Projekt edukacyjny Autorzy: Stanisław Budzinski Patrycja Madej Filip Mierzwa Kacper Zubek Piotr Stefanowski Szkoła Zaborów Klasa 2 A i B

Etymologicznie wyraz sekta wywodzi się od łacińskiego czasownika sequor - naśladować, iść, podążać za kimś. Słownik łacińsko-polski podaje następujące znaczenia słowa secta: kierunek, droga, postępowanie, zasady. Istnieje również druga etymologia, nawiązująca do słowa secare - odcinać. Choć rozpowszechniona, ma jednak wtórny charakter. Sequi to postępować za. Etymologicznie więc sekta oznacza: szkołę, grupę, naukę. Idąc za nią członek sekty dokonuje jednak wyboru i oddziela się od społeczności, w której dotąd żył. Tu ma podstawę owa druga etymologia rozpowszechniona w tych środowiskach, które członkowie sekt opuszczają. W łacinie klasycznej wyraz ten nie miał pejoratywnego znaczenia i sugerował dokonany wybór. CZYM JEST SEKTA?

JAK POSTĘPOWAĆ KIEDY TY LUB TWÓJ BLISKI ZNAJDZIE SIĘ W SEKCIE?

W początkowej fazie uzależnienia od grupy decydujące znaczenie dla rozwoju sprawy ma szybkie i kompetentne działanie ze strony rodziców i przyjaciół. W związku z tym należy jak najszybciej skontaktować się z ośrodkiem zajmującym się tą problematyką lub innymi kompetentnymi osobami. Ważne jest zebranie dokładnych informacji o grupie, do której należy adept (doktryna, nazwisko założyciela, historia grupy, cele i zasady działania itp.) Ważne aby informacje nie były czerpane z materiałów własnych grupy. Nie należy ulegać działaniom, których celem jest wymuszenie czegokolwiek na rodzinie adepta. Zachowanie pozorów pozytywnego nastawienie do grupy może narazić na bezustanne nękanie i próby dalszych wymuszeń.

Destrukcyjne grupy często żądają od swoich członków znacznych sum pieniędzy lub innych dóbr materialnych. W związku z tym koniecznie należy zebrać informacje dotyczące prawno-majątkowych skutków wstąpienia adepta do grupy. Warto zabezpieczyć konto rodziny, testament itp. Zamiast pieniędzy lepiej podarować przedmioty o wartości emocjonalnej (album z fotografiami, pamiątkową maskotkę, wykonany własnoręcznie szalik itp.), wówczas utrzymujemy nić bliskiej relacji z adeptem. Tak emocjonalnie nacechowane rzeczy mogą też być dla niego niejako pomostem do odnalezienia, przypomnienia sobie swojej dawnej tożsamości jeszcze sprzed wstąpienia do grupy. Nie należy oddawać adeptowi żadnych oryginalnych dokumentów, gdyż urzędy, mogą uwierzytelnić kopię na podstawie oryginału.

Rozmawiając z adeptem należy pamiętać o jasnym określeniu swojego stanowiska. Nie można dopuścić do tego, by adept zaczął występować wobec swoich bliskich w roli misjonarza. Osoba poddawana rekrutacji musi spokojnie wyjaśnić, że nie zamierza zmieniać religii i że nie zgadza się z tym, co robi i głosi grupa do której należy adept. Nie może to brzmieć jako oskarżenie lub szantaż, przy czym trzeba wyrazić gotowość do dalszych rozmów.

Należy przyjąć jednoznacznie negatywną postawę wobec grupy, najlepiej popartą merytorycznymi argumentami. Należy unikać kłótni i potępiania adepta, ale odrzucać doktrynę i postępowanie grupy. Z miłością osoby, z nienawiścią błędu. Życzliwa postawa wobec adepta owocuje gdy adept zdecyduje się opuścić grupę, wówczas będzie miał ułatwioną drogę powrotu do przyjaciół i bliskich. Szansą dla niego jest to, że więzy rodzinne okażą się silniejsze od tych jakie wytworzyła grupa. Należy, zatem unikać konfliktów mających na celu wzbudzenie w nim poczucia winy za jego decyzję, pamiętając o tym, że w jakimś stopniu jest on poddany manipulacji, o której sam nie zdaje sobie sprawy.

Można próbować odwiedzać adepta w siedzibie grupy, ale trzeba uważać żeby nie dać się kupić przez grupę zaproszeniami na ich święta i inne imprezy organizowane na pokaz dla rodziców i osób z zewnątrz. Tego rodzaju grupy starają się, oswoić rodziców jako potencjalnych sponsorów ich działalności. Nie można obarczać się winą za to co się stało z adeptem. Adept został zmanipulowany, a poczucie winy u jego bliskich jest rujnujące a nie konstruktywne i w niczym mu nie pomaga. Nigdy nie można się poddać. Miłość, wychowanie i wspomnienia nigdy nie zostaną wymazane z pamięci członka grupy. Trzeba się starać uczynić z nich płaszczyznę łączącą w trudnych chwilach.

METODY DZIAŁANIA SEKT

1. Reżyserowana spontaniczność - spotykający się z członkami sekty ma wrażenie swobodnego kontaktu, poznawania nowych przyjaciół, tymczasem druga strona świadomie prowadzi werbunek. 2. Manipulacja prawdą - grupa kultowa nie dopuszcza werbowanego do pełnej informacji o sobie, a nawet potrafi podsuwać fałszywe informacje np. jeden z odłamów krysznaitów zapomina powiedzieć, że Kryszna to posiadacz żon i synów, uwodziciel zamężnych kobiet, jego imię w sanskrycie znaczy czarny - tu nawet pada dezinformacja, że znaczy... wszechatrakcyjny. Mooniści potrafią natomiast posługiwać się innym szyldem, byleby tylko werbowany nie zorientował się od razu z kim ma do czynienia.

3. Bombardowanie miłością - wszyscy jesteśmy powołani do istnienia we wspólnocie miłości, a sekty potrafią imitować takie warunki, by uzależnić i skłonić do uznania doktryny grupy. 4. Imitowanie doświadczenia mistycznego - np. stosując techniki transowe (mantrowanie, hipnoza, kontrola oddechu), narkotyki (LSD) lub oszustwo można wywołać w człowieku silne przekonanie o rzeczywistym kontakcie z bogiem danej grupy.

5. Indoktrynacja - zmasowane i przekraczające zdolności kontrolne ofiary, przekazywanie doktryny sekty, w atmosferze absolutnej pewności racji grupy i totalnego błędu jej przeciwników. 6. Niszczenie dotychczasowych wartości i relacji - łączących werbowanych z nie kultowym światem, przez oczernianie, nieuczciwą krytykę, doktrynalne obrzydzanie normalnych ludzkich spraw. Np. Świadkowie Jehowy potrafią przedstawiać piękną tradycję świąt Bożego Narodzenia jako... pogańską i demoniczną! Krysznaiści zaś uczucia przyjaźni i miłości przekazywane w rodzinie kwalifikują jako materialne czyli niskie, których koniecznie trzeba się pozbyć, by osiągnąć transcendentalny świat. Psychomanipulacje stosowane przez sektę prowadzą w końcu do radykalnej zmiany osobowości ofiary, co przeraża rodzinę i daje początek ostremu konfliktowi.

CECHY SEKT

1.EKSKLUZYWIZM - (wyłączność), polegająca na przekonaniu, że tylko ktoś, kto należy do sekty, zna prawdę i może się zbawić. Wszyscy inni są w błędzie a tym samym są skazani na potępienie. Potępieni będą także ci, którzy porzucili sektę i odeszli. 2.IZOLACJA - oddzielenie się od świata, sięgające aż zupełnego zerwania z rodziną. Cały czas i dochody poświęca się wyłącznie sekcie. Sekta organizuje członkom ich czas, zajmując ich najrozmaitszymi czynnościami i nigdy nie pozostawiając ich samotnie. Wyznawca sekty jest przekonany, iż całe jego otoczenie zewnętrzne jest zepsute i złe.

3.WOLUNTARYZM - psychiczny nacisk na wolę członka sekty, by postępował zgodnie z jego obyczajami. Musi on wystąpić ze swojej macierzystej religii, jest indoktrynowany prawdami nowej wiary, powinien wyrzec się wszystkich przyjemności, zobowiązany jest płacić sekcie znaczną część swych dochodów, jest nieustannie zajmowany, kontrolowany i popędzany. 4.ŚLEPE PODPORZĄDKOWANIE PRZYWÓDCY - którego decyzje nie mogą być dyskutowane, ponieważ uważa się je za natchnione przez Boga i stąd nieomylne. Słowa przywódców sekt czy ruchów bywają stawiane na równi albo i wyżej od słów Pisma Świętego i uznawane za Trzeci Testament czy Nowe Objawienie.

5.FANATYZM - przekonanie o posiadaniu wyłącznej, absolutnej prawdy i racji pozbawia jakichkolwiek wątpliwości i uniemożliwia prawdziwy dialog. Dyskusja z członkiem sekty sprowadza się wyłącznie do tego, by zostać przez niego nawróconym, nigdy zaś do tego, by zostać przez niego zrozumianym. Członkowie sekt są zresztą przekonani, że zbawienia dostąpią tylko ci, którzy pozwolą się im nawrócić.

DZIĘKUJEMY ZA UWAGĘ!