Elektronika: Dziedzina nauki i techniki, stanowiąca wyodrębniony dział elektrotechniki, zajmująca się wykorzystaniem zjawisk związanych ze sterowanym ruchem elektronów w próżni, gazach i ciałach stałych (zwł. półprzewodnikach); obejmuje teorię działania, technologię i konstrukcję przyrządów oraz zbudowanych z nich układów i urządzeń elektronicznych.
Elektrotechnika Dział nauki i techniki zajmujący się podstawami teoretycznymi (elektrotechnika teoretyczna) i zastosowaniami zjawisk fizycznych z dziedziny elektryczności w różnych gałęziach gospodarki, a także w gospodarstwie domowym.
Wynalazcy z dziedziny elektrotechniki
AMPRE ANDR MARIE AMPRE ANDR MARIE (1775–1836), francuski fizyk i matematyk; 1809–24 prof. cole Polytechnique w Paryżu, od 1824 — cole Normale tamże; twórca podstaw współczesnej elektrodynamiki; 1820 odkrył wzajemne oddziaływanie przewodników, przez które przepływa prąd elektryczny sformułował tzw. regułę pływaka (reguła A.) oraz hipotezę o istocie magnetyzmu.
EDISON THOMAS ALVA EDISON THOMAS ALVA (1847–1931), wynalazca amerykański samouk, twórca wynalazków z wielu dziedzin (ponad 1000 patentów); Udoskonalił telefon Bella, stosując cewkę indukcyjną i mikrofon węglowy; 1877 wynalazł fonograf, 1879 — żarówkę elektryczną.; 1881–82 zbudował w Nowym Jorku pierwszą w świecie elektrownię do publicznego użytku, 1883 odkrył emisję termoelektronową; 1891–1900 pracował nad udoskonaleniem magnetycznej metody wzbogacania rud żelaza; 1904 zbudował akumulator zasadowy niklowo-żelazowy; zorganizował pierwszy w świecie instalator badań. Był właścicielem wielu przedsiębiorstw w Ameryce Północnej i Europie.
OHM GEORG SIMON OHM GEORG SIMON (1787–1854), fizyk niemiecki od 1833 prof. politechniki w Norymberdze, od 1849 — uniwersytet w Monachium; prace gł. z zakresu elektryczności i akustyki; 1826–27 sformułował i uzasadnił teoretycznie tzw. prawo Ohma, badał nagrzewanie się przewodników przy przepływie prądu elektrycznego.; 1843 stwierdził, że najprostsze wrażenie słuchowe jest wywołane drganiami harmonicznymi, przy czym ucho jest zdolne rozkładać dźwięki złożone na składowe sinusoidalne.
SIEMENS ERNST WERNER SIEMENS ERNST WERNER von (1816–92), brat Wilhelma, niemiecki elektrotechnik i przemysłowiec; pionier niemieckiego przemysłu elektrotechniki.; od 1874 członek Akademii Nauk w Berlinie; 1847 skonstruował elektromagnetyczno, synchroniczno-współfazowy aparat telegraf.; budował linie telegraf.; 1866 wynalazł samowzbudną prądnicę elektr. prądu stałego, 1879 zbudował elektrowóz napędzany prądem o napięciu 150 V, doprowadzonym za pomocą trzeciej szyny, 1887 skonstruował fotometr selenowy.
Michael Faraday Michael Faraday( )-Brytyjski fizyk. Odkrył zjawisko indukcji magnetycznej,które znalazło zastosowanie w transformatorze.Opracował zasady działania prądnicy i silnika elektrycznego.
Wynalazcy z dziedziny elektroniki
GROSZKOWSKI JANUSZ GROSZKOWSKI JANUSZ (1898–1984), radioelektryk i elektronik; od 1929 prof. Politechniki Warsz.; podczas okupacji niemiecki współuczestnik konspiracyjnych badań części rakiety V-2; od 1952 członek PAN, od 1957 jej wiceprezes, 1962–71 prezes; członek wielu akademii nauk; 1972–76 poseł na sejm i wiceprzewodniczący Rady Państwa; 1971–76 przewodniczący Ogólnopolskiej Komisji FJN; zrzekł się tych funkcji na znak protestu przeciw polityce władz; prace z dziedziny wytwarzania i stabilizacji drgań elektr. oraz technologii wysokiej próżni; twórca metody analizy drgań elektr. nieliniowych (metoda harmonicznych Groszkowskiego); 1935 podał oryginalną interpretację mechanizmu zmian indukcyjności w zależności od zmian temperatury; m.in. monografie: Generacja i stabilizacja częstotliwości (1947), Technika wysokiej próżni (1972); 1951, 1968 otrzymał nagrody państw. I st., 1979 — specjalną nagrodę państwową.
BRATTAIN WALTER HOUSER BRATTAIN WALTER HOUSER (1902–87), fizyk amer.; 1929–67 (z przerwą) pracował w firmie Bell Telephone; czł. Nar. Akad. Nauk w Waszyngtonie; prowadził badania w zakresie fizyki półprzewodników; 1948 (wspólnie z J. Bardeenem) wynalazł tranzystor ostrzowy, za co 1956 (wraz z W.B. Shockleyem — wynalazcą tranzystora warstwowego.
ALEXANDER GRAHAM BELL (ur. 3 marca 1847 w Edynburgu, zm. 2 sierpnia 1922 w Baddeck w Kanadzie) – szkocki wynalazca telefonu i kilkudziesięciu innych wynalazków telekomunikacyjnych. Jego ojciec był dyrektorem i właścicielem szkoły dla głuchoniemych, w której opracowano system uczenia głuchych czytania z ruchu warg oraz języka migowego. Jego matka była również osobą niedosłyszącą. Młody Alexander, mimo że nie był głuchy, uczył się w szkole ojca. Następnie kontynuował tam karierę naukową. Już od wczesnego dzieciństwa fascynowała go elektryczność i możliwość zastosowania jej do przenoszenia i wzmacniania dźwięku. Jego celem stało się skonstruowanie urządzenia, które pozwoliłoby słyszeć osobom z wadą oczu, słuchu oraz z wielkim urazem mózgu. W 1870 Bell wyjechał do Kanady na rehabilitację po zapaleniu płuc. (ur. 3 marca 1847 w Edynburgu, zm. 2 sierpnia 1922 w Baddeck w Kanadzie) – szkocki wynalazca telefonu i kilkudziesięciu innych wynalazków telekomunikacyjnych. Jego ojciec był dyrektorem i właścicielem szkoły dla głuchoniemych, w której opracowano system uczenia głuchych czytania z ruchu warg oraz języka migowego. Jego matka była również osobą niedosłyszącą. Młody Alexander, mimo że nie był głuchy, uczył się w szkole ojca. Następnie kontynuował tam karierę naukową. Już od wczesnego dzieciństwa fascynowała go elektryczność i możliwość zastosowania jej do przenoszenia i wzmacniania dźwięku. Jego celem stało się skonstruowanie urządzenia, które pozwoliłoby słyszeć osobom z wadą oczu, słuchu oraz z wielkim urazem mózgu. W 1870 Bell wyjechał do Kanady na rehabilitację po zapaleniu płuc.