Pseudonim: „Rudy”, „Czarny”, „Janek”, „Krokodyl”, „Jan Rudy” ur. 6 maja 1921 w Kolbuszowej harcmistrz, członek Szarych Szeregów, dowódca hufca „Południe” Grup Szturmowych, podporucznik Armii Krajowej Od 12-ego roku życia członek 23 Warszawskiej Drużyny Harcerskiej im. Bolesława Chrobrego, nazywanej, od koloru chust, „Pomarańczarnią” Od początku II wojny światowej aktywnie uczestniczył w konspiracyjnych działaniach Szarych Szeregów wstąpił do organizacji PLAN pełnił funkcję łącznika w komórce więziennej ZWZ Od wiosny 1941 Bytnar dowodził hufcem harcerskim „Ochota” w Chorągwi Warszawskiej Szarych Szeregów. PLAN – Polska Ludowa Akcja Niepodległościowa ZWZ - Związek Walki Zbrojnej

W listopadzie 1942, po utworzeniu w strukturach Kedywu Komendy Głównej AK Grup Szturmowych Szarych Szeregów, objął dowództwo hufca „Południe” Został aresztowany razem z ojcem we wtorek 23 marca 1943 przez funkcjonariuszy Gestapo Zmarł 30 marca 1943 roku na skutek obrażeń doznanych podczas przesłuchań. Został pochowany 3 kwietnia 1943 pod przybranym nazwiskiem Jana Domańskiego na warszawskim Cmentarzu Wojskowym na Powązkach, w obecnym miejscu w kwaterze Harcerskiego Batalionu Armii Krajowej „Zośka” Hufiec „Południe” - pluton „Sad” – od słów „sabotaż” i „dywersja” – w Oddziale Specjalnym „Jerzy”

Pseudonim: „Alek”, „Glizda”, „Kopernicki”, „Koziorożec” Urodzony 3 listopada 1920 w Drohobyczu instruktor harcerski, podharcmistrz, sierżant, podchorąży Armii Krajowej Członek 23 Warszawskiej Drużyny Harcerzy im. Bolesława Chrobrego „Pomarańczarnia”, uzyskując stopień harcerski Harcerza Orlego. W czasie kampanii wrześniowej opuścił Warszawę wraz z grupą starszych harcerzy 23 WDH w składzie Batalionu Harcerskiego, wrócił do miasta na początku października. był członkiem tajnej organizacji PLAN oraz był łącznikiem w komórce więziennej ZWZ Wiosną 1941 wstąpił do Szarych Szeregów

Po utworzeniu Grup Szturmowych, objął dowodzenie 1. drużyny (SAD-100) hufca (plutonu) GS „Południe” (SAD), na którego czele stał Jan Bytnar „Rudy”. Po aresztowaniu „Rudego” pełnił przez kilka dni funkcję komendanta Hufca SAD. Podczas akcji pod Arsenałem zorganizowanej w celu odbicia „Rudego”, dowodził sekcją „Granaty” w grupie „Atak”. Zmarł 30 marca 1943r. Na skutek ran postrzałowych, których doznał podczas akcji pod Arsenałem.

przybrane nazwisko: Tadeusz Zieliński Pseudonim: „Zośka”, „Kajman”, „Kotwicki”, „Lech Pomarańczowy” ur.24 stycznia 1921 w Warszawie Instruktor harcerski, harcmistrz, podporucznik AK, komendant Grup Szturmowych na terenie Warszawy W harcerstwie od jesieni 1933 w 23 Warszawskiej Drużynie Harcerzy im. Bolesława Chrobrego „Pomarańczarnia”. Stanął na czele tzw. Wojennej Pomarańczarni pod pseudonimem „Lech Pomarańczowy”.

Uczestnik w akcjach PLANu, łącznik w komórce więziennej ZWZ. W marcu 1941 wszedł do Szarych Szeregów i objął komendę nad Hufcem Mokotów Górny Aresztowany przypadkowo w końcu czerwca lub na początku lipca 1943, przez tydzień lub dwa więziony był w poprawczym obozie pracy Poległ w ataku na strażnicę Grenzschutzpolizei w Sieczychach koło Wyszkowa w nocy z 20 na 21 sierpnia 1943, uczestnicząc w akcji„Taśma” jako obserwator.

Pseudonim " Irka „ ur. 21 maja 1920 w Płocku podharcmistrzyni, łączniczka, uczestniczka powstania warszawskiego w 3. kompanii "Giewonta" batalionu "Zośka". harcerka 14. Warszawskiej Żeńskiej Drużyny Harcerskiej, tzw. Błękitnej Czternastki Brała udział w kampanii wrześniowej, była radiotelegrafistką w służbie łączności. Jako kurier Armii Krajowej jeździła pod koniec 1942 r. do Wilna i Lwowa. Należała do Organizacji Harcerek i współpracowała z Grupami Szturmowymi. W 1942 roku aresztowana przez gestapo, spędziła kilka miesięcy na Pawiaku 23 września została wzięta do niewoli przez hitlerowców, rozstrzelali ją dnia następnego.

Pseudonim: „Słoń”, „Miecz” ur. 20 września 1922 w Warszawie podharcmistrz, członek Szarych Szeregów, porucznik AK, powstaniec warszawski, drugi dowódca III plutonu "Felek" 2. kompanii "Rudy" batalionu Zośka. W 1934 wstąpił do 80. Warszawskiej Drużyny Harcerzy ZHP Po wybuchu wojny wraz z całą 80. WDH wszedł do Grup Szturmowych Szarych Szeregów. Zginął prowadząc resztki plutonu wycofujące się z Czerniakowa. Jego ciała nie odnaleziono.

Pseudonim: „Zeus„ ur. 24 czerwca 1913 w Janowie Podlaskim Harcmistrz, geograf, przewodniczący Pogotowia Harcerzy, członek pierwszej wojennej Głównej Kwatery Harcerzy ZHP -Pasieki Szarych Szeregów, wizytator Polski Wschodniej. Był przybocznym 13. Wileńskiej Drużyny, zwanej Czarną Trzynastką W 1940 roku wyruszył do Wilna, by poznać sytuację tamtejszego podziemnego harcerstwa. Został aresztowania podczas przekraczania granicy litewsko-białoruskiej Został przewieziony do więzienia NKWD w Mińsku. Wielokrotnie przesłuchiwany, nie przyznał się do zarzucanych mu czynów W 1941 roku Kolegium Sądu Najwyższego ZSRR wydało na niego wyrok kary śmierci poprzez rozstrzelanie. Zmarł prawdopodobnie w maju 1941 r.

Pseudonim: „Orsza”, „Witold”, „T. Krzemień” ur. 29 grudnia 1915 w Warszawie Polski ekonomista, naczelnik Szarych Szeregów, harcmistrz, podporucznik AK, Kawaler Orderu Orła Białego. W 1928 wstąpił do 3 Warszawskiej Drużyny Harcerzy im. ks. J. Poniatowskiego We wrześniu 1939 współorganizator Pogotowia Harcerzy w Warszawie. komendant Okręgu Południowego w Chorągwi Warszawskiej i organizacji „Wawer” (1941) od maja 1943 do października 1944 naczelnik Szarych Szeregów Dowódca akcji pod Arsenałem Jeniec obozu w Bergen-Belsen. W 1989 został przewodniczącym Krajowego Komitetu Odrodzenia ZHP oraz Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa. Zmarł po długiej chorobie 30 grudnia 2000 roku, w Wesołej w wieku 85 lat.

Pseudonim: „Morro” ur. 16 kwietnia 1923 w Warszawie instruktor harcerski, harcmistrz, żołnierz Szarych Szeregów, kapitan Armii Krajowej, dowódca 2. kompanii Rudy batalionu Zośka. Harcerz 21. Warszawskiej Drużyny Harcerskiej im. gen. Ignacego Prądzyńskiego Działalność konspiracyjną rozpoczął w 1940 roku, gdzie kierował grupą mokotowską. W 1941 r. wraz z organizacją przeszedł do kierowanego przez Aleksandra Kamińskiego Małego Sabotażu „Wawer”. Zginął trafiony przez snajpera w serce 15 września 1944 roku.

Wykonał: dh Piotr Szwedziński