Patron gimnazjum Henryk Sienkiewicz

Prezentacja na temat: "Patron gimnazjum Henryk Sienkiewicz"— Zapis prezentacji:

1 Patron gimnazjum Henryk Sienkiewicz
GIMNAZJUM im. Henryka Sienkiewicza w DOBREM Dobre ul. Szkolna   NIP Patron gimnazjum Henryk Sienkiewicz

2 Uchwałę w sprawie nadania imienia Henryka Sienkiewicza dla Gimnazjum
w Dobrem podjęła Rada Gminy w dniu 26 kwietnia 2002 r. Uroczystość nadania imienia odbyła się 25 maja 2002 r. „IDEA OJCZYZNY POWINNA ZAJMOWAĆ PIERWSZE MIEJSCE W DUSZY I SERCU CZŁOWIEKA” Zdjęcia z uroczystości nadania imienia Kącik patrona szkoły

3 Prace uczniów poświęcone
bohaterom twórczości Henryka Sienkiewicza

4 Bohaterowie twórczości
Henryka Sienkiewicza w oczach naszych uczniów

5 wsi Wola Okrzejska, przychodzi na świat Henryk Sienkiewicz.
5 maja 1846 r. o godz we wsi Wola Okrzejska, przychodzi na świat Henryk Sienkiewicz. Dwa dni później, 7 maja 1846 r., został ochrzczony w kościele parafialnym we wsi Okrzeja. Dano mu imiona: Henryk, Adam, Aleksander, Pius. W księdze metrycznej parafii Okrzeja spisano akt urodzenia następującej treści: „Działo się we wsi Okrzei, dnia siódmego maja tysiąc osiemset czterdziestego szóstego, o godzinie siódmej wieczór. Stawił się Wielmożny Józef Sienkiewicz, ojciec, dziedzic Grotek, lat trzydzieści dwa mający, w Grotkach zamieszkały; w obecności Wielmożnego Adama Cieciszowskiego, dziedzica Woli Okrzejskiej i Wielmożnego Aleksego Dmochowskiego, dziedzica Burca, lat czterdzieści jeden mającego, w Burcu zamieszkałego, okazał nam dziecię płci męskiej, urodzone we wsi Woli Okrzejskiej, dnia piątego bieżącego miesiąca i roku, godzinie szóstej wieczór, z Jego małżonki Stefanii z Cieciszowskich, lat dwadzieścia ośm mającej. Dziecięciu temu na Chrzcie świętym, odbytym w dniu dzisiejszym przez księdza Antoniego Gutmana, proboszcza miejscowego, nadana zostały imiona Henryk, Adam, Aleksander, Pius, a rodzicami chrzestnymi byli Wielmożny Adam Cieciszowski z Wielmożną Józefą Cieciszowską, w asystencji Wielmożnego Zdzisława Dmochowskiego z Wielmożną Pauliną Dmochowską. Akt ten po przeczytaniu podpisany został. Jako świadek Z. Dmochowski, A. Cieciszowski, ks. Antoni Gutman P. Ok., Sienkiewicz Józef ojciec.”

6 Henryk Sienkiewicz wychował się na wsi
     Henryk Sienkiewicz wychował się na wsi. W wieku 12 lat rozpoczął naukę w gimnazjum realnym w Warszawie. Wkrótce przenieśli się tu także jego rodzice z licznym potomstwem. Niestety, sytuacja materialna Sienkiewiczów była bardzo ciężka. Henryk dawał więc korepetycję z których dochody nie wystarczały jednak na zaspokojenie najpilniejszych potrzeb rodziny. Przerwał na rok studia, by podjąć pracę guwernera w Poświętnem koło Płońska.     W 1866 roku zdał egzamin wstępny do Szkoły Głównej w Warszawie. Studiował najpierw na wydziale prawniczym, potem na medycynie z której następnie przeniósł się na wydział filologiczny. Już w czasie studiów, których zresztą nie ukończył, rozpoczął pracę dziennikarską i kontynuował ją z powodzeniem przez kolejne lata pracy pisarskiej (jako dziennikarz używał pseudonimu Litwos).    W 1872 roku ukazały się pierwsze utwory Sienkiewicza "Na marne", "Humorestki z teki Worszyłły". Cztery lata później jako korespondent Gazety Polskiej wyjechał do Stanów Zjednoczonych. Relacje z wyprawy zatytułowane "Listy z podróży do Ameryki" przyniosły mu sławę. Tam też napisał wspaniałą nowelę  "Szkice węglem". Po dwóch latach wrócił do Europy. Przebywał we Francji i we Włoszech. Powstały wówczas jego słynne utwory: "Janko Muzykant", "Z pamiętnika korepetytora","Za chlebem".    Pod koniec 1879 roku wrócił do Warszawy, gdzie niespełna dwa lata później poślubił Marię Szetkiewiczówną. Pod koniec stycznia 1882 roku objął redakcję dziennika "Słowo", na łamach którego od następnego roku publikował swe najsłynniejsze dzieło - Trylogię. Cykl ten, w skład którego weszły : "Ogniem i mieczem", "Potop" i "Pan Wołodyjowski", stał się od razu najpopularniejszą powieścią polską. Ciężka choroba małżonki była powodem licznych wyjazdów do zagranicznych sanatoriów. Po śmierci żony pisarz zwiedził Turcję, Grecję, Włochy i Hiszpanię. Wyjechał również na wyprawę do Afryki.      Latem 1892 roku poznał bogatą rodzinę Włodkowiczów z Odessy. Jego uwagę zwróciła ich przybrana córka Maria zwana Marynuszką. Z inicjatywy Heleny Włodkowiczowej, matki Marynuszki, Sienkiewicz wyjechał do Odessy na zaręczyny. W tym czasie zawarł też z miesięcznikiem "Biblioteka Warszawska" kontrakt na "dużą powieść" - "Rodzinę Połanieckich". W listopadzie 1893 roku doszło do ślubu Sienkiewicza z Marią Włodkowiczówną.   

7 Sienkiewicz podejmował się również licznych prac społecznych
  Sienkiewicz podejmował się również licznych prac społecznych. Na początku 1895 roku przystąpił do pracy nad powieścią "Quo vadis". Utwór okazał się sukcesem na miarę światową. Akademia Szwedzka w 1905 r. przyznaje Sienkiewiczowi Nagrodę Nobla. W 1900 r. ukazała się powieść "Krzyżacy", co zbiegło się z obchodami 25-lecia jego pracy twórczej. Z tej okazji ufundowano nobliście posiadłość ziemską w Kieleckiem - Oblęgorek (obecnie muzeum).    Sienkiewicz angażował się ponadto w sprawy polityczne swej epoki - jego protest w formie listu otwartego do króla pruskiego i cesarza niemieckiego Wilhelma II, będący reakcją na politykę pruską wobec Polaków, wzbudził wielkie uznanie nie tylko w kraju. W 1911 roku ukazała sie drukiem powieść dla młodzieży "W pustyni i w puszczy", a trzy lata później ostatni większy utwór pisarza - "Legiony". Wybuch I Wojny Światowej zaskoczył polskiego noblistę w Oblęgorku, skąd przez Kraków i Wiedeń wyruszył do Szwajcarii. Do ostatnich chwil życia Sienkiewicz był zaangażowany w działalność tamtejszego Komitetu Generalnego Pomocy Ofiarom Wojny w Polsce.     Zmarł 15 listopada 1916 roku w Vevey (Szwajcaria), gdzie został pochowany. Osiem lat później trumnę z jego prochami sprowadzono do kraju i złożono  w osobnej krypcie Katedry św. Jana w Warszawie.

8 Twórczość Henryka Sienkiewicza
Nowele: 1872 Humoreski z teki Worszyłły 1875 Stary sługa 1876 Hania 1877 Selim Mirza 1877 Szkice węglem 1878 Komedia z pomyłek 1878 Janko Muzykant 1879 Przez stepy 1880 Z pamiętnika poznańskiego nauczyciela 1880 Niewola tatarska 1880 Za chlebem 1880 Orso 1881 W krainie złota 1881 Latarnik 1882 Bartek Zwycięzca 1882 Jamioł 1888 Ta trzecia 1889 Sachem 1892 Pójdźmy za Nim! Powieści: 1872 Na marne Trylogia: Ogniem i mieczem (1884) Potop (1886) Pan Wołodyjowski (1888) 1891 Bez dogmatu 1894 Rodzina Połanieckich 1896 Quo vadis 1900 Krzyżacy 1906 Na polu chwały 1910 Wiry 1912 W pustyni i w puszczy 1914 Legiony

9 MUZEUM W WOLI OKRZEJSKIEJ
Muzeum mieści się w Dworku, odremontowanym od podstaw z dawnej oficyny, miejscu urodzenia pisarza. W pierwszej sali ukazane są tradycje rodzinne i związki Sienkiewicza z Ziemią Łukowską. Na ścianach wiszą zdjęcia rodziców pisarza oraz ciotki Aleksandry Dmochowskiej z Cieciszowskich, dziedziczki Burca u której spędzał wakacje nastoletni Henryk. Druga sala to kontynuacje rodzinnych tradycji. Ekspozycję rozpoczynają zdjęcia dzieci pisarza: Jadwgi (Dzini) i syna Henryka. W sali z kominkiem szczególną uwagę zasługują obrazy wybitnych malarzy: Franciszka Kostrzewskiego - "Janko Muzykant" z 1904 roku, obraz Franciszka Pautscha - "Bohun" z 1927 roku oraz "Latarnik" Jana Molgi. W serwantce pruskiej okulary pisarza z Vevey przekazane do powstającego muzeum. Na kominku statuetka "Janko Muzykant" z 1822 roku - dar wnuczki pisarza Marii Korniłowicz. Do bardzo cennych eksponatów należą ilustracje do Trylogii Konstantego Górskiego z 1911 roku (olej na papierze oraz szkic ołówkiem Marii Eysmontowej z roku Po bokach akwarele z 1905 roku. Na ścianach wiszą zdjęcia rodziców pisarza oraz ciotki Aleksandry Dmochowskiej z Cieciszowskich, dziedziczki Burca u której spędzał wakacje nastoletni Henryk. Księga parafialna z wzmianką o narodzinach i chrzcie Sienkiewicza Na uwagę zasługuje akwarela oficyny burzeckiej namalowanej przez Wandę Pankiewiczową. Poniżej zdjęcia: Rudy - majątku kuzyna Dmochowskiego, gdzie rozpoczął pisanie "Niewoli tatarskiej". Fotografia grobu żony pisarza Marii Babskiej. Zdjęcie lipy i stawów w Burcu... Druga sala to kontynuacje rodzinnych tradycji. Ekspozycję rozpoczynają zdjęcia dzieci pisarza: Jadwgi (Dzini) i syna Henryka Józefa, ofiarowane w testamencie przez wnuczkę pisarza Marię Korniłowicz. Prezentowane są oryginalne listy Marii do matki, babci, a także zdjęcia rodziny Korniłowiczów.

10 Trzecia sala wprowadza zwiedzających w tematykę twórczości pisarza
Trzecia sala wprowadza zwiedzających w tematykę twórczości pisarza. Ekspozycję rozpoczynają fotografie z okresu gimnazjalnego i współpracy z gazetami: "Gazeta Polska", "Słowo", "Niwa" "Kłos", "Wędrowiec", "Przegląd Tygodniowy". Fotografie Heleny Modrzejewskiej, z którą pisarz przebywał w Ameryce i Rudolfa Piotrowskiego, który był pierwowzorem Zagłoby. W sali z kominkiem szczególną uwagę zasługują obrazy wybitnych malarzy: Franciszka Kostrzewskiego - "Janko Muzykant" z 1904 roku, obraz Franciszka Pautscha - "Bohun" z 1927 roku oraz "Latarnik" Jana Molgi. Piąta sala poświęcona jest ekranizacjom utworów pisarza. Uwagę przyciąga fortepian marki "Erard" z 1840 roku wykonany w Paryżu, własność matki pisarza. Grywał na nim mały Henryk i jego rodzeństwo. Największą atrakcją w tej sali są rekwizyty zekranizowanych powieści Sienkiewicza. Salonik - to miejsce urodzenia Henryka Sienkiewicza. Znajdują się tu meble biedermajerowskie odkupione od rodziny pisarza. Najcenniejszym eksponatem znajdującym się w tej sali jest miedzioryt przedstawiający arcybiskupa krakowskiego Kajetana Sołtyka z 1776 roku.

11 Gabinet Salon OBLĘGOREK
Siedzibą muzeum jest pałacyk, który wraz z majątkiem ziemskim Henryk Sienkiewicz otrzymał od społeczeństwa polskiego z okazji 25 – lecia swojej pracy artystycznej. Kiedy dar ten przekazywano mu 22 grudnia 1900 roku, dom nie był jeszcze gotowy. Stały tu wprawdzie dwa połączone budynki, wybudowane przez poprzednich właścicieli – leśny domek arystokratycznej rodziny Tarłów i pawilon myśliwski rejenta Mieczysława Halika, ale nie zadawalały one ofiarodawców. Pisarz wprowadził się tu wiosną roku 1902, a już jesienią stało się jasne, że nie może to być mieszkanie całoroczne. Ze względu na panujące tu chłody i wilgoć, Sienkiewicz zdecydował się wykorzystywać Oblęgorek tylko jako rezydencję letnią. Pałacyk w Oblęgorku - siedziba Muzeum Henryka Sienkiewicza Gabinet    Pracownia Henryka Sienkiewicza mieści się na prawo od holu. To fakt bezsprzeczny potwierdzony relacją dzieci pisarza i fotografiami, ale w kilku materiałach źródłowych można znaleźć także informację, że gabinet znajdował się w wieży... Salon    W sąsiadującym z gabinetem salonie skupiało się rodzinne i towarzyskie życie mieszkańców Oblęgorka. Sienkiewicz, urządzając salon, zadbał, aby zaproszeni doń goście czuli się w nim dobrze, a nie było to łatwe.

12 Najciekawsze eksponaty
Gabinet    Pracownia Henryka Sienkiewicza mieści się na prawo od holu. To fakt bezsprzeczny potwierdzony relacją dzieci pisarza i fotografiami, ale w kilku materiałach źródłowych można znaleźć także informację, że gabinet znajdował się w wieży... Salon    W sąsiadującym z gabinetem salonie skupiało się rodzinne i towarzyskie życie mieszkańców Oblęgorka. Sienkiewicz, urządzając salon, zadbał, aby zaproszeni doń goście czuli się w nim dobrze, a nie było to łatwe. Najciekawsze eksponaty

13 Muzeum Literackie Henryka Sienkiewicza w Poznaniu
Muzeum powstało w czerwcu 1978 r. Ekspozycja - znalazła piękną oprawę w zabytkowych wnętrzach. W poszczególnych salach znalazły miejsce wyroby rzemiosła artystycznego, dzieła sztuki, książki itp. - wszystkie z kręgu tematycznego "Sienkiewicz" oraz wątków z jego twórczości. Materiał dotyczący biografii pisarza i wydań poszczególnych tytułów w 39 wersjach językowych umieszczony został w specjalnych szafach - tryptykach (fotografie z epoki pisarza, jego rodziny, przyjaciół, dokumenty, listy itp.).     Zbiory były stale uzupełniane. Dzięki darom i zakupom muzeum wzbogaciło przede wszystkim swój księgozbiór (dochodząc do 4000 vol.), a także zbiory sztuki, zwłaszcza kolekcję medalierstwa, która w latach znacznie powiększyła się dzięki ofiarności I. Mosia. Aktualnie mamy medale nie tylko o tematyce sienkiewiczowskiej, ale obejmujące całą literaturę polską (460 pozycji).     Bezcennymi eksponatami są: odlew maski pośmiertnej i prawej dłoni pisarza wykonane przez rzeźbiarza F. K. Blacka, także rękopisy pisarza i osób z nim związanych, zdjęcia z epoki dotyczące Sienkiewicza i jego otoczenia, pierwsze wydania wszystkich powieści Sienkiewicza oraz  przekłady na 39 języków, a w zbiorach sztuki znajdują się prace m.in. P. Stachiewicza, K. Pochwalskiego, W. Łuskina, W. Boratyńskiego.