Cuda Jezusa Chrystusa Dotyczące Przyrody

Wykonawca: Przemek Krysta Klasa: 5a

Cuda Jezusa to nadprzyrodzone czyny Jezusa, których miał dokonać w okresie swojej działalności w Ziemi Świętej , jak to zostało opisane w Ewangeliach . Opisy cudów stanowią jedną trzecią materiału literackiego Ewangelii. Ewangelista Jan napisał iż tylko część cudów dokonanych przez Chrystusa została opisana w Ewangeliach.

Jezus chodzi po wodzie Zaraz potem polecił swoim uczniom, aby wsiedli do łodzi i przeprawili się przed Nim na drugi brzeg. On tymczasem miał odprawić tłum. Kiedy ludzie się rozeszli, wyszedł na górę, aby się modlić w samotności. Zapadł wieczór, a On sam tam przebywał. Tymczasem łódź oddaliła się już kilkaset metrów od brzegu. Fale nią miotały, gdyż wiatr wiał z przeciwnej strony. O czwartej straży nocnej przyszedł więc do nich po jeziorze, a gdy uczniowie zobaczyli Go idącego po jeziorze, przestraszyli się i mówili: "To jakaś zjawa!". I ze strachu zaczęli krzyczeć. Wtedy Jezus natychmiast przemówił" "Uspokójcie się! Ja jestem. Nie bójcie się!". Piotr więc rzekł: "Panie! Jeśli to Ty jesteś, każ mi przyjść do Ciebie po wodzie. A On odpowiedział: "Chodź!". Piotr wyszedł z łodzi po jeziorze poszedł do Jezusa. Gdy zauważył, że wieje silny wiatr, przeraził się i zaczął tonąć. Wtedy krzyknął: "Panie! Ratuj mnie!". Jezus zaraz wyciągnął rękę i chwycił go. Powiedział mu: "Człowieku małej wiary! Dlaczego zwątpiłeś?" Gdy wsiedli do łodzi, wiatr się uciszył. Ci zaś którzy byli w łodzi, oddali Mu hołd i wyznali: "Ty naprawdę jesteś Synem Bożym".    Ewangelia wg Św. Mateusza 22-33

Pewnego dnia stał Jezus nad jeziorem Genezaret Pewnego dnia stał Jezus nad jeziorem Genezaret. Wielki tłum ludzi cisnął się do niego, aby słuchać jego nauki. Nad jeziorem były dwie łodzie przywiązane do brzegu. Rybacy czyścili w tym czasie sieci. Pan Jezus wszedł do łodzi, która należała do Piotra i kazał mu trochę odbić od brzegu. Potem usiadł i z łodzi nauczał. Kiedy przestał mówić, rzekł do Piotra: "Wyjedź na głębię i zarzućcie sieci." Piotr odpowiedział: "Mistrzu, całą noc łowiliśmy i nic nie ułowiliśmy. Ale na słowo twoje zapuszczę sieci." I uczynili tak. I ułowili takie mnóstwo ryb, iż sieci rwać się zaczęły. Piotr i Andrzej skinęli na towarzyszy, znajdujących się w drugiej łodzi, aby im pomogli. Ci przypłynęli i obie łodzie napełnili rybami tak, że oma] nie utonęły.

Uciszenie burzy na jeziorze Tego samego dnia, gdy nastał wieczór, powiedział do nich: "Przeprawmy się na drugi brzeg". Zostawili więc tłum i zabrali Go, tak jak był, w łodzi, a inne łodzie płynęły za Nim. Wtem zerwał się gwałtowny wiatr. Fale zalewały łódź, tak że już się napełniała. On zaś spał w tyle łodzi oparty na podgłówku. Budzili Go mówiąc: "Nauczycielu, nic Cię to nie obchodzi, ze giniemy?". On obudzony, zgromił wiatr, a do jeziora powiedział: "Milcz! Ucisz się! "Wtedy wiatr ustał i zapanowała głęboka cisza. Do nich zaś powiedział: "Czemu się boicie? Wciąż jeszcze nie wierzycie ?" Wtedy ogarnął ich wielki lęk i mówili jeden do drugiego: "Kim On właściwie jest, że nawet wiatr i jezioro są Mu posłuszne?".  Ewangelia wg Św. Marka, 4, 35-41

Pierwszy znak chleba Gdy Jezus to usłyszał, odpłynął stamtąd łodzią na miejsce pustynne. Tłumy dowiedziały się o tym i poszły za Nim. Kiedy wysiadł z łodzi, zobaczył wielką rzeszę ludzi. Ulitował się nad nimi i uzdrowił chorych.Wieczorem podeszli do Niego uczniowie i rzekli: "Miejsce to jest odludne i jest już późno. Odeślij ludzi do wsi, aby kupili sobie żywności" Lecz Jezus odpowiedział: "Nie muszą odchodzić. Wy dajcie im jeść!". A oni na to: "Mamy tylko pięć chlebów i dwie ryby". Wtedy On im polecił: "Przynieście Mi je tutaj!". I rozkazał ludziom usiąść na trawie. Wziął pięć chlebów i dwie ryby, spojrzał w niebo i odmówił modlitwę uwielbienia. Potem łamał chleby i dawał uczniom, a oni ludziom. Wszyscy jedli do syta, a zebranymi resztkami napełniono dwanaście koszy. Tych zaś, którzy jedli, było około pięciu tysięcy mężczyzn, nie licząc kobiet i dzieci. Ewangelia wg Św. Mateusza 14 , 13-21

Uroczystość weselna w Kanie Galilejskiej W trzecim dniu odbywało się w Kanie Galilejskiej wesele i była na nim Matka Jezusa. Na wesele zaproszono również Jezusa wraz z uczniami. Gdy zabrakło wina, Matka Jezusa rzekła do Niego: "Nie mają wina". Jezus odpowiedział: "Kobieto, czy to należy do mnie lub do ciebie? Jeszcze nie nadeszła moja godzina". Wtedy Jego Matka zwróciła się do służących: "Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie". A znajdowało się tam sześć kamiennych naczyń na wodę, które służyły do żydowskich obmyć rytualnych. Każde z nich mieściło po dwie lub trzy miary. Jezus polecił usługującym: "Napełnijcie naczynia wodą". I napełnili je aż po brzegi. Następnie powiedział: "Zaczerpnijcie teraz i zanieście przewodniczącemu uczty". I zanieśli. Skoro gospodarz skosztował wody przemienionej w wino, a nie wiedział, skąd było - służący natomiast, którzy zaczerpnęli wodę, wiedzieli - poprosił pana młodego i rzekł mu: "Każdy podaje najpierw dobre wino, a gdy goście sobie podpiją, gorsze. Ty przechowałeś dobre wino aż dotąd". Taki początek znaków uczynił Jezus w Kanie Galilejskiej i tak objawił swoją chwałę, a Jego uczniowie uwierzyli w Niego.. Po tym wszystkim Jezus wraz z Matką, braćmi i uczniami przybył do Kafarnaum, gdzie pozostał kilka dni. Ewangelia wg Św. Jana, 2, 1-12

Przemienienie Jezusa    Po sześciu dniach Jezus zabrał ze sobą Piotra, Jakuba i jego brata Jana i wyprowadził ich z dala od ludzi na wysoką górę. Tam przemienił się w ich obecności, a Jego twarz zajaśniała jak słońce. Jego ubranie stało się białe jak światło. Wtedy ukazali się im Mojżesz i Eliasz, którzy z Nim rozmawiali. Piotr powiedział do Jezusa: "Panie, dobrze, ze tu jesteśmy. Jeśli chcesz, postawię tutaj trzy namioty: jeden dla Ciebie, drugi dla Mojżesza, a trzeci dla Eliasza". A gdy jeszcze to mówił, zasłonił ich świetlisty obłok. Z obłoku rozległ się głos: "On jest moim Synem umiłowanym, którego sobie upodobałem. Jego słuchajcie!". Gdy uczniowie to usłyszeli, upadli na twarz bardzo przerażeni. A Jezus podszedł, dotknął ich i powiedział: "Wstańcie! Nie bójcie się!". Gdy podnieśli oczy, nikogo już nie widzieli, tylko samego Jezusa. Kiedy schodzili z góry, Jezus przykazał im: "Nie mówcie nikomu o tym widzeniu, dopóki Syn Człowieczy nie zostanie wskrzeszony z martwych". Ewangelia wg Św. Mateusza, 17 , 1-9 

W literaturze chrześcijańskiej istnieje coś takiego jak apokryfy W literaturze chrześcijańskiej istnieje coś takiego jak apokryfy. Są to starożytne pisma żydowskie i wczesnochrześcijańskie, niepewnego pochodzenia, o treści często tajemnej, wręcz odbiegającej od powszechnie przyjętej nauki, dostępne jedynie dla mędrców. Apokryfów nie zaliczano nigdy do oficjalnego zbioru ksiąg świętych [choć takowe ambicje niektóre apokryfy miały], mimo że upodobniają do nich osobą domniemanego autora, tematyką, wątkiem opowiadania oraz biblijnymi rodzajami literackimi [...]. W odróżnieniu od ksiąg kanonicznych nigdy nie były czytane publicznie na zebraniach liturgicznych. Wartość historyczna i doktrynalna apokryfów jest różna; zawierając wiele fantastycznych i naiwnych danych, odzwierciedlają jednak zagadnienia teologiczne i etyczne nurtujące środowisko, w którym powstały. Tyle Encyklopedia Katolicka (t. I, Lublin 1973, 758).

PAN JEZUS LEPI PTASZKI. Gdy Jezus był dzieckiem, bawił się koło brodu na strumyku; sprawił, że woda wypływała z niego do kałuży, aby stać się czystą. Następnie wyciągnął z naczynia miękką glinę i ukształtował z niej dwanaście ptaszków. Był to dzień szabatu i wiele dzieci bawiło się z nim Pewien Żyd ujrzał, jak on to robił wraz z dziećmi. Podszedł więc do Józefa, jego ojca, i oskarżył Jezusa w słowach: "Zrobił błoto i ukształtował z nich ptaszki w dzień szabatu, w który nie wolno tego czynić". Przyszedł Józef i zgromił Jezusa słowami: "Dlaczego w dzień szabatu robisz to, czego nie godzi się czynić?" Skoro Jezus usłyszał te słowa, klasnął w dłonie i sprawił, że ptaszki uleciały i zawołał do nich: "Nuże, latajcie i pamiętajcie o mnie, wy, które żyjecie". I ptaszki uleciały ćwierkając. Gdy faryzeusz to ujrzał, był zdziwiony i poszedł, aby opowiedzieć o tym przyjaciołom.

źródła: Internet