Państwo Bolesława Chrobrego

Prezentacja na temat: "Państwo Bolesława Chrobrego"— Zapis prezentacji:

1 Państwo Bolesława Chrobrego

2 Bolesław Chrobry (ur. 967 w Poznaniu, zm. 17 czerwca 1025) – pierwszy koronowany król Polski (od 1025 roku) z dynastii Piastów, w latach także książę Czech jako Bolesław IV, książę Polski od 992 roku. Był synem Mieszka I, księcia Polski i Dobrawy, czeskiej księżniczki. Objął rządy w 992 roku, wypędzając krótko potem swoją macochę Odę i przyrodnich braci. Popierał akcje misyjne Wojciecha Sławnikowica, biskupa praskiego i Brunona z Kwerfurtu. Męczeńską śmierć tego pierwszego (997) i jego rychłą kanonizację wykorzystał niejako do celów politycznych, doprowadzając na tzw. zjeździe gnieźnieńskim do utworzenia polskiej metropolii kościelnej w Gnieźnie oraz biskupstw w Krakowie, Wrocławiu i Kołobrzegu i tym samym potwierdzenia pełnej samodzielności Polski przez cesarza Ottona III. Po śmierci Ottona III (1002) Bolesław znalazł się w konflikcie z jego następcą Henrykiem II Świętym, prowadząc z nim długotrwałe wojny ( ), zakończone pokojem w Budziszynie i zajęciem Milska i Łużyc. W 1018 roku zdobył Kijów, osadzając na ruskim tronie swojego zięcia Światopełka I. W 1018 lub rok później przyłączył ponownie do państwa polskiego utracone w 981 roku Grody Czerwieńskie. Tuż przed śmiercią (1025), koronował się na pierwszego króla Polski.

3 Bolesław I Chrobry król Polski, książę Czech.

4 Święty Wojciech Święty Wojciech, właśc. Wojciech Sławnikowic, czes. Vojtěch Slavníkovec, niem. Adalbert (ur. ok. 956 w Libicach, zm. 23 kwietnia 997 w Świętym Gaju w okolicach Pasłęka[1] lub Tękit, Tenkitten, obecnie Letnoje; inne źródła podają pruski Chollin) – czeski duchowny katolicki, biskup praski, misjonarz, męczennik, święty Kościoła katolickiego. Szósty syn Sławnika, pana na Libicach z rodu Sławnikowiców i Strzeżysławy, być może z rodu Przemyślidów.

5 Święty Wojciech biskup, apostoł, męczennik.

6 Zdjęcie relikwiarza w bazylice gnieźnieńskiej.

7 Relikwie Świętego Wojciecha
Relikwie św. Wojciecha oraz jego brata Radzima złożone w katedrze gnieźnieńskiej zostały wywiezione do Czech przez księcia Brzetysława I, który w 1038 najechał na Polskę. Do dziś znajdują się w katedrze św. Wita. Cesarz Otton III wyruszył w 1000 roku z pielgrzymką do grobu św. Wojciecha najprawdopodobniej w celu uzyskania ciała św. Wojciecha i przewiezienia go do Akwizgranu. Jednak od Bolesława Chrobrego uzyskał jedynie relikwiarz z ramieniem Wojciecha, które potem częściowo złożono w Akwizgranie, a część w Rzymie w kościele ufundowanym pod jego wezwaniem na wyspie na Tybrze. W 1928, rzymskie relikwie przekazano Polsce na prośbę ówczesnego prymasa Polski, kardynała Augusta Hlonda (przechowywane w skarbcu gnieźnieńskim). W 1923 skradziono z gnieźnieńskiej katedry relikwiarz z rzekomo odnalezioną w 1127 (według Roczników Polskich) głową świętego.

8 Scena przedstawiająca modlitwę św. Wojciecha.

9 Drzwi Gnieźnieńskie Skrzydło lewe 1.narodzenie i kąpiel Wojciecha w 956 r. w Libicach. Rozdzielona na dwa pola, ukazuję matkę nowo narodzonego oraz jego samego, obmywanego przez położne w naczyniu o kształcie chrzcielnicy. 2.złożenie chorego dziecka na ołtarzu i ofiarowanie go do stanu duchownego. Epizod ten opisany w najstarszych żywotach, był następstwem nagłej choroby nowonarodzonego. Zrozpaczeni rodzice, nie widząc poprawy, przeznaczając go, niby na ofiarę, do stanu duchownego. W świątyni dziecko w cudowny sposób odzyskało zdrowie i właśnie ten moment uzdrowienia przedstawia relief. 3.oddanie chłopca w 972 do szkoły Otryka przy katedrze w Magdeburgu. 4.modlitwa nocna Wojciecha przed kaplicą męczenników w Pradze lub Magdeburgu przed budynkiem świątynnym w kształcie rotundy. Biorąc pod uwagę wskazówki w legendach literackich, badacze rozważali dwie możliwości. Według pierwszej z nich, modlitwa była reakcją na wieść o śmierci biskupa Dytmara. W świetle drugiej propozycji rzecz dzieje się w Magdeburgu i odnosi się do jednej z samotnych modlitw, na które Wojciech wymykał się do kościołów podczas przerw w zajęciach. 5.nadanie Wojciechowi godności biskupa w 983 w Weronie: (cesarz Otton II wręcza Wojciechowi pastorał). Ceremonia odbyła się w szesnaście miesięcy po wspomnianej elekcji i daleko od Pragi, w Weronie, dokąd Wojciech specjalnie się udał. 6.uzdrowienie człowieka opętanego złymi duchami. Wyborowi Wojciecha na biskupa towarzyszyło cudowne wydarzenie, w którym objawiła się jego nadprzyrodzona moc: "potężny diabeł" opuścił opętanego człowieka, który znajdował się w pobliżu tronu biskupa w katedrze praskiej. Drzwi Gnieźnieńskie, wbrew zgodnym relacjom pisanym, pokazują, że aktu wyzwolenia dokonuje sam Wojciech, stojąc osobiście przed opętanym. 7.widzenie senne Wojciecha, Chrystus domaga się, by przestał tolerować handel niewolnikami przez Żydów. 8.oskarżenie przez Wojciecha Żydów o handel niewolnikami chrześcijańskimi przed księciem czeskim Bolesławem II Pobożnym (napomnienie go, by przestał tolerować ten stan). 9.cud z dzbankiem ok. 995 w rzymskim klasztorze św. Bonifacego i św. Aleksego na Awentynie. Upuszczone na ziemie gliniane naczynie, w którym święty przynosił współbraciom wodę lub wino nie rozbiło się. Św. Wojciech, w habicie mnicha demonstruje przed zdumionymi konfratrami ten niezwykły stan rzeczy.

10 Drzwi Gnieźnieńskie Skrzydło prawe 1.przybycie Wojciecha łodzią do kraju Prusów w 997 z dwoma mnichami, bratem przyrodnim Radzimem Gaudentym oraz Boguszem Benedyktem i orszakiem zbrojnych (na brzegu stoją uzbrojeni Prusowie). Na brzegu wita przybyłych grupa Prusów. 2.chrzest nawróconych pogan. Scena nawiązuje do fragmentów żywota św. Wojciecha mówiących o jego pobycie na ziemiach księcia Bolesława. Ze względu na propagandowy charakter dzieła pominięto klęskę pierwszej wyprawy misyjnej na ziemie Prusów. 3.kazanie Wojciecha do Prusów. 4.ostatnia msza św. Wojciecha. 5.śmierć męczeńska Wojciecha 23 kwietnia 997 (scena przebicia oszczepem i obcięcia głowy). 6.wystawienie na marach ciała Wojciecha owiniętego w całun i głowy jego wbitej na pal strzeżonych przez orła. 7.wykupienie ciała Wojciecha (wg legendy książę Bolesław I Chrobry wykupił je ilością złota równoważną jego ciężarowi). 8.sprowadzenie ciała Wojciecha z Prus do Gniezna. 9.złożenie ciała Wojciecha w grobie w Archikatedrze gnieźnieńskiej (w 997) w obecności biskupa i księcia Bolesława Chrobrego. Cykl zamyka scena XVIII pokazująca złożenie do grobu ciała świętego. Z lewej strony ukazany jest Bolesław, którego postawa, z pochyloną, wspartą na ręce głową, wyraża żal po śmierci św. Wojciecha.

11 Zjazd Gnieźnieński Zjazd gnieźnieński – inaczej nazywany też Synodem gnieźnieńskim. Była to pielgrzymka cesarza Ottona III do grobu św. Wojciecha, a także spotkanie z księciem Polski Bolesławem w ówczesnej stolicy państwa – Gnieźnie. Cesarz przybył do Gniezna, aby pomodlić się przy grobie pierwszego polskiego męczennika – św. Wojciecha, który zginął trzy lata wcześniej z rąk pogańskich Prusów. Otton III spotkał się również w Gnieźnie z księciem Bolesławem – ówczesnym władcą Polski. Celem tego spotkania było pozyskanie przez cesarza przychylności i poparcia księcia do utworzenia zachodniego cesarstwa uniwersalistycznego, na które miały złożyć się prowincje (każda z królem, podlegającym cesarzowi) Galia, Italia, Germania, Słowiańszczyzna.

12 Gród w Gnieźnie

13 Bibliografia Http://pl.wikipedia.org/wiki/Boles%C5%82aw_I_Chrobry

14 Paulina Warmuz klasa 1”a”
Koniec Paulina Warmuz klasa 1”a”