność; Niepodzielność techniczna i ekonomiczna; Wielofunkcyjność (wielozadaniowość); Przewaga kosztów stałych nad zmiennymi; Długi okres projektowania, budowy i eksploatacji; Immobilność przestrzenna i funkcjonalna

Statystyka Transportu Lotniczego

Ładunki w tonach Rok Ogółem PLL LOT Inni przewoźnicy 1998 32600 28000 4600 1999 29000 24200 4800 2000 27900 22700 5100 2001 26700 21300 5400 2002 28800 20900 7900 2003 30500 21500 9000 2004 30000 21800 8200 2005 20500 9500 2006 40000 24600 15400 2007 44400 22600 2008 36634 - 2009 40702 2010 45100 27600 17500

Lotniska istniejące i lotniska w budowie w roku 2011

Stan portów lotniczych z roku 2012 miasto, lokalizacja i data powstania 1.Warszawa Okęcie 1920/1934 2.Kraków Balice 1923/1964 3.Gdańsk Rębiechowo 1919/1974 4.Katowice Pyrzowice 1926/1966 5.Wrocław Strachowice 1914/1932 6.Poznań Ławica 1913/1921 7.Warszawa Modlin 2012 8.Rzeszów Jasionka 1959 9.Łódź Lublinek 1925 10.Szczecin Goleniów 1926/1967 11.Bydgoszcz Szwederowo 1929 12.Zielona Góra Babimost 1977 13.Lublin Świdnik 2012 14.Gdynia Kosakowo 2013 15.Radom Sadków 2013 16.Szczytno Szymany planowany na rok 2014

Pasażerowie przewiezieni w roku 2012 1. Warszawa Okęcie 9 587 842 2. Kraków Balice 3 438 758 3. Gdańsk Rębiechowo 2 905 710 4. Katowice Pyrzowice 2 550 848 5. Wrocław Strachowice 1 996 552 6.Poznań Ławica 1 595 221 7.Warszawa Modlin 897 612 8.Rzeszów Jasionka 564 992 9.Łódź Lublinek 462 931 10.Szczecin Goleniów 355 976 11.Bydgoszcz Szwederowo 340 024 12.Zielona Góra Babimost 12 276 13.Lublin Świdnik 5 371

Innowacyjne zmiany na przyszłość Typowy polski port miejski lub regionalny będzie miał w ofercie zwykle jedną lub dwie relacje do dużych portów przesiadkowych, obsługiwane niewielkimi samolotami mieszczącymi od kilkunastu do kilkudziesięciu pasażerów (np. Jetstream 32 lub Saab 340). Pracować będzie początkowo na mniej kosztownym podstawowym systemie nawigacyjnym (bez np. kosztownego ILS). http://pl.wikipedia.org/wiki/Porty_lotnicze_w_Polsce

Powstawanie nowych portów lotniczych jest utrudnione istniejącymi przepisami, stawiającymi bardzo wysokie wymagania dla tego typu obiektów oraz braku prawnego modelu działalności dla niewielkich portów regionalnych. Urząd Lotnictwa Cywilnego rozpoczął pracę nad przepisami ułatwiającymi „powstanie ogólnopolskiej sieci lotnisk lokalnych, co umożliwi sprawne funkcjonowanie portów o małym lub nawet bardzo małym natężeniu ruchu”. Są one nazwane roboczo "portami lokalnymi” lub "lotniskami lokalnymi”. Stworzone będą możliwości prawne do wykonywania z nich komercyjnych operacji lotniczych: lotów taksówek powietrznych, czarterów, przewozów dowożących pasażerów do portów przesiadkowych

Wizja przyszłości branży lotniczej na świecie podczas konferencji Airports 2012 w Polsce - plany na przyszłość 80% wszystkich pasażerów zostanie obsłużonych nowym systemem szybkiej odprawy, która potrwa jedynie 10 minut. Na lotniskach zostaną ulepszone międzynarodowe procesy monitorujące podróżnych oraz procesy automatycznej kontroli granicznej.” Taką wizję przyszłości, zaprezentował David Rutnam, przedstawiciel IATA (Międzynarodowego Stowarzyszenia Transportu Lotniczego). http://www.prtl.pl/szkolenia_i_konferencje,10915,1

Polskie linie lotnicze to: PLL LOT, Eurolot, OLT Express, Enter Air i Air Poland. Na polskich lotniskach lądują również samoloty linii zagranicznych, m.in.:  Aer Lingus, Aeroflot, Aerosvit,  Air France, Alitalia, Austrian Airlines, Belavia, Blue1, British Airways, Brussels Airlines, Czech Airlines, easyJet, El Al, Finnair, Germanwings, Jet2.com, KLM, Lufthansa, Norwegian, Ryanair, Scandinavian Airlines System, Swiss International Air Lines, Turkish Airlines, Wizz Air i szereg mniejszych. Polskie linie lotnicze posiadają samoloty: Airbus  A319 i A320, Saab 340, ATR (42 i 72), Embraer (145, 195, 170, 175) oraz Boeing (737 767 i DREAMLINER) http://pl.wikipedia.org/wiki/Transport_w_Polsce

Airbus A319 – samolot pasażerski produkowany od 1995 przez europejskie konsorcjum Airbus. Samolot może zabrać na pokład 156 pasażerów. Osiąga prędkość do 871 km/h i bez lądowania może pokonać dystans 7500 km. Pomysł zaprojektowania Airbusa A319 zrodził się na pokazie lotniczym w Paryżu w 1993 roku. Po dwóch latach, 25 sierpnia, pierwszy model tego Airbusa wzniósł się w powietrze. Było to w Niemczech, w Hamburgu. Samolot napędzają dwa silniki o łącznym ciągu około 220 kN. Maksymalna masa startowa wynosi 75,5 tony, natomiast sam samolot waży niecałe 41 t. Rozpiętość skrzydeł wynosi 34,10 m a ich powierzchnia ma 122,6 metra kwadratowego. Wysokość to 11,76 m, a długość całego samolotu wynosi 33,84 m, czyli niewiele mniej od rozpiętości skrzydeł. Obecnie produkuje się trzy konfiguracje maszyny, od 112 do 142 miejsc http://pl.wikipedia.org/wiki/Airbus_A319

Airbus A320 – pasażerski samolot średniego zasięgu produkowany przez firmę Airbus. Jest pierwszym samolotem pasażerskim wyposażonym w cyfrowy układ sterowania lotem fly-by-wire. Samolot ten został oblatany 22 lutego 1987, a rok później 28 marca 1988 odbył swój pierwszy lot komercyjny w barwach Air France. Airbus A320 jest bazowym modelem samolotów A318, A319 i A321. Obecnie wyprodukowano ponad 5400 sztuk samolotów z rodziny A320. Samolot ten jest bezpośrednią odpowiedzią europejskiego producenta na amerykańskiego Boeinga 737. http://pl.wikipedia.org/wiki/Airbus_A320

Airbus międzynarodowe konsorcjum Dane techniczne Napęd 2× CFM International CFM56-5 series lub 2× IAE V2500 series Ciąg 196–240 kN (2× 98–120 kN) Wymiary Rozpiętość 34,10 m Długość 33,84 m Wysokość 11,76 m Powierzchnia nośna 122,6 m² Masa Własna 40 800 kg Startowa 75 500 kg Zapas paliwa 24 210–30 190 l Osiągi Prędkość maks. 0,82 Ma (871 km/h) Prędkość przelotowa 0,78 Ma (828 km/h) Pułap 12 000 m Zasięg 6400–7500 km Rozbieg 1950 m Dane operacyjne Liczba miejsc 156 Przestrzeń ładunkowa 27,62 m³ Airbus międzynarodowe konsorcjum  europejskie zajmujące się produkcją samolotów. Siedziba koncernu znajduje się w Tuluzie we Francji. Airbus zatrudnia około 50 tysięcy pracowników w różnych państwach Europy: Niemczech (Hamburg), Francji (Tuluza),  Wielkiej Brytanii (Bristol) i Hiszpanii (Sewilla), a od 2009 roku także w Chinach (Tiencin). Spółki zależne od firmy znajdują się w Stanach Zjednoczonych, Japonii Chinach i Indiach. Spółka najbardziej znana jest z samolotu średniego zasięgu A320 i największego samolotu pasażerskiego na świecie A380. Dane techniczne Napęd 2 × CFM56-5 lub 2 × IAE V2500 Wymiary Rozpiętość 33,91 m Długość 37,57 m Szerokość kadłuba 3,95 m Wysokość 11,76 m Powierzchnia nośna 122,6 m² Masa Startowa 73 000 kg Zapas paliwa 23 860 l Osiągi Prędkość maks. 853 km/h Prędkość przelotowa 830 km/h Zasięg 5700 km Dane operacyjne Liczba miejsc do 180 A320 A319 http://pl.wikipedia.org/wiki/Airbus

Saab 340 – turbośmigłowy samolot pasażerski szwedzkiej firmy Saab. Samolot ten jest przeznaczony do regionalnych lotów. Na pokład może zabrać od 33 do 37 pasażerów. Dane techniczne Napęd 2× turbośmigłowe General Electric CT7-9B, średnica śmigła: 3,35 m Moc 1305 kW Wymiary Rozpiętość 21.44 m Długość 19.73 m Wysokość 6.97 m Powierzchnia nośna 41,81 m² Masa Własna 8,140 kg Startowa 13,155 kg Osiągi Prędkość maks. 522 km/h Prędkość przelotowa 467 km/h Prędkość wznoszenia 10.2 m/s Pułap 9,450 m Zasięg 1732 km http://pl.wikipedia.org/wiki/Saab_340

Z ATR 42 wywodzi się większy ATR 72. ATR 42 – samolot pasażersko-transportowy, turbośmigłowy górnopłat krótkiego zasięgu, produkowany przez włosko-francuskie przedsiębiorstwo lotnicze ATR używany m.in. przez Eurolot do obsługi rejsów krajowych i zagranicznych. Występują trzy wersje – ATR 42-300, ATR 42-320 i ATR 42-500. Różnią się przede wszystkim zespołem napędowym. W Polsce samoloty ATR użytkuje oprócz Eurolotu (spółki grupy Polskie Linie Lotnicze LOT), także White Eagle Aviation. Z ATR 42 wywodzi się większy ATR 72. http://pl.wikipedia.org/wiki/ATR_42

Zasięg (2 pilotów i 46 pasażerów) 630 NM ~ 1.150 km 840 NM ~ 1.550 km Model ATR 42-300 ATR 42-320 ATR 42-500 Długość 22,67 m Rozpiętość skrzydeł 24,57 m Wysokość 7,59 m Szerokość kabiny 2,57 m Wysokość kabiny 1,91 m Zasięg (2 pilotów i 46 pasażerów) 630 NM ~ 1.150 km 840 NM ~ 1.550 km Prędkość 265 węzłów ~ 491 km/h 269 w ~ 498 km/h 300 w ~ 556 km/h Maks. masa startowa 16700 kg 18600 kg Maks. dopuszcz. ładowność 4950 kg 5450 kg Maks. ilość paliwa 4500 kg Maks. liczba pasażerów 50 Silniki (2×) PW120 2000 KM PW121 2100 KM PW127 2400 KM Śmigła (2×) Hamilton Standard4 łopaty Hamilton Standard6 łopat

ATR 72 – pasażerski samolot turbośmigłowy, produkowany przez włosko-francuskie przedsiębiorstwo lotnicze ATR używany na regionalnych trasach przez linie lotnicze m.in. Eurolot, CSA Czech Airlines, Binter Canarias, Alitalia. Dwie wersje – ATR 72-200 i ATR 72-500 różnią się zespołami napędowymi oraz wyposażeniem elektryczno-awionicznym. Liczba foteli na pokładzie zależna jest od konfiguracji samolotu. ATR 72 to metalowy, pasażerski górnopłat z dwoma turbośmigłowymi silnikami i niskopoziomowym podwoziem. W Polsce spółka Eurolot z grupy LOT użytkuje 10 samolotów ATR 72 na połączeniach krajowych i zagranicznych, krótkodystansowych, o niskim natężeniu. Od kwietnia do lipca 2012, 5 samolotów eksploatowała również linia lotnicza OLT Express. http://pl.wikipedia.org/wiki/ATR_72

Masa samolotu (z paliwem) 12.700 kg 12.850 kg Model ATR 72-200 ATR 72-210 ATR 72-500 Długość 27,19 m Rozpiętość skrzydeł 27,06 m Wysokość 7,65 m Szerokość kabiny 2,57 m Wysokość kabiny 1,91 m Zasięg ( 66 pasażerów ) 770 NM ~ 1.400 km 683 NM ~ 1.250 km 720 NM ~ 1.330 km Prędkość 277 ktn ~ 513 km/h 279 ktn ~ 516 km/h 276 ktn ~ 511 km/h Maks. masa startowa 22.000 kg 22.500 kg Masa samolotu (z paliwem) 12.700 kg 12.850 kg Maks. dopuszcz. ładowność 7.000 kg 7.050 kg Maks.ilość paliwa 5.000 kg Maks. ilość miejsc siedzących 72 74 Napęd (2×) Pratt & Whitney Canada PW124 2.400 KM Pratt & Whitney Canada PW127 2.750 KM Śmigła (2×) Hamilton Standard 4 łopaty Hamilton Standard 6 łopat

Embraer ERJ 145 – typ regionalnego odrzutowego samolotu pasażerskiego brazylijskiej firmy Embraer, dostosowany również do potrzeb lotnictwa wojskowego. W wersji podstawowej pasażerskiej, ERJ-145, może zabrać na pokład 50 pasażerów (48 lub 49 po wbudowaniu szafy). Pierwszy egzemplarz wyprodukowano i oblatano w Brazylii 11 sierpnia 1995 r., a skompletowanie tysięcznego egzemplarza świętowano 28 września 2007 r., w Harbinie (Chiny), gdzie od 2003 r. istnieje montownia na potrzeby chińskiego rynku. W wersjach pasażerskich samolot posiada ustawienie siedzeń w trybie 1x2 (2 po prawej stronie i 1 po lewej). Dane techniczne Napęd Rolls-Royce AE 3007A Wymiary Rozpiętość 20,04 m Długość 29,87 m Szerokość kadłuba 2,28 m Wysokość 6,75 m Powierzchnia nośna 51,19 m² Masa Własna 12 114 - 12 591 kg (zależy od wersji) Startowa 22 000 - 24 100 kg (zależy od wersji) Do lądowania 19 300 - 20 000 kg (zależy od wersji) Paliwa 5 136 - 5 973 kg (zależy od wersji) Osiągi Prędkość przelotowa 0,78 - 0,80 Ma Pułap 11 277 m Zasięg 1 550 - 2000 nm Dane operacyjne Przestrzeń ładunkowa 9,20 m³ http://pl.wikipedia.org/wiki/Embraer_145

Embraer 195 jest nieco dłuższy od Embraera 190, jednak konstrukcja obu jest bardzo podobna. Samolot mieści 108 pasażerów. W czerwcu 2006 r. otrzymał certyfikat bezpieczeństwa. Jest to największy z samolotów należących do rodziny Embraera E-Jets. Oprócz standardowej oferowana jest również wersja długiego zasięgu 195LR. Polskie Linie Lotnicze LOT zamówiły 4 samoloty tego typu Dane techniczne Wymiary Rozpiętość 28,72 m Długość kadłuba 38,65 m Osiągi Prędkość przelotowa 890 km/h Pułap 12500 m Zasięg 3,334 km Rozbieg 2179 m Dane operacyjne Liczba miejsc 108 (122 w wersji LR) http://pl.wikipedia.org/wiki/Embraer_195

Embraer 170 – samolot pasażerski brazylijskiej firmy Embraer Embraer 170 – samolot pasażerski brazylijskiej firmy Embraer. Jest to średniego zasięgu odrzutowiec, zabierający na pokład maksymalnie 70 pasażerów. Pierwszy lot Embraer 170 odbył 19 lutego 2002 roku. Pierwszym przewoźnikiem używającym Embraera 170 były Polskie Linie Lotnicze LOT. Obecnie LOT użytkuje 10 egzemplarzy E170 (4 w wersji 170ST i 6 w wersji 170LR) i 13 egzemplarzy E175 (w wersji 175LR). Dane techniczne Napęd 2 x silniki turbowentylatorowe General Electric CF34-8E Ciąg 62,3 kN Wymiary Rozpiętość 26 m Długość 29,9 m Wysokość 9,67 m Masa Własna 29 600 kg Startowa 35 990 kg (wersja STD),37 200 kg (wersja LR) Paliwa 9428 kg Osiągi Prędkość maks. 890 km/h Pułap 12 500 m Zasięg 3700 km http://pl.wikipedia.org/wiki/Embraer_170

Embraer 175 – samolot pasażerski brazylijskiej firmy Embraer Embraer 175 – samolot pasażerski brazylijskiej firmy Embraer. Jest to wąskokadłubowy, regionalny odrzutowiec – nieznacznie wydłużona wersja Embraera 170, zabierająca na pokład 82 pasażerów. Jednym z użytkowników samolotów Embraer 175 (w wersji 175LR) są Polskie Linie Lotnicze LOT, które posiadają 14 maszyn tego typu w swojej flocie powietrznej. http://pl.wikipedia.org/wiki/Embraer_175 Dane techniczne Napęd 2 General Electric CF34-8E Ciąg 62,3 kN Wymiary Rozpiętość 26,00 m Długość 31,68 m Wysokość 9,73 m Powierzchnia nośna 26 m Masa Własna 21,810 kg Startowa 37 500 kg MTOW (STD) Paliwa 9 335 kg Osiągi Prędkość maks. 890 km/h Pułap 41,000 ft (12,500 m) Zasięg 3 704 km Rozbieg 2 244 m MTOW

Boeing Company – amerykański koncern lotniczy, zbrojeniowy i kosmiczny z siedzibą w Chicago. Dwa najważniejsze działy stanowią: Boeing Commercial Airplanes – największy producent samolotów pasażerskich z siedzibą w Renton (Waszyngton), główne zakłady znajdują się w Everett (Waszyngton) (modele 747, 767, 777 i 787 Dreamliner), 60 km na północ od Seattle oraz w Renton (rodzina 737), 21 km na południe od Seattle. Boeing Defense, Space & Security (do 2010 jako Integrated Defense Systems) – odpowiedzialny za produkcję wojskową i kosmiczną, trzecia firma zbrojeniowa na świcie z siedzibą w St. Louis (Missouri), zakłady: St. Louis - (F-15 i F/A-18), Filadelfia (Pensylwania) - (CH-47, V-22), Long Beach (Kalifornia) - (C-17), Mesa (Arizona) - (AH-64), dział Phantom Works odpowiedzialny za badania. Boeing produkuje różne typy samolotów i śmigłowców, przeznaczonych zarówno dla wojska jak i służb cywilnych. Uczestniczy w programach badania kosmosu, produkując zespoły i podzespoły do rakiet nośnych, sztucznych satelitów i statków kosmicznych. W 1997 roku Boeing przejął firmę McDonnell Douglas, największego producenta samolotów wojskowych i jedynego konkurenta wśród odrzutowców komercyjnych na rynku USA. http://pl.wikipedia.org/wiki/Boeing

Boeing 737 – najpopularniejszy na świecie wąskokadłubowy samolot pasażerski średniego zasięgu, produkowany w wielu wersjach od 1967 roku (obecna generacja od 1996) przez firmę Boeing w Stanach Zjednoczonych. Jest to najczęściej zamawiany samolot pasażerski wszechczasów: do tej pory w sumie zamówiono 10499, a dostarczono 7425 egzemplarzy. Boeing 737 jest tak szeroko rozpowszechniony, że w każdej chwili ponad 1250 tych maszyn znajduje się w powietrzu. Średnio co pięć sekund gdzieś na świecie startuje lub ląduje jedna maszyna typu 737. W 2013 roku miesięczne tempo produkcji wynosiło 38 sztuk, a w 2014 roku ma wzrosnąć do 42 egzemplarzy na miesiąc. Wymiary Rozpiętość 28,3 – 35,7 m (zależy od wersji) Średnica wirnika 1,12 – 1,55 m Długość 28,6 – 42,1 m (zależy od wersji) Powierzchnia nośna 105,44 m² (wersja -300) Masa Własna 28 120 kg (wersja -100),33 200 kg (wersja -400), 31 300 kg (wersja -500), 36 378 kg (wersja -600), 38 147 kg (wersja -700), 41 413 kg (wersja -800), 44 676 kg (wersja -900ER) Startowa 49 190 – 85 130 kg (zależy od wersji) Do lądowania 44 906 – 66 361 kg (zależy od wersji) Paliwa 17 860 – 29 680 l Osiągi Prędkość maks. 0,82 Ma (876 km/h) Prędkość przelotowa 0,74 Ma (780 km/h) – 0,78 Ma(823 km/h) (zależy od wersji) Pułap 10 700 – 12 500 m (zależy od wersji) Zasięg 3440 – 5925 km (zależy od wersji) Rozbieg 1990 – 2450 m (max.) (zależy do wersji) http://pl.wikipedia.org/wiki/Boeing_737

Prace nad obydwoma samolotami ruszyły w 1978 roku Prace nad obydwoma samolotami ruszyły w 1978 roku. W celu obniżenia kosztów prac projektowych, w konstrukcji obydwu maszyn wykorzystano te same systemy i układy. Korzystano również w zakresie wcześniej przez Boeinga nie stosowanym, z cyfrowych programów wspomagających prace konstrukcyjne. Prace nad najmniejszym szerokokadłubowym odrzutowcem B767 rozpoczęły się w 1978 roku równolegle z pracami nad wąskokadłubowym Boeing 757 Dane techniczne Napęd Pratt & Whitney JT9D, Pratt & Whitney PW4000, General Electric CF6, Rolls-Royce RB211 Wymiary Rozpiętość 47,6-51,9 m (zależy od wersji) Długość 48,5-61,4 m (zależy od wersji) Szerokość kadłuba 5,03 m Wysokość 15,85 m (wersja -300ER) Powierzchnia nośna 285,35 m² (wersja -300ER) Masa Własna 80 130-103 870 kg (zależy od wersji) Startowa 142 880-204 120 kg (zależy od wersji) Osiągi Prędkość maks. 0,86 Ma (913 km/h) Prędkość przelotowa 0,80 Ma (851 km/h) Pułap praktyczny 12 500 m (wersja -300 ER) Zasięg 6 025-12 200 km (zależy od wersji) Rozbieg 1 710-2 896 m (zależy od wersji) http://pl.wikipedia.org/wiki/Boeing_757 Dane techniczne Napęd Pratt & Whitney JT9D, Pratt & Whitney PW4000, General Electric CF6, Rolls-Royce RB211 Wymiary Rozpiętość 47,6-51,9 m (zależy od wersji) Długość 48,5-61,4 m (zależy od wersji) Szerokość kadłuba 5,03 m Wysokość 15,85 m (wersja -300ER) Powierzchnia nośna 285,35 m² (wersja -300ER) Masa Własna 80 130-103 870 kg (zależy od wersji) Startowa 142 880-204 120 kg (zależy od wersji) Osiągi Prędkość maks. 0,86 Ma (913 km/h) Prędkość przelotowa 0,80 Ma (851 km/h) Pułap praktyczny 12 500 m (wersja -300 ER) Zasięg 6 025-12 200 km (zależy od wersji) Rozbieg 1 710-2 896 m (zależy od wersji)

Boeing 787 Dreamliner (ang Boeing 787 Dreamliner (ang. "Liniowiec marzeń") – średniego rozmiaru, szerokokadłubowy samolot pasażerski dalekiego zasięgu. Pierwszy oblot odbył się 15 grudnia 2009, służbę rozpoczął w 2011 roku. Skonstruowany i wybudowany przez Boeing Commercial Airplanes. Przewozi od 210 do 330 pasażerów w zależności od konfiguracji miejsc siedzących. Z założenia samolot ma być bardziej oszczędny jeśli chodzi o zużycie paliwa w porównaniu do poprzednich wersji samolotów pasażerskich. Oprócz tego, będzie pierwszym samolotem pasażerskim, w którym kadłub i skrzydła wykonano niemal w całości z materiałów kompozytowych. Kompozyty stanowią 50% ciężaru samolotu (80% objętości materiałów), w tym wykorzystano głównie tworzywa sztuczne wzmocnione włóknem węglowym (CFRP), 20% to aluminium, 15% tytan, 10% stal, 5% inne materiały. http://pl.wikipedia.org/wiki/Boeing_787

Dane techniczne Napęd General Electric GEnx lub Rolls-Royce Trent 1000 Wymiary Rozpiętość 52 m – 60 m (zależy od wersji) Długość 57 m – 63 m (zależy od wersji) Szerokość kadłuba 5,49 m Wysokość 16,92 m Powierzchnia nośna 325 m² Masa Własna 101 000 kg – 115 000 kg (zależy od wersji) Startowa 165 000 kg – 245 000 kg (zależy od wersji) Zapas paliwa 41 965 L – 138 898 L (zależy od wersji) Osiągi Prędkość maks. 0,89 Ma (945 km/h) Prędkość przelotowa 0,85 Ma (903 km/h) Pułap 13 100 m Zasięg 4650 km – 15 750 km (zależy od wersji) Dane operacyjne Liczba miejsc 210 – 330 (zależy od wersji)

Sterowce przyszłością transportu lotniczego?

Brytyjski uczony prof. Sir David King z University of Oxford, przewiduje renesans zeppelinów. W ciągu dekady miałyby stać się jednym z filarów lotnictwa. Pierwsze nowoczesne konstrukcje mogą wystartować już za niecałe dwa lata. Profesor Sir David King, doradca w rządach Tony'ego Blair'a i Gordona Browna, przekonuje, że przyszłość transportu będzie należeć do sterowców. Według naukowca wypełnione helem statki powietrzne mogą zastąpić samoloty w przewożeniu towarów na niektórych trasach. Sterowce mogą unosić olbrzymie ładunki, są oszczędne, a przy tym nie potrzebują pasów startowych. Dzięki temu mogą dotrzeć w trudno dostępne miejsca, jak np. afrykańskie lasy czy arktyczne śniegi. Prędkość sterowca nie jest duża, wynosi tylko około 130 km/h, ale do przewożenia ładunków większa nie jest potrzebna. http://podroze.onet.pl/aktualnosci/sterowce-przyszloscia-transportu-lotniczego/g200b

Wizja profesora to nie tylko akademicka teoria Wizja profesora to nie tylko akademicka teoria. Sterowcami żywo interesuje się wojsko. Dwa potężne koncerny - Lockheed Martin i Northrop Grumman rywalizowały niedawno o wart ponad pół miliarda dolarów kontrakt na dostarczenie bezzałogowego, wojskowego sterowca dla amerykańskiej armii. Northrop, który ostatecznie tę rywalizację wygrał, opracował maszynę mogącą wznieść się na wysokość sześciu kilometrów i przebywać na tym pułapie trzy tygodnie, unosząc sprzęt szpiegowski i komunikacyjny o masie niedostępnej bezzałogowym samolotom. Po niedużych modyfikacjach sterowiec może stać się maszyną transportową unoszącą ładunki o wadze 20 ton. Taką masę może przewozić największy samolot transportowy Lockheed C-130 Hercules. Ze względu na niższe zużycie paliwa, sterowce są bardziej przyjazne środowisku naturalnemu niż samoloty. Posiadają jednak swoją drugą, mniej atrakcyjną, stronę. Ze względu na dużą powierzchnię kadłuba są wrażliwe na działanie wiatru oraz burze. Jest też problem paliwa - hel jest drogi. Statki powietrzne są przy tym wolne. Do niektórych zastosowań wydają się jednak stworzone. http://m.onet.pl/biznes,mw2zy

PROJEKT WYKONALI UCZNIOWIE ZESPOŁU SZKÓŁ PONADGIMNAZJALNYCH NR 2 W SIEDLCACH – GRUPA II: Sebastian Bolesta Agnieszka Ilczuk Mateusz Komar Kamil Pływacz Renata Szewczyk Marcin Świniarski Piotr Wielgórski Opiekun grupy: Kamila Wereszczyńska