Słowianie, V-VI wiek Na ziemie między Morzem Bałtyckim na północy, Karpatami na południu, Odrą na zachodzie oraz Bugiem na wschodzie przybyli Słowianie. Lud ten ukształtował się na obszarze między wschodnimi Karpatami a Dnieprem w V wieku po Chrystusie. W następnym stuleciu plemiona słowiańskie opuściły swe pierwotne siedziby i ruszyły na podbój nowych ziem. W niezwykle szybkim tempie zajęły prawie jedną piątą Europy. W swych wędrówkach dotarły poza rzekę Odrę i Salę na zachodzie, do gór Uralu na wschodzie i na Peloponez na południu. Słowianie zdobywając nowe ziemie, walczyli z Germanami, wikingami, wojskami cesarstwa Bizantyjskiego.

Rozproszenie plemion Słowiańskich na ogromnych obszarach doprowadziło do ich podziału na trzy grupy. Z pierwszej – zachodniej, w przyszłości wykształciły się narody: czeski, słowacki i polski, z drugiej – południowej, powstali między innymi: Chorwaci, Serbowie, Bułgarzy, Słoweńcy, zaś trzeciej – wschodniej, Rusini, którzy podzielili się na Rosjan, Ukraińców i Białorusinów.

Słowianie byli wysocy i silni Słowianie byli wysocy i silni. Nie mieli skłonności do wojen, grabieży i okrucieństwa, ale gdy dochodziło do walki, mężnie stawiali czoła wrogowi. Oddawali cześć licznym bóstwom, z których najważniejsi byli: Swaróg – bóg Słońca, i Perun - bóg błyskawic i władca całego świata. Aby zapewnić sobie pomyślność, w ofierze składali swym bóstwom woły i inne zwierzęta. Czcili również rzeki, drzewa, góry, nimfy wodne i leśne oraz różne duchy. Słowianie zachodni; rekonstrukcja stroju wieśniaków

Legenda o Lechu, Czechu i Rusie …Lech, Czech i Rus wędrowali w poszukiwaniu ziemi, na której mogliby się osiedlić. Pewnego dnia stanęli pod wysokim dębem, na którym orzeł uwił swoje gniazdo. Lech podjął decyzje osiedlenia się w tym miejscu i założenia swojego państwa. Jego stolicę nazwał Gniezdnem (od gniazdo), później nazwa została przekształcona na Gniezno. Jako znak Królewski Lech przyjął wizerunek orła. Czech i Rus poszli w różne strony: Rus na wschód, a Czech na południe. Tam założyli swoje grody, później księstwa, dając początek trzem słowiańskim narodom.

Polanie VIII-X wiek Na dzisiejszych ziemiach polskich mieszkało wiele plemion słowiańskich: Wolinianie i Pyrzyczanie nad Odrą; Ślężanie, Dziadoszanie, Opolanie, Gołęszyce na Śląsku; Wiślanie w Małopolsce; Polanie w Wielkopolsce; Goplanie na Kujawach; Mazowszanie na Mazowszu. Najważniejszą rolę w naszej historii odegrali jednak Wiślanie z Małopolski i Polanie z Wielkopolski.

w których chroniła się cała ludność podczas najazdu wrogich wojsk. Wiślanie pierwsi stworzyli państwo – jego stolicą został Kraków. Padli oni jednak ofiarą najazdów. Pierwszego dokonali Awarowie, którzy w legendzie przetrwali jako smok niszczący księstwo Kraka. Drugiego najazdu dokonało Państwo Wielkomorawskie księcia Świętopełka. Upadek Wiślan wykorzystali Polanie, uważający się za potomków legendarnego Lecha. Wspólnymi siłami budowano otoczone wałem drewniano-ziemnym, palisadą i fosą grody, w których chroniła się cała ludność podczas najazdu wrogich wojsk. Zjednoczenia wszystkich opoli wielkopolskich w jedno państwo, dokonali książęta z dynastii Piastów: Siemowit, Leszek i Siemomysł . Po opanowaniu Wielkopolski, swą władzę rozciągnęli także na Kujawy i Mazowsze. Stolicą państwa było Gniezno, wcześniej nazywane Gniezdnem.

Mieszko I ( 935-992r.) Mieszko przejął po przodkach władzę nad Wielkopolską, Kujawami i Mazowszem. Dalsze podboje nie były łatwe. W sąsiedztwie znajdowały się trzy duże państwa, które, utworzone wcześniej, górowały stopniem organizacji i siłą militarną. Były to: Ruś Kijowska na wschodzie, Czechy na południu i Rzesza Niemiecka na zachodzie. Tereny Prusów znajdujące się na północnym wschodzie, z racji waleczności mieszkańców i niewielkiej ich zamożności, nie nadawały się do podboju.

Mieszko miał więc wokół granic swojego państwa samych wrogów, brakowało mu przyjaciół i nie mógł tego zmienić, dopóki on i wszyscy jego poddani byli poganami. Wtedy zdecydował się na czyn niezwykły. Poprosił o przyjaźń księcia Czech, Bolesława Srogiego. Za jego pośrednictwem postanowił ochrzcić się razem ze wszystkimi jego poddanymi. Średniowiecznym zwyczajem przyjaźń i sojusz należało przypieczętować małżeństwem. Mieszko poślubił córkę księcia czeskiego – Dobrawę. Nic dziwnego, że gdy urodził się syn, Mieszko dał mu imię Bolesław. Sukcesy Mieszka I i przyjęcie przez niego chrztu spowodowały, że zainteresował się nim cesarz i zaprosił na swój dwór.

Namówienie Mieszka I do przyjęcia chrztu było sporą zasługą Dobrawy. Wyd. Znak

Mieszko I został lennikiem cesarza, a Mieszkowe państwo znalazło się w kręgu cywilizacji europejskiej. Najbardziej trwałe i dalekosiężne skutki miało przyjęcie chrześcijaństwa. Polska weszła w krąg kultury europejskiej i zyskała równoprawną pozycję wśród innych narodów chrześcijańskich. Otworzyły się przed krajem drzwi do kultury śródziemnomorskiej. Kościół, którego rozwój rozpoczął się od biskupstwa misyjnego w Poznaniu, stał się niezwykle ważnym czynnikiem wzmacniającym państwo budowane przez Piastów.

Chrzest Polski. Obraz Jana Matejki z 1889 roku.•Fot. Domena publiczna

Bibliografia http://natemat.pl/ http://forum.przyszloscwprzeszlosci.pl/

Dziękuję za uwagę Dariusz Dropinski