Bibliografia

Uporządkowany spis książek i artykułów, który wydawany jest osobno lub dołączany do prac naukowych i popularnonaukowych. Bibliografia ma zawsze układ alfabetyczny.

Notka bibliograficzna Podstawowa kolejność: autor (nazwisko, inicjał imienia lub imię); tytuł (zapisany kursywą, w tytułach obcych zachowana jest pisownia i interpunkcja właściwa językowi), po tytule mogą się pojawić dodatkowe informacje: nazwisko tłumacza, osoba dokonująca wyboru tekstów, autor opracowania, numer wydania – jeżeli nie jest to wydanie pierwsze; nazwa wydawnictwa; miejsce wydania (jeżeli jest więcej niż jedno miejsce wydania podajemy pierwszą nazwę lub wszystkie połączone dywizem bez spacji), rok (podajemy zawsze cyframi arabskimi, niezależnie od tego, jakie cyfry zostały użyte w publikacji).

Notatka bibliograficzna - przykład Anusiewicz J., Lingwistyka kulturowa, Wrocław 1995.

Opis bibliograficzny słownika zawiera liczbę tomów, a data wydania wskazuje na lata ukazywania się poszczególnych tomów. Słownik syntaktyczno-generatywny czasowników polskich, red. K. Polański, t. 1-5, Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk

Notatka bibliograficzna artykułu w czasopiśmie obejmuje: nazwisko autora, inicjał imienia, tytuł artykułu (pisany kursywą), tytuł czasopisma (zapisywany w cudzysłowie), rok wydania (czasami też rocznik), numer zeszytu (czasami numery stron).

Notatka bibliograficzna artykułu w czasopiśmie – przykład: Apresjan J., Naiwny obraz świata, „Etnolingwistyka”, t.6, 1994, s

Opis pracy zbiorowej rozpoczynamy od tytułu, a następnie podajemy nazwisko redaktora poprzedzone skrótem red. lub pod red. Polszczyzna na co dzień, pod red. M. Bańko, Warszawa 2006.

Notka bibliograficzna artykułu w pracy zbiorowej zawiera: nazwisko autora, inicjał imienia, tytuł artykułu (pisany kursywą), [w:] opis pracy zbiorowej (tytuł zapisany kursywą, inicjał imienia i nazwisko redaktora, miejsce i rok wydania, numery stron).

Notatka bibliograficzna artykułu w pracy zbiorowej – przykład: D. Lewiński, Wiedza medialna. Zarys teorii socjodoksji, [w:] Teorie Komunikacji i Mediów 7. Od teorii do empirii, pod red. K. Stasiuk- Krajewskiej i M. Graszewicza, Wrocław 2014, s

Notatka bibliograficzna artykułu w internecie zawiera: nazwisko autora, inicjał imienia, tytuł artykułu (pisany kursywą), dokładny adres internetowy datę dostępu (w nawiasie kwadratowym lub okrągłym).

Notatka bibliograficzna artykułu w internecie – przykład: Szumielski H.B., Nazwiska, [ ].

Interpunkcja bibliografii Między nazwiskiem autora a tytułem stawia się przecinek lub dwukropek, np.: F. Endler, Karajan. Biografia, przeł. z niem. B. Dowlasz, Warszawa F. Endler: Karajan. Biografia, przeł. z niem. B. Dowlasz, Warszawa 1999.

Po tytule stawia się przecinek lub kropkę, podobnie między nazwiskiem współtwórcy a adresem wydawniczym, np. Formy i normy, czyli poprawna polszczyzna w praktyce, pod red. nauk. K. Kłosińskiej, Warszawa Formy i normy, czyli poprawna polszczyzna w praktyce. Pod red. nauk. K. Kłosińskiej. Warszawa 2001.

Między miejscem a rokiem wydania pozostawia się odstęp, np. Z. Nęcki, Komunikowanie interpersonalne, Wrocław 1992.

Każdy zapis bibliograficzny zakończony jest kropką.

Układ graficzny Jeżeli opis nie mieści się w jednym wierszu, należy w następnym wierszu złożyć go z wcięciem, np. W. Doroszewski, Kryteria poprawności językowej, Warszawa W. Doroszewski, O kulturę słowa, Poradnik językowy, t. 1, Warszawa Z. Klemensiewicz, Higiena językowego obcowania, „Język Polski” 1965, z. 1.

Dodatek: system „autor – numer” System „autor – numer” (Vancouver System) zaleca się stosować w pracach akademickich i naukowych zawierających liczne powołania na materiały źródłowe. Bibliografia pełni również funkcję przypisów bibliograficznych.

W tekście głównym artykułu po każdorazowym wprowadzeniu cytatu, powołaniu się na opinię innego autora itp. umieszcza się nawias okrągły lub kwadratowy z kolejnym numerem, np.: „Znaleźć ją można w pracach Philipa Kotlera [1], Michela Bakera [2], jak również Petera Doyle’a [3].”

W bibliografii w systemie „autor – numer” poszczególne opisy szereguje się według kolejności powoływania się na nie w tekście zasadniczym, np.: 1. Ph. Kotler, Marketing Management: Analysis, Planning and Control, London M. J. Baker, Marketing-An Introduktory Text, London P. Dolyle, Marketing Management and Strategy, Hemel Hempstead 1997.

Dodatek: system „autor – rok” System „autor – rok” (Harvard System) wymaga każdorazowo po odwołaniu się do publikacji innego autora podania w tekście zasadniczym nazwiska tegoż autora i roku wydania jego pracy, np. Na przykład Grabias [1994] odnosi dyskurs do pojęcia interakcji społecznej.

W przypadku powoływania się na określony fragment cytowanego dokumentu oprócz nazwiska i roku należy podać numer odpowiedniej strony materiału źródłowego, np.: Należą one do zjawisk dość częstych, aczkolwiek trudnych do wyjaśnienia [Pisarkowa 1984: 31].

Bibliografia w systemie „autor – rok” różni się od tradycyjnej. Pierwszym elementem jest nazwisko i inicjał imienia autora. Rok wydania umieszcza się na drugim miejscu. Można go oddzielić przecinkami albo ująć w nawiasy, np.: Kowalski Z., 1992, Poetyka... Kowalski Z. (1992), Poetyka... Kowalski Z. 1992: Poetyka...