XXII Letnie Igrzyska Olimpijskie w Moskwie Wykonała: Klaudia Szewczyk

Stadion Łużniki Stadion moskiewski został otwarty 31 lipca Obiekt po raz pierwszy służył za arenę zmagań sportowych w 1956 roku. Został zbudowany na kanwie "zbrojeń" podczas zimnej wojny - miał być dumą narodu rosyjskiego. Obecnie jest domem dla dwóch moskiewskich klubów piłkarskich - Spartaka Moskwa i Torpedo Moskwa. Łużniki były także jedną z aren zmagań Igrzysk Olimpijskich w 1980 roku.

Igrzyska Olimpijskie IGRZYSKA OLIMPIJSKIE to największe na świecie międzynarodowe zawody sportowe, organizowane cyklicznie co 4 lata pod hasłem szlachetnego współzawodnictwa oraz braterstwa i przyjaźni wszystkich narodów. Wśród wielu Igrzysk starożytnej Grecji największą sławę zdobyły igrzyska ku czci Zeusa w Olimpii, rozgrywane co 4 lata, od których przyjęto rachubę czasu według olimpiad. Początki igrzysk olimpijskich nie są znane i są owiane legendą. Pierwszy opis igrzysk znajduje się w Iliadzie Homera, ale i on wspomina, że jest to tradycja jeszcze dawniejsza. Idea igrzysk olimpijskich została wskrzeszona dopiero w końcu XIX w. przez francuskiego pedagoga, działacza społecznego i sportowego barona Pierre'a de Coubertina.

Dzięki jego staraniom 1894 roku został powołany Międzynarodowy Komitet Olimpijski oraz podjęto decyzję o wznowieniu igrzysk olimpijskich i zorganizowaniu ich w 1896 roku po raz pierwszy w czasach nowożytnych w stolicy Grecji Atenach. Od tego czasu igrzyska odbywają się regularnie co 4 lata. Zimowe Igrzyska Olimpijskie stworzył także Coubertin. Pierwsze takie zawody odbyły się w 1924 r. w Chamonix we Francji, ostatnie - w Salt Lake City w USA. Miejsce rozgrywania Igrzysk Olimpijskich ustala Międzynarodowy Komitet Olimpijski. Idea nowożytnych igrzysk olimpijskich nawiązuje do tradycji starożytnej Grecji, gdzie podczas uroczystości religijnych odbywały się zawody sportowe oraz występy poetów, muzyków i śpiewaków i innych takich, a w czasie ich trwania obowiązywał rozejm. Polska uczestniczy oficjalnie w igrzyskach olimpijskich od 1924 roku.

Gdzie odbyły się Igrzyska Olimpijskie? Decyzją Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego igrzyska olimpijskie w roku 1980 odbyły się w stolicy ówczesnego Związku Radzieckiego. Duch sportowej rywalizacji został osłabiony wskutek sytuacji politycznej, a zwłaszcza pogłębiania się zimnej wojny. Szereg państw, w tym Stany Zjednoczone, a także Kanada, Kenia, Norwegia i Republika Federalna Niemiec, zbojkotowały igrzyska w ramach sankcji względem ZSRR za interwencję w Afganistanie. Łącznie, w Moskwie zabrakło członków aż 63 reprezentacji państwowych.

Kontynuacja.. Imprezę tę zbojkotowały również Chiny, które od dłuższego czasu nie brały czynnego udziału w światowym życiu sportowym. Było to nie po myśli gospodarzy, którzy zainwestowali ponad dziewięć miliardów dolarów w rozbudowę i modernizację infrastruktury oraz obiektów sportowych – właśnie z tej okazji w stolicy ZSRR wybudowano nowy kompleks sportowy. Dyscypliny żeglarskie rozegrano na wodach przybrzeżnych Tallinna. Wszystkie koszty związane z organizacją ponieśli Sowieci, gdyż nie zgodzili się na finansowanie ze strony sponsorów, jak było i wciąż jest to w państwach zachodnich. Ogólnie, w imprezie udział wzięło 81 narodowych reprezentacji, czyli 5283 osoby,4093 mężczyzn oraz 1124 kobiety. Program przewidywał rozegranie 203 konkurencji w 21 dyscyplinach.

Osiągnięcia naszych Polaków

Jan Kowalczyk Jan Kowalczyk na koniu "Artemor" wygrał jeździeckie indywidualne skoki przez przeszkody. Polak na zdjęciu w środku z Korolkowem (ZSRR) - srebro i De las Herasem (Meksyk) - brąz.

Władysław Kozakiewicz Władysław Kozakiewicz, który ustanowił rekord świata 5,78. Najlepsi w skoku o tyczce. Od lewej: Konstantin Wołkow (ZSRR) - druga lokata, Tadeusz Ślusarski - trzecie miejsce i zwycięzca Władysław Kozakiewicz.

Bronisław Malinowski Bronisław Malinowski ze złotym medalem za bieg na 3ooo metrów z przeszkodami.

Agnieszka Czopek Agnieszka Czopek - wywalczyła pierwszy w historii igrzysk medal w pływaniu dla Polski. Była również brązową medalistką I Pucharu Świata w Tokio w 1979 oraz dwukrotną brązową medalistką mistrzostw Europy.

Jacek Wszoła 2,31 m wystarczyło Jackowi Wszole na zajęcie drugiego miejsca. Jedenastokrotny mistrz Polski. Rekordzista Europy (2.29 m) z 1976 oraz świata (2.35 m) z Laureat rankingu Złote Kolce w Rekord życiowy: 2.35 m.

Barbara Wysoczańska Barbara Wysoczańska - pierwsza zawodniczka, która zdobyła indywidualny medal w szermierce dla Polski. W konkurencji floretu była za Trinquet z Francji i Maros z Węgier.

Tadeusz Rutkowski Startował w wadze ciężkiej II (do 110 kilogramów) i superciężkiej (powyżej 110 kilogramów). W tej pierwszej był brązowym medalistą w Montrealu, w drugiej cztery lata później w Moskwie. Trzykrotnie (1976, 1980 i 1981) zdobywał brązowe krążki mistrzostw świata. Wielokrotnie zostawał mistrzem Polski.

Symbolika Igrzysk Olimpijskich

Flaga Olimpijska Najbardziej znany ze wszystkich symboli olimpijskich, flaga olimpijska odzwierciedla ideały Pierre de Coubertin – twórcy nowożytnych igrzysk. Pięć różnokolorowych przecinających się kół symbolizuje zarazem różnorodność, jak i jedność ludzi zamieszkujących Ziemię. Poszczególne kolory symbolizują kontynenty: niebieski – Europę, czarny – Afrykę, czerwony – Amerykę, żółty – Azję i zielony – Australię. Dodatkowo kolory te zostały dobrane tak, by każdy z nich pojawiał się przynajmniej raz na jakiejś fladze państwowej. Flaga olimpijska wciągana jest na maszt podczas ceremonii otwarcia igrzysk. Koła oznaczają też 5 dyscyplin sportowych w starożytności.

Ogień Olimpijski Ogień olimpijski wzniecany jest za pomocą skupionych promieni słonecznych w ruinach świątyni Olimpii. Stamtąd sztafeta olimpijska przekazuje pochodnię olimpijską kolejnym biegaczom. Tradycja zapalania ognia sięga Igrzysk z 1928, a jego przenoszenia w sztafecie – Na koniec ogień niesiony w pochodni przybywa do miasta-gospodarza igrzysk. Tutaj w trakcie ceremonii otwarcia zapalany jest znicz olimpijski, który płonie przez cały czas trwania zawodów.

Słynny „gest Kozakiewicza” W walce o olimpijski medal Władysław Kozakiewicz zmagał się nie tylko z rywalami, ale też z szowinistycznie nastawioną do Polaka publicznością. Podczas trwania całych igrzysk gospodarze stosowali wiele nieczystych chwytów, aby ułatwiać zwycięstwa swoim zawodnikom. Na przykład podczas finału rzutu oszczepem organizatorzy zamykali i otwierali bramy stadionu regulując w ten sposób przepływ prądów powietrznych. W konkursie skoku o tyczce Rosjanie liczyli na Konstantina Wołkowa. Nasz zawodnik kolejne wysokości pokonywał przy wtórze gwizdów. Kiedy za drugim razem pokonał poprzeczkę na wysokości 5.74, odwrócił się do publiczności i pokazał jej zgiętą w łokciu rękę. W ten sposób narodził się słynny „gest Kozakiewicza”. Wołkow nie pokonał tej wysokości i razem z Tadeuszem Ślusarskim zdobył srebrny medal. Kozakiewicz natomiast pokazał klasę pokonując wysokość 5,78 i tym samym ustanawiając rekord świata. „Gest Kozakiewicza” lotem błyskawicy obiegł całą prasę. Przysporzyło to naszemu zawodnikowi jeszcze więcej sympatii, ale też i kłopotów. Ambasador sowiecki w Polsce Boris Aristow domagał się odebrania Polakowi medalu.