Miało to miejsce w Chandigar & New Dehli Dzień pierwszy: Przywitalne przyjęcie dla rodziny & przyjaciół Dzień drugi: W południe ślub cywilny, wieczorem zapoznawcze party. Dzień trzeci: Ceremonia religijna i obiad weselny w południe. Następnie tego dnia: Panna młoda opuszcza dom rodzinny. Dzień czwarty: Pożegnalne party w hotelu w New Dehli

Początek: teściowa barwi henną czoło panny młodej na znak, że jest już mężatką. Panna młoda jest ubrana w sari, które jej przyszła teściowa miała podczas tej samej ceremonii.

Następnie, spotkanie w gronie rodziny i przyjaciół, przyjmowanie gratulacji i odbieranie prezentów. Trzy razy obchodzi się młodą parę trzymając aksamitną poduszką na której umieszcza się prezenty (jak np.kosztowności, sari) czy też pieniądze w niebieskiej kopercie. Po ślubie cywilnym jest sesja zdjęciowa, a potem przyjęcie u rodziców pana młodego.

Przyjęcie wydawane jest przez rodziców pana młodego, którego tam nie ma. Panna młoda nie może go bowiem widzieć nim nie odbędzie się przewidziana na następny ranek ceremonia religijna.

Według starej tradycji pan młody pojawia się na białym koniu w otoczeniu swojej rodziny i przyjaciół. Wszyscy tańczą i śpiewają.

Pan młody ma na głowie hełm z którego zwisają perły i złote nici, w ręku ma miecz. W taki sposób zostaje wprowadzony na uroczystość.

Pan młody wchodzi przez łuk ozdobiony kwiatami i czeka na rodzinę oblubienicy. Mężczyźni mają na głowach turbany różniące się kolorem. Z rodziny panny młodej – różowe, a z rodziny pana młodego - fioletowe

Kobiety & mężczyźni oczekują oddzielnie

Ceremonię religijną prowadzi duchowny, siedzący za stołem (ołtarzem), na którym leży Święta Księga.

Podłoga przykryta jest białym jedwabiem a porozwieszane indyjskie nardy dają pomieszczeniu przyjemny zapach.

Według zwyczaju kobiety nie siedzą razem z męzczyznami. Są boso a głowy mają przykryte szalami.

Najpierw pojawia się pan młody, siada na poduszce i czeka na oblubienicę. W tym czasie słychać cichą i spokojną muzykę.

Panna młoda obchodzi ołtarz. Jest prowadzona kolejno przez 4 mężczyzn stojących w 4 rogach ołtarza. W tym czasie duchowny czyta fragmenty ze Świętej Księgi, którą to następnie spuszcza z ołtarza na podłogę. Para młoda podchodzi do Swiętej Księgi, obchodzi ją 3 razy, a potem kładzie na ołtarzu.

Wejście panny młodej w towarzystwie druhen.

Podczas ceremonii mężczyzna ten, podaje z dużej miski, którą trzyma w rękach, kolejno wszystkim zaproszonym gościom, słodycze zawinięte w serwetki.

Wreszcie zaślubieni. Czas na zdjęcia.

Podczas uroczystości grała orkiestra wojskowa.

Panna młoda opuszcza dom rodzinny.

Pannę młodą niosą w osłoniętej, przystrojonej kwiatami lektyce, tak aby nie była widziana przez pana młodego, rodzinę i znajomych.

Panna młoda niesiona jest do oczekującego samochodu, którym zostanie zawieziona do domu pana młodego aby rozpocząć życie małżeńskie.

Takie wesele to marzenie, a oglądanie i bycie świadkiem całej ceremonii to niezapomniane wrażenie. Na następnych stronach informacje o religii sikhów Year 2003 Photos: taken with an analogical camera By Maria

Sikhizm to religia powstała w XV wieku w Indiach w prowincji Pendżab. Obecnie na świecie jest ok. 24 milionów wyznawców tej religii (sikhów) – żyją oni głównie w indyjskim Pendżabie. Najważniejszym miejscem kultu jest „Złota Świątynia” w Amritsarze, w której przechowywany jest oryginał świętej księgi Sikhów. Religia ta jest przeciwna wojnom religijnym. Nie chce dzielić ludzi na muzułmanów, hinduistów, chrześcijan. Uważa, że Boga można kochać nazywając go Allahem, Jahwe, Kryszną itp. Sikhizm jest rodzajem kompilacji islamu i hinduizmu. Z islamu pochodzi nie posiadający żadnego wizerunku ani wcieleń Bóg, który jednak posiada „miliony imion”. Z hinduizmu pochodzą praktyki medytacyjne, wiara w możliwość uzyskania bezpośredniej łączności z Bogiem poprzez medytację prowadzącą do oświecenia, wiara w reinkarnację, i wreszcie wiele innych, zewnętrznych przejawów kultu.

Sikhizm jest religią wymagającą od swoich wyznawców szczegółowego przestrzegania zasad moralności, diety i sposobu ubierania się. Ważnymi punktami etyki sikhizmu są: wymóg samodzielnego utrzymywania się z uczciwej pracy, wzajemnego wspierania się i służby dla całej społeczności oraz równości wszystkich wyznawców. Sikhizm nie posiada ścisłej liturgii, a aktywność religijna koncentruje się na czytaniu Pani Księgi – codziennym, osobistym zwanym Sidharan Path, grupowym odbywanym w domach modlitw zwanym Gurdwara i wreszcie uroczystym, nieprzerwanym, publicznym czytaniem całej Księgi od deski do deski wykonywanym w każdej gminie sikhijskiej przynajmniej raz do roku, zwanym Akhand Path. Mężczyźni, którzy wychowali już swoje dzieci i przeszli „godnie” przez aktywną część swojego życia, mają prawo uczestniczyć w sesjach medytacyjno-dyskusyjnych, zwanych Ketha, które dają im szansę osiągnięcia oświecenia. Religia ta początkowo nie posiadała żadnej liturgii i zakazuje istnienia „etatowego kleru”. Wyznawcy są w stosunku do siebie absolutnie równi i od śmierci dziesiątego Guru nikt nie posiada żadnych specjalnych prerogatyw religijnych, oprócz swojego osobistego autorytetu. Wszystkie funkcje religijne od prowadzenia gminnych Gurdwar po administrowanie najważniejszą świątynią w Amritsarze są wykonywane społecznie i nie wolno z tego tytułu osiągać żadnych korzyści materialnych.

Oprac. wersji polskiej na podst. wolnego tłumaczenia oraz informacji z WEB jokoretsina