Schizofrenia w okresie dorastania
Epidemiologia na schizofrenię choruje 1% populacji typowy wiek zachorowania mężczyźni lat kobiety lat %: zachorowania < 20 r.ż. 0,5 - 1%: < 10 r.ż. 4%: < 15 r.ż.
Epidemiologia schizofrenia o bardzo wczesnym początku < 13 r.ż. schizofrenia o wczesnym początku < 18 r.ż. najmłodsze opisane przypadki 3 lata (Russell 1989); 5,5 roku (Green 1986) w obu grupach przeważa płeć męska (przeciwdopaminergiczny wpływ estrogenów, wskaźnik strukturalnych nieprawidłowości mózgu, słabiej zaznaczona lateralizacja mózgu kobiet)
Neurorozwojowa hipoteza etiologii schizofrenii defekt genów kontrolujących procesy proliferacji, migracji i różnicowania się komórek nerwowych lub działanie toksyn, czynników infekcyjnych, zaburzeń immunologicznych, zaburzeń krążenia w II trymestrze ciąży – nieprawidłowe rozmieszczenie neuronów (cytoarchitektoniki)
Neurorozwojowa hipoteza etiologii schizofrenii dotyczy głównie: kora czołowa, skroniowa, zwoje podstawy, wzgórze, robak móżdżku, hipokamp uszkodzenia te dotyczą nie w pełni dojrzałych struktur w okresie adolescencji – ich interakcja z prawidłowo przebiegającym procesem eliminacji synaps i apoptozy – stanowią o podatności na zachorowanie
Wybrane kryteria diagnostyczne wg DSM IV A.2 lub > objawów z listy podanej niżej, trwające miesiąc (lub mniej jeżeli były efektywnie leczone): 1) Urojenia 2) Omamy 3) Zdezorganizowane wypowiedzi 4) Zdezorganizowane lub katatoniczne zachowanie 5) Objawy negatywne B.Znaczące pogorszenie funkcjonowania socjalnego lub zawodowego
Wybrane kryteria diagnostyczne wg DSM IV diagnoza schizofrenii - objawy > 6 miesięcy klasyfikacja przebiegu schizofrenii wg DSM IV: epizodyczny z negatywnymi objawami rezydualnymi epizodyczny z pozytywnymi objawami rezydualnymi epizodyczny z dobrymi remisjami (bez objawów rezydualnych) ciągły pojedynczy epizod
Wybrane kryteria diagnostyczne wg ICD 10 G1.(1) > 1 z poniższych objawów w epizodzie psychozy (minimalny czas trwania - 1 miesiąc): a.Echo myśli b.Urojenia wpływu c.Omamy słuchowe o treściach dyskutujących lub komentujących d.Uporczywe urojenia Lub G1. (2) > 2 z poniższych objawów w epizodzie psychotycznym (jeśli trwają > miesiąc i towarzyszą im urojenia bez treści afektywnej): a.Utrwalone omamy b.Niespójne lub zdezorganizowane wypowiedzi c.Zachowanie katatoniczne d.Objawy negatywne
Obraz kliniczny schizofrenii w okresie dorastania kryteria diagnostyczne takie same, jak u osób dorosłych im młodsze dziecko – obraz kliniczny mniej typowy i bardziej różnorodny, zależny od dojrzałości psychicznej dziecka urojenia i omamy mniej wyraźne dezorganizacja mowy i zachowania bardzo rzadko – schizofrenia < 6 r.ż.
Obraz kliniczny schizofrenii w okresie dorastania schizofrenia dziecięca zwykle poprzedzona bardzo wczesnymi zaburzeniami rozwoju osobowości, rozwoju mowy i ruchowego, innymi zaburzeniami neurorozwojowymi, rozwija się podstępnie i gorzej rokuje schizofrenia o początku w wieku dorastania zbliżona klinicznie do zaburzeń obserwowanych u dorosłych częściej objawy obsesyjno-kompulsyjne, afektywne, urojenia hipochondryczne, dysmorfofobie
Początek schizofrenii Schizofrenia dziecięca Obraz pseudopsychopatyczny izolacja, odmowa chodzenia do szkoły, agresja czynna i słowna Obraz pseudonerwicowy zaburzenia koncentracji uwagi; pogorszenie wyników w nauce; skargi somatyczne i hipochondryczne; lęki Obraz zespołu obsesyjno-kompulsyjnego natręctwa (bardziej dziwaczne w treści, pacjenci nie mają poczucia ich obcości i chorobliwości, mniej się im przeciwstawiają); obniżenie nastroju, autoagresja
Przebieg 1. Faza przedchorobowa niższa masa urodzeniowa powikłania okołoporodowe gorsze przystosowanie społeczne niższy iloraz II i gorsze wyniki w nauce gorsze wyniki testów poznawczych niewielkie opóźnienia rozwoju ruchowego niezgrabność ruchów i zaburzenia koordynacji ruchów opóźnienia i zaburzenia rozwoju mowy tendencja do samotnych zabaw w wieku 4-6 lat
Przebieg 2. Faza objawów zwiastunowych społeczna izolacja; pogorszenie funkcjonowania w podstawowych rolach zawodowych i domowych dziwne zachowania (zbieranie odpadk ó w, m ó wienie do siebie) pogorszenie w dbaniu o własną higienę blady, niedostosowany afekt; dziwaczne wypowiedzi dziwne przekonania (myślenie magiczne, „ jasnowidzenie”, „ sz ó sty zmysł”) niezwykłe doświadczenia zmysłowe (iluzje, świadomość działania obcych sił)
Przebieg spadek inicjatywy, zainteresowań, energii podejrzliwość; zmiany nastroju: depresja, lęk, drażliwość objawy obsesyjno-kompulsyjne, jadłowstręt psychiczny, zaburzenia zachowania, próby samobójcze 3. Pierwszy epizod jawnych objawów psychotycznych 4. Okres remisji
Postacie schizofrenii paranoidalna katatoniczna zdezorganizowana (hebefreniczna) niezróżnicowana rezydualna w okresie dorastania najczęściej paranoidalna, zdezorganizowana i niezróżnicowana
Czynniki ryzyka czynniki ryzyka jeden krewny I stopnia lub 2 krewnych ze schizofrenią stan wolny; osoba urodzona w zimie mieszkaniec dużego miasta lub obywatel uprzemysłowionego państwa problemy zdrowotne w okresie prenatalnym w okresie poprzedzającym zachorowanie - stresujące zdarzenie schizoidalne cechy osobowości
Różnicowanie psychozy po środkach psychoaktywnych zaburzenia zachowania i emocji psychotyczne zaburzenia afektywne spektrum autystyczne (z. Aspergera) zaburzenia neurodegeneracyjne (z. Wilsona, porfiria, leukodystrofia) padaczka skroniowa wieloczynnikowe zaburzenia rozwoju (deficyty parcjalne, ADHD)
Rokowanie 10% prawie ciągłe hospitalizacje < 30% remisje – około 5 lat 60% przebieg epizodyczny 10% osób chorych - samobójstwo u 1/3 chorych - długie remisje; 1/3 – funkcjonuje dość dobrze większość chorych jest leczona ambulatoryjnie chorują ludzie ze wszystkich grup społecznych
Rokowanie czynniki wpływające na gorszy przebieg schizofrenii < 18 r.ż.: schizoidalne cechy osobowości przedchorobowej niski poziom funkcjonowania przedchorobowego niski II podstępny początek; długi okres prodromalny długi okres nie leczonej psychozy niepełna odpowiedź na leczenie, długi czas leczenia potrzebny na osiągnięcie remisji, ograniczony stopień osiągniętej remisji objawów
Rokowanie obciążenia rozwojowe rodzinne obciążenie zaburzeniami psychicznymi dysfunkcje w systemie rodzinnym: wysoki poziom ekspresji emocji, nadmierny krytycyzm płeć męska narastanie objawów negatywnych przetrwałe objawy obsesyjno-kompulsyjne używanie substancji psychoaktywnych
Leczenie fazy psychozy fazy terapii -faza ostra - wyraźne objawy psychotyczne -niebezpieczeństwa - 10% - śmierć samobójcza -faza stabilizacji - pierwsze 6 miesięcy (lub ) od początku epizodu psychotycznego -faza remisji – objawy psychotyczne minimalne lub nieobecne % leczonych - w 1 roku nawrót psychozy
Leczenie farmakoterapia psychoedukacja psychoterapia rehabilitacja
Farmakoterapia schemat leczenia faza ostra: 4 do 6 tyg., pełna dawka terapeutyczna faza utrwalania efektu: do 12 tyg. - dawka nieznacznie zmniejszona faza przewlekłego leczenia: do miesięcy - dawka zredukowana o połowę W ciągu rocznej obserwacji po placebo 70% nawrotów, po neuroleptyku 30%
Zasady opracowane przez grupę roboczą IEPA (2005) wykluczyć somatyczną przyczynę psychozy indywidualny program dla każdego pacjenta neuroleptyki atypowe (lepiej tolerowane) np. risperidon, olanzapina oceniać skuteczność + objawy uboczne jeśli po 6 – 8 tyg. brak poprawy nie podnosić dawki, a zmienić lek
Zasady opracowane przez grupę roboczą IEPA (2005) niskie dawki nie chronią w pierwszej fazie leczenia od zaburzeń zachowania związanych z psychozą (napięcie, lęk, zaburzenia snu) w tym okresie niezbędna ścisła obserwacja i ewentualnie podawanie benzodiazepin obecność objawów wytwórczych po II neuroleptyku (12 tyg.), ponowna analiza dodatkowych problemów (źródła stresu, relacje rodzinne, kontrola przyjmowania leku) klozapina + CBT
Psychoterapia schizofrenii Pacjent (grupowo i indywidualnie): psychoedukacja dostosowana psychoterapia trening umiejętności społecznych rehabilitacja zawodowa Rodzina: psychoedukacja radzenie sobie ze stresem interwencje kryzysowe wsparcie i pomoc prawna wczesne wykrywanie interwencje prewencyjne
Psychoterapia schizofrenii Psychoedukacja: informacje o schizofrenii wiedza o chorobie, podatności na zachorowanie i nawroty zrozumienie potrzeby leczenia by kontrolować objawy rola stresu w przebiegu choroby