Aparaty słuchowe dawniej i dziś Katarzyna Fryske, Zuzanna Borkowska, Emilia Harasim-Piszczatowska Studenckie Koło Naukowe Wolontariuszy Medycznych, Zakład Zintegrowanej Opieki Medycznej, Uniwersytet Medyczny w Białymstoku  

Rys historyczny ok.1620 rok 2017 rok 2007 1968 Początek XVII w. Aparaty słuchowe umożliwiające współpracę dwóch urządzeń i uzyskanie bardziej naturalnego dźwięku 1968 Jeden z pierwszych zausznych aparatów słuchowych z prostym systemem wzmacniania dźwięku Początek XVII w. Trąbki słuchowe zbierające dźwięki i przenoszące je do ucha ok.1620 rok 2017 rok Lata 50-te XXw. Aparat pudełkowy wzmacniający wszystkie dźwięki 1996 Aparat słuchowy z zaawansowanym systemem wzmacniania dźwięku, dostosowanym do indywidualnego ubytku słuchu Dziś Aparaty słuchowe wspomagające mózg w nadawaniu znaczenia dźwiękom

Muszla zbierająca dźwięki Jest najstarszym elementem wspomagającym słuch. Odbija dźwięki padające z przodu, które następnie wpadają do przewodu słuchowego. źródło: zdjęcie własne

Trąbka douszna - początek XVII w. Trąbki dzięki rozszerzeniu u wlotu mogły skupiać fale dźwiękowe i poprawiać nieznacznie komfort słyszenia.  Pierwsze trąbki słuchowe wykonywano prawdopodobnie - podobnie jak biżuterię - z dużych muszli lub zwierzęcego rogu. źródło: http://wynalazki.andrej.edu.pl

Rurki metalowe – koniec XVIII w. Proste rurki metalowe, łączyły ustnik i słuchawki, służyły głównie do prowadzenia bezpośrednich rozmów. źródło: zdjęcie własne źródło: katalog artykułów medycznych

Ciekawostka Ludzie starali się ukrywać swoją wadę słuchu. Wśród kobiet popularne były ukryte pomoce z wachlarzami. źródło: http://wynalazki.andrej.edu.pl źródło: katalog artykułów medycznych

Ciekawostka Panowie ukrywali swoją wadę słuchu przy pomocy tzw. akustycznych lasek dla dżentelmena źródło: http://wynalazki.andrej.edu.pl źródło: katalog artykułów medycznych

Pierwszy aparat słuchowy - 1880 rok 27 kwietnia 1880 roku Francis D. Clarke i M. G. Foster otrzymali patent na pierwszy aparat do wspomagania słuchu: "urządzenie pomagające głuchym słyszeć". Aparat działał, wykorzystując zjawisko słyszenia kostnego, czyli przekazywania wibracji przez kości czaszki.  źródło: http://wynalazki.andrej.edu.pl

Przełom historyczny Wynalazki Johanna Philipsa Reis’a (mikrofon – 1861 r.) oraz Grahama Bella (telefon – 1876 r.) spowodowały przełom w rozwoju techniki wspomagania słuchu. Stanowiły one podwaliny znanych nam dzisiaj aparatów słuchowych.  źródło: katalog artykułów medycznych

Aparat lampowy – 1921 rok W 1921 roku firma Myers & Sons wyprodukowała aparat słuchowy wykorzystujący lampy próżniowe. Był on jednak bardzo ciężki (72 kg) i mógł być wykorzystywany jedynie stacjonarnie. źródło: http://wynalazki.andrej.edu.pl

Aparat słuchowy z mikrofonem węglowym – 1933 rok Acousticon model 30. Produkowany w latach 1933-1935. Wyposażony w słuchawkę kostną na rączce. źródło: http://wynalazki.andrej.edu.pl

Aparat pudełkowy wzmacniający wszystkie dźwięki – lata 50-te XX w. Aparat składa się z dwóch części: wzmacniacza noszonego w kieszeni oraz mikrofonu i słuchawki umocowanych przy uchu i połączonych przewodem ze wzmacniaczem. źródło: zdjęcia własne

Pierwsze aparaty okularowe – 1954 rok Wszystkie główne elementy aparatu są umieszczone w zausznikach okularów źródło: zdjęcia własne

Teraźniejsze aparaty słuchowe zaawansowane technologicznie źródło: zdjęcia własne

Aparaty zauszne BTE (Behind The Ear) Wszystkie główne części aparatu są zespolone w jednej obudowie, którą umieszcza się za uchem, z obudowy wzmocniony już dźwięk wyprowadza cienki falowód, który transmituje dźwięk za pomocą wkładki dousznej na błonę bębenkową. źródło: zdjęcia własne

Aparaty zauszne RIC (Reciever In The Canal) Wszystkie główne części aparatu, poza słuchawką są zespolone w jednej obudowie, natomiast słuchawka jest bezpośrednio w kanale słuchowym. źródło: zdjęcia własne

Aparat wewnątrzkanałowy ITE (In The Ear) Cały układ elektroniczny jest montowany wewnątrz obudowy wykonanej indywidualnie dla każdego pacjenta. Aparaty wewnątrzkanałowe wypełniają całą lub część powierzchni małżowiny usznej. źródło: zdjęcia własne

Aparat wewnątrzkanałowy ITC (In The Canal) Aparat wykonywany jest na miarę ucha pacjenta w indywidualnie wykonanej obudowie, w której umieszczone są wszystkie podzespoły elektroniczne. Aparat jest częściowo widoczny w jamie muszli. źródło: zdjęcia własne

Aparat całkowicie wewnątrzkanałowy CIC (Completely In The Canal) Główne części aparatu (mikrofon, wzmacniacz, słuchawka) są umieszczone wewnątrz przewodu słuchowego, największą zaletą takiego aparatu jest jego niewidoczność. Aparaty CIC wyjmowane są z przewodu słuchowego za pomocą małej żyłki. źródło: zdjęcia własne

Aparat całkowicie niewidoczny IIC (Invisible In The Canal) Są to najmniejsze dostępne na rynku modele aparatów słuchowych. Wykorzystują małżowinę uszną użytkownika jako narzędzie do lokalizowania dźwięku. Indywidualnie wykonana obudowa umieszczana jest bardzo głęboko w przewodzie słuchowym, dzięki czemu po umieszczeniu w uchu jest praktycznie niemożliwa do zobaczenia. źródło: zdjęcia własne

Obecnie stosowane aparaty słuchowe są bardzo dyskretne – praktycznie niewidoczne. źródło: nagranie własne

Obecnie stosowane aparaty słuchowe są bardzo dyskretne – praktycznie niewidoczne. źródło: zdjęcia własne

Piśmiennictwo Edward Hojan, Akustyka aparatów słuchowych Wydawnictwo Naukowe UAM Poznań 1997 Edward Hojan, Miernictwo Aparatów Słuchowych Wydawnictwo Naukowe UAM Poznań 2001 Harvey Dillon, Hearing Aids. Wydawnictwo Thieme Nowy York 2001 Zbigniew Żyszkowski, Podstawy elektroakustyki Wydawnictwa Naukowo Techniczne Warszawa 1984 http://wynalazki.andrej.edu.pl Katalog artykułów medycznych, Tom I, Ministerstwo Zdrowia, Warszawa 1952 Katalog SWW, Sprzęt medyczny, Wydawnictwa przemysłu maszynowego „WEMA”, Warszawa 1975